Semua Bab Loving Mr. Chavez: Bab 31 - Bab 37

Nakaupo ako sa sofa habang kumakain ng pipino. Binuksan ni Teruya ang TV. “Mapapaaga pala ang pag-uwi ni Hannah. Tumawag kanina baka sa makalawa daw ay makauwi na siya. Si Solene naman baka rin makauwi din daw ng araw na iyon. Nakauwi na kasi ang Lola niya sa bahay at doon na nagpapahinga.”Tumango-tango ako. “Okay pala. Boring din kasi na wala tayong nakakasama.”Napangisi siya sa sinabi ko. “Sure ka? Palagi ka ngang pinunpuntahan ni Aling Lydia rito at dinadalhan ng prutas.”Ngumuso ako. “Mabait lang talaga ang landlady natin.”Dalawang linggo na ang nakalilipas simula nang umalis ako sa bahay ni Lucas. Hindi na kami sa hideout tumuloy at sinunog na ni Teruya ang lugar na iyon upang mawala ang pinagbakasan namin. Binayaran niya na rin ang upa sa apartment niya at tinapos na ang kontrata. Lumipat na kami ng lugar at umupa ulit. Naalintana ang pag-uusap namin nang mabanggit ang pamilyar na pangalan sa TV.“Exclusive News ni Dona Reyes. Lucas Chavez ang panganay sa magpipinsan na kil

Nagising ako sa mga sampal na umaabot sa pisngi ko. Idinilat ko ang mata ko at tumambad sa akin ang nakangising mukha ni Lois. "Oh!” sigaw nito at dinuro ako. “Gising na ang prinsesa!” Humagalpak pa ito. Iginala ko ang paningin. Sa tansya ko ay nasa isa kaming tagong warehouse dahil sa madilim-dilim at malaking space sa paligid. May ilang bintana rin ngunit may mga tapal ito ng kahoy kaya mukhang mahirap paglabasan. Yumuko ako. Nakaupo ako ngayon habang nakatali ang kamay sa likod at paa ko sa magkabilang dulo ng silya. Huminga ako ng malalim. Mabuti na ito. Tumingin ako sa tiyan ko. Buhay pa tayo. Mabubuhay pa tayo. Kapit ka lang, baby. Sigurado akong hinahanap na ako nina Teruya ngayon. Hindi ko alam kung anong oras na pero nakakasiguro akong nakatumbok na sila. Hindi ako pwedeng magkamali. Umangat ang tingin ko pagkarinig sa paglangitngit nang bumukas na pintuan. Bumungad dito ang isang lalaki na nakasuot ng puting t-shirt at pants. May headset din siyang nakalagay sa ulunan n

Solene's POV Maraming pulis ang dumating. Nagkukumpulan sila. Dahil sa height ko ay mabilis akong napunta sa likuran sa halip na sa unahan. Itinulak ko silang lahat para makapasok ako. Agad kong dinaluhan ang walang malay na katawan ni Miya. Niyakap ko siya at tinalik-tapik. Nanginig ang kamay ko nang maramdaman ang basang katawan niya...Iniangat ko ang kamay at lalong nanginig nang makita ang kulay nito. Dugo, puro dugo!Nilingon ko sina Teruya.“Nasaan na ang paramedics?! Duguan ang kaibigan ko!”May sigawan. May ilang putok ng baril. Nagkakagulo na ang lahat ngunit ang paningin ko ay nakapako lamang kay Miya. Tinalik-tapik ko ang pisngi niya. “Miya? Miya! Miya!” Bumuhos ang mga luha ko habang pilit na ginigising ang katawan ni Miya. Hindi ka pupwedeng mawala, Miya. Hindi pwede. ---Sapo-sapo ko ang mukha ko sa kamay ko habang nakayuko at nakaupo sa harapan ng operating room. Wala akong maintindihan sa pinagsasabi kanina. Ang alam ko lang, nasa panganib ang mag-ina. Naiiyak ako