All Chapters of Pleasure Me Uncle Wild (SPG): Chapter 11 - Chapter 20

Asia POV Pak! Malakas na kalabog ang pumuno sa bahay nang mariing isarado ni Asia ang pinto ng kanyang silid. Nanginginig pa ang mga kamay niya habang isinandal ang likod sa malamig na kahoy, pilit pinipigilan ang mga luha na kanina pa nagbabanta sa kanyang mga mata. "Leave me alone." Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang malamig na tinig ni Wild. Bakit ganoon? Bakit parang sinaksak ang puso niya sa mga salitang iyon? Maya-maya’y dinig niyang may papalapit na yabag sa labas ng kanyang pinto. Sunod ay marahang katok. "Anak? Anong nangyari? Narinig ko ang kalabog ng pinto. May problema ba?" tanong ng kanyang ina, may halong pag-aalala ang boses. Pinikit ni Asia ang mga mata, pinipilit kontrolin ang sariling emosyon. "Mama, huwag niyo muna akong kausapin... please," garalgal ang boses niyang sagot, halos pabulong pero sapat para marinig ng ina sa kabila ng pinto. "Pero anak—" "Mama, please..." putol niya, halos mahikbi na. Tahimik na lang ang ina sa kabila ng

Asia POVNasa trabaho na ako, maaga akong pumasok ngayon. Hindi ko alam kung dahil ba excited ako o gusto ko lang makaiwas sa mga tanong ni Mama. Wala rin naman kasi akong gana pa na pag-usapan ‘yon. Kanina, habang nasa locker room kami ni Angie, hindi ko na rin napigilan.“Alam mo, buntis si Mama,” sabi ko bigla habang inaayos ang buhok ko sa harap ng salamin.Napalingon sa akin si Angie. “Ha? Totoo? Sa edad niyang ‘yon?”Tumango ako, pilit kong iniwasan ang mapanghusga niyang tingin. “Oo. Binigyan pa nga siya ng bagong sasakyan ni Romano. Para raw safe si Mama habang buntis.”Tahimik si Angie saglit, pero ngumiti rin siya. “Aba, ang sweet ni Tito Romano, ha. Jackpot si Mama mo.”Ngumiti ako pabalik pero may kumurot sa dibdib ko.Sa totoo lang... parang nainggit ako.Masaya si Mama. May lalaking seryosong nagmamahal sa kanya. May bagong sasakyan. May bagong buhay sa sinapupunan. At ako? Heto ako, nasa trabaho, naka-hairnet at suot ang medyo masikip kong uniporme dahil hindi pa ako na

“Boss, may nasiraan po ata sa gitna ng daan,” sabi ng driver ni Wild habang bumagal ang takbo ng sasakyan nila paglapit sa tulay. Hindi agad umimik si Wild, nakasandal lang siya sa upuan habang nakatingin sa labas, pagod, tahimik, at mukhang wala sa mood. Isang mabigat na araw ang dumaan sa kanya — pero sa kabila ng pagod ay napilitan siyang mapatingin sa daan. Sa liwanag ng headlights, kita nila ang isang lumang taxi na nakahimpil sa gilid ng kalsada. Ilang lalaki ang nakatambay malapit doon, may hawak na mga bote ng alak, halakhakan, at bastos na biro ang umaalingawngaw sa paligid. “Ayos ‘yan pre, ganda pala nito sa personal.” “‘Wag kang matakot, miss… laro lang…” Napakunot ang noo ni Wild. Hindi niya gusto ang naririnig niya. Mabilis niyang tiningnan nang mas maigi ang eksenang ginugulo ng mga lasing. At doon niya nakita — si Asia. Si Asia na nakayuko, nanginginig, halatang takot na takot. Pilit siyang pinoprotektahan ng sarili niyang bag habang unti-unting napapalibu

Third Person POV – Eksena sa BARKO “I gotta go,” sabi ni Wild habang sinusulyapan ang oras sa mamahaling wristwatch niya. “Ha? Hindi pa nga ako tapos kumain, paalis ka na?” reklamo ni Asia habang may hawak pang kutsara, kalahati pa ang lugaw sa mangkok. “Malelate ako. Ayoko maiwan ng barko,” malamig at diretso ang boses ni Wild, sabay talikod at mabilis na naglakad palayo. “Sandali lang!” sigaw ni Asia, napaatayo agad at napaiwan ang tray ng pagkain sa mesa. Pero malalaki ang hakbang ni Wild. Ang bilis niya maglakad, parang may rocket launcher sa sapatos. Si Asia naman, halos tumakbo na sa paghabol. Saka lang siya naabutan si Wild nang makarating ito malapit sa port gate. “Uncle Wild!” hingal na tawag ni Asia. Huminto si Wild at lumingon. Napangiwi siya. “Ano na naman?” “Isasama mo ‘ko,” sabi ni Asia, pigil pa ang hininga. “Ha?” tinaasan siya ng kilay ni Wild. “Hindi pwede.” “Gusto ko sumama. Ayoko mag-isa sa bahay! Please?” “Asia,” mariing sabi ni Wild, kita ang inis. “Hin

Asia POV “Wow,” napabulalas ako, hindi mapigilan ang excitement nang makita ko ang malaking bahay sa harapan namin. “Ang ganda naman dito. Parang mansion sa lumang pelikula… pero may kurot ng kababalaghan.” Huminto ang kabayo sa harap ng malawak na bakuran na may matataas na halamang ornamental, fountain na wala nang tubig, at pathway na may konting putik dulot ng basang lupa. “Mag-iingat ka sa pagbaba,” sabi ni Wild habang hawak ang braso ko para alalayan ako pababa ng kabayo. “Thank you,” nahihiya kong sabi, pero nakangiti pa rin habang pinagmamasdan ang paligid. Ang daming halaman! May pakiramdam akong anytime may babati na duwendeng may sombrero. “Kanino 'tong bahay?” tanong ko habang pinipilit kong maglakad sa tuyong parte ng lupa. Ayoko masira 'yung suot kong white sneakers. “Kay Lola. Tara na, pasok tayo.” Sabay lakad si Wild, diretso sa damuhan, habang ako… pinipili ko pa rin kung saan ilalagay ang paa. “Grabe, kahit ang putik parang sosyal. Ang bango pa rin ng