All Chapters of The Billionaire's Vengeful Obsession (SSPG): Chapter 51 - Chapter 60

Tahimik akong nakaupo sa loob ng clinic habang pinipilit kong pakalmahin ang kabog ng dibdib ko. Naroon ako para sa routine check-up, pero may kutob akong hindi magiging ordinaryo ang araw na ito. Habang nakapatong ang malamig na gel sa tiyan ko, hindi ko maiwasang mapahawak sa dibdib ko. My heart was racing—and not from excitement, but from dread. “Everything looks normal,” sambit ng doktor habang hawak ang ultrasound probe. “But... wait.” Napakunot ang noo ko. “Wait? Why wait? Is there something wrong?” Tumigil siya saglit, pagkatapos ay muling tumingin sa monitor. May pailaw-ilaw pang mga linya at hugis, pero ako mismo, kahit hindi ako eksperto, ay may napansin. “There are four heartbeats,” the doctor said softly, almost too careful. Namilog ang mga mata ko. “Four?” Nauutal kong ulit. “Yes, Caleigh. You’re carrying quadruplets.” Napasinghap ako. Para akong binagsakan ng mundo. Apat? Apat na sanggol sa sinapupunan ko? “Are you sure?” tanong ko, kahit alam kong totoo ang nakit

Tahimik kami sa loob ng silid pagkatapos niyang paalisin si Drevan. Ang kamay ni Drako ay nakaalalay pa rin sa balikat ko, pero hindi siya nagsasalita. Tila pinakikiramdaman niya kung kailan ako handang magsalita. Pero ni hindi ko siya matingnan.Hindi pa rin tumitigil sa panginginig ang katawan ko. Maaaring ligtas na ako, pero hindi pa rin matahimik ang puso ko.“Caleigh,” basag niya sa katahimikan. His voice was gentle—almost afraid. “Are you okay?”Tumango lang ako, kahit alam kong hindi iyon totoo. “Yeah… just tired,” mahinang sagot ko.“Come here,” bulong niya, at marahan niya akong hinila palapit sa kaniya. Saglit lang akong nag-atubili bago ko ipinatong ang ulo ko sa balikat niya. Napakainit ng katawan niya, parang sinasalubong ng yakap ang lamig sa dibdib ko.“Do you want to tell me what he did to you?” tanong niya. “Did he hurt you?”Napakagat ako sa labi. “No… he didn’t hit me or anything. He just locked me in here… for days. Like I was his property.”Drako let out a shaky b

Pagdilat ng mata ko, puro puti ang una kong nakita. Nakakasilaw. Amoy alcohol. Tahimik… masyadong tahimik.Nasa ospital ako.Nanlalamig ang mga daliri ko habang unti-unting bumabalik sa akin ang alaala—ang sipa na halos tumama sa tiyan ko, ang pananakit sa loob, at si Claudine… si Claudine na walang awa.“D-Drako…” mahinang bulong ko. Pahina nang pahina ang boses ko habang nililinga ang paligid.Bumukas ang pinto. Sa pagpasok ng lalaking may magulong buhok, pulang mata, at balisang ekspresyon, agad ko siyang nakilala.“Caleigh!” Lumapit siya agad sa kama ko. “Oh God, finally—thank God you’re awake.”Tumulo ang luha sa gilid ng mata ko nang makita ko ang mukha niya. Magulo ang buhok niya. Naka-disheveled suit pa siya, at may galos pa sa kanang bisig.“Drako…” bulong ko, habang hinahawakan ang kamay niya. “The babies…”Agad siyang umiling, nagmadaling yumuko at hinalikan ang kamay ko.“They’re fine,” mabilis niyang tugon. “You’re going to be fine. But the doctor said… you need to rest.

Kinabukasan ay sinamahan ako ni Drako sa clinic para sa isa na namang check-up. Maselan ang pagbubuntis ko sa quadruplets, kaya ayaw niya akong pabayaan ni isang segundo. Lalo na’t simula nang muntik na akong masaktan sa restaurant incident, naging mas protective siya. At kahit hindi ko man sabihin nang diretso, ramdam ko ang effort niya.Napapangiti ako habang tinitingnan siya na nakaupo sa waiting area, hawak ang kamay ko habang pinipisil ito paminsan-minsan. Suot niya ang simpleng long sleeves na bahagyang nakabukas sa leeg, revealing just enough of his collarbone to make me want to stare longer. He looked so damn hot kahit naka-neutral expression lang.Pero ilang minuto pa lang, bigla siyang napatayo at yumuko sa akin.“Love, I just need to take this call. It's urgent. I’ll be quick,” sabi niya, sabay halik sa noo ko bago tumalikod.Tumango lang ako, kahit may bahagyang kaba sa dibdib. I trust him. Sa kabila ng lahat, he’s been proving himself lately.Naiwan akong mag-isa. Matapos

Hindi pa man siya tuluyang lumalabas ng kwarto, ramdam ko na ang bigat sa dibdib ko. Nakatayo ako sa may pintuan ng aming silid, nakasandal sa hamba habang pinagmamasdan si Drako habang inaayos ang itim niyang leather duffle bag. Suot niya ang simpleng grey shirt at dark jeans, pero kahit gano'n kasimple, hindi maitatanggi ang tindig at tikas niya. “Caleigh...” Mahina niyang tawag habang lumalapit sa akin. Napalunok ako, pilit na pinapakalma ang sarili. Ayokong magpahalata, pero hindi ko kayang itago ang kaba sa mata ko. He cupped my face gently. “I’ll be gone for a week. I need to talk to Drevan in person. He needs to know what his wife did to you.” “You don’t have to do this right away,” mahina kong sabi. “You just got me home, Drako. We just found peace again. What if… what if things spiral again?” His jaw tightened, eyes darkening. “No,” he said coldly. “She almost killed you, Caleigh. She almost killed our babies.” Hinaplos niya ang tiyan ko, para bang nandoon pa rin ang