All Chapters of ฮูหยินใหญ่: Chapter 21 - Chapter 26

ร่างบางนั่งนิ่งบนโต๊ะหินในศาลารับลม ข้างกายนางมีทั้งเสี่ยวอิงและเสี่ยวหยวนคอยปรนนิบัติ สาวใช้ทั้งสองพัดวีพลางป้อนขนมมิได้ขาด“ฮูหยินเจ้าคะ ทำไมท่านไม่ไปดูเรื่องนายท่านตัดสินโทษคนแซ่ซูนั่นเล่า” เสี่ยวอิงถามผู้เป็นนายอย่างอดไม่ได้ นางยังนึกตำหนิตัวเองว่า ทำไมวันนั้นไม่ชัดคนชั่วนั่นอีกสักหลายๆ ที“ไม่จำเป็น จะลงโทษหนักหรือเบาก็อยู่ที่นายท่านแล้ว” แม้จะตอบเช่นนั้น ทว่าแววตากลับแฝงความเย็นเยือกเสี่ยวอิงพลันหนาววูบในใจ ปกติฮูหยินของนางก็มีความเฉียบขาดในท่าทีอยู่แล้ว แต่วันนี้กลับเปล่งประกายคมกริบราวกับดาบเล่มหนึ่งเลยทีเดียวอวิ๋นซือยิ้มพรายบนใบหน้างาม รู้ดีแก่ใจว่าต่อให้หลันชิงโกรธสักเพียงไหน ซูเจี่ยนก็จะยังคงมีชีวิตอยู่ดี ต่อให้เขาพูดเอาใจนางเท่าใด อีกฝ่ายก็ไม่ตัดใจสังหารคนแซ่ซูนั่นเป็นแน่เช่นนั้นนางก็จะรอ...รอวันที่จะได้ใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ดวงหน้าเล็กเงยขึ้นมองสบตากับผู้มาใหม่ วันนี้อีกฝ่ายมิได้อยู่ในอาภรณ์สีดำเช่นทุกครั้ง ทว่าสีม่วงเคร่งขรึมกลับส่งเสริมให้รูปลักษณ์สง่างามยิ่งขึ้น ร่างสูงก้าวเข้ามานั่งตรงข้ามโดยไม่รอคำอนุญาต แต่ท่าทีผ่าเผยนั้นกลับไม่ได้ชวนให้นึกรังเกียจ นางส่งยิ้มบา

ยามกลับจากเรือนฮูหยินผู้เฒ่า อนุคนใหม่ก็มาคารวะน้ำชาตามธรรมเนียม วันนี้อวิ๋นหานสวมชุดสีกลีบบัวเข้ารูป ใบหน้างดงามของนางเผือดขาวไม่สู้ดีนัก เกรงว่าพวกฮูหยินรองคงต้อนรับได้ดีพอสมควร เจ้าตัวถึงได้ซูบซีดลงถนัดตาเยี่ยงนี้อวิ๋นหานในวันนี้แตกต่างจากวันวานลิบลับ แม้ดวงตาจะยังฉายแววดื้อดึง ทว่าท่าทีโอหังเช่นแต่ก่อนกลับมิมีเหลือให้เห็นแม้แต่น้อย นางยกน้ำชาให้อวิ๋นซือด้วยมือสั่นเทา อวิ๋นซือปรายตามองแล้วเพียงคิดอย่างเฉยชา‘ยินดีต้อนรับสู่นรกที่เจ้าปรารถนาน้องสาวของพี่!’วันคืนพ้นผ่านไปไม่รั้งรอ เข้าเดือนสิบลมเหมันต์เริ่มมาเยือนอีกครั้ง รอบคฤหาสน์เต็มไปด้วยปุยหิมะและแผ่นน้ำแข็งสีขาวสะอาดตา อวิ๋นซือเองก็ยังคงเฝ้ารอวันเวลา ในที่สุดก็เหลือเพียงอีกครึ่งเดือนจะถึงวันเกิดอายุสิบเจ็ดปีของนางภายในคฤหาสน์เริ่มตระเตรียมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดกันอย่างแข็งขัน แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็ยังเข้ามาวุ่นวาย สั่งทำทุกอย่างให้ประณีตและบรรจง อวิ๋นซือมองภาพแม่สามีเอาใจตนเองแล้วอมยิ้มดังเช่นเคย หากนางมองความคิดของฮูหยินผู้เฒ่าไม่ออก ก็คงต้องบอกว่าที่เติบโตใช้ชีวิตมานั้นเสียเปล่าแล้วเหตุเพราะเรื่องราวของอวิ๋นหานกับหลันชิง

ระยะนี้ความสัมพันธ์ของนายท่านหลันกับมารดาค่อนข้างย่ำแย่ ทำให้หลายคนในคฤหาสน์ล้วนอกสั่นขวัญหาย ด้วยเกรงว่าจะถูกหางเลขดังเช่นบ่าวเฝ้าคฤหาสน์ที่เพิ่งถูกขายออกไปในบรรดาบ่าวชายทั้งสามที่ถูกสั่งขายทิ้ง มีเพียงอาจิ้น เด็กหนุ่มวัยสิบหกปีเท่านั้นที่ฮูหยินใหญ่ช่วยไว้ ทว่าทุกคนต่างก็รู้สึกว่านายหญิงของเรือนทำถูกต้องแล้ว เนื่องจากอาจิ้นเป็นเด็กที่ขายตัวให้สกุลหลันมาตั้งแต่สิบขวบ หลายคนจึงให้ความเอ็นดูเขามิน้อย เพราะเด็กหนุ่มนั้นมีความขยันขันแข็งและยังมีน้ำใจอาสาช่วยเหลืองานผู้อื่นตลอดอีกทั้งพวกเขาทุกคนต่างก็รู้กันดีว่า เด็กหนุ่มยังต้องคอยเลี้ยงดูแม่ที่ป่วยหนัก หากฮูหยินใหญ่ไม่ยื่นมือช่วยเหลือไถ่ตัวออกไปให้ ระหว่างรอพ่อค้านายหน้าหาเจ้านายคนใหม่ มารดาของเขาจะต้องอดตายอย่างแน่นอนในเมื่อมีคนได้รับคำชมก็ต้องมีคนถูกด่า พอเรื่องพวกนี้ถูกนำไปเล่าปากต่อปาก ไม่ช้าเรื่องนายท่านหลันลุ่มหลงญาติผู้น้องตนเอง จนถึงขนาดลงโทษบ่าวในเรือนเพื่อหักหน้าภรรยาก็ถูกนำไปลือกระฉ่อน หลายคนล้วนพูดถึงฮูหยินใหญ่สกุลหลันในทางที่ดี และหันไปตำหนิหลันชิงผู้เป็นสามี แน่นอนว่าชื่อของซูลี่หลินย่อมไม่ตกหล่น สตรีทั่วไปและเหล่าฮูหยินต