ฉันนั่งเช็ดตัวให้คุณจอมทัพ แม้ใจจะลอยไปไกลเวลานึกถึงเรื่องเจ๊หอยขึ้นมา.. มันก็แค่อดถามกลับไม่ได้ว่า เจ๊จะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร.. ฉันคนนี้ไปทำอะไรให้เจ๊เขารู้สึกว่าฉันต้องทำแบบนั้นกัน.. ใช้ฉันเป็นเครื่องมือทำมาหากินแบบนั้น นี่ไม่รู้เลยนะว่าเจ๊แกเอาฉันไปพูดขายใครที่ไหนไว้บ้างกึก!“โอ๊ย!”“อ๊ะ! ขะ ขอโทษค่ะ!” มิลินเผลอกดน้ำหนักไปที่บาดแผลแบบไม่ได้ตั้งใจ และมันคงสร้างความเจ็บให้จอมทัพมากโข ร่างสูงถึงปัดมือเธอทิ้งแล้วคว้าอุปกรณ์เช็ดตัวมาเช็ดตัวซะเอง“ไม่ไหวก็ไปนอน”“..ขอโทษค่ะ พอดีลินนึกถึงเรื่องเจ๊หอย”“อาลัยอาวรณ์ก็กลับไปสิ ฉันรั้งเธอตรงไหน!”มิลินนิ่งไป แม้จอมทัพจะมองเห็นน้ำใสๆเอ่อแทบจะล้นที่ดวงตาเขาก็ไม่ได้สนใจ “ไปนอน”“แต่แผลคุณ”“….”“ก็ได้.. ขอโทษนะสำหรับวันนี้” ป่านนี้จอมทัพคงจะได้หลับฝันหวานไปหลายตลบ ถ้ามิลินไม่เอาแต่เหมอเช็ดผิดเช็ดถูกอยู่ครู่ใหญ่ แต่เพราะมีสายเข้าและคงจะเป็นเรื่องสำคัญ คุณเขาเลยหยิบมือถือแล้วออกไปจากห้อง..“..สติสิลิน ใช่เวลามันแคลงใจตอนนี้ไหม”“ไม่ได้! เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้! แกจะต้องทิ้งเรื่องพวกนั้นไปซะ แล้วก็.. ใช้ชีวิตดูแลคุณจอมทัพ”มิลินบอกตัวเองแบบนั้น ก่อน
Terakhir Diperbarui : 2025-05-15
Masuk
