Share

บทที่ 43

last update Last Updated: 2025-05-11 22:00:59
“อย่าใช้แต่แรงแขน ใช้ทั้งร่างกายของเจ้าในการเคลื่อนที่” ฮองเฮากล่าว พลางจับข้อมือของเหวิ่นจือหยูเพื่อปรับจังหวะ

เหวิ่นจือหยูฝึกซ้อมไปตามคำสั่งสอนของพระนาง แต่ละครั้งนางรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของตนเองมั่นคงขึ้นและทรงพลังมากขึ้น นางเข้าใจแล้วว่าการฝึกดาบไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของพละกำลัง แต่เป็นเรื่องขอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท   บทที่ 125

    “พระชายาเหวิ่นจือหยูช่างอ่อนโยนและงดงามจริง ๆ”“องค์ชายน้อยหลี่เจ๋อหาน ดูสิ พระองค์เป็นพระโอรสที่น่ารักจริงๆ”เหวิ่นลี่หยาได้ยินและได้มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกหงุดหงิดที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ แต่ยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้าไม่นานหลังจากนั้น เสียงขันทีก็ดังขึ้นอีกครั้ง“ฮ่องเต้และฮองเฮาเสด็จแล้ว”“ถวายพระพร พะย

  • วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท   บทที่ 124

    ตั้งแต่วันที่หลี่จวิ้นเอ่ยปากสนับสนุนนาง เหวิ่นลี่หยาก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ นางวางแผนทุกอย่างอย่างรอบคอบและแนบเนียน โดยใช้ความรักและความผูกพันของหลี่จวิ้นที่มีต่อพระโอรสเป็นเครื่องมือในการขับเคลื่อนความทะเยอทะยานของตนยามเช้าพระชายาเหวิ่นลี่หยานั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง นางจัดแต่งทรงผมอย่างประณีต

  • วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท   บทที่ 123

    ในยามสายวันหนึ่งในตำหนักอันเงียบสงบ เหวิ่นลี่หยานั่งอยู่ที่ตั่งไม้แกะสลัก ลูบศีรษะของหลี่อี้เฉิง พระโอรสน้อยของนางที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมแขน เสียงนกร้องเพลงขับกล่อมจากสวนด้านนอก ช่างดูสงบสุขจนเหมือนทุกอย่างในชีวิตสมบูรณ์แบบ แต่ลึกลงในดวงตาของเหวิ่นลี่หยา มีแววแห่งความมุ่งมั่นและวางแผนร้าย นางไม่อยาก

  • วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท   บทที่ 122

    “หยูเอ๋อร์ ข้าอยากเอามังกรมุดถ้ำแล้ว”เสียงขอร้องทื่อๆของพระสวามีทำเอาเหวิ่นจือหยูได้ยินถึงกับอายจนหูแดง ก้นงอนของนางโดนตบเบาๆ เป็นสัญญาณให้นางลุกออกจากตัวเขา มีเหรอที่เหวิ่นจือหยูจะยอม นางทำแค่ขยับตัวหันหน้ามาทางใบหน้าหล่อของพระสวามีโดยที่ร่างบางยังคงอยู่ด้านบนคล่อมลำตัวของพระสวามีอยู่ กริยาของพระช

  • วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท   บทที่ 121

    คำพูดที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาทำให้เหวิ่นจือหยูเขินหนักกว่าเดิม ยิ่งนึกถึงคำพูดของพระสวามีด้วยแล้วนางไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน “หยวนเจ๋อ แล้วท่านไม่อายหมอหลวงหรืออย่างไรเพคะ ถึงได้ถามเรื่องน่าอายแบบนี้ออกไป ถึงท่านอาจจะไม่อายแต่หม่อมฉันก็อายนะเพคะ” “ไม่ต้องอายหรอกพระชายา นี่เป็นเรื่องป

  • วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท   บทที่ 120

    ยามสายของวันใหม่ ดวงอาทิตย์อ่อนโยนทอดแสงลงบนตำหนักอันเงียบสงบ เสียงอ้อแอ้เล็ก ๆ ขององค์ชายน้อยดังก้องอยู่ในห้อง เหวิ่นจือหยูที่กำลังอุ้มลูกน้อยไปมา เผยรอยยิ้มอ่อนโยนขณะจ้องมองพระโอรสที่ส่งยิ้มตอบกลับมา“ฮองเฮาเสด็จ”เสียงขันทีดังขึ้นที่ประตูตำหนัก ก่อนที่เสียงฝีเท้าของนางกำนัลดังขึ้นจากด้านนอก ประตู

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status