“ ไม่มีเลยค่ะ พี่กรีนมียาแก้ไข้ไหมคะ พอดีพี่ไทไม่สบายพี่ม่อนเลยมาขอยานะคะ” “เอายาของกรีนไปก็ได้ค่ะ พี่ไทอาการหนักรึเปล่าคะ เมื่อตอนกลางวันยังดี ๆ อยู่เลย” “น่าจะเจ็คแลตล่ะ บวกกับมันไม่ค่อยกลับไทยไหนจะพักผ่อนไม่ค่อยพอ พอ ๆ กะสาวน้อยล่ะ เฮ้อออ..แต่ละคนทำขนาดนี้กะจะใช้เงินไปถึงชาติหน้ากันรึไง ขอบคุณนะคะ” ผมหยิบยามาจากมือกรีน ก่อนหันหลังทำท่าจะเดิน “อ้อ พี่ว่าสาวๆไปเป็นเพื่อนพี่ไปกดดันไอ้ไทดีกว่า ถ้าพี่ไปคนเดียวมันไม่กินยาแน่ ๆ ไอนี้มันไม่ชอบยาแถมกลัวเข็มมาก ๆ ถ้าเป็นหนักแล้วไปหาหมอคงลำบากแน่ ๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย” “ พี่กรีนไม่ต้องไปก็ได้นะคะถ้าไม่โอเค เดะลินไปพูดกับพี่ม่อนก็พอค่ะ” “ไม่เป็นไรจ้ะพี่ไปก็ได้ ” ก๊อก ก๊อก! แกร๊ก “ยังไง..ข้าวก็มาแล้ว ยังไม่ยอมกินอีก มึงรีบกินข้าวแล้วกินยาเลย พรุ่งนี้จะไม่ไหวเอานะมึง” ผมเปิดประตูเข้าห้องไป ก่อนจะเริ่มเล่นละครกับไอ้ไทเพื่อให้กรีนดู “วางไว้นั้นล่ะ เดี๋ยวกูจัดการเอง” “พี่ไทรีบกินข้าวกินยาดีกว่านะคะ” “ลินมาหาพี่ด้วยหรอ ไอ้ม่อนมึงพาลินมาทำไม” การแสดงไอ้ไทนี้ท
Last Updated : 2025-06-03 Read more