All Chapters of มิลินของจอมทัพ: Chapter 1 - Chapter 10

มิลินของจอมทัพนิยายเรท อีโรติก / 20+เริ่มเขียน 23/05/2023ใครจะไปคิดว่าการเดินไปส่งข้าวให้ลูกค้าในวันที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา จะทำให้ฉันบังเอิญได้พบกับเขา…“คุณ! คุณไปโดนอะไรมาคะเนี่ย!”. . • ☆ . ° .• °:. *₊ ° . ☆‘เธอโอเคหรือเปล่า~’ น้ำเสียงที่หอบกระเส่าประสานกับจังหวะที่หนักหน่วงในตอนนั้น.. ฉันจำมันได้ดี..ทั้งที่มันดีขนาดนั้น เขาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกทรมานสักนิดเเท้ๆ.. ทั้งที่ดีขนาดนั้น.. ทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้!“..ใครใช้ให้พูดแบบนั้นกับครั้งแรกของผู้หญิงกันเล่า! อบอุ่นจนรู้สึกหงุดหงิดเลย!” มิลินควักน้ำล้างหน้าเป็นชุด มันแทบจะเปียกไปทั้งตัว.. ก่อนจะท้าวแขนแล้วมองตัวเองในกระจกบานใหญ่‘ช่วยทำ.. ให้แรงกว่านี้ที~ อ๊ะ!’ ‘ลินต้องการ~ จะ จนทนไม่ไหวอยู่เเล้ว~’ “กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเลยไหมมิลิน! กัดให้ตายไปเลย!” ทำตัวแย่ๆ ใส่กันยังจะลืมง่ายซะกว่า.. ที่บอกว่าจำคำพูดฉันได้เนี่ย.. จำประโยคพวกนี้ไปด้วยหรือเปล่านะ!>• ☆ . ° .• °:. *₊ ° . ☆จอมทัพมาเฟียหนุ่ม มือของเขาเปื้อนเลือดมานับไม่ถ้วน แต่กลับพลาดท่าเสียทีในวันนั้น วันที่ทำให้เขาได้เจอกับเธอ.. สาวน้อยนัตย์ตาสีดำขลับ เธอที่มาพร้อมกับ

“นี่.. คุณ..”“ขุนพล”“คุณขุนพลคะ.. ที่นี่พอจะรับสมัครคนล้างรถสักหนึ่งตำแหน่งไหมคะ?” มิลินยืนชะเง้อเกาะขอบหน้าต่าง สายตาของเธอไม่สามารถละไปจากรถซิ่งราคาหลักล้านนั่นได้ แต่ฉันก็ชวนคุยไปงั้น แค่ได้นั่งขับเพียงครั้งฉันก็ถือว่าแต้มบุญในชีวิตฉันหมดไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย.. แต่เพราะไม่มีคำตอบจากอีกฝ่ายก็เลยทำให้มิลินแค่ยิ้มฝืนส่งให้ไป“นี่สองชั่วโมงแล้วนะ คุณมาเฟียเขาจะไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอ? ทำไมถึงไม่พาไปโรงพยาบาลละ? มีกฎหรือไง? ว่าถ้ามาเฟียเจ็บตัวกลับมา ที่เดียวที่ควรจะรักษาตัวคือที่บ้าน”“อาจจะประมาณนั้นครับ” ฉันแค่พูดเล่นๆ นะ แต่กลับกลายเหมือนมันจะกลายเป็นเรื่องจริง.. และเพราะหน้าตาที่คมเข้มเหมือนสันมีดอีโต้ (อยากให้รู้ว่าขุนพลหน้าคมมาก คมแบบสับแขนสับขาฉันได้แบบชั่วพริบตา หล่อเข้มไม่ต่างจากคนเป็นนายเลยหุ่นก็เท่) ทำให้มิลินเลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อไปมากกว่านี้ เธอกลับมานั่งที่โซฟาก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูทั้งมิลินและขุนพลหันไปทางต้นตอของเสียง จอมทัพในสภาพที่โดนพันแผลรอบเอว เสื้อเชิ้ตที่สวมถูกเปลี่ยนแต่แค่สวมเท่านั้นเลยทำให้เห็นการพันแผลรอบตัว และกล้ามอกที่แน่นเป็นมัดเหมือนหุ่นสวมเสื้อผ

“..งื่ออ!” พอนึกเรื่องราวคืนนั้นได้อย่างเต็มระบบ ก็รู้สึกเขินขึ้นมาแบบเท่าทวีคูณ!ที่จูบกัน ที่คลอเคลียกัน.. ที่..‘เธอโอเคหรือเปล่า~’ น้ำเสียงที่หอบกระเส่าประสานกับจังหวะที่หนักหน่วงในตอนนั้น.. ฉันจำมันได้ดี..ทั้งที่มันดีขนาดนั้น เขาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกทรมานสักนิดเเท้ๆ.. ทั้งที่ดีขนาดนั้น.. ทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้!“..ใครใช้ให้พูดแบบนั้นกับครั้งแรกของผู้หญิงกันเล่า! อบอุ่นจนรู้สึกหงุดหงิดเลย!” มิลินควักน้ำล้างหน้าเป็นชุด มันแทบจะเปียกไปทั้งตัว.. ก่อนจะท้าวแขนแล้วมองตัวเองในกระจกบานใหญ่‘ช่วยทำ.. ให้แรงกว่านี้ที~ อ๊ะ!’ ‘ลินต้องการ~ จะ จนทนไม่ไหวอยู่เเล้ว~’ “กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเลยไหมมิลิน! กัดให้ตายไปเลย!” ทำตัวแย่ๆ ใส่กันยังจะลืมง่ายซะกว่า.. ที่บอกว่าจำคำพูดฉันได้เนี่ย.. จำประโยคพวกนี้ไปด้วยหรือเปล่านะ!>แต่จะว่าไป จอมทัพในตอนนี้ไม่ยักกะมีอารมณ์อบอุ่นแบบตอนนั้นเลยแฮะ.. เขากลับดูนิ่งเฉย สุขุมแล้วก็ดูน่าเกรงขาม.. ฉันควรจะดีใจหรือเปล่าที่ได้เห็นในมุมที่คนรอบตัวเขาอาจจะไม่เคยเห็น..ครั้นนึกถึงก็เกิดการเปรียบเทียบ แล้วภาพต่างๆ นานา ก็ถาโถมเข้ามาราวกับสายน้ำหลาก!มือหนาที่กอบกุมเนิน

ฉันไม่รู้ว่าคุณจอมทัพอะไรนี่เขานึกครึ้มอะไรขึ้นมา ถึงเป็นคนขับรถมาส่งฉันด้วยตัวเอง ทั้งที่บาดเจ็บ ทั้งที่พี่ขุนพลอะไรนั่นเสนอจะขับมาให้แท้ๆ.. เขาจะ.. ฆ่าฉันหมกป่าหรือเปล่านะ!รถหรูคันใหม่ที่ไม่ใช่คันเดิม เลี้ยวเข้าซอยร้านของเจ๊หอย ขับผ่านกองขยะที่เป็นจุดเริ่มต้นของวันนี้..“ถึงแล้ว”“..ขอบคุณ”“….” แต่เพราะจอมทัพเหลือบมอง หางเสียงหวานๆก็ลากยาวพร้อมกับยกมือลาสวัสดี“ขอบคุณ ค่ะ”“พูดไม่ได้ก็ไม่ต้องพูด ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร”“….”“เธอก็รู้นิ” จะสื่อว่าคืนนั้นฉันยินยอมเข้าเขาสอดใส่หรือไงกัน! ตัวเองนั่นแหละที่ตะบี้ตะบั้นใส่มันเข้ามา ฉันจำได้ว่าเจ็บเจียนตายเลยนะ แต่ดันหลงระเริงกับคำพูดเเสนหวานบนเตียงในตอนนั้นซะได้!“ไม่รู้ค่ะเพราะจำไม่ได้ ““แทนที่จะจำหน้าฉันได้ แต่กลับจำแผลที่อยู่ต่ำขนาดนั้นได้นี่”“….”“ตั้งใจจะจำอย่างอื่นมากกว่าหรือเปล่า?”“หุบปากเลย เรื่องมันผ่านมาสองปีแล้ว แล้วมันก็เกิดขึ้นแบบมึนๆ ถึงมันจะจบดีจนสบายตัวก็เถอะแต่ว่า.. อย่าพูดถึงมันจะได้ไหม” สุดท้ายจอมทัพก็แค่พยักหน้าช้าๆเนือยๆแต่ไร้คำพูด มิลินรีบยกมือไหว้อีกฝ่ายเพราะสถานะของฝ่ายชายคือมาเฟีย ที่มีปืนเหน็บเอวอยู่ตลอดเวลาและ..

ฉันกลับมาที่เซฟเฮ้าส์คุณจอมทัพอีกครั้ง และคงจะท่ามกลางความมึนงงของบรรดาบอดี้การ์ดและแม่บ้าน..ฟุ้บ! กระเป๋าของฉันถูกโยนด้วยฝีมือของคุณจอมทัพ“เอาไปเก็บ” ก่อนจะมีบอดี้การ์ดคนนึงรีบหิ้วมันไป ขุนพลคุณพี่คนเดียวในตอนนี้ที่ฉันรู้จักชื่อก็รีบเดินไวๆออกมาจากประตูบ้าน พร้อมกับมองเหตุการณ์ตรงหน้า“..มีอะไรเหรอครับ?” ขุนพลมองหน้าฉันกับจอมทัพสลับกัน ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะจับไหล่ฉันแล้วหันฉันต่อหน้าทุกคน“เด็กล้างรถคนใหม่”“ห๊า? แล้วไหนที่เราตกลงกันละ!” มิลินเอนหัวถาม“….” เขาจะแกล้งฉันงั้นเหรอ“รู้ว่าอยากเป็นเมียจนตัวสั่น เเต่เร็วเกินไป.. สำหรับเด็กน้อยไม่รู้ประสา.. อย่างเธอ”“เอ๊ะ!”“ฉัน..”“…..”“โหดนะบอกก่อน”“อะไรโหด!”“คิดเอา” มิลินสตั้นก่อนจะได้รับคำสั่งต่อมาจากมาเฟียหนุ่ม“พาเด็กล้างรถคนใหม่.. ไปที่”“!!!!” ไปที่ไหน! มิลินเม้มปากลุ้นทุกวินาที ก่อนจะได้รอยหยักยิ้มที่มุมปากของหน้าคม“…หอพักแม่บ้าน”“ครับ!” ขาอ่อนยวบ! เอ๊ะ!แต่จะขาอ่อนทำไมละ แค่มีงานทำก็ดีแค่ไหนแล้วคำสั่งภาษากายของจอมทัพ เพยิดหน้าให้แม่บ้านพามิลินตรงไปยังหอพักแม่บ้านที่อยู่หลังเซฟเฮ้าส์แต่อยู่ในพื้นที่เดียวกันฉันถูกกลุ่มแม่บ้