Lahat ng Kabanata ng วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท: Kabanata 41 - Kabanata 50

สวบบบบ “อ๊ายยยย เจ็บ จุก อ๊ะ ซี๊ดดด อย่าเพิ่งขยับ หลี่หยวนท่านอย่าเพิ่งขยับ หม่อมฉันจุกอยู่ อูยยย มังกรท่านใหญ่และยาวเหลือเกิน อ๊ะ อูยยย ซี๊ดดด ท่าน อย่าเพ่งขยับซิ ให้หม่อมฉันพักสักประเดี๋ยว อูยยย จุกจัง” ระหว่างรอให้เหวิ่นจือหยูได้ปรับตัว สายตาคมของหลี่หยวนเจ๋อก็มองลงไปยังใบหน้าสวยของพระชายา ปกติ

“อย่าใช้แต่แรงแขน ใช้ทั้งร่างกายของเจ้าในการเคลื่อนที่” ฮองเฮากล่าว พลางจับข้อมือของเหวิ่นจือหยูเพื่อปรับจังหวะ เหวิ่นจือหยูฝึกซ้อมไปตามคำสั่งสอนของพระนาง แต่ละครั้งนางรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของตนเองมั่นคงขึ้นและทรงพลังมากขึ้น นางเข้าใจแล้วว่าการฝึกดาบไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของพละกำลัง แต่เป็นเรื่องขอ

ในจวนตระกูลเหวิ่น บรรยากาศภายในห้องอันเงียบงัน เหวิ่นลี่หยานั่งอยู่หน้ากระจกทองเหลืองที่สะท้อนใบหน้างามล้ำของนาง เงาสะท้อนในกระจกเผยให้เห็นความงดงามไร้ที่ติ ความสวยนางไม่เป็นรองใครคงจะแพ้แค่เพียงเหวิ่นจือหยูพี่สาวต่างมารดาเท่านั้น ภายในใจนางเต็มไปความเกลียดชังและความแค้นอันคุกรุ่น นางรู้สึกโกรธแค้น

“โอ๊ะ” เสียงร้องแผ่วเบาของเหวิ่นจือหยูดังขึ้น เมื่อร่างของนางเซเล็กน้อยขณะพยายามลุกขึ้นยืน อาการเวียนศีรษะ คลื่่นไส้แล่นพล่านไปทั่วร่าง นางขมวดคิ้วเล็กน้อย พยายามทรงตัวให้มั่น แต่มือเรียวกลับแตะเข้าที่ขอบโต๊ะเพื่อพยุงกายเอาไว้ “จือหยู”เสียงทุ้มของหลี่หยวนเจ๋อดังขึ้น ก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาประคองน

แสงแรกของวันทาบทอเหนือวังหลวง พร้อมกับบรรยากาศอันคึกคักในช่วงเช้าของวันเฉลิมฉลองวันคล้ายวันประสูติฮ่องเต้หลี่หยวนเจิ้ง ทุกมุมของวังหลวงถูกประดับประดาด้วยธงทองและดอกไม้นานาพรรณ สีสันตระการตาของผืนผ้าไหมที่แขวนประดับช่วยเสริมให้ท้องพระโรงดูยิ่งใหญ่และทรงเกียรติ เสียงบรรเลงพิณและขลุ่ยกังวานเคล้ากับเสีย