Semua Bab บุตรชายข้าเป็นประมุขพรรคมาร: Bab 81 - Bab 90

“อุตส่าห์หนีน้ำท่วมมาได้ เจ้าก็ยังพาข้ามาเจอน้ำอีกนะ ถ้าเกิดฝนตกหนักแล้วน้ำป่าไหลหลากจะทำอย่างไร” “ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามาอีกข้าก็พาท่านหนีก็เท่านั้น ไม่เห็นฝีมือข้าหรือ เก่งกาจเป็นรองเพียงเฟิงเอ๋อร์ของท่านเท่านั้น” เขาเปิดประตูโดยกระแทกฝ่ามือใส่ม่านใสมีอักขระกั้นไว้อยู่หนึ่งชั้น ม่า

๗๙จับสัญญาณได้ เช้าวันใหม่ชุนเอ๋อร์ตื่นในยามสายหลังจากที่พายุรักได้สงบลงเมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อนฟ้าสาง ความรู้สึกแรกที่นางสัมผัสได้นอกจากอาการเมื่อยขบแล้วคือความอุ่นตรงบริเวณหน้าท้อง เมื่อหลุบตามองช่วงล่างก็เห็นอี้เฟยที่นอนต่ำกว่านาง ใบหน้าหันเข้าหาหน้าท้อง แขนแกร่งข้างหนึ่งพาดทับสะ

๘๑ปล่อยเอาไว้คงไม่ใช่ข้า ไม่เพียงชุนเอ๋อร์เท่านั้นที่ตกใจ ทางด้านผู้มาใหม่ก็ตกใจเพราะไม่คิดว่ามารดาจะมาอยู่ในป่าตอนดึก ๆ ดื่น ๆ นอกสี่แคว้นแผ่นดินใหญ่ด้วยเช่นกัน “เสี่ยวกูกุ เสี่ยวกว่านคิดถึงท่าน!” ตามหลักแล้วควรจะเป็นหลันเฟิงที่โผกายเข้าหาอ้อมกอดของชุนเอ๋อร์ ทว่าจางจง

๘๒ทำให้พรรคเลื่องชื่อ วันต่อมาชุนเอ๋อร์ตื่นในยามสายก็เห็นว่าภายในบ้านไม่มีใครอยู่เลย คลับคล้ายคลับคลาว่าพวกเขาเข้ามานอนด้านในกันตอนค่อนข้างดึก แต่ไม่นานก็พากันออกไปด้านนอกนอนพอเอาแรงเท่านั้น “คงไม่เข้ามากันแล้วกระมัง” ว่าแล้วนางก็อาบน้ำ ผลัดผ้า แต่งหน้าสวมชุดใหม่ เรียบร้อ

และคำว่า ‘ปล่อย’ คำนี้เป็นการเตือนครั้งสุดท้าย “ไม่ปล่อย” หากเป็นผู้อื่นไม่แคล้วรีบปล่อยมืออย่างต้องของร้อน แต่มู่หรงเซว่ฮวากลับยิ้มร้าย “คิดว่าจะเอาชนะข้าได้หรือ” มู่หรงเซว่ฮวายิ้มทะเล้น “มาลองดูกัน” สิ้นคำนางก็เงียบไป พยายามบีบน้ำตาออกมาจนในที่สุดน้ำตาห