All Chapters of ชะตาฟ้าลิขิตสวรรค์: Chapter 31 - Chapter 40

จ้าวเฟยหรงส่งเสียงหึในลำคอครั้งนึง ก่อนจะวางถ้วยชาในมือลงและหยิบตะเกียบคีบขนมกุ้ยฮวาส่งให้หลิวลี่ซือ หลิวลี่ซือหันไปมองเขาพลางขมวดคิ้วมุ่น ด้านหลิวลี่เซียนที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้ายกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ อย่างน้อยก็ยังเป็นคนที่พูดไม่ยากเท่าใดนัก"กินเข้าไปสิ มองหน้าข้าแล้วมันจะทำให้เจ้าอิ่มรึ?"หลิวลี่ซือกินขนมกุ้ยฮวาที่จ้าวเฟยหรงป้อนให้นางด้วยความรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำเช่นนี้กับนางแม้เพียงสักครั้งเดียวหลังจากที่อยู่ในจวนจวิ้นอ๋อง จิบชากินอาหารพบผู้อาวุโสแล้ว จ้าวเฟยหรงกับหลิวลี่ซือก็เดินทางกลับวังหลวง ระหว่างทางทั้งสองไม่ได้พูดคุยสิ่งใดกันแม้แต่น้อยหลิวลี่ซือเดินเข้ามาในตำหนักด้วยความอ่อนเพลียวันนี้นางแพ้ท้องหนักมากจริงๆ น่าจะเพราะใกล้เข้าสู่ฤดูร้อนทำให้นางรู้สึกไม่สบายตัวมากกว่าทุกครั้ง"พระชายาทรงพักก่อนนะเพคะ หม่อมฉันจะนำโสมบำรุงมาถวาย"หลิวลี่ซือพยักหน้าเล็กน้อย"เจ้าไหวหรือไม่?"หลิวลี่ซือเงยหน้าไปมองจ้าวเฟยหรงที่เดินเข้ามานั่งลงข้างเตียงนาง ตั้งแต่เกิดเรื่องในคืนนั้นทุกครั้งที่จ้าวเฟยหรงเข้ามาในห้องนอนนางจะรู้สึกหวาดระแวงเขาทุกครั้ง จ้าวเฟยหรงอ่านความคิด

ในระหว่างการเดินทางมาที่เมืองต้าโจวขององค์หญิงซู่ซินฮวานั้น มีชินอ๋องนามว่าจ้าวฝูหมิงร่วมเดินทางกลับมาในครั้งนี้ด้วยชินอ๋องจ้าวฝูหมิงเป็นพระอนุชาร่วมมารดาของฮ่องเต้จ้าวชิงเฟย หลังจากที่ฮ่องเต้ทรงขึ้นครองราชย์ได้แต่งตั้งจ้าวฝูหมิงน้องชายเป็นชินอ๋อง ส่วนองค์หญิงซึ่งเป็นน้องสาวของฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยบุตรธิดาของพระสนมองค์อื่น ถูกส่งตัวไปแต่งงานกับองค์ชายต่างเมืองจนหมดแล้วชินอ๋องพระองค์นี้เดินทางไปร่วมรบต่อสู้ที่มณฑลเฮยหลงเจียง เมื่อเขานำทัพรบชนะฮ่องเต้เมืองต้าซิ่งอันหลิงจึงยอมศิโรราบส่งบุตรสาวมาเชื่อมสัมพันธไมตรีองค์หญิงซู่ซินฮวานั้นหลงรักชินอ๋องตั้งแต่แรกพบ นางได้พบเขาโดยบังเอิญตอนที่นางปลอมตัวออกไปเที่ยวเล่นนอกวังหลวง แต่นางไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะเข้ามาทำศึกกับบ้านเมืองของนาง จนเสด็จพ่อต้องพ่ายแพ้และส่งนางมาที่ต้าโจวเพื่อเชื่อมไมตรีต่างเมืองถึงแม้ในพระราชสาสน์จะระบุว่าส่งนางมาเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี แต่ใครกันจะไม่เข้าใจ ที่แท้แล้วนางก็คือเชลยศึกดีๆ นี่เองซู่ซินฮวาลอบปาดน้ำตาอย่างเงียบๆ จ้าวฝูหมิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนางหันมามองนางเล็กน้อย"เจ้าอย่ากังวลไป เมื่อถึงวังหลวง เสด็จพี่ของข้

ปลายฤดูใบไม้ผลิย่างเข้าสู่ต้นฤดูใบไม้ร่วง ในวังหลวงส่งขันทีมาแจ้งข่าวแก่จวนจวิ้นอ๋องว่าหลิวลี่ซือพระชายาเอกองค์ชายรองทรงมีพระประสูติกาลเป็นพระโอรส แต่ข่าวร้ายอีกเรื่องนึงก็คือ พระชายาตกเลือดอย่างรุนแรงอาการสาหัสจวิ้นอ๋องและพระชายาที่กำลังตั้งครรภ์ได้หลายเดือนแล้วเร่งเดินทางเข้าวังหลวง ด้านหลิวลี่เซียนนางกำลังวุ่นวายอยู่กับการต้มยาให้หลิวลี่ซือเมื่อเดินทางไปถึงตำหนักองค์ชายรอง หลิวลี่เซียนได้พบกับจ้าวเฟยหรงที่มีดวงตาแดงก่ำคล้ายคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก นางโค้งกายทำความเคารพเขา ก่อนจะเดินเข้าไปหาหลิวลี่ซือที่นอนหมดแรงอยู่ภายในห้อง"ลี่ซือ""ท่านพ่อท่านแม่ ท่านพี่ ข้าคงไม่รอดเป็นแน่แล้ว"จวิ้นอ๋องดวงตาแดงก่ำ ในขณะที่พระชายาจวิ้นอ๋องร้องไห้จนหมดแรงเมื่อได้เห็นสภาพของบุตรสาว จ้าวเฟยหรงเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของหลิวลี่ซือ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมนางอย่างทะนุถนอม"เจ้าอย่าพูดเช่นนี้ จ้าวหยางหยางบุตรชายของเรากำลังรอเจ้าอยู่ เจ้าต้องอยู่กับข้ากับลูกของเรานะ""เสด็จพี่ ฮือออ"หลิวลี่เซียนที่นั่งมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วรู้สึกสะเทือนในใจไม่น้อย"หมอหลวงที่ทำการรักษาไปไหนหรือเพคะ?"หล

เรื่องราววุ่นวายในจวนสกุลหลิวนั้น หลิวลี่เซียนเองยังคงต้องแบกรับเอาไว้ รวมถึงยังต้องหาทางสืบเรื่องราวที่ตระกูลเหมยกำลังคิดจะทำด้านของซู่ซินฮวาที่กำลังเตรียมพร้อมเพื่อเข้าพิธีอภิเษกสมรส แต่ทว่าตอนนี้นางกลับถูกฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยลดขั้นเป็นเพียงนางกำนัลซู่ซินฮวาคิดไตร่ตรองมาตลอดหลายวัน นางเตรียมใจรับมันเอาไว้แล้ว หลังจากที่เข้าเฝ้าฮ่องเต้ นางตัดสินใจปฏิเสธการอภิเษกสมรส ด้วยเหตุผลว่านางมีชายที่รักอยู่แล้ว และไม่ยอมบอกว่าชายผู้นั้นคือใครฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยทรงกริ้วอย่างยิ่ง สั่งปลดนางที่เป็นเพียงเชลยให้เหลือขั้นเพียงนางกำนัลส่งไปที่โรงซักล้าง เขาสู้อุตส่าห์เอ็นดูนางไม่เคยมองนางเป็นเชลยศึกเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่านางกลับมีใจที่ไม่รักดีแต่ทว่าจ้าวฝูหมิงที่กำลังเข้าวังมาถวายพระพรไทเฮารู้เรื่องนี้เข้า จึงทูลขอต่อฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยให้นำตัวซู่ซินฮวาและสาวใช้ไปรับใช้ในตำหนักของเขาที่นอกวังแทนชินอ๋องผู้นำทัพรบชนะซ้ำยังมีความดีความชอบ ไหนๆ ซู่ซินฮวาก็เป็นเชลยที่น้องชายของเขานำมาจากต้าซิ่งอันหลิง เช่นนั้นก็ส่งให้เขาเอาไปเป็นข้ารับใช้เสีย เพียงชีวิตเชลยคนนึงไม่มีค่าอันใดให้เขาเสียดาย สตรีมากมายในเมืองหลวง

เหมยฮวาชิงกำมือแน่น นางแค้นใจยิ่งนักที่ทำอะไรหลิวลี่เซียนไม่ได้ นางเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้เพราะทำความดีความชอบสิ่งนี้นางย่อมรู้ดีเจ้าจงเชิดหน้าชูคอทำอวดเก่งไปเถิด อีกไม่นานเจ้าจะต้องศิโรราบอยู่แทบเท้าตระกูลเหมยของข้าหลิวลี่เซียนเดินตามขันทีมาจนถึงรถม้าหน้าประตูวัง ทว่าสายตาของนางกลับเห็นชินอ๋องจ้าวฝูหมิงยืนถือพัดอยู่ใกล้ๆ รถม้าของนาง"ท่านพี่ ยังไม่กลับรึเจ้าคะ?"จ้าวฝูหมิงหันมายิ้มตาหยีให้หลิวลี่เซียน"กำลังจะกลับ แต่ข้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกเจ้าก่อน"ชินอ๋องยื่นม้วนกระดาษห่อแถบผ้าสีทองส่งมาให้นาง หลิวลี่เซียนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยื่นมือไปรับเอาไว้"สิ่งนี้คืออะไรเจ้าคะ?""ข้าขอพระราชทานรางวัลจากฮ่องเต้มา""แล้วเอามาให้ข้าทำไม?"จ้าวฝูหมิงยิ้มให้หลิวลี่เซียนอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นสองวันก่อนให้นางฟังหลังจากที่พระชายาเอกจวิ้นอ๋องสิ้น ตัวเขาเองก็นั่งแทบไม่ติด ใจคอยพะวงเป็นห่วงนางตลอดเวลา เขาจึงเดินทางเข้าวังหลวงขอพระราชทานรางวัลจากการรบที่ต้าซิ่งอันหลิงชนะจากฮ่องเต้จ้าวชิงเฟยสิ่งที่เขาทูลขอก็คือ ขอรับตัวหลิวลี่เซียนเป็นบุตรบุญธรรม และพระราชตำแหน่