“หมายความว่ายังไงครับคุณปู่”
“พี่ว่านใจเย็นก่อนครับ” เอเดนเข้าไปยืนเคียงข้างคู่หมั้นที่เอ่ยถามชายชราทันทีหลังรายงานข่าวจบลง ฝ่ามือใหญ่โอบไหล่เล็กไว้เพียงแผ่วเบาลูบต้นแขนของโอเมก้าไปมาให้ใจเย็นลง
“นั่งลงแล้วฟังปู่ก่อน” เจ้าสัวเม้งมองหน้าหลานชายตรงหน้าก่อนจะเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ไอ้ว่านใจเย็น นั่งลงก่อน” ลุคเอ่ยสมทบ
“จริง ๆ แล้วคุณปู่ไม่ไว้ใจว่านใช่ไหมครับ ปู่คิดว่าว่านไม่เก่งพอจะดูแลบริษัทได้ใช่ไหมครับ ปู่เองก็คงคิดเหมือนคนอื่น ๆ” โอเมก้าที่กำลังอยู่ท่ามกลางพายุอารมณ์ของตัวเองเอ่ยพร้อมน้ำตาที่หยดเผาะลงพื้น
“ปู่บอกให้ฟังปู่ก่อน” เจ้าสัวเม้งยังคงเอ่ยกับหลานชายอย่างใจเย็น
“ความจริงแล้วปู่จะยกบริษัทให้ว่านก็ได้ ไม่เห็นต้องเรียกประชุมบอร์ดเลยด้วยซ้ำ บริษัทปู่ปู่จะยกให้ใครก็ได้ทำไมปู่ต้องไปถามความเห็นคนอื่นด้วยล่ะครับ”
“เรามีผู้ถือหุ้นจะให้ปู่ตัดสินแบบเอาแต่ใจได้ยังไง ว่านใจเย็นแล้วฟังปู่ก่อนได้ไหมลูก” เจ้าสัวพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบเช่นเด
“นั่งเหี่ยวเป็นผักต้มขนาดนี้ก็ไปหาพี่เขาสิลูก” เสียงเอ่ยทักของผู้เป็นแม่ดังมาจากทางด้านหลัง อีนิกม่าหนุ่มที่เอนหลังนั่งมองท้องฟ้าอยู่ในศาลากลางสวนหลังบ้านจึงหันไปมอง“แม่ อย่าจี้ใจดำน่า มันเจ็บนะครับ”“ไอ้ลูกหมาเอ๊ย คิดถึงก็ไปหาเขาสิ ทีเมื่อก่อนโดนเขาบ่นเขาไล่ทุกวันไม่เห็นจะเชื่อฟัง ทีตอนนี้ทำเป็นหางตกนั่งเหงาอยู่บ้าน” พลิ้วแพรนั่งลงที่เก้าอี้ข้างลูกชาย“แม่ว่าตอนนี้พี่ว่านเขาจะทำอะไรอยู่ครับ”“คิดถึงลูกแม่ไง”“เรื่องนั่นมันแน่อยู่แล้ว แต่นี่จะสองอาทิตย์แล้วนะแม่”“แล้วตอนแรกทำเป็นพูด ว่าจะรอให้พี่เขามาง้อ” พลิ้วแพรยกยิ้มให้กำลังใจลูกชายคนเล็กใช่ เอเดนเคยพูดแบบนั้น แต่สองอาทิตย์ก็เกินจากที่เขาคิดไว้ไปสักหน่อยตอนที่พี่ว่านเอ่ยปากขอถอนหมั้นกับเขากลางโต๊ะอาหารนั้น ไม่ใช่แค่เขาที่ตกใจทุกคนที่ได้ยินต่างก็นิ่งอึ้งไปไม่ต่างกัน‘ว่านอยากถอนหมั้น’‘พี่ว่าน...พูดอะไรน่ะครับ’ เอเดนมองใบหน้าของโอเมก้าคู่ชะตาที่หันกลับมาสบตาเขาก่อนจะเอ่ยขอตัวออกจากโต๊ะอาหารกับเจ้าสัวเม้งแล้วจึงดึงมือเขาให้ลุกเ
“หมายความว่ายังไงครับคุณปู่”“พี่ว่านใจเย็นก่อนครับ” เอเดนเข้าไปยืนเคียงข้างคู่หมั้นที่เอ่ยถามชายชราทันทีหลังรายงานข่าวจบลง ฝ่ามือใหญ่โอบไหล่เล็กไว้เพียงแผ่วเบาลูบต้นแขนของโอเมก้าไปมาให้ใจเย็นลง“นั่งลงแล้วฟังปู่ก่อน” เจ้าสัวเม้งมองหน้าหลานชายตรงหน้าก่อนจะเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“ไอ้ว่านใจเย็น นั่งลงก่อน” ลุคเอ่ยสมทบ“จริง ๆ แล้วคุณปู่ไม่ไว้ใจว่านใช่ไหมครับ ปู่คิดว่าว่านไม่เก่งพอจะดูแลบริษัทได้ใช่ไหมครับ ปู่เองก็คงคิดเหมือนคนอื่น ๆ” โอเมก้าที่กำลังอยู่ท่ามกลางพายุอารมณ์ของตัวเองเอ่ยพร้อมน้ำตาที่หยดเผาะลงพื้น“ปู่บอกให้ฟังปู่ก่อน” เจ้าสัวเม้งยังคงเอ่ยกับหลานชายอย่างใจเย็น“ความจริงแล้วปู่จะยกบริษัทให้ว่านก็ได้ ไม่เห็นต้องเรียกประชุมบอร์ดเลยด้วยซ้ำ บริษัทปู่ปู่จะยกให้ใครก็ได้ทำไมปู่ต้องไปถามความเห็นคนอื่นด้วยล่ะครับ”“เรามีผู้ถือหุ้นจะให้ปู่ตัดสินแบบเอาแต่ใจได้ยังไง ว่านใจเย็นแล้วฟังปู่ก่อนได้ไหมลูก” เจ้าสัวพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบเช่นเด
เช้าวันใหม่ภายในห้องนอนของแขกประจำของบ้านซึ่งตอนนี้เข้ามาอยู่อาศัยในฐานะคู่หมั้นของหลานชายเจ้าสัว ผ้าม่านผืนยาวยังคงถูกปิดไว้กั้นแสงแดดอ่อนแยงเข้ามาทางช่องหน้าต่างกระจกบานใส เตียงหลังกว้างกลางห้องว่างเปล่า ผ้าห่มยังคงยับย่นจากคนทั้งสองที่ลุกออกไปแล้ว“เอเดนว่าพี่จะท้องไหม”เสียงเล็กก้องขึ้นเมื่ออยู่ภายในห้องน้ำหรู ความวิตกกังวลทำให้ว่านหลงลืมความตั้งใจของตัวเองไปแล้วว่าเคยเว้นระยะห่างกับคู่หมั้นตรงหน้าไว้อย่างไร คำเอ่ยเรียกที่ไร้กำแพงใดมาปิดกั้นจึงถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากบางเอเดนตื่นแต่เช้าตรู่กดโทรศัพท์ภายในบ้านโทรสั่งหัวหน้าแม่บ้านให้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาให้ เพียงวางสายไปไม่นานเสียงเคาะประตูเบา ๆ ก็ดังขึ้นพร้อมกล่องผลิตภัณฑ์ชุดตรวจครรภ์หลายอันเอเดนถามด้วยความแปลกใจจึงได้รู้คำตอบจากคุณแม่บ้านว่าที่บ้านหลังนี้มีที่ตรวจครรภ์อยู่แล้ว และถูกเตรียมไว้เสมอจากคำสั่งของโอเมก้าหลายชายเจ้าของบ้าน เพราะมันเป็นสิ่งที่โอเมก้าคู่ชะตาของเขาใช้อยู่เป็นประจำตั้งแต่หลายปีก่อนฟังดูแล้วพี่ว่านของเขาคงจะอยากมีลูกมากทีเดียว แต่คนที่อยากมีลูกขนาดนั้นทำไ
ปลายพู่กันตวัดลงบนจานสีป้ายลงบนเฟรมผ้าใบผืนใหญ่ ร่างกายที่สวยงามไปด้วยมัดกล้ามกำลังถูกจำลองเป็นรูปวาดจากศิลปินมีชื่อที่ควบตำแหน่งคู่หมั้นของนายแบบหนุ่มสตูดิโอส่วนตัวของบ้านสุทธิศิลป์กลับมาเปิดใช้งานอีกครั้ง เพราะว่านรำคาญกลุ่มแฟนคลับของดาราหนุ่มที่มักแวะเวียนมาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่แถวหน้าสตูดิโอหลักของเขาหลังจากการหมั้นของว่านและเอเดนถูกเผยแผ่อย่างเป็นทางการ ที่อยู่และข้อมูลส่วนตัวต่าง ๆ ทั้งที่เคยเปิดเผยและไม่เคยเปิดเผยก็ถูกแชร์ไปทั่ว รวมถึงที่อยู่และที่ทำงานของเขาด้วยเช่นกัน และนั่นเป็นสาเหตุให้นักวาดมากฝีมือเปลี่ยนใจยอมเปิดใช้สตูดิโอส่วนตัวที่บ้านอีกครั้งแน่นอนว่าเปิดใช้สำหรับงานของดาราตัวปัญหาโดยเฉพาะ“เลิกส่งกลิ่นไปทั่วได้แล้ว ไม่อย่างนั้นพี่จะหยุดวาดเดี๋ยวนี้” ว่านปรายตามองค้อนไปยังนายแบบเปลือยกายที่นอนเท้าแขนมองมาทางเขาหลังจากความสัมพันธ์ในเช้าแรกหลังพิธีหมั้นจบลง การนอตครั้งนั้นยาวนานจนกระทั่งเข้าช่วงสาย นอกจากจะเป็นการนอตที่สร้างความรู้สึกประหลาดให้ว่านแล้ว ยังสร้างความเปลี่ยนแปลงบางอย่างให้ร่างกายเขาทันทีที่ก้าวเท้าออกมาจากห้อ
“ลุกได้หรือยัง อึดอัด”เสียงติดห้วนเอ่ยขึ้นในเช้าวันใหม่ ใบหน้าสวยของโอเมก้าที่เพิ่งผ่านพิธีหมั้นมาสด ๆ ร้อน ๆ ยุ่งเหยิง คิ้วเรียวขมวดมุ่นยามที่มองใบหน้าอีนิกม่าที่ฉีกยิ้มส่งกลับมาให้จุ๊บ“Morning kiss นะครับพี่ว่าน”“ไอ้…” คนโดนขโมยริมฝีปากได้แต่ทำสีหน้าบึ้งตึงเพราะคิดคำต่อว่าพฤติกรรมเช่นนี้ของเอเดนไม่ออก“เจ็บหรือเปล่าครับ” ใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยถามคนในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วงแน่นอนว่าว่านรู้ดีว่าเอเดนกำลังหมายถึงอะไร แต่เพราะรู้ดีนี่แหละถึงทำให้ใบหน้ารู้สึกร้อนวูบขึ้นมาทันที ทั้งที่เขาไม่ได้ฮีตแท้ ๆ แต่เมื่อคืนไอ้เด็กนี่กับส่งกลิ่นกระตุ้นจนสิ่งที่ทำยาวนานกว่าที่คิดไว้“ไม่ ลุกไปได้แล้วน่า มันอึดอัด รำคาญ” คนตัวเล็กกว่าเอ่ยตอบ น้ำเสียงห้วนฟังดูไม่สบอารมณ์มากนัก แต่คนพูดกลับซ่อนใบหน้าขึ้นสีไม่สบมองคู่ชะตาตรง ๆ อย่างก่อนหน้านี้“ผมว่าเรานอตกันนานขึ้นเรื่อย ๆ นะครับ พี่ว่าเราจะมีลูกด้วยกันได้หรือยัง” เอเดนจงใจละเลยแรงยันจากฝ่ามือคู่เล็กที่หน้าอก เขายังคงไม่ยอมปล่อยคนปากแข็งออกไปได้ง่าย ๆ“ใครอยากมีกับนาย ลุกไปได้แล้วน่า”
“น้องว่านจะใส่ตัวทับนี้จริง ๆ หรอ พี่ว่าถอดออกสวยกว่านะ”“ใส่ดีกว่าครับ วันนี้แขกผู้ใหญ่เยอะ ผม…อยากให้มันดูเรียบร้อยหน่อย”“เสียดายจัง แต่ไม่เป็นไรใส่ไว้ก็เรียบร้อยกว่าจริง ๆ นั่นแหละ”ว่านเอ่ยและส่งยิ้มขอบคุณให้พี่สาวของว่าที่คู่หมั้นที่กำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นเขาอย่างเป็นทางการหลังผ่านวันนี้ไปพี่เอลีนแวะมาช่วยดูความเรียบร้อยให้เขาอีกครั้งที่ห้องพักของโรงแรมที่ถูกจองเอาไว้สำหรับเป็นสถานที่ในการเตรียมตัว และเมื่ออีนิกม่าสาวก้าวพ้นประตูห้อง โอเมก้าในชุดลูกไม้แนบเนื้อสีขาวที่ถูกสวมทับด้วยสูทตัวสั้นสีเดียวกับกางเกงเอวสูงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก“อิจฉาคุณว่านจังค่ะ พี่นึกไว้แล้วว่าน้องเอเดนจะต้องเป็นคนรักที่เร่าร้อนแน่ ๆ และก็จริงเสียด้วย ยินดีด้วยนะคะ” เบต้าสาวมือดีผู้ที่ถูกจ้างมาแต่งหน้าทำผมให้เขาในวันนี้เอ่ยขึ้นหลังจากฉีดสเปรย์เซ็ตผมให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย“ครับ”ถ้าไม่ติดว่าเป็นวันมงคลและเห็นแก่หน้าคุณปู่ ว่านคงเดินออกจากห้องไปทึ้งหัวอีนิกม่าหัวทองที่กำลังแต่งหน้าทำผมและเตรียมตัวอยู่ห้องข้าง ๆ ที่บังอาจทิ้งรอยน่าอายไว้เต็มแผ่นหลังขอ