Semua Bab มิลินของจอมทัพ: Bab 41 - Bab 50

เป็นข่าวอึกทึกครึกโครม ประชาชนให้ความสนใจกับข่าวการตายยกบ้านของอองเดร บางกลุ่มบอกว่าวิธีการที่คุณทัพทำมันช่างโหดร้ายและป่าเถื่อน แต่กับอีกบางกลุ่มที่เคยถูกกระทำจากอองเดรกลับเห็นชอบและบอกเห็นสมควร มีนักข่าวหลายสำนักติดต่อมาที่องค์กรกลุ่มKing แต่ทางเราปฎิเสธการแก้ข่าวทุกรูปแบบ มีเพียงคุณจอมทัพที่พูดทิ้งท้ายเพียงว่า“ถ้าจะจับกู มึงก็ต้องบุกเข้ามา”ฉันเข้าใจว่าคุณทัพเขารู้สึกยังไง เขาไม่ได้รู้สึกพอใจกับการกระทำนี้สักนิด แต่หากเขาไม่ทำ อองเดรก็จะยังคงลอยนวลแบบนี้ไปเรื่อยๆ คนอย่างเขาไม่สามารถกลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้ คุกไม่ใช่สถานที่ขัดเกลาจิตใจ หากคนคนนั้นไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเองหลังจากเกิดเรื่องวันนั้น คุณทัพก็เก็บตัวเงียบ คุณแฮชก็เหมือนกัน ฉันรู้เพียงว่าคุณขนมหวานเป็นคนสนิทของคุณแฮช ถึงจะไม่ใช่แฟน แต่พวกเขาสนิทกันมากๆ เป็นคู่ขาทั้งเรื่องบนเตียง และอีกหลายๆเรื่องเลย คุณแฮชน่าจะเสียหลักไปอีกสักพักเพราะคุณขนมไม่ต่างจากพาร์ทเนอร์ของเขา.. ฉันสงสารเขาจัง แม้คำสุดท้ายที่พูดออกมา ยังเป็นการบอกรักแบบไม่ได้รับฟังคำใดจากอีกฝ่าย เป็นการลาจากที่แสนเจ็บปวด..ส่วนคุณทัพก็ฝังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ออกมาแต่ละท

เมื่องานสถาปนายังไม่มีการกำหนดจัดงานขึ้นใหม่ เหตุเพราะเกิดการสูญเสีย สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นคืออะไรรู้ไหม? คือคุณทัพเนื้อหอมมากๆ ก็เพราะเรื่องราวคราวนั้นนั่นแหละ เรื่องที่จัดการกับอองเดร หลังจากเกิดเรื่องก็ผ่านมาประมาณหนึ่งเดือนกลุ่มคนที่สนับสนุนเขาก็เริ่มจะหาวิธีเข้าหาคุณมาเฟียจากรอบสารทิศ เพิ่งจะรู้สึกว่างานมาเฟียก็ไม่ต่างจากไอดอลก็ตอนนี้แหละ“นายครับ จดหมาย”“นายครับ ของขวัญ”“นายครับ รายการทีวี”“นายครับ.. เปิดอินสตาแกรมเถอะครับ==^” หน้าพี่เชนคือแบบคนไม่ได้หลับได้นอนอะบอกเลย เหมือนด่านหน้าคงจะไม่พ้นพี่ขุนกับพี่เชนที่หน้าตาหล่อเหลาเข้าเทรนด์ไอดอลเกาหลี คงจะคว้าปืนยิงคนพวกนั้นกลับไปไม่ได้ คงทำได้แค่ยิ้มให้หวานที่สุดแม้ข้างในใจคงจะพากันคิด ว่าอยากจะไล่ยิงให้หายๆไปซะ“มึงมีเมียมีลูกแล้ว ยังฮอตได้อีกเหรอวะ?”“ลองปะละ?”“ไอ้สัส ขนลุก” พี่ขุนเขยิบไปยืนคนละฟากกับพี่เชน“แต่ผมเห็นด้วยนะครับ แบบนี้เราไม่ได้ทำงานของเรากันแน่ ผมว่าถ้าคุณลองเปิดอินสตาแกรม น่าจะเป็นช่องทางที่ทำให้ทุกคนชื่นชมคุณผ่านพื้นที่ตรงนั้นได้โดยที่”“ไม่เดือดร้อนพวกมึง?”“ใช่ครับ.. เอ้ย ไม่ใช่ครับ”“..อ่า เปิดก็เปิด” คุณจอม

เป็นอีก1เดือนผ่านไป..เหมือนทุกอย่างจะเริ่มเข้าที่เข้าทาง จอมทัพกลายเป็นนายหัวใหญ่ขององค์กร ชี้เป็นชี้ตายได้เพียงออกคำสั่ง และหลังจากวันนั้นจอมทัพก็โตขึ้นมากๆเรวี่ยืนมองน้องชายตัวเองสั่งงาน และควบคุม กิจการในเครือมากมายด้วยตัวคนเดียว.. ไม่สิ มีมิลินอยู่เคียงข้าง แม้แต่สาวน้อยในวันนั้นก็พร้อมจะเติบโตในกระถางที่เหมาะสมมิลินแทบจะกินความเป็นเรวี่เข้าไปจนหมด จะต่างกันก็ตรงที่เธอยังคงมีความอ่อนหวานมากกว่ามาเฟียสาวเรวี่เหมือนดวงตาที่คอยแสกนความเป็นไปขององค์กร ตามคำรับที่เคยสั่งจากคนเป็นพ่อและแม่ก่อนจะเสียชีวิต เธอเองก็ไม่คิดว่าเด็กที่เป็นวันไนท์แสตนของจอมทัพในวันนั้น เด็กบ้านๆที่เดินส่งข้าวกล่องจะกลายเป็นคนที่ยืนสั่งงานและควบคุมงานไปพร้อมๆกับน้องชายของเธอ“พ่อ แม่.. มองอยู่หรือเปล่าเนี่ย ทัพฟี่ของเราโตขึ้นไม่น้อยเลยนะ” ร่างสวยยืนกอดอก รอยยิ้มร้ายๆเผยให้เห็นบนใบหน้า รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขใจนี่เป็นกิจการที่พึ่งสร้างและกำลังวางรากฐาน.. หลังจากเกิดเรื่องอองเดร ฉันก็คิดว่าเราอาจจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่อคำสั่งศาล เพราะอีกฝ่ายคือลูกชาย สส. แต่กลับกลายเป็นว่า ทางเราชนะแบบขาดลอย ต่อให้อองเดรตายไ

“เอาไง? ไม่งั้นจะกลับไปนอน” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถาม ร่างสูงกำยำเหมือนพระเอกในซีรี่ย์ไม่พอ มันมากกว่านั้นเพราะฉันสามารถสัมผัส จับ คลึง ได้นะสิ..มิลินเม้มปาก.. เม้มปากแน่น“..โอเค ฉันไปนอน” เพียงช่วงจังหวะที่จอมทัพหันหลัง มิลินก็จับเสื้อคลุมอาบน้ำรั้งเอาไว้ “..หันกลับมาสิ”“….” จอมทัพหันกลับมาด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“..ที่รัก”“….”“เรียกแล้วนะ” มิลินเม้มปาก พวงแก้มแดงราวกับผลมะเขือเทศสุกจัด มันเต่งตึงสุขภาพดี แถมยัง..“..น่ารัก”“….”“เวลาที่เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะกินฉัน มันน่ารัก”“คุณทัพ-///-“ จากมือบางที่ตั้งใจว่าจะประคองใบหน้าลงเพื่อจุมพิตสวยๆ กลายเป็นเขินจนทำอะไรไม่ถูก จนชักมือกลับ แต่กลับเป็นจอมทัพที่คว้ามือบางประคองใบหน้าตนซะเอง“จับไปเถอะ มันเป็นของเธอ”“….” หญิงสาวดวงตาสั่นไหว ทำไมหัวใจของเธอถึงได้เต้นแรงเมื่อเจอเหตุการณ์เเบบนี้อยู่เสมอ ฉันประคองใบหน้าคุณทัพด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มันเป็นของฉันและฉันไม่ต้องการให้เป็นของใครทั้งนั้น ครั้นมืออุ่นประคองหน้ากลับ ความหยาบสากกระตุ้นต่อมสัมผัสได้แบบ.. ร้อนรุ่ม ฉันอยากจะอยู่แบบนี้นานๆจัง มิลินมองใบหน้าจอมทัพค้างนานมากๆ ก่อนจะเผยรอยย

เช้าวันรุ่งขึ้น..ร่วมวง ณ โต๊ะอาหารวันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้มีโอกาสนั่งทานข้าวกันพร้อมหน้า คุณทัพ คุณเรวี่ และคุณโรส คุณคนเล็กนั่งใช้ส้อมเกลี่ยอาหารในจานมาเกือบห้านาทีแล้ว“ไม่น่ารักเลย” จอมทัพพูดกับโรส ก่อนจะเดินเข้ามาหามิลิน เขาหอมหัวมิลินโชว์ทุกคนไปหนึ่งฟอด พร้อมกับพูดเสียงนุ่มๆ“เสร็จแล้วจะรีบกลับมา”“..อื้อ”“….” แต่เพราะสีหน้าของคุณเขาอีกนั่นแหละ“..ค่ะ” แจกยิ้มหวานๆให้ไปอีกหนึ่งกรุบจอมทัพออกไปแล้ว เหลือแต่สามสาวสามไตล์ที่โต๊ะอาหาร กับคุณเรวี่ฉันไม่เกร็งนะ แต่กับคุณโรส.. ฉันรู้สึกบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าไม่ชอบคุณเขานะ แต่เธอเหมือนคนที่ยิ้มที่ปาก แต่ไปไม่ถึงตา นึกภาพออกกันใช่ไหม“..ลินทำอาหารไม่อร่อยเหรอคะ?” แต่เพราะมิลินก็รู้หลักมารยาเป็นอย่างดี ต่อให้เธอน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับโรส แต่เพราะเธอเป็นคนนอกอยู่ ก็คงต้องปรับตัวเข้าหาทุกคนที่นี่“เปล่าค่ะ แต่ฉันแค่ทานไม่ลง”“..อ๋อ”“เธอคงจะไม่สบายใจที่ยัยโรสแตะอาหารที่เธอทำไม่ถึงสามคำสินะ” คราวนี้เป็นคุณเรวี่ที่พูดออกมา“….”“โรสก็แบบนี้แหละ อีกสักพักเธอเองก็จะเข้าใจ”“..ฉันขอขึ้นห้องก่อนนะ”“ไม่รอติณณ์ละ? เดี๋ยวก็มาถึงแล้วนิ” ฉันปล่อ