All Chapters of สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ: Chapter 171 - Chapter 180

230 Chapters

บทที่ 36.2 แค่เรารอเฉย ๆ ทุกอย่างก็เข้าทาง

ในคืนวันนั้น หลังจากที่เติ้งอู๋ออกไปสั่งการคนของตนอยู่ นางกำนัลผู้หนึ่งก็เอายาที่หมอหลวงต้มให้เจียงเยี่ยนฟางมาส่งคราแรกเจียงเยี่ยนฟางไม่ได้ตอบรับออกไป เพราะหากตอบก็จะดูเหมือนว่าตนฟื้นขึ้นมาแล้ว ท้ายที่สุดนางกำนัลเลยวางยาไว้หน้าห้องอย่างเสียมารยาทแทนพอคนจากไปไกล เจียงเยี่ยนฟางที่เพิ่งจะเช็ดมือเสร็จและดึงผ้าขึ้นมาคลุมท่อนล่างให้เซียวลี่หยางแล้ว ถึงได้เดินไปที่หน้าประตูเพื่อรับชามยาเข้ามา แต่ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงคนกลุ่มใหญ่มาที่เรือนรับรองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเรือนของนางพอดี ด้วยความสงสัยในประโยคพูดคุยแปลก ๆ ของคนกลุ่มนั้น นางจึงรีบเดินกลับไปสวมผ้าปิดหน้า พลางยกอ่างน้ำที่หายเย็นแล้วออกมาด้วย ทำทีจะไปขอน้ำเย็นใหม่ แต่กลับเดินไปแอบดูเรือนรับรองที่อยู่ไม่ไกลกันแทนเวลานั้นก็ได้เห็นสตรีตัวเล็กในชุดนอนบางเบากำลังสวมผ้าคลุมผืนหนึ่งทับกายอีกรอบ กำลังเดินตามคนของฮ่องเต้ไปติด ๆ คนกลุ่มนี้ก็ดูร้อนรนแปลก ๆ คล้ายแอบทำอะไรไม่ดีพอนึกถึงตรงนี้นี่แหละ เจียงเยี่ยนฟางถึงได้หันกลับมามองหน้าเซียวลี่หยางอีกครา อีกฝ่ายที่มองนางอยู่ก่อนแล้วก็เบิกตาขึ้นเล็กน้อยให้นางพูดสิ่งที่คิดใน
last updateLast Updated : 2025-11-16
Read more

บทที่ 36.3 เจียงเยี่ยนฟางหลุบตาลงมองตรงขาของเขาอย่างโจ่งแจ้ง >///<

เพราะน้ำเสียงปลายประโยคของเจียงเยี่ยนฟางดูจะผสมรอยยิ้มเล็กน้อย ทำให้เซียวลี่หยางจับสังเกตได้ทันที"เจ้ามีเรื่องใดยังไม่ได้บอกข้าอีก""ปิดบังท่านไม่ได้จริง ๆ ก่อนหน้านี้ข้าบอกว่ายาพิษนั้นไม่เป็นอันตราย ความจริงแล้ว หากไม่ได้ขับพิษออก ส่วนนั้นก็จะเริ่มไม่ค่อยตื่นตัวแล้ว... และดูเหมือน จะเป็นเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นเราก็ไม่ต้องสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องนี้"เซียวลี่หยางได้ฟังแล้วก็รีบถามกลับ "แล้วจากนั้นจะเป็นอย่างไร ราชวงศ์เซียวยังไร้ซึ่งผู้สืบทอดบัลลังก์!"เจียงเยี่ยนฟางหลุบตาลงมองตรงขาของเขาอย่างโจ่งแจ้ง จนเจ้าตัวรีบหาผ้ามาคลุมปิด พลางส่งเสียงไม่พอใจนางออกมา"เยี่ยนฟาง!" เซียวลี่หยางทั้งขุ่นเคืองที่นางทำให้ราชวงศ์สั่นคลอน ทั้งยังประหม่าที่ถูกนางมองส่วนนั้นของตนเอง หากอยู่สองคนก็ยังพอทน แต่นี่เติ้งอู๋ก็ยังอยู่ นางช่างไม่รู้จักอายฟ้าอายดิน!เป็นครั้งแรกที่เจียงเยี่ยนฟางถูกเขาเรียกเช่นนี้ แถมเป็นน้ำเสียงตำหนิ นางจึงกลับมามีท่าทีจริงจัง เงยหน้าขึ้นมองคนที่หน้าขึ้นสีแดงจาง ๆ และคิดว่าทั้งหมดก็คงมาจากความโมโห "ท่านก็ยังปกติดีอยู่นี่ เรื่องนั้นไม่ต้องพึ่งพาเขาก็ได้""เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้อยากยุ่งเกี่ย
last updateLast Updated : 2025-11-17
Read more

บทที่ 36.4 ข้าเองก็คนธรรมดา มีความรู้พอถูไถไปได้วัน ๆ หนึ่ง

"ถูกต้อง" เจียงเยี่ยนฟางตอบพลางหยิบขนมขึ้นมากิน แต่ก็ถูกเซียวลี่หยางคว้าข้อมือไว้ แย่งขนมกลับไปวางที่เดิม ด้วยเขาคงรู้ว่าในขนมมีถั่วผสมอยู่"ใครเตรียมขนมว่างจานนี้มาให้กัน ข้าบอกแล้วว่าอย่าให้ในเรือนของข้ามีอาหารที่ทำมาจากถั่วอีก!" เซียวลี่หยางเอ่ยเสียงดังให้หงเปาได้ยิน"..." หงเปากำลังจะกล่าวขอโทษที่ทำงานผิดพลาด แต่กลับมีเสียงสตรีด้านในรถม้าแทรกขึ้นมาก่อน"ข้าให้เจินเจินเตรียมมาเอง" อาจเพราะเรื่องราวในวัยเด็ก ที่ไม่มีแม้แต่ข้าวกรอกลงท้อง ขนมก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ เมื่อเติบโตขึ้นมาถึงพอจะหาเงินได้แล้ว แต่ขนมที่ทำมาจากถั่วก็มีราคาถูกสุด นางจึงใช้มันทดแทนเรื่องในอดีตโดยไม่ทันรู้ตัวครั้นพอเห็นว่าเซียวลี่หยางยังคงมองนางด้วยความไม่พอใจอยู่ เจียงเยี่ยนฟางต่อให้จะไม่เข้าใจว่าเหตุใดคนที่เย็นชาเช่นเขาถึงอารมณ์เสียขึ้นมา แต่ก็ต้องจำใจเลื่อนจานขนมไปตรงหน้าเติ้งอู๋แทน แสดงจุดยืนว่าจะไม่กินมันอีก"..." เติ้งอู๋ทำได้เพียงหลุบตาลงมองจานขนมหน้าตาน่ากินตรงหน้า ทว่ากลับไม่สามารถลิ้มรสได้เซียวลี่หยางกลับเข้ามาเรื่องเดิม "แล้วยาพิษที่อยู่กับจวนที่เจ้าพูดถึงก่อนหน้านี้เล่า แค่ได้กลิ่นก็สามารถถูกพิษได้แล
last updateLast Updated : 2025-11-18
Read more

บทที่ 37.1 ถูกล่าอีกครา

บทที่ 37"เรื่องที่เหลือในใจ ล้วนไม่ค้างคา...""ต่อแต่นี้ ไม่คิดแค้นท่าน"ครั้นเจียงเยี่ยนฟางกล่าวเช่นนั้น แต่ระหว่างทางก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ ห้าวันให้หลังจากการเดินทางเข้าใกล้ถึงเมืองถงเซียง เติ้งอู๋ก็มารายงานว่าทางข้างหน้าดูแปลก ๆ จะส่งคนไปสำรวจก่อนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งก็คือกองกำลังที่ฮ่องเต้ส่งมาคุ้มครองพวกเขา แต่ตอนที่คนพวกนั้นจากไปแล้ว เจียงเยี่ยนฟางก็ได้ยินเสียงม้ากลุ่มใหญ่กำลังวิ่งมาทางพวกนางแทน"ดูเหมือนจะถูกล้อมแล้ว" เจียงเยี่ยนฟางพูดเสร็จก็รีบหยิบผ้าคลุมลมหนาวของเซียวลี่หยางออกมาจากกล่องไม้ในรถม้า รีบยื่นออกไปหาหงเปาที่อยู่ด้านนอก "สวม! แล้วปิดหน้าด้วย!""ไม่ต้องห่วง เติ้งอู๋รับมือได้" เซียวลี่หยางเห็นเจียงเยี่ยนฟางเตรียมการอย่างรัดกุมในเวลาอันสั้นก็เอ่ยเสียงเรียบ ไม่รีบร้อน"พวกนั้นมีมากเกินไป แถมเราเพิ่งส่งทหารคุ้มกันออกไปจนหมด" เจียงเยี่ยนฟางรีบหยิบผ้าคลุมสีขาวแบบเดียวกันกับที่ส่งให้หงเปามาอีกหนึ่งผืน ก่อนสวมมันให้กับเซียวลี่หยาง "ของพระราชทานหากโดนปล้นเราก็มีความผิด หากรั้งอยู่เป็นกลุ่มก็ไม่แน่ว่าบางทีพวกนั้นอาจหมายหัวท่านแทน มิใช่ต้องการสมบัติเหล่านั้น เราต้องให้เติ้งอู๋คุ้มก
last updateLast Updated : 2025-11-18
Read more

บทที่ 37.2 "เรื่องที่เหลือในใจ ล้วนไม่ค้างคา... ต่อแต่นี้ ไม่คิดแค้นท่าน"

"มาทั้งซ้ายและขวา เราขยับไปไหนไม่ได้แล้ว มีแต่จะโดนล้อมทุกทาง มิสู้หยุดอยู่ตรงนี้ก่อน" เจียงเยี่ยนฟางอธิบาย เพราะบางทีคนที่ตามมาอาจเป็นคนของเซียวลี่หยางก็ได้ทว่าความฝันอันเลือนรางก็คือเลือนรางจริง ๆเบื้องหน้าคือชายชุดดำปิดหน้าที่มาพร้อมกับม้าคนละตัว กำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เริ่มปิดล้อมพวกนางเป็นครึ่งวงกลม ต่างกับครั้งก่อนไปไกล"..." เซียวลี่หยางไม่มีท่าทีตกใจ เพียงหันมองคนข้างกายที่กำลังประเมินสถานการณ์"ที่ผ่านมาข้าโกรธแค้นท่านไม่เลิกรา ข้ายอมรับว่าที่โยนท่านลงน้ำในคืนนั้น ก็คือการแก้แค้นส่วนตัว""..." เซียวลี่หยางบีบมือนางแน่น เวลานี้นางก็ยังคงพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทั้งที่ตรงหน้าถูกคนล้อมไว้หมดแล้ว หรือว่า... เขารีบหันมองใบหน้าด้านข้างของนาง อย่าบอกนะว่านี่คือการสั่งเสียอะไรทำนองนั้น!"ยังคิดว่าคงแค้นท่านไปอีกนาน แต่สวรรค์ช่างหาทางออกให้" เจียงเยี่ยนฟางหันมายิ้มให้คนที่กำลังมองตนเองอยู่ ดวงตายังคงทอประกายแสงดั่งเดิม เมื่อกลุ่มคนที่ตามล่ามาถึงตัวพวกนางแล้ว เจียงเยี่ยนฟางก็ใช้มืออีกข้างจับมือเขาออกจากมือของตนเองเพราะเขาไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยมือนางออก ทั้งที่นางพยายามสลัดไปแล้วรอบหนึ่ง
last updateLast Updated : 2025-11-18
Read more

บทที่ 38.1 ยอมรับโต้ง ว่า นางผลักเขาตกหน้าผาเอง

บทที่ 38คนที่เคยแปลกหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นคุ้นชินสองวันก่อนหน้านั้นภายในวังหลวงก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นท่านโหรที่เพิ่งจะกลับมาถึงวังหลวงและพรุ่งนี้ต้องรอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ แต่วันนี้กลับขอเข้าพบทันทีเซียวมู่หยางที่นั่งทรงงานในช่วงดึกอยู่ก็ถูกท่านโหรขอเข้าเฝ้า แม้จะแปลกใจแต่ก็ให้คนเข้ามา เขาเองก็อยากฟังคำทำนายโดยเร็วเช่นกัน แต่สีหน้าของท่านโหรกลับไม่สู้ดี"ท่านเชิญกล่าวมาตามตรง" เซียวมู่หยางมิใช่ไม่เคยกังวลเรื่องทายาทมาก่อน จึงยังทำใจสงบได้ ดูไม่ทุกข์ร้อนด้านท่านโหร ก่อนหน้านี้ระหว่างเดินทางกลับวังหลวง แม้จะทำนายออกมาได้ไม่ดี เป็นเงาดำมืดไม่ใช่แสงสว่างของดาวราชัน แต่ก็พยายามจะประคับประคองคำพูดถวายแด่ฮ่องเต้ให้สบายพระทัยไปก่อนได้ว่า "หลังจากตรวจดวงชะตาของฮองเฮาแล้ว เด็กในครรภ์ไม่มีแสงสว่างเหมือนโอรสของฮ่องเต้พระองค์ก่อนเลยสักคน กระหม่อมเกรงว่า..." การทิ้งท้ายเช่นนี้เป็นได้หลายทางเซียวมู่หยางบีบมือแน่น คนตรงหน้าผู้นี้ไม่ฝักใฝ่ในลาภยศ ไม่สนเงินทอง ไม่สนว่าใครจะขึ้นครองบัลลังก์ ต่างทำเพียงหน้าที่ทำนายดวงที่ตนได้รับมอบหมายเท่านั้น ท่านโหรผู้นี้ถึงได้อยู่มาตั้งแต่รุ่นปู่ รุ่นบิดา กระทั่งมาถึ
last updateLast Updated : 2025-11-18
Read more

บทที่ 38.2 ในมือของเขา กำกระพรวนของนางไว้แน่น

"..." เติ้งอู๋ที่โกรธอยู่ก็เหมือนได้คำตอบ โดยไม่รู้ว่าความจริงถูกฝังกลบลงไปแล้ว"..." เจียงเยี่ยนฟางเห็นจะเป็นคนที่ตกใจที่สุด ไม่คิดว่าคนที่นางผลักลงมาเพื่ออยากแก้แค้นกลับเข้ามากอดนางแน่นเช่นนี้ แถมเมื่อครู่เหมือนนางจะได้ยินเสียงกระพรวนพาดผ่านหูไปทางด้านหลัง คล้ายว่ากระพรวนจะถูกกำไว้ในมือของเขาจนแน่น คล้ายว่าเป็นของล้ำค่าประหนึ่งหัวใจของตนเองที่ไม่อาจให้หายไปตามกระแสน้ำได้ "หงเปาใกล้มาถึงแล้ว ข้าจะพาท่านไปเปลี่ยนชุด"ในตอนนั้นเติ้งอู๋ตะโกนสั่งเหล่าองครักษ์ส่วนตัวของเซียวลี่หยางที่เหลืออยู่แถวนี้ว่า "เรียกรวมคนที่เหลือ ตั้งกระโจมพักที่นี่ก่อน" ความจริงวันนี้พวกเขาต้องใกล้ถึงเมืองถงเซียงแล้ว และอีกไม่ไกลจากจุดที่เกิดเรื่องก็จะมีโรงเตี๊ยมอยู่แห่งหนึ่ง คราแรกยังคิดว่าน่าจะไปพักที่นั่น แต่พอเกิดเรื่องขึ้นก็ไม่ทันแล้วและเหมือนจะมีอะไรที่ผิดแปลกไปจากแผนค่อนข้างมาก หลังดูแลท่านอ๋องให้ปลอดภัยแล้ว เขาจึงคิดจะไปตรวจดูอีกรอบ เพราะเมื่อครู่บนหน้าผา คนเหล่านั้นไม่ใช่คนของเขาที่เตรียมการไว้ แถมยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่ดักรอพวกเขาระหว่างทางอยู่ด้วย ทำให้เขาเกือบมาช่วยเจียงเยี่ยนฟางและท่านอ๋องไม่ทัน"เจ้า
last updateLast Updated : 2025-11-18
Read more

บทที่ 38.3 เขาเกือบทำให้นางหายไปตลอดการ

จากนั้นก็ค้นหาเสื้อผ้ามาให้เขาเปลี่ยน "รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ข้าจะได้เปลี่ยนด้วย" ครั้นนางเตรียมจะลงไปเขาก็รั้งไว้ เจียงเยี่ยนฟางถึงได้เงยหน้าขึ้นสบตากับเซียวลี่หยาง เป็นเชิงถามว่าเขาต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมอีกเนิ่นนานกว่าเซียวลี่หยางจะหาคำพูดเจอ มีประโยคมากมายนับไม่ถ้วนที่เขาอยากพูดบอกนาง อยากให้นางรับปากเขา แต่สุดท้ายก็พูดเพียงแค่ว่า "ครั้งหน้าห้ามเจ้าทำเช่นนี้อีก อย่าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยง""เข้าใจแล้ว" เจียงเยี่ยนฟางตอบอย่างหนักแน่น"ไม่ ไม่ ข้าหมายถึง...อย่าตาย" เหมือนเขาจะยังไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองต้องการจากนาง ในตอนที่พูดก็ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอบีบต้นแขนในมือแรงขึ้นกว่าเดิม แถมคำพูดก็สะเปะสะปะ ไม่สมกับความสุขุมเยือกเย็นที่เคยรักษาไว้ได้มานาน เวลานี้ก็ราวกับเด็กน้อยที่เพิ่งหัดพูดอย่างเอาแต่ใจ"..." เจียงเยี่ยนฟางไม่กล้ารับปากในคราแรก สิ่งใดที่นางทำไม่ได้ หรือคาดว่าจะไม่สามารถทำได้ นางจะไม่สัญญา แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เวลานี้ที่ได้สบตากับเขา นัยน์ตาซึ่งเคยเย็นชาได้ฉาบทับไปด้วยแววขุ่นเคืองไม่พอใจที่ผสมความดื้อรั้นเอาแต่ใจของเขา กลับทำให้นางตอบออกไปว่า "ข้ารับปากท่าน" ...ข้าจะไม่ตายต
last updateLast Updated : 2025-11-19
Read more

บทที่ 38.4 ข้าไม่อาจมองพวกมันสังหารท่านได้ ข้าจึงลงมือสังหารท่านก่อน

"ท่านมักบอกว่าข้าเป็นสตรีไร้หัวใจ เช่นนั้นแล้ว คนไร้หัวใจจะมีคนรักได้อย่างไร..." พูดไปแล้วก็ช่างขัดกันกับสิ่งที่เพิ่งคุยไปไกล เพราะเว่ยซือเหยาที่เหยียบผู้อื่นขึ้นที่สูง ก็จัดอยู่ในประเภทคนไร้หัวใจเช่นเดียวกัน "เว่ยซือเหยาหลงมัวเมาในอำนาจ สังหารคนไม่มีความผิดได้โดยไม่รู้สึกผิดอันใด เพียงเพราะต้องการตำแหน่งที่สูงที่สุดที่สตรีสามารถมีได้ แต่กลับแอบลอบคบชู้จนทำให้ตนเองเดือดร้อน แสดงว่าบางที... นางก็คงจะชอบบุรุษผู้นั้นมากเช่นกัน""เจ้าไม่ได้ไร้หัวใจเสียทีเดียว ก็แค่ไร้ความเห็นใจ และยิ่งไม่ใช่คนโลภเช่นนาง แล้วเหตุใดจะชอบใครสักคนบ้างไม่ได้ เช่นนั้นแล้ว เจ้าจินตนาการออกหรือไม่ว่า ถ้าหากมีคนรักแล้ว เจ้าสามารถเห็นเขาตายต่อหน้าได้หรือไม่""ไม่ได้" เจียงเยี่ยนฟางตอบโดยไม่ต้องคิด ดวงตายังคงจ้องมองผ้าม่านปิดทางเข้ากระโจม แต่ภาพในดวงตากลับสะท้อนเป็นตัวของเซียวลี่หยางที่ถูกนางผลักลงหน้าผาไปขึ้นมาแทน"แล้วเห็นข้าตายต่อหน้าได้รึไม่ หรือหากมีคนคิดสังหารข้าบอกให้เจ้าสารภาพเรื่องบางอย่างที่พวกเขาต้องการรู้ เจ้าจะยอมบอก หรือยอมให้ข้าตายไป"เจียงเยี่ยนฟางแม้จิตใจล่องลอยไปไกล แต่หูก็ยังคงฟังเข้าใจทุกคำที่เขา
last updateLast Updated : 2025-11-19
Read more

บทที่ 38.5 "ข้าคงเลอะเลือนไปตั้งนานแล้ว"

"เซียวลี่หยาง ข้าจะฆ่าท่าน!" เจียงเยี่ยนฟางที่หลุดออกมาได้ก็ตะโกนเสียงดัง แต่ข้อมือก็ถูกเขาจับไว้แน่นตรึงลงกับพื้นเตียง สู้แรงเขาไม่ได้เลยสักนิดคนที่ถูกขู่กลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าที่เคยเรียบเฉย แต่มาตอนนี้ทั้งขึ้นสีแดงและเต็มไปด้วยความโมโห ที่เด่นชัดสุดเห็นจะเป็นคราบน้ำตาเล็ก ๆ ที่เกาะแพขนตาของนาง ดูเอาเถอะ โกรธจนน้ำตาไหลแล้วนั่น "เจ้าทำได้แน่ วันนี้ยังผลักข้าลงหน้าผาอยู่เลย""สมควรโดนแล้ว! หากรู้ว่าท่านจะรังแกผู้อื่นเช่นนี้ ข้ายอมให้คนพวกนั้นสังหารท่านบนหน้าผานั่นเลยเสียยังดีกว่า!""เจ้าพูดความจริงแล้ว" เซียวลี่หยางพึงพอใจมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว กระทั่งตอนนี้ก็ไม่อาจควบคุมรอยยิ้มไว้ได้อีก"..." เจียงเยี่ยนฟางกัดฟันแน่น นี่ก็เหมือนกับว่านางหลุดพูดความในใจตอนนั้นออกมาเลยไม่ใช่หรือไร ไม่คิดว่าตนเองที่มักจะคิดก่อนพูดเสมอกลับถูกต้อนจนมุม จนเผลอพูดโดยไม่ทันคิดเช่นนี้เสียได้ ความโกรธพอยิ่งผสมปนเปกับเรื่องเมื่อครู่ ตาก็จ้องต้นคอของเซียวลี่หยางแน่วแน่ หวังสับเขาให้สลบ แล้วค่อยทุบตีอีกสักหลายหน"ข้าจะไม่หลงกลเจ้าเหมือนรอบก่อนแน่" เซียวลี่หยางขยับตัวลงนอนข้างกัน แต่ไม่ปล่อยให้เจียงเยี่ยนฟางหลุดมือ
last updateLast Updated : 2025-11-19
Read more
PREV
1
...
1617181920
...
23
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status