Semua Bab Pleasure Me Uncle Wild (SPG): Bab 31 - Bab 40

Sa kusina, ramdam ang kakaibang katahimikan. Tanging tunog lamang ng kutsilyong tumatama sa chopping board at mahina’t tuloy-tuloy na pagbulwak ng kumukulong sabaw ang pumupuno sa paligid. Pansin ni Lola ang matinding lamig ng hangin sa pagitan nina Asia at Wild, ngunit pinili niyang manahimik. Imbes na magsalita, lihim niya lang pinagmamasdan ang bawat galaw ng dalawa—si Wild na nakaupo sa gilid habang nakakunot-noo, at si Asia na tila abala sa pagtulong sa mga kasambahay. Lumapit si Asia sa isa sa mga katulong, si Nita, para tumulong sa paghahanda ng hapunan. Kinuha niya ang isang mangkok na may mga hilaw na gulay at nagsimulang maghiwa. Maingat ang bawat pagputol niya, parang sinasadya niyang abalahin ang sarili para hindi isipin ang mga bagay na bumabagabag sa kanya. Hindi nakatiis si Nita at pasimpleng sumilip sa mukha ni Asia. “Ate, napansin ko lang ah… bakit parang hindi kayo nagpapansinan ni Sir Wild?” tanong nito habang pinipiga ang labanos para sa ensaladang ilalatag m

Nasapo ni Wild ang kanyang ulo nang tamaan siya ng flashlight—isang malakas na “THUG!” ang umalingawngaw sa loob ng silid. “Aray… Asia naman…” napangiwi si Wild, hawak-hawak ang sentido, at lalo pang nahilo dahil sa alak na kanina pa gumugulo sa pakiramdam niya. “Parang… umikot ‘yung kwarto…” “Kasalanan mo ‘yan!” halos pasigaw si Asia, nanginginig ang boses sa galit at kaba. “Saka ka lang talaga nagpapakita kapag lasing ka?! Ang kapal ng mukha mo! Gabi na! Wala kang modo!” Nanggagalaiting saad niya na akala mo ay si Asia ang may-ari ng bahay. Well hindi niya yon naisip pa dahil nilabas lang talaga niya yung galit sa kalooban niya. Nagpatuloy ang pagreklamo niya habang nakataas pa rin ang flashlight na tila handa siyang muling umatake. “Kung gusto mong makipag-usap, umayos ka naman! Hindi yung bigla ka na lang susulpot dito na parang magnanakaw! Nakakahiya ka!” Hindi pa natatapos ang litanya ni Asia nang biglang pumikit si Wild, bumuntong-hininga nang malalim, at bumulagta s

Alas-tres na ng hapon nang makatanggap si Wild ng tawag mula kay Lola. Agad niyang inilapit ang telepono sa tainga, at sa kabilang linya ay maririnig ang malumanay ngunit mariing tinig ng matanda. > “Apo, pumunta ka nga rito sa farm ng mga bulaklak. May kailangan akong ipakita sa’yo.” Hindi na siya nagtanong pa. Sa tono pa lang ni Lola, alam niyang may mahalagang pakay. Kaya’t kahit bahagyang mabigat pa rin ang ulo niya, mabilis siyang sumakay sa sasakyan at tinahak ang daan papunta sa malawak na lupain ng pamilya kung saan taniman ng samu’t saring bulaklak ang nakatanim. Pagdating ni Wild, sinalubong agad siya ng malamig na simoy ng hangin at matamis na halimuyak ng mga bulaklak. Ngunit hindi iyon ang agad niyang napansin—dahil bago pa siya tuluyang makalapit kay Lola at Asia, naroon na si Nurse Abi, nakangiti, kumakaway, at mabilis na lumapit sa kanya. > “Wild! Mabuti naman at nandito ka. Kumusta na ang pakiramdam mo? Masakit pa ba ang katawan mo?” malambing na tanong ni A

Kinabukasan, maagang dumating ang bisita ni Wild—ang pamangkin niyang si Katie. Sa pagbungad pa lang nito sa pintuan, rinig na agad ang boses nitong parang walang preno. > “Uncle Wiiiild!” malakas na sigaw ni Katie bago pa man makapasok ng gate, sabay takbo at mahigpit na yakap sa tiyuhin. “Grabe, ang tagal nating hindi nagkita! Namiss kita!” Nagising si Asia sa ingay. Nasa kasarapan siya ng tulog at bahagyang napakunot ang noo habang dinadama ang ilaw ng umaga na pumapasok sa bintana. Naiinis siyang bumangon at sumilip. Doon niya nakita ang isang magandang dalaga, nakayakap kay Wild na tila ba matagal silang di nagkita. “Umagang-umaga, may PDA agad,” bulong ni Asia na puno ng inis. Ramdam niya ang pamimigat ng dibdib—hindi niya maitatanggi, nagseselos siya. Pagkababa ng kurtina, muling humiga si Asia, pero hindi na siya makatulog. Ilang minuto lang ay bumangon na rin siya at inasikaso ang sarili, pinilit na ayusin ang mukha at ayos ng buhok, pero halata ang iritasyon sa k

Pagkapasok ni Abi sa silid, isinara niya nang madiin ang pinto at agad ibinagsak ang tray ng mga gamot sa ibabaw ng mesa. Napabuntong-hininga siya, halatang kumukulo ang dugo. > “Dalawang taon na akong nandito,” bulong niya sa sarili habang isa-isang inaayos ang mga bote ng gamot ni Lola. “Iniwan ko ang pamilya ko… para mabantayan si Lola. Para makita ko araw-araw si Wild. Pero ayan na naman — may umeepal na naman.” Pinisil ni Abi nang madiin ang bote ng bitamina, halos mabasag sa higpit ng pagkakahawak. Tumitig siya sa salamin sa ibabaw ng mesa at napailing. > “Si Asia… ang ganda-ganda kuno pero halatang natatakot na hindi pansinin ni Wild. Hah! Akala niya mapapansin siya nang basta-basta?” “Kung nasira ko nga ’yung fiancée niya noon… mas lalo kitang kayang sirain, Asia. Humanda ka. Hindi ka tatagal dito.” Dahan-dahang hinubad ni Abi ang uniporme niyang puti. Mainit ang paligid, at lalo pang umiinit ang ulo niya. Naka-bra at panty na lang siya ngayon habang pinapahid ang