All Chapters of เจี่ยเจียเหนื่อยแล้ว: Chapter 61 - Chapter 70

๖๒อย่าคิดทำให้เขาผิดใจหลางยี…การได้ใช้เวลาอยู่ในหมู่บ้านนี้สามวันทำให้ข้าเรียนรู้สิ่งหนึ่ง บางทีเราไม่ต้องชนะทุกเรื่องก็ได้ ยอมแพ้เพื่อให้ได้สิ่งที่มีค่ามากกว่านั้นนี่เป็นวิธีการที่ข้าเลือกใช้ในตอนนี้!ยามนี้เราอยู่ป่าไผ่ใกล้กับหมู่บ้าน สถานที่กบดานของหลวงจีนสำนักยุทธ์ คนที่พวกเรากำลังเผชิญเป็นคนสุดท้ายเมื่อได้ข่าวว่าเฟิ่งหงซีจัดการฉยงไฮ้ได้แล้ว“ลี่หลานอยากแสดงฝีมือหรือไม่ ข้าให้เจ้าเปิดก่อนเราพรรคมารจะไม่เล่นหมาหมู่”“ไม่ต้องเกี่ยงกัน มาพร้อมกันทั้งสองก็ได้ นี่ก็รออยู่ว่าจะมาเมื่อใด ปล่อยให้ข้ารอตั้งนาน”ลี่หลานคิ้วกระตุกในท่าทางอวดดีของจางเหยา ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าคนอ่อนแอไยต้องแสร้งทำตัวเข้มแข็งหรือเป็นเพราะพวกเราแข็งแกร่งมาก เมื่อเห็นคนอ่อนแอไม่มีทางสู้จึงมักใจอ่อนให้มากกว่าผู้ที่ผยอง ขี้แพ้ชวนตีเช่นเจ้าหลวงจีนเก๊ผู้นี้“ไม่ต้องอยากให้พวกเรารุมเจ้าหรอก ฝีมือระดับเจ้าพวกเราไม่จำเป็นต้องรุม ข้าเพียงคนเดียวเจ้าก็รับไม่ไหวแล้ว ทำเป็นอวดดี”ใครก็ทราบว่าลี่หลานอายุน้อยที่สุดในบรรดาทายาทพรรคที่เข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ เมื่อจางเหยาโดนคำพูดเมื่อครู่ของลี่หลานไปมีหรือจะไม่เลือดขึ้นหน้

๖๔ผู้ชนะมีเพียงหนึ่งลี่จู…เข้าสู่วันที่ห้าของการแข่งขัน เมื่อวานไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น สงบมากเสียจนข้าประมาทนอนอย่างสบายใจจนกระทั่งเช้าวันต่อมาต้องพบเจอข่าวสารที่ว่า ในบรรดาพวกเราทั้งสี่คนนั้นมีผู้ชนะเพียงหนึ่ง ย้ำว่าผู้ชนะมีเพียงหนึ่งนั่นหมายความว่านอกจากข้าจะแข่งกับพรรคมารอีกสามพรรค ข้ายังต้องแข่งกับน้องชายตัวเองอีกเมื่อผู้ประกาศข่าวจากยุทธจักรกลางเดินจากไปแล้ว ข้าก็ปรบมือสามครั้งเรียกความสนใจจากบุรุษทั้งสี่“เรามาประชุมกันดีหรือไม่ ที่ห้องของข้า”“เจี่ยเจีย!”ข้าสะดุ้งเมื่ออยู่ ๆ น้องชายก็ขึ้นเสียงใส่ เขายื่นมือมาจับมือข้าในเชิงขอโทษ ข้าจึงโบกมือแสดงความไม่ใส่ใจเมื่อมองไปยังบุรุษอีกสามคนนั้น พวกเขามีสีหน้าตะลึงเล็กน้อย ข้าจึงทวนคำพูดของตนเองเมื่อครู่ในใจเรามาประชุมกันดีหรือไม่ ที่ห้องของข้า“ข้าพูดอันใดผิดไปหรือ”เพราะคิดว่าห้องนอนที่โรงเตี๊ยมเป็นเพียงที่พักอาศัยชั่วคราวเท่านั้นข้าจึงไม่ได้คิดสิ่งใดมาก ไม่คิดว่าหนุ่มยุคโบราณทั้งหลายจะติดใจ“ไม่เหมาะสม หากอยากประชุมอย่างลับ ๆ เช่นนั้นเชิญที่ห้องเกอเกอ”ว่าแล้วหงซีเกอเกอก็เดินนำทุกคนเข้าไปในโรงเตี๊ยมที่เราพักอาศัยกัน ท

๖๖ผู้ชนะในปีนี้ได้แก่ลี่หลาน…ยามนี้ข้าหายใจไม่ทั่วท้องแล้ว หลังจากที่จับหลางยีและเฟิ่งหงซีกักขังไว้ในมิติมายา ข้าก็นำทั้งสองมาขึ้นค่าหัวกับยุทธจักรกลางไม่คิดว่าเช้าวันต่อมาข้าจะเจอกับดักที่เฟิ่งหงซีวางเอาไว้ตอนที่ข้ากักขังเขาไว้ในมิติมายาหนอนพิษอาวุธลับประจำตัวเขาหาช่องทางโจมตีข้า ปล่อยพิษร้ายจนข้าไม่อาจขยับร่างกายได้ในขณะที่คิดว่าจะนอนสิ้นท่าอยู่ในโรงเตี๊ยมแห่งนี้แล้ว คนของยุทธจักรกลางก็เข้ามาทางหน้าต่างแล้วพาข้าออกจากหมู่บ้าน ในตอนที่เฟิ่งหงซีถอนพิษออกให้ ข้าถึงรู้ว่าข้าถูกตัดออกเพราะหนอนพิษของเขาข้าได้หยกค่าหัวหลางยีแต่ก็ถูกเฟิ่งหงซีขึ้นค่าหัว!ตอนแรกข้าก็แย้งว่าเฟิ่งหงซีถูกคัดออกจะขึ้นค่าหัวได้อย่างไร เฟิ่งหงซีให้เหตุผลว่า หนอนพิษถูกปล่อยก่อนที่เฟิ่งหงซีจะถูกคัดออก ดังนั้นเขาจึงได้ชื่อว่าเป็นคนกำจัดข้าแต่เรื่องนั้นก็ไม่น่าหวั่นใจเท่ากับตอนนี้ เจี่ยเจียกำลังอยู่กับกุยฮั่น!“กรรมตามทันเข้าใจแล้วหรือไม่”ข้าหันไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงหลางยีดังขึ้น เขาเดินมายืนด้านซ้ายของข้า มุมปากผุดรอยยิ้มสะใจที่ข้ากระวนกระวายไม่เป็นตัวเอง“ถ้าเจ้าซื่อสัตย์ เราก็จะจบการละเล่นนี้พร้อมกัน

๖๘จบงานเลี้ยงไม่กล่าวอำลากระแอม!ลี่หลานเรียกความสนใจของข้าด้วยการกระแอมเสียงดัง เมื่อข้าหันไปให้ความสนใจเขา มือยาวก็แบมือให้ข้า สายตามองไปยังป้ายหยก“ให้ข้าดูป้ายหยกได้หรือไม่ขอรับ”ข้ายื่นให้เขาโดยไม่หวง ลี่หลานรับไปดู หมุนวนอย่างละเอียดจนเห็นเอกลักษณ์บางอย่าง“เจี่ยเจีย มีนามเจี่ยเจียอยู่บนนี้ด้วยขอรับ”ข้ายื่นหน้าไปดูก็เห็นว่ามีนามอยู่บนนั้นจริง ๆ ในตอนนั้นเองที่ข้าสงสัย“รางวัลของปีอื่นคืออันใด ใครเป็นผู้ชนะ”ข้าไม่ค่อยสนใจเรื่องชุมนุมชาวยุทธ์นัก ปีที่แล้วลี่หลานบอกว่าพรรคมารป๋ายหลงไม่ชนะข้าจึงไม่ได้ให้ความสนใจอีก ดังนั้นจึงไม่ทราบว่าพรรคใดชนะ“ปีก่อนประลองยุทธ์ขอรับไม่ได้มีการละเล่นสวมบทบาทเป็นตัวละครเช่นนี้ พรรคฝั่งธรรมะที่ชนะเป็นพรรคของจางเหยา ส่วนพรรคมาร…”กระแอม!ลี่หลานยังพูดไม่จบ หลางยีก็กระแอมขึ้นหนึ่งครั้งแล้วขยับมายืนตรงหน้าข้า เพียงเท่านี้ข้าก็ทราบแล้วว่าผู้ใดชนะการประลองยุทธ์“เก่งเจ้าค่ะ”ในเมื่อเขาอยากได้รับคำชม ข้าก็จะไม่หวงคำชมจากเขา ซึ่งคนถูกชมเองก็ยิ้มรับ ไม่วายหันไปยักคิ้วใส่ลี่หลาน“รางวัลที่ข้าได้รับเป็นเงิน ข้าไม่รับอย่างอื่น ในเมื่อลูกพรรคเจ็บตัวแล้ว พวกเ

๗๐ต่อหน้าบะหมี่และลี่หลานหลางยี…ข้าพลันรู้สึกว่าน้ำหนักข้าในใจนางต่ำเตี้ยเรี่ยดิน…ไม่สิ! นางไม่ได้หักคะแนนข้าแต่เพิ่มคะแนนให้กุยฮั่นแบบนี้ไม่ยุติธรรมตอนที่เกิดพายุกุยฮั่นยังไม่ได้กล่าวว่าลี่จูเป็นคนออกอุบายนี้ ตอนนั้นข้าคิดว่าเป็นความคิดของกุยฮั่นก็เลยไม่เชื่อถือ เห็นทีต้องหาจังหวะสนทนาเรื่องนี้เพื่ออธิบายแล้วข้าหาจังหวะที่จะได้สนทนากับลี่จู จนกระทั่งลี่หลานไปจัดการเรื่องเข้าพักโรงเตี๊ยม ข้าถึงได้เข้าไปหานางขอเวลาสนทนาด้วย“ขอเวลาสนทนาด้วยได้หรือไม่”นางมองหน้าข้าครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้ารับเบา ๆ“เจ้าค่ะ”จังหวะนั้นลี่หลานหันมาเห็นพอดี ข้าคิดว่าเขาจะเข้ามาห้ามแล้ว แต่อีกฝ่ายทำเพียงผุดยิ้มมุมปากราวกับเดาเจตนาข้าออก คงไม่ได้เดาถึงผลลัพธ์ด้วยหรอกกระมังเจ้าเด็กนี่นับวันยิ่งร้ายกาจ!“ลี่จู ตรงนั้นได้หรือไม่”ข้าชี้นิ้วไปทางร้านบะหมี่ข้างทางที่ตอนนี้ยังมีโต๊ะว่างหลายโต๊ะ นางพยักหน้ารับแล้วเดินนำข้าไปข้าไม่คิดว่าตัวเองจะมีช่วงเวลาให้พูดไม่ออก ระหว่างที่กำลังเดินไปร้านบะหมี่ก็คิดว่าตนสมควรพูดเรื่องใดกับนางดี“เถ้าแก่เนี๊ยะ บะหมี่สองชามเจ้าค่ะ”ลี่จูนั่งลงบนเก้าอี้ นางสั่งสองชาม อีก