Semua Bab มิลินของจอมทัพ: Bab 31 - Bab 40

BLUE PUBควันโขมงลอยฉุย ชายหนึ่งหญิงสามที่นั่งมัวเมานัวเนียกำลังละเลิงใจปล่อยเคลิ้มอารมณ์สุขสม แม้เป็นผับที่ผู้คนให้ความสนใจและจับจ้องพร้อมเป็นข่าวอยู่เสมอ.. ก็เหมือนจะไม่ได้สร้างความกังวลใดให้กับชายคนนี้.. ในที่สุดเขาก็ได้มันมาครองอองเดร.. ชายผู้ที่ต้องการเป็นหนึ่งในกระบวนธุรกิจสีเทาหลายรูปแบบต้องการควบคุมทุกเครือข่ายผ่านตัวเองเพียงหนึ่ง เขาต้องการครองครองมันแต่เพียงผู้และเป็นผู้เดียวในประเทศที่ถือคุมอำนาจในด้านนี้“อึ่ก! อึ่ก!” มือหนาขยำขยุ้มเส้นผมลอนสลวย เอ็นหนาป้อนเข้าริมฝีปากสวยกระทุ้งกระทั้นโพรงปาก เสียงครางร้องกระเส่า“อ่าาา~” เอวหนากระเด้งสวน ยัดกายใหญ่สุดลำคอ อัดฉีดน้ำคาวพวยพุ่งทะลั่กในปากหญิงสาวที่รับหน้าที่ปรนนิบัติเรื่องอย่างว่า เขาทำมันในที่สาธารณะ ไร้ซึ่งความยำเกรง และไร้ซึ่ง.. ความสำนึก ขนมหวาน หนึ่งในสามสาวสวยที่กำลังปรนเปรออองเดร พยายามเย้ายวนทุกวิถีทางที่จะไม่ทำให้อีกฝ่าย ละลาบละล้วงไปมากกว่าการใช้ปลายนิ้วล้วงคลึงตุ่มน้อยที่เนินอกผิดกับอีกสองคนที่แทบจะปรนเปรอตามใจต้องการของอองเดรเพื่อหวังรางวัล“เหล้าค่ะ คุณเดร~” หญิงสาวอีกคนเย้ายวนป้อนเครื่องดื่มให้ถึงที่ ก่อนจะถูก

มิลินดันตัวนั่งบนเตียง ร่างกายสั่นระริกเมื่อรู้ว่ากำลังจะเจอกับอะไร มือสวยประคองใบหน้าคมคายของมาเฟียหนุ่ม ลูบไล้สัมผัสราวกับอยากแตะต้องเป็นทุนเดิม ก่อนจะเป็นเธอเองที่ค่อยๆ ป้อนริมฝีปากแนบชิดอย่างดูดดื่มร่างสวยนั่งคุกเข่าแอ่นก้นอรชน รสจูบที่นุ่มละมุนราวกับรสวานิลาไม่หวานฉ่ำ ทำให้คนที่ไม่ชอบของหวานอย่างจอมทัพยินยอมที่จะดูดกลืนมันตามความปราถนาเธอคนนี้กำลังจะเป็นของเขาไปตลอดกาล..พรึบ! มิลินถูกจอมทัพผลักในนอนแน่นิ่งบนเตียงใหญ่ มืออุ่นจับข้อเท้าเรียวด้วยสองมือ พรมจูบข้อเท้าสวยจนมิลินสะดุ้งเฮือกริมฝีปากอุ่นๆ มีผลกับทุกส่วนในร่างกายของเธอ ก่อนจะถูกระดมจุมพิตที่หน้าแข้ง ไล้สูงขึ้นมาถึงต้นขา ห่างกับสามเหลี่ยมหอยน้อยนั่นเพียงหน้าเท่านั้น เขาจะทำมันจริงๆ เหรอ.. ทำแบบนั้นมิลินที่คอยก้มมองค่อยๆ อ้าข้าออกทีละนิด ยินดีหากอีกฝ่ายจะฝังหน้าเพื่อลงลิ้นสกิดแตด“ฮึ๊~ ใจร้อนเกินไป~” แต่จอมทัพดันเลือกใช้ฝ่ามือลูบสัมผัสหอยน้อยๆ ของเธอแทน ก้มมองสามเหลี่ยมทรงสวย เนื้อนุ่มเนินโหนก แคมข้างอมชมพูจนอยากจะลงลิ้นชิมรสซะตอนนี้ ความเยิ้มแฉะของกลีบแยก เลอะเปื้อนปลายนิ้วสวยๆ ของจอมทัพทันที“อ๊ะ!”“..อยากโดนเย็ดขนาดนี

“..คะ คิด ว่าไงเหรอ”“ค๊ะ?”“อะ อ๋อ! มะ ไม่มีอะไรค่ะ!”นี่ฉันยังไม่หยุดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเลยด้วยซ้ำ เสียงทักเมื่อกี้คือเสียงของพี่ช่างแต่งหน้านี่แหละ มหัศจรรย์กว่าความคิดที่ข้ามคืน คือฉันอึดและมานั่งอยู่ตรงนี้ได้หลังจากได้พักผ่อนไปแค่4ชม..โดนจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบอีกเป็นตับหลังจากประโยคนั้น.. มิลินนั่งกลืนน้ำลาย นั่งมองตัวเองที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ.. นี่แต่พิธีสถาปนานะ แต่มันยิ่งใหญ่เหมือนเป็นงานเเต่งเลย “สวยฉ่ำมากค่ะ คืนนี้คุณจอมทัพจัดให้ฉ่ำแฉะไปทั้งคืนแน่ๆ!” ช่างแต่งหน้าแค่นกระซิบ..“..ฉ่ำแฉะตั้งแต่เมื่อคืน จนตอนนี้ยังแฉะอยู่เลยค่ะ”“กรี๊ดดด! ฉลองล่วงหน้าเลยเหรอค่ะเนี่ย!”“…ขัดใจไม่ได้ด้วยค่ะ^^*” รูปประโยคน่าหมั่นไส้ป้ะ?ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังสามที เป็นน้ำฝนที่ถือกล่องเครื่องประดับเข้ามา ฉันดีใจที่เจอเธอ แต่เหมือนกับว่าน้ำฝนจะเกร็งๆ แม้กระทั่งการวางของยังต้องมีขั้นมีตอน ข่าวคงเร็วและกระจายไปทั่วเซฟเฮาส์แล้วสินะ“..แปบนึงนะคะ” มิลินขอเวลาช่างแต่งหน้า ก่อนจะหันไปหาน้ำฝน เธอกุมมือเพื่อนสาวใช้ก่อนจะขอให้น้ำฝนนั่งข้างเธอ“เราเป็นเพื่อนกัน^^”“….”“อย่าทำแบบนี้อีกนะ”

..หัวฉัน มันหมุนแม้ลืมตาเพียงนิดก็รู้สึกว่าเหมือนโลกมันเคว้งไปหมด ก่อนจะได้สติแล้วภาพแรกที่เห็นคือเบาะรถ มิลินตาเบิกโพลง เธอควรอยู่ในพิธี! มิลินค่อยๆพลิกตัวเพราะรู้แล้วว่าทุกอย่างมันผิดปกติ ก่อนจะพลิกตัวมาเจอช่างแต่งหน้าคนนั้น“พี่”“ชู่ว์~” ช่างแต่งหน้าบอกให้ร่างบางเงียบเสียง เธอนั่งกอดเด็กตัวเล็กแถมตัวสั่นไม่น้อย ฉันเองก็ถูกจับมัดจะเเกะอะไรก็ไม่ได้“ฉันขอโทษ~”“ค๊ะ?”“ฉันเป็นคนโปะยาสลบคุณคะ ฉันขอโทษ แต่ถ้าฉันไม่ทำ ลูกฉันก็..”สมองมึนๆของฉันพอจะเข้าใจแล้ว ฉันต้องถูกจับตัวมาด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง.. เกี่ยวไหมที่เป็นเพราะ..ฉันกำลังจะเป็นคนสำคัญของคุณทัพ“อ้าว อ้าว ฟื้นแล้วเหรอจ๊ะ มิลินจอมแก่น~”“เจ๊ เจ๊หอย!”“ช่ายย~ฉันเอง~”“อึ่ก!”“แกนี่ไม่รักฉันเลยเหรอ~ ฉันอุตส่าห์บอกว่าแขนฉันขาด แกก็ไม่มา ฉันพยายามติดต่อแกให้แกออกมาดีๆก็ติดต่อไม่ได้”“..คุณทัพเขาไม่อนุญาตให้ลินไป”“ไม่อนุญาต? มันเป็นพ่อหรือไงถึงต้องไปฟังมัน” “เจ๊ก็ไม่ใช่แม่ลิน ลินจะไม่ไป มันก็เรื่องของลิน” เจ๊หอยโมโห มิลินไม่เคยสวนตนมาก่อน เพียงถูกสวนไม่กี่คำ เธอก็พุ่งไปบีบคางสวยของมิลินแน่นขนัด“อ๊ะ!”“หึ๊!”“เจ๊อย่าทำลินแบบนี้นะ

“เมียกู อยู่ไหน!” จอมทัพพร้อมลั่นปืนไกไม่ได้ข่มขู่ สีหน้าและท่าทางของเขาเกินจะอดทน และนาทีที่จอมทัพกำลังจะปลิดชีพไอ้ชั่วที่น่าจะทำอะไรสักอย่างกับมิลิน“คุณทัพ!”“ลิน!”พรึ่บ! ฉันถูกลากออกมา ฉันรู้ว่านี่มันเป็นแผนของอองเดร เพราะภาพแรกที่ฉันเห็นคือศพลูกน้องนับสิบ กับคุณทัพที่เอาปืนยัดใส่ปากอองเดร เขานั่งคุกเข่าข้างคนร้ายเท้าของเขาเหยียบที่คอหอย เขาทำมันเหรอ ทั้งหมดนี่…มิลินขาอ่อน เธอไม่เคยภาพแบบนี้มาก่อนไม่แปลกที่จะตกใจจนแทบเป็นลมจนต้องถูกพยุงตัว“ลิน!”“ดูซะนังหนู~ ทั้งหมดนี่มันนั่นแหละเป็นคนทำ!” อองเดรป่วนประสาท เขาเดินประชิดมิลินหลังจากตั้งหลักและอาศัยจังหวะที่จอมทัพเผลอใจ ม้วนตัวกลับมาตั้งต้นได้ใหม่ ลูกน้องคนสนิทที่ใช้มีดจ่อคอมิลินพาตัวเธอออกมา มันเป็นไปตามแผนจอมทัพสามารถฆ่าคนได้เป็นร้อยเพื่อมิลินคนเดียว ฉึ่ก.. ปลายมีดคมกรีดต้นคอของมิลินช้าๆ แม้หวังแค่บาดแผลเล็กน้อย ก็พลันทำให้จอมทัพเดือดดาล ด้วยความบอบช้ำตามร่างกาย และใบหน้าของเธอเขาเองยังไม่เคยทำรุนแรงกับเธอขนาดนี้ แล้วไอ้เวรนี่มันเป็นใคร!“..จะ เจ็บ” มีดปาดคอฉันนิดๆก็จริงแต่มันเจ็บไง จะทำยังไงดี ถ้าคุณทัพกังวลแบบนี้ ฝ่ายเรามี