All Chapters of ชะตาฟ้าลิขิตสวรรค์: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากที่จับตัวหนิงซานกับหวาเยียนเข้าคุกหลวงเรียบร้อยแล้ว จ้าวจิ้งเทียนได้ส่งคนไปแจ้งเรื่องราวต่อจ้าวฮวงโหว นางรู้สึกเหมือนดั่งมรสุมใหญ่ได้ลอยหายไปในพริบตา พลันยกยิ้มมุมปาก มเหสีรองเหมย เจ้าไม่มีทางมีชัยชนะเหนือข้าได้หรอกฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยที่กำลังว่าราชการในท้องพระโรงเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น กำลังเดินทางกลับตำหนักมังกร พลันสายตาของเขาได้หันไปพบกับจ้าวจิ้งเทียน พระราชโอรสองค์โตของเขาที่มายืนรออยู่ที่หน้าตำหนัก"ถวายบังคมเสด็จพ่อ"ฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยหันไปมองด้านหลังของจ้าวจิ้งเทียน จึงพบเข้ากับเจินเซียงและหญิงสาวอีกหนึ่งคน ดูจากการแต่งกายแล้วคงจะเป็นบุตรสาวของตระกูลขุนนางเป็นแน่ หลิวลี่เซียนที่ก้มหน้าตลอดเวลาไม่ได้เงยหน้าไปมอง แต่ก็รับรู้ได้ว่าฮ่องเต้กำลังมองมาที่นางอยู่"เจ้ามีเรื่องอันใดถึงมาพบข้าที่นี่?""ลูกมีเรื่องกราบทูลเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ"จ้าวชิงเฟยพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเข้ามาในตำหนัก ฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยทรงให้เหล่านางกำนัลขันทีออกไปให้หมดเหลือเพียงราชเลขาคนสนิทเพียงคนเดียว ตอนนี้ภายในตำหนักจึงเหลือคนไม่มาก จ้าวจิ้งเทียนเงยหน้าขึ้นมองเสด็จพ่อของเขาเล็กน้อย"ลูกขอให้เสด็จพ่อทรงเชิญเสด็จแ

หลังจากที่ได้รับพระราชโองการจากฮ่องเต้ เสนาบดีหลิวที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนสถานะเป็นจวิ้นอ๋องก็ได้ย้ายครอบครัวตระกูลหลิวของตนมาพำนักที่จวนอ๋องพระราชทาน ซึ่งเป็นจวนอ๋องที่ฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยตั้งใจสร้างเอาไว้เผื่อพระนัดดาทั้งหลายในอนาคตพระชายาจวิ้นอ๋องหลิวลี่หยางยังไม่ค่อยคุ้นชินกับที่อยู่ใหม่มากนัก นางค่อนข้างคิดถึงบ้านเก่าไม่น้อย บางวันจึงกลับไปพักผ่อนที่จวนตระกูลหลิวและรับสั่งให้บ่าวไพร่ดูแลจวนให้ดีจวิ้นอ๋องค่อนข้างปลื้มใจกับบุตรสาวของเขาไม่น้อย เขาได้สอบถามเรื่องราวแต่แรกเริ่มว่าเป็นมาเช่นไร หลิวลี่เซียนสามารถรักษาพระพักตร์องค์รัชทายาทได้อย่างไร หลิวลี่เซียนเองก็เต็มใจเล่าให้ผู้เป็นบิดามารดาฟัง และนางยังได้รู้อีกด้วยว่า แท้จริงแล้วจวนตระกูลหลิวของบิดาเป็นพระญาติใกล้ชิดกับฮ่องเต้มิน่าเล่าทั้งฮ่องเต้และจ้าวฮวงโหวต่างมีใบหน้าเหมือนคุณพ่อคุณแม่ของนาง ที่แท้ก็เป็นบรรพบุรุษของนางนี่เองหลิวลี่ซือลอบเบ้ปากเล็กน้อย นางขี้เกียจจะฟังเรื่องราวพวกนี้ อีกอย่างตอนนี้ตระกูลนางก็ไม่ใช่ขุนนางธรรมดาทั่วไปอีกแล้ว เรื่องนี้ทำให้นางรู้สึกภูมิใจอยู่ไม่น้อยที่จะได้เชิดหน้าชูตาขึ้นมาอีกขั้นไม่นานนักข่าวเรื่องอ

หลังจากมีพระราชโองการแต่งตั้งพระชายารองขององค์รัชทายาทถูกประกาศออกไป เหมยฮวาชิงก็ได้เข้าวังมาพำนักอยู่ที่ตำหนักหลังเล็กไม่ไกลจากตำหนักขององค์รัชทายาทหลังจากที่เหมยฮวาชิงไปคำนับไทเฮาและจ้าวฮวงโหวแล้วก็เดินตามขันทีกลับมาที่ตำหนักขององค์รัชทายาท เพื่อถวายพระพรหวงไท่จื่อเฟย"ถวายพระพรหวงไท่จื่อเฟยเพคะ""ลุกขึ้นเถิด มิต้องมากพิธี""ขอบพระทัยเพคะ""ยินดีกับเจ้าด้วยที่ได้เข้ามาวังหลัง ขอให้เจ้าตั้งใจปรนนิบัติรับใช้องค์รัชทายาทให้ดี""เพคะ หม่อมฉันเข้าใจแล้ว"เหมยฮวาชิงค่อยๆ เดินตามขันทีไปที่โต๊ะข้างๆ ไม่ไกลจากเจินเซียงมากนัก บนโต๊ะมีเพียงชาร้อนกับขนมเล็กน้อยจากห้องครัววังหลวงเจินเซียงยกชาขึ้นมาจิบเพียงเล็กน้อย ตั้งแต่เข้ามาใช้ชีวิตในวังหลวงนางรู้สึกไม่เจริญอาหาร คงเพราะว่านางคิดถึงบ้านเดิม เมื่อวันก่อนนางให้นางกำนัลรับใช้ส่งเทียบเชิญไปที่จวนจวิ้นอ๋องให้หลิวลี่เซียนเข้าวังหลวงมาพบกับนางสักครั้งเหมยฮวาชิงยกชาขึ้นมาจิบ พลางชำเลืองมองเจินเซียงอย่างพิจารณาตายยากดั่งแมวเก้าชีวิตยิ่งนัก ข้าคิดว่าจะทำลายเจ้าได้แล้วเชียว ไม่คิดว่าเจ้าจะรอดพ้นมลทินนั้นมาได้ คอยดูไปเถอะ ไม่ช้าไม่นานข้าจะทำให้เจ้ารั

เหมยฮวาชิงเก็บความเคียดแค้นด้วยไฟโทสะนี้ไประบายให้กับพระมเหสีรองเหมยทรงรับฟัง นางร้องห่มร้องไห้จนมเหสีรองเหมยทำสิ่งใดไม่ถูก ได้เพียงปลอบนางให้ใจเย็นลงเพียงเท่านั้น"เจ้าอย่าใจร้อนจนเกินไป""แต่เสด็จอาเพคะ องค์รัชทายาททำเหมือนดั่งเช่นข้าเป็นเพียงลมข้างกายเขาเท่านั้น"พระมเหสีรองเหมยยกมือขึ้นตบที่หลังของเหมยฮวาชิงด้วยความเอ็นดูเพื่อให้นางคลายโทสะลง แต่ไหนแต่ไรหลานสาวของนางคนนี้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ เกิดมีอะไรขัดใจนางขึ้นมานางก็จะพาลใจร้อนควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่นังเด็กเจินเซียงนั่นก็ฆ่าไม่ตายขายไม่ขาดจริงๆ นางอุตส่าห์วางแผนใส่ร้ายนาง แต่แผนการกลับล่มไม่เป็นท่าเพราะองค์รัชทายาทผู้เดียว แผนการของนางจึงล้มเหลวและวุ่นวายไปหมด"เจ้าเชื่อข้า ใจเย็นไว้อย่าวู่วาม""เพคะเสด็จอา"เหมยฮวาชิงกลับมาที่ตำหนักก่อนจะเรียกชิงฮุ่ยให้เข้ามาพบตน พลางโบกมือไล่คนที่ไม่เกี่ยวข้องให้ออกไปจากตำหนักให้หมด"พระชายามีสิ่งใดจะรับสั่งบ่าวหรือเพคะ""ชิงฮุ่ย เจ้าจงฟังข้า เจ้าออกจากวังหลวงไปเงียบๆ ไปพบพี่ชายของข้าที่จวนโหว ให้เขานำต้นดอกถุงมือจิ้งจอกกับดอกกุหลาบพันปีมาให้ข้าอย่างลับๆ""พระชายารองเพคะ แต่นั่นมัน!!!""ท

หลิวลี่เซียนถูกเหล่าขันทีลากตัวลงมาขังที่คุกหลวงใต้ดิน ด้านในคุกวังหลวงใต้ดินแห่งนี้ทั้งหนาวและมืดมิดยิ่งนัก นางมองไปรอบๆ คุกหลวงมีผู้ที่ถูกขังเพราะกระทำความผิดมากมายนับไม่ถ้วนเคยอ่านเจอแต่ในนิยาย ไม่คิดว่าจะถูกจับมาขังจริงๆหลิวลี่เซียนพยายามสงบจิตใจเอาไว้ นางพลันนึกทบทวนเรื่องราวของเจินเซียงอย่างถี่ถ้วนเจินเซียงมีสุขภาพแข็งแรงมาตลอด แต่ทว่าจู่ๆ กลับล้มป่วยหนักอย่างไม่ทราบสาเหตุ ในความคิดของนางเจินเซียงคงจะถูกวางยาพิษเป็นแน่แต่ใครกันที่เป็นผู้ลงมือ ใครกันที่มีจิตใจโหดร้ายเช่นนี้เหมยฮวาชิงพลันชื่อนี้ก็ปรากฏเข้าในความนึกคิดของหลิวลี่เซียน เหมยฮวาชิงน่าสงสัยที่สุดในตอนนี้ แต่ทว่าไม่มีหลักฐาน นางไม่มีหลักฐานจะกล่าวหาผู้ใดไม่ได้แต่ถ้าหากว่าเป็นฝีมือของเหมยฮวาชิงจริงๆ เช่นนั้นนางลงมือด้วยวิธีไหนกันนะหลิวลี่เซียนคิดจนปวดหัวนางก็คิดไม่ออก วิธีการเข่นฆ่ากันของเหล่าสนมนางในวังหลังที่นางเคยอ่านมีสารพัดวิธี ทั้งสาปแช่ง วางยา ใส่ร้ายป้ายสี"ท่านพี่ เป็นอย่างไรบ้าง?""ลี่ซือ"หลิวลี่เซียนหันไปมองหลิวลี่ซือที่เดินฝ่าความมืดเข้ามาในคุกหลวง หลิวลี่ซือยื่นกล่องใส่อาหารส่งให้นางก่อนมองหน้านางด้ว