All Chapters of วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม: Chapter 21 - Chapter 26

 หลังจากงานมื้อกลางวันระหว่างสองตระกูลสิ้นสุดลง บรรยากาศดูผ่อนคลายลงไปไม่น้อย แต่สำหรับฉัน...สิ่งที่รออยู่ข้างหน้ายังคงหนักหนาไม่ต่างจากสนามรบอีกเกือบ ๆ สองเดือน...คือช่วงเวลาที่ฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับ ‘งานเปิดตัว’ อย่างเป็นทางการ ในฐานะลูกสาวคนโตของคุณพิชิต และผู้บริหารคนใหม่ของโรงสีพาณิชย์วงศ์ฟังดูง่าย แต่ความจริงกลับไม่ง่ายเลยสักนิดโรงสีของบ้านฉันตั้งอยู่ติดกับคฤหาสน์ใหญ่ แบ่งเขตอย่างชัดเจนด้วยกำแพงอิฐสีเทาเตี้ย ๆ และต้นไทรตัดแต่งอย่างเรียบร้อยตลอดแนวพื้นที่ด้านในถูกจัดโซนอย่างมีระบบ ฝั่งหนึ่งเป็นโกดังเก็บข้าว เครื่องสี และสายพานลำเลียง อีกฝั่งเป็นออฟฟิศสองชั้นแบบเรียบง่าย มีห้องประชุม ห้องบัญชี และห้องทำงานของผู้บริหารเรียงราย รวมไปถึงห้องทำงานใหม่ของฉันที่ถูกจัดและตกแต่งไว้ด้วยคุณพิชิตเริ่มพาฉันไปแนะนำตัวกับบอร์ดบริหารภายในบริษัทอย่างเป็นทางการ พวกเขาแสดงออก ‘เหมือนจะ’ ต้อนรับ แต่ฉันจับได้ไม่ยากเลยว่า...แววตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความสงสัย ไม่ไว้ใจ และตั้งแง่“เธอคือคนที่ช่วยวิเคราะห์ต

 หลังจากซื้อของกันเสร็จ เขาพาฉันไปทานมื้อเย็นที่ร้านอาหารอิตาเลียน ริมแม่น้ำ บรรยากาศอบอุ่น แสงไฟประดับอ่อนนุ่ม และเสียงเพลงคลาสสิกที่เปิดคลอเบา ๆ ระหว่างอาหาร เรายังคุยกันเรื่องโน่นนี่นั่น ทั้งเรื่องงานในบริษัท โรงสี ชีวิตระหว่างเรียนของเขา ไปจนถึงเรื่องเรื่อยเปื่อยอย่างสัตว์ที่ชอบและอยากเลี้ยง ฉันเหลือบมองเขาอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น“ฉันสงสัยมานานแล้วค่ะ…”เขาเงยหน้าจากจานมองฉัน เลิกคิ้วเล็กน้อย“ทำไมคุณถึงไม่มีรูปหลุดออกมาเลยสักครั้ง? เป็นสิบ ๆ ปีแล้วนะคะที่สื่อแทบไม่เคยได้ภาพคุณเลย นอกจากรูปคุณถือไม้ลูกชิ้นเมื่อสิบปีก่อนน่ะ”ภูริหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะตอบเรียบ ๆ“ผมไม่ชอบถูกจับตามอง”“ถ้าใครจะรู้จักผม ผมอยากให้รู้จักเพราะ ‘ผลงาน’ มากกว่า ‘ใบหน้า’ หรือ ‘ชีวิตส่วนตัว’ ”ฉันเลิกคิ้วนิด ๆ“แต่ยุคนี้นะคะ…คนดังในวงการธุรกิจ ยังไงก็ต้องมีภาพหลุดบ้างสิ อย่างน้อยเวลาไปงานอีเวนต์ หรือเซ็นสัญญาอะไรใหญ่ ๆ ก็ต้อง

“แก…แกเป็นใครกันแน่!?” อาทิตย์ละล่ำละลั่ก“เป็นผีมาทวงคืนความยุติธรรมให้วราลี”“อีบ้า! เพ้อเจ้อ!”“เอ้า พอบอกไปก็ไม่เชื่อซะงั้น” ฉันลุกขึ้น เดินไปรอบ ๆ ช้า ๆ อย่างสบายใจ “เอาล่ะ ขั้นตอนต่อไปฉันจะเรียกตำรวจมาจับแก” ก่อนจะหมุนตัวไปเผชิญหน้า และใช้ปลายมีดเชยคางคนตรงหน้าขึ้นมา“และสิ่งที่แกต้องทำ…คือสารภาพกับตำรวจให้หมดเปลือกว่าแกเคยทำอะไรเลว ๆ กับวราลีไว้บ้าง ถึงฉันจะอัดเสียงแกไว้หมดแล้วก็เถอะ แต่แกก็ต้องสารภาพด้วยตัวเองอยู่ดี ไม่งั้น…”ฉันกระชับมีดให้แน่น ก่อนจะเงื้อมือขึ้นในท่าแทง อาทิตย์เบิกตากว้างร้องลั่น ฉันแทงมีดลงมาอย่างแรง แต่ทว่าจงใจหยุดมือให้ปลายมีดคมปลาบอยู่ห่างจากดวงตาเขาแค่เซนติเมตรเดียว ฉันจ้องใบหน้าของอาทิตย์ที่กำลังกลัวสุดขีด เขาคงไม่คิดว่าเรื่องจะกลับตาลปัตรมาเป็นแบบนี้ได้ฉันลดมีดลง เดินอ้อมไปข้างหลังเก้าอี้ ก่อนจะนั่งยอง ๆ ลงตรงมือที่ถูกมัดไว้ของอาทิตย์“อันนี้เป็นค่ามัดจำ”“อะไร!? แกจะทำอะ