Semua Bab ชะตาฟ้าลิขิตสวรรค์: Bab 41 - Bab 50

เหมยฮองเฮาหน้าเขียวคล้ำแล้ว หลานชายเพียงคนเดียวในตระกูลกลับกลายเป็นคนเสียสติ ซ้ำร้ายยังพิการอย่างน่าอนาถ ต่อไปจวนโหวของนางจะหาผู้สืบสกุลที่ไหนอีก!!!นางต้องสืบรู้ให้จงได้ว่าเมื่อคืนเกิดสิ่งใดขึ้นกับไป๋อวี้ นังเด็กต่ำช้าผู้นั้นทำสิ่งใดกับหลานรักของนางกันแน่วันนี้ที่ตำหนักชินอ๋องค่อนข้างคึกคักเพราะเป็นวันเกิดอายุครบสิบเจ็ดปีของหลิวลี่เซียน จ้าวฝูหมิงจัดงานให้นางอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะของจวิ้นจู ฮ่องเต้กับไทเฮาทรงให้ขันทีมาส่งของขวัญที่ตำหนัก ล้วนแล้วแต่เป็นผ้าพับแพรไหมและเครื่องประดับสตรีที่งดงามสูงส่ง ส่วนเหมยฮองเฮาเองก็ส่งของขวัญเป็นต่างหูทับทิมคู่หนึ่งมอบให้แก่นางพอเป็นพิธี ถึงแม้ในใจจะโกรธเกลียดมากเพียงใดก็ตาม แต่ก็ยังต้องแสดงบทฮองเฮาผู้จิตใจดีงามอยู่จวิ้นอ๋องที่กำลังกวาดใบไม้อยู่ภายในวัดบนเขา มองออกไปยังเมืองหลวงที่ด้านล่าง วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบสิบเจ็ดปีของบุตรสาวฝาแฝดทั้งสองคนของเขา แต่ด้วยความผิดบาปภายในจิตใจที่มีต่อบุตรสาว เขาทำได้เพียงสวดมนต์ภาวนาให้บุตรสาวทั้งสองของเขาแคล้วคลาดปลอดภัยจากสิ่งชั่วร้ายทั้งหลายรวมถึงภาวนาให้ลี่หยาง พระชายาเอกของเขาที่อยู่บนสวรรค์ให้อภัยแก่เขาที่

เหตุการณ์น่าอับอายที่เกิดขึ้นกับเหมยซินหยวนทำให้เหมยฮองเฮาแทบจะกระอักเลือด แผนการที่นางวางเอาไว้กลับพังลงไม่เป็นท่า มันพังลงอีกแล้ว นางควรจะหาวิธีไหนมาจัดการกับชินอ๋องและหลิวลี่เซียนได้อีก เหมยไป๋อวี้ก็เสียสติไปแล้ว เหมยซินหยวนยังไม่ได้ความอีก ตอนนี้คงเหลือแค่เหมยฮวาชิง นางจะต้องผลักดันให้เหมยฮวาชิงขึ้นเป็นหวงไทจื่อเฟยให้เร็วที่สุดเหมยซินหยวนพุ่งชนเสาจนได้รับบาดเจ็บไม่น้อย ฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยที่ได้รับรู้เรื่องราวเขาเองรู้สึกอับอายไม่น้อย ตำหนิเหมยฮองเฮาไปหลายคำ หมู่นี้เขารู้สึกขัดหูขัดตาเหมยฮองเฮาเป็นอย่างยิ่ง เขาคงผ่อนปรนตามใจนางมากไปเสียแล้ว คนตระกูลเหมยของนางจึงก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเหมยซินหยวนหลังจากที่รักษาตัวจนหายดีแล้ว ฝ่าบาทก็ทรงมอบนางให้แก่ทูตต่างเมืองผู้นั้นไปเสีย เพื่อจะได้เป็นการเชื่อมไมตรี เหมยซินหยวนทำได้เพียงกล้ำกลืนความอัปยศนี้ลงคอไปไร้ซึ่งวาจาโต้แย้งช่วงหลังมานี้จ้าวชิงเฟยมักจะได้ยินเสียงขลุ่ยที่จางอิงอิงเคยเป่าบรรเลงให้เขาฟัง และฝันถึงนางอีกด้วย ในความฝันเขาเห็นจางอิงอิงคนรักเก่าที่เขาไม่เคยลืมเลือนจะคอยมาอ่านหนังสือให้เขาฟัง บ้างก็ฝันว่านางกำลังเขียนตัวอักษรร่วม

จ้าวเฟยหรงมองเหมยฮองเฮาด้วยแววตาเย็นเยียบ บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนที่เขารักยิ่ง นางถึงกับกล้ามาวางยาพิษเชียวหรือ ช่างบังอาจเทียมฟ้ายิ่งนัก!!!"นังคนสารเลว!!!""หึ!! ไม่ใช่แค่บุตรชายของเจ้านะ แม้แต่แม่ของเจ้าก็ถูกข้าวางยาพิษมานานเสียจนร่างกายอ่อนแอ อีกไม่นานนางคงจะไปสู่ปรโลกอย่างเป็นสุขพร้อมกับบุตรชายของเจ้า ฮ่าาๆๆๆ""นังคนสารเลว สุดท้ายเจ้าก็หลุดปากออกมาทั้งหมดว่าเจ้าเป็นคนทำ!!!""แล้วอย่างไรเล่า!! ข้าเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง คนในตระกูลข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง"จ้าวจิ้งเทียนส่งเสียงเฮอะในลำคอ ใครเชื่อนางก็บ้าเต็มทนแล้ว เขามองนางด้วยสายตาดูแคลนก่อนจะเอ่ยปากกับนาง"คนในตระกูลของเจ้าจะมีส่วนรู้เห็นในความเลวของเจ้าหรือไม่นั้น ข้าจะเป็นคนสืบหาเอง!!!"จางอิงอิงมองเหมยฮองเฮาก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก นางค่อยๆ ย่องไปทางด้านหลังของเหมยฮองเฮาด้วยฝีเท้าที่เบาเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะใช้เข็มเงินอาบยาพิษแทงเข้าไปที่ต้นคอของเหมยฮองเฮาฉึก!!!"อ๊าาาา"หลิวลี่เซียนอาศัยช่วงเวลาชุลมุนนี้ กระทุ้งศอกไปที่ปลายคางของเหมยฮองเฮาอย่างแรงจนนางมึนงง เซถลาใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน"จับนางไว้!!!"เหล่าทหารจับ

รัชศกจิ้งเทียนปีที่หนึ่งหลิวลี่เซียนกำลังนั่งอยู่ที่หน้ากระจกมองดูตนเองถูกเหล่านางกำนัลจัดแต่งอาภรณ์ให้ด้วยความใส่ใจ นางยกยิ้มมุมปากมองดูสตรีที่สูงส่งตรงหน้าด้วยสายตาพอใจ นี่ใช่นางจริงหรือ? ราวกับฝันไปเสียจริงๆ"ได้เวลาแล้วเพคะฮองเฮา"หลิวลี่เซียนพยักหน้าก่อนจะมองไป๋หลางด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ไป๋หลางนั้นได้เลื่อนขั้นเป็นนางกำนัลคนสนิทของหลิวลี่เซียนคอยรับใช้อยู่ข้างกายนางหลิวลี่เซียนนั่งอยู่บนเกี้ยว มองดูเหล่าขันทีนางกำนัลหมอบกราบทำความเคารพนางด้วยสายตาอ่อนโยนมีเมตตา เสียงดนตรีบรรเลงขับขาน ช่างฟังแล้วให้ความรู้สึกตื้นตันในใจเหลือคณานางกับจ้าวจิ้งเทียนอภิเษกสมรสกันเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากที่ไท่ซังหวงทรงสละราชสมบัติ จ้าวจิ้งเทียนจึงแต่งตั้งนางขึ้นเป็นฮองเฮาหลิวฮองเฮาสวมชุดสีแดงปักลายหงส์คู่มังกร แถบเซี๊ยะเพ่ยปักลายหงส์พิลาสคู่ มงกุฎหงส์เป็นรูปแบบดั้งเดิมของราชวงศ์ต้าโจว มีหงส์รำแพนคู่หนึ่งตัว ด้านข้างคือหงส์พิลาสข้างละหนึ่งตัว ประดับด้วยทับทิมและอัญมณี ส่งเสริมให้พระนางดูงามสง่าและน่าเกรงขามยิ่งนัก ใบหน้าที่งดงามดูทรงอำนาจชวนมอง ทำให้ผู้ที่ได้พบเห็นไม่สามารถละสายตาจากนางไปได้ฮ่องเต้จ้

หลิวลี่เซียนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ความรู้สึกอ่อนเพลียและเหนื่อยล้าถาโถมเข้าใส่ร่างกายของนางอย่างตั้งรับเอาไว้แทบไม่ทัน"ดื่มน้ำก่อนนะคะ คุณหนู"หลิวลี่เซียนหันไปมองก่อนจะพบเข้ากับเลขาหวัง เลขาประจำตัวของนางที่เพิ่งจ้างเข้ามาทำงานให้เมื่อห้าปีก่อนเดี๋ยวนะ!! นี่มันเรื่องอะไรกัน?หลิวลี่เซียนยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มด้วยความหิวกระหาย ก่อนจะมองสังเกตไปโดยรอบ ก็พบว่าตอนนี้ตนเองกำลังใส่ชุดของโรงพยาบาลอยู่นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นางย้อนกลับมาร่างเดิมเช่นนั้นหรือ?หลิวลี่เซียนยกมือขึ้นบีบหว่างคิ้วที่ปวดหนึบขึ้นมาเสียดื้อๆ ความคิดมากมายประเดประดังเข้ามาในหัวของนางอย่างไม่จบไม่สิ้น"คุณหนูชิงชิงคะ อีกเดี๋ยวคุณหมอคงจะมาแล้วค่ะ""เลขาหวัง""คะคุณหนู?""ข้า เอ่อ ฉันหลับไปนานเท่าไร แล้วที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นบ้าง?"เลขาหวังขมวดคิ้วมอง 'จ้าวชิงชิง' ด้วยแววตาสงสัย แต่ก็ยอมเอ่ยปากเล่าให้เธอฟังทุกเรื่องเลขาหวังเล่าว่า คุณพ่อของจ้าวชิงชิงโทรมาหาเลขาหวังกลางดึกให้รีบพาตำรวจมาที่บ้านโดยด่วนที่สุด เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรท่านประธานจึงให้เรียกตำรวจเข้าไปในเวลาดึกดื่นเช่นนี้แต่เมื่อเธอไปถึงก็พบว่าหลี่เย่สามีของจ้าว