All Chapters of วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม: Chapter 31 - Chapter 40

ประมาณหกโมงเย็น รถของเขาก็มาจอดเทียบหน้าตึก ฉันเดินลงไปพบเขาในชุดลำลองดูสบาย ๆ ภูริยืนพิงรถอยู่พร้อมรอยยิ้มมุมปากอารมณ์ดีไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกว่าหลัง ๆ มานี่เขาจะยิ้มเยอะขึ้นนะ“พร้อมหรือยังครับ”“พร้อมแล้วค่ะ”“อืม…”จู่ ๆ คนตัวสูงตรงหน้าก็ยกมือขึ้นปลายนิ้วของเขาแตะลงที่ปอยผมข้างแก้มของฉันเบา ๆ“ผมยาวขึ้นอีกหน่อยหรือเปล่า?” เขาถามเสียงนุ่มขณะสายตายังจับจ้องอยู่ที่เส้นผมฉันฉันแทบหยุดหายใจไปชั่ววินาทีนั้น ตัวแข็งทื่อเหมือนโดนสะกด“เอ่อ...มั้งคะ” ฉันตอบกลับแบบติดขัด รู้สึกถึงอุณหภูมิบนหน้าเริ่มพุ่งสูงภูริหัวเราะเบา ๆ พลางเลื่อนมือกลับ“ขึ้นรถเถอะ” เขาว่าก่อนจะเปิดประตูให้ฉันพยักหน้ารัว ๆ อย่างคนไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว...ให้ตายสิ นี่แค่จับปอยผมเองนะ ทำไมถึงใจสั่นขนาดนี้ก็ไม่รู้... เรามุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมือง ที่มีร้านของขวัญหรูแบบคัดสรรเฉพาะชิ้นพิเศษ ภายในร้

สองวันถัดมา ภูริพาฉันออกไปทานข้าว และพูดถึงสิ่งที่เขาสืบเจอคนที่ดักทำร้ายฉันวันนั้น...ตายหมดแล้วถูก ‘เก็บ’ อย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครรอด ไม่มีพยาน ไม่มีคำสารภาพ เหลือแค่ศพในโกดังร้างภูริบอกว่า...สภาพศพบางรายดูเหมือนถูกทรมานก่อนสิ้นใจ วิธีลงมือก็ไม่ใช่ของมือสมัครเล่นมันชัดเจนเกินไป ว่าคนที่ ‘เก็บ’ กลุ่มนั้น...มีฝีมือ และมีเหตุผลบางอย่างฉันไม่ได้พูดอะไรขณะนั่งฟังเขาเล่าเรื่องนั้นฉันยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลัง หรือจะสื่ออะไรแต่ที่แน่ ๆ ...ฉันรู้แล้วว่าเรื่องนี้มันใหญ่กว่าที่คาดไว้มากถึงอย่างนั้น…ฉันก็ไม่มีเวลาพอจะมานั่งกลัว หรือวิเคราะห์ให้ครบทุกเสี้ยวยังมีเรื่องสำคัญกว่ารออยู่ข้างหน้าคืนนี้...ฉันมีนัดกับชนกันต์ที่โรงยิม มีบางอย่างที่ต้องถาม และบางอย่างที่ฉันสงสัย เสียงรองเท้ากระทบพื้นยางดังเบา ๆ ในโรงยิมที่เงียบวังเวง มีเพียงแสงไฟฟลูออเรสเซนต์สีขาวจาง ๆ จากเพดานที่ยังติดอยู่บางดวง กับกลิ่นเหงื่อและฝุ่นจาง ๆ จากอุปกรณ์ฝึกที่วางเรียงอยู่ตามมุมห้องสถานที่ที่ชวนให้คิดถึง สมัยที่อลิสามักมาฝึกซ้อมกับสมาชิกในทีมบ่อย ๆฉันยืนรออยู่กลางลานว่างของโรงยิม ใส่เสื้อฮู้ดสีเทาคลุมหัว

 เฮือก...เสร็จแน่เรา!ฉันรีบหันไปมองเขาแล้วแสร้งหัวเราะเบา ๆ“คุยกับคุณพ่อเสร็จแล้วเหรอคะ?” เสียงของฉันดูปกติอย่างมืออาชีพ“คือ…ฉันแค่เดินดูบ้านไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ แล้วบังเอิญเห็นห้องนี้เปิดแง้มอยู่เลยลองเข้าไปดูนิดหน่อย...แต่ดันทำต่างหูหล่น เลยก้มหาอยู่น่ะค่ะ”“ต่างหู?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย“ค่ะ! นี่ไง เจอแล้ว”ฉันรีบหยิบต่างหูขึ้นมาจากพื้นอย่างแนบเนียน…ของที่เตรียมไว้เผื่อสถานการณ์แบบนี้อยู่แล้วเขาเลิกคิ้วนิด ๆ เดินเข้ามาใกล้ทีละก้าวลมหายใจของฉันสะดุด จังหวะหัวใจเริ่มรัวเหมือนกลองสัญญาณเตือนภัยฉันถอยหนึ่งก้าว แต่หลังดันชนเข้ากับโต๊ะทำงาน ร่างเอนเล็กน้อยจนสุดท้ายก็ต้องนั่งลงบนนั้นอย่างเสียไม่ได้“ถ้าไม่เชื่อ...จะค้นตัวดูก็ได้นะคะ” ฉันเงยหน้ามองเขา ดวงตาสบกันตรง ๆ แบบไม่ยอมแพ้เขายิ้มมุมปาก เจ้าเล่ห์อย่างที่เคยเป็นมือข้างหนึ่งยกขึ้น…ฉันนึกว่าจะลูบผม แต่กลับเลื่อนลงแตะต้นคอเบา ๆสัมผัสอุ่นจากมือแทรกผ่

เสียงสัญญาณรถพยาบาลยังคงดังก้องในหัวฉัน แม้มันจะเงียบไปแล้วก็ตามฉันนั่งนิ่งอยู่หน้าแผนกฉุกเฉิน โรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ชุดยังเปื้อนเลือดของเขา…ภูริ…“ญาติรอข้างนอกก่อนนะคะ คนไข้เสียเลือดมาก ต้องทำการผ่าตัดด่วน”เสียงพยาบาลดังแว่วคล้ายกลืนกับลมหายใจฉันที่แทบขาดช่วงฉันพยักหน้าช้า ๆ แต่ขาเหมือนไร้น้ำหนักนั่งลงที่เก้าอี้สีหม่นข้างฝาผนัง มือของฉันยังสั่นไม่หยุด แม้ผ่านมาหลายนาทีแล้ว กลิ่นคาวเลือดยังติดปลายนิ้ว…เป็นเลือดของเขาฉันเคยเห็นเลือดมามากมายในฐานะสายลับบางคนเจ็บ บางคนตายคาตา ฉันเคยเฉยชา...แม้ในวันที่มือเปื้อนเลือดคนแต่ครั้งนี้...มันต่างออกไปเพราะเลือดที่เปื้อนมือตอนนี้ ไม่ใช่ของเป้าหมาย ไม่ใช่ของศัตรูแต่มันคือเลือดของคนที่ฉันรัก…ประตูห้องฉุกเฉินปิดสนิทแผ่นป้ายสีแดงติดไว้ว่า ‘กำลังผ่าตัด'ใจฉันแทบระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆไม่นานนัก เสียงฝีเท้าก็เร่งเข้ามาคุณดารกากับคุณเตโชมาถึงพร้อมกัน สีหน้าซีดเผือดไม่ต่างจากฉ

ฉันรู้สึกถึงกลิ่นหอมบาง ๆ ของชา กับความเย็นของอากาศก่อนจะรู้ตัวว่ากำลังตื่น ฉันลืมตาขึ้นช้า ๆ ภาพที่เห็นไม่ใช่ห้องมืดอับหรือคุกสกปรกแต่อย่างใด…แต่กลับเป็นห้องรับรองหรูหราสไตล์จีนโมเดิร์นโคมไฟกระดาษทรงกลมแขวนอยู่เหนือศีรษะโต๊ะไม้แกะสลักลายมังกรดำตั้งอยู่กลางห้อง ทุกอย่างดูหรูหราและเบื้องหน้า...คือชุดกี่เพ้าสีแดงเลือดหมูวางพาดอยู่ตรงปลายเตียงไม่มีเชือกมัดหรือโซ่ตรวน…แต่ฉันรู้ดีว่ามันคือกรงเสียงเคาะประตูดังขึ้นแผ่วเบาหญิงสาวในชุดสูทสีดำเรียบ ๆ ก้าวเข้ามา พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“คุณจงสั่งให้เตรียมอาหารไว้ให้คุณค่ะ...และชุดนี้ เขาอยากให้คุณใส่”ฉันไม่ตอบ แค่พยักหน้าเบา ๆ ก่อนลุกขึ้นมาหยิบชุดนั้น กี่เพ้าเข้ารูปสีแดงเลือดหมูผ่าข้างสูง และเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ติดกันกับห้องนี้บนอ่างล้างหน้าลายหินอ่อน มีสกินแคร์และเครื่องสำอางราคาแพงวางเรียงอย่างมีระเบียบในห้องน้ำสุดหรู ทุกชิ้นเป็นของใหม่เอิี่ยมราวกับซื้อใหม่มาสำหรับฉันโดยเฉพาะฉันอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะมวยผมและปักปิ่นสีทองที่ว