“Aalis na ba talaga tayo mamaya?” tanong ni Asia habang nilalaro ang kutsara sa kanyang tasa ng tsaa. Nasa veranda silang dalawa ni Katie, tahimik na kumakain ng agahan habang humahaplos ang hangin ng umaga. “Oo, kailangan na talaga. Baka matambakan na ako ng papel sa Maynila kung magtagal pa tayo rito,” sagot ni Katie na may kasamang buntong-hininga, pero halatang pinipilit maging masigla para hindi sumama lalo ang loob ni Asia. Bago pa makasagot si Asia, isang lalaki ang lumitaw sa tarangkahan—may bitbit na lumang sumbrero at nakangiting parang sanay sa lahat ng tao roon. Lumapit siya, kumaway sa dalawa. “Magandang umaga, mga iha! Nandiyan ba si Abi? Sasama na siya sa pamimingwit ngayon,” malakas at masiglang bati nito. Napatingin si Katie kay Asia, tapos tumingin sa lalaki. “Ah, kayo po si…?” “Ako si Mang Kape,” sagot ng lalaki, pinahid ang pawis sa noo. “Malapit lang ang bahay ko rito. Tawag nila sa’kin Kape kasi kahit anong oras, may kape ako.” Napangiti si Asia, pero si K
Terakhir Diperbarui : 2025-08-22 Baca selengkapnya