Home / รักโบราณ / ฮูหยินใหญ่ / ตอนที่ยี่สิบสี่

Share

ตอนที่ยี่สิบสี่

“ถ้าหากข้าช่วย เจ้าต้องมอบความภักดีทั้งหมดให้ข้าไม่ใช่สกุลหลัน ยินยอมหรือไม่” เสียงใสเอ่ยถามขึ้น ดวงตากลมจ้องมองอีกฝ่ายกดดัน อาจิ้นกลืนน้ำลายลงด้วยความอึดอัด ก่อนจะเอ่ยสบถสาบานอย่างจริงจัง “นับจากวันนี้อาจิ้นจะภักดีเพียงฮูหยิน แม้ตายก็ยินยอม หากวันไหนข้าผิดคำพูดขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ ไม่ได้ตายดี”

เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง จริงอยู่ว่าเขาเป็นบ่าวในสกุลหลันมาก่อน แต่ปกติแล้วผู้ที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอดก็คือฮูหยินใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากเย็นที่จะยอมรับ

อวิ๋นซือฟังแล้วยิ้มบางอย่างพอใจ หญิงสาวขยับพู่กันในมือลงจดกระดาษ ดวงตาคู่งามเปล่งประกายระยิบระยับ เอาเถอะ นางเองก็กำลังต้องการใช้คนอยู่พอดี อีกทั้งอาจิ้นผู้นี้หาได้เลวร้ายอันใด ซ้ำยังมีความกตัญญูไม่น้อย เลี้ยงอีกฝ่ายเพิ่มอีกคนก็ไม่ทำให้ล่มจมหรอก

“นำจดหมายนี้ไปหาเถ้าแก่หวังแห่งร้านไห่ถัง เขาจะดูแลจัดการเรื่องงานให้เจ้าเอง แล้วก็อย่าลืมทำตามที่ข้าสั่งในจดหมายด้วยล่ะ”

มือกร้านรับจดหมายจากคนที่นั่งบนเก้าอี้ ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความยินดี เขาขายตัวมาเป็นบ่าวสกุลหลัน หากถูกขายทิ้งระหว่างนี้มารดาคงต้องอดตายเป็นแน่ ฮูหยินยอมช่วยเหลือคร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฮูหยินใหญ่   ตอนที่ยี่สิบเจ็ด

    เสียงกรีดร้องดังกังวาน เรียกสายตาผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นให้หันมามอง เช่นเดียวกับกลุ่มของหลันชิง ชายหนุ่มเหลือบตามองตามก่อนจะขมวดคิ้วแน่น เงาร่างสีแดงสองสายที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นทำให้ผู้คนขวัญผวาร่างสูงของหลันชิงกระโดดพุ่งขึ้นหน้ามาคว้าร่างซูลี่หลินที่ตกลงบนพื้นไว้กับอกด้วยความตกใจ ก่อนจะเบนสายตามามองอีกหนึ่งคนที่ตกลงบนพุ่มไม้อย่างอับจนหนทางอวิ๋นซือพยายามพยุงตนเองขึ้นมาประสานสายตากับอีกฝ่ายอย่างเฉยชา นางมองภาพโฉมสะคราญในอ้อมกอดผู้กล้าพลางคลี่ยิ้มเหยียดกว้าง ประโยคของซูลี่หลินที่ได้ฟังเมื่อครู่ดังขึ้นในหัวซ้ำๆ คล้ายจะตอกย้ำความรู้สึก“เรามาพนันกันไหม เจ้าหรือข้า... ใครจะเป็นคนที่พี่ชิงเลือก”เป็นเพราะหล่นลงมากระทบพื้นอย่างแรง ทั่วทั้งร่างจึงให้ความรู้สึกชาหนึบ หญิงสาวหมดเรี่ยวแรงจะฝืน นางทิ้งร่างลงนอนงอตัวอยู่เป็นนาน ทว่าหูยังคงได้ยินเสียงเรียกชื่อสตรีอีกคนที่สามีตะโกนซ้ำๆ เป็นเสียงร้องแฝงความห่วงหาราวกับหัวใจจะหลุดลอยออกจากร่าง ที่อวิ๋นซือไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน และแน่นอนว่าเจ้าของชื่อนั้นมิใช่นาง...“หลินเอ๋อร์ๆ!”รอยยิ้มบางยังคงพร่างพราวบนใบหน้า ดวงตาสีนิลกระจ่างใสไร้วี่แววขุ่นมัว นั

  • ฮูหยินใหญ่   ตอนที่ยี่สิบหก

    “ไม่น่าเชื่อเลย มีฮูหยินที่เพียบพร้อมขนาดนี้อยู่ทั้งคน นายท่านหลันยังจะลุ่มหลงคุณหนูซูอะไรนั่นได้อีก” ฮูหยินของพ่อค้าผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น พวกนางกระซิบกระซาบกันด้วยเสียงไม่ดังนัก สหายที่ยืนในกลุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทันที“เฮอะ! คุณหนูอันใดกัน นางเสนอตัวมาเรือนผู้ชายขนาดนี้ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเลยจะกล้า ขนาดสตรีในหอโคมเขียวยังไม่กระทำตนเช่นนี้เลย” อีกคนกล่าวสวนขึ้น วาจาดุเดือดเรียกเสียงฮือฮาได้โข ทว่าไม่มีผู้ใดคิดแย้ง เนื่องจากข่าวของคุณหนูซูที่ได้ยินมาล้วนไม่มีดี“ใช่ๆ นายท่านหลันนี่ก็ช่างกระไร ถึงแม้จะต่างแซ่แต่ก็เป็นญาติกัน เรื่องน่าอายเยี่ยงนี้ยังกล้ากระทำ” หลังจากนั้นพวกนางจึงพากันหัวเราะคล้ายเหยียดหยาม พร้อมเอ่ยวาจาสะใจออกมาอีกหลายประโยค ก่อนจะเดินย้อนกลับเข้ามาในงานเลี้ยงต่ออีกคราพอคล้อยหลังเงาผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นแล้ว ร่างบางในชุดสีแดงดอกท้อก็ปรากฏกายขึ้น ใบหน้างดงามบิดเบี้ยวด้วยแรงโทสะ ดวงตาคู่สวยฉายแววกราดเกรี้ยวให้เห็น ซูลี่หลินมองตามหลังกลุ่มคนเมื่อครู่ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว อารมณ์พุ่งปะทุสูงเสียจนต้องกระทืบเท้าด้วยความขัดเคือง ทุกอย่างเป็นเพราะอวิ๋นซือโดยแท้ ไม่เช่นนั้นชื่อเสียง

  • ฮูหยินใหญ่   ตอนที่ยี่สิบห้า

    ระยะนี้ความสัมพันธ์ของนายท่านหลันกับมารดาค่อนข้างย่ำแย่ ทำให้หลายคนในคฤหาสน์ล้วนอกสั่นขวัญหาย ด้วยเกรงว่าจะถูกหางเลขดังเช่นบ่าวเฝ้าคฤหาสน์ที่เพิ่งถูกขายออกไปในบรรดาบ่าวชายทั้งสามที่ถูกสั่งขายทิ้ง มีเพียงอาจิ้น เด็กหนุ่มวัยสิบหกปีเท่านั้นที่ฮูหยินใหญ่ช่วยไว้ ทว่าทุกคนต่างก็รู้สึกว่านายหญิงของเรือนทำถูกต้องแล้ว เนื่องจากอาจิ้นเป็นเด็กที่ขายตัวให้สกุลหลันมาตั้งแต่สิบขวบ หลายคนจึงให้ความเอ็นดูเขามิน้อย เพราะเด็กหนุ่มนั้นมีความขยันขันแข็งและยังมีน้ำใจอาสาช่วยเหลืองานผู้อื่นตลอดอีกทั้งพวกเขาทุกคนต่างก็รู้กันดีว่า เด็กหนุ่มยังต้องคอยเลี้ยงดูแม่ที่ป่วยหนัก หากฮูหยินใหญ่ไม่ยื่นมือช่วยเหลือไถ่ตัวออกไปให้ ระหว่างรอพ่อค้านายหน้าหาเจ้านายคนใหม่ มารดาของเขาจะต้องอดตายอย่างแน่นอนในเมื่อมีคนได้รับคำชมก็ต้องมีคนถูกด่า พอเรื่องพวกนี้ถูกนำไปเล่าปากต่อปาก ไม่ช้าเรื่องนายท่านหลันลุ่มหลงญาติผู้น้องตนเอง จนถึงขนาดลงโทษบ่าวในเรือนเพื่อหักหน้าภรรยาก็ถูกนำไปลือกระฉ่อน หลายคนล้วนพูดถึงฮูหยินใหญ่สกุลหลันในทางที่ดี และหันไปตำหนิหลันชิงผู้เป็นสามี แน่นอนว่าชื่อของซูลี่หลินย่อมไม่ตกหล่น สตรีทั่วไปและเหล่าฮูหยินต

  • ฮูหยินใหญ่   ตอนที่ยี่สิบสี่

    “ถ้าหากข้าช่วย เจ้าต้องมอบความภักดีทั้งหมดให้ข้าไม่ใช่สกุลหลัน ยินยอมหรือไม่” เสียงใสเอ่ยถามขึ้น ดวงตากลมจ้องมองอีกฝ่ายกดดัน อาจิ้นกลืนน้ำลายลงด้วยความอึดอัด ก่อนจะเอ่ยสบถสาบานอย่างจริงจัง “นับจากวันนี้อาจิ้นจะภักดีเพียงฮูหยิน แม้ตายก็ยินยอม หากวันไหนข้าผิดคำพูดขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ ไม่ได้ตายดี”เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง จริงอยู่ว่าเขาเป็นบ่าวในสกุลหลันมาก่อน แต่ปกติแล้วผู้ที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอดก็คือฮูหยินใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากเย็นที่จะยอมรับอวิ๋นซือฟังแล้วยิ้มบางอย่างพอใจ หญิงสาวขยับพู่กันในมือลงจดกระดาษ ดวงตาคู่งามเปล่งประกายระยิบระยับ เอาเถอะ นางเองก็กำลังต้องการใช้คนอยู่พอดี อีกทั้งอาจิ้นผู้นี้หาได้เลวร้ายอันใด ซ้ำยังมีความกตัญญูไม่น้อย เลี้ยงอีกฝ่ายเพิ่มอีกคนก็ไม่ทำให้ล่มจมหรอก“นำจดหมายนี้ไปหาเถ้าแก่หวังแห่งร้านไห่ถัง เขาจะดูแลจัดการเรื่องงานให้เจ้าเอง แล้วก็อย่าลืมทำตามที่ข้าสั่งในจดหมายด้วยล่ะ”มือกร้านรับจดหมายจากคนที่นั่งบนเก้าอี้ ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความยินดี เขาขายตัวมาเป็นบ่าวสกุลหลัน หากถูกขายทิ้งระหว่างนี้มารดาคงต้องอดตายเป็นแน่ ฮูหยินยอมช่วยเหลือคร

  • ฮูหยินใหญ่   ตอนที่ยี่สิบสาม

    ยามกลับจากเรือนฮูหยินผู้เฒ่า อนุคนใหม่ก็มาคารวะน้ำชาตามธรรมเนียม วันนี้อวิ๋นหานสวมชุดสีกลีบบัวเข้ารูป ใบหน้างดงามของนางเผือดขาวไม่สู้ดีนัก เกรงว่าพวกฮูหยินรองคงต้อนรับได้ดีพอสมควร เจ้าตัวถึงได้ซูบซีดลงถนัดตาเยี่ยงนี้อวิ๋นหานในวันนี้แตกต่างจากวันวานลิบลับ แม้ดวงตาจะยังฉายแววดื้อดึง ทว่าท่าทีโอหังเช่นแต่ก่อนกลับมิมีเหลือให้เห็นแม้แต่น้อย นางยกน้ำชาให้อวิ๋นซือด้วยมือสั่นเทา อวิ๋นซือปรายตามองแล้วเพียงคิดอย่างเฉยชา‘ยินดีต้อนรับสู่นรกที่เจ้าปรารถนาน้องสาวของพี่!’วันคืนพ้นผ่านไปไม่รั้งรอ เข้าเดือนสิบลมเหมันต์เริ่มมาเยือนอีกครั้ง รอบคฤหาสน์เต็มไปด้วยปุยหิมะและแผ่นน้ำแข็งสีขาวสะอาดตา อวิ๋นซือเองก็ยังคงเฝ้ารอวันเวลา ในที่สุดก็เหลือเพียงอีกครึ่งเดือนจะถึงวันเกิดอายุสิบเจ็ดปีของนางภายในคฤหาสน์เริ่มตระเตรียมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดกันอย่างแข็งขัน แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็ยังเข้ามาวุ่นวาย สั่งทำทุกอย่างให้ประณีตและบรรจง อวิ๋นซือมองภาพแม่สามีเอาใจตนเองแล้วอมยิ้มดังเช่นเคย หากนางมองความคิดของฮูหยินผู้เฒ่าไม่ออก ก็คงต้องบอกว่าที่เติบโตใช้ชีวิตมานั้นเสียเปล่าแล้วเหตุเพราะเรื่องราวของอวิ๋นหานกับหลันชิง

  • ฮูหยินใหญ่   ตอนที่ยี่สิบสอง

    เพราะเกิดเรื่องขึ้นกับฮูหยินใหญ่ หลันชิงจึงรั้งไม่ออกขบวนเดินทางเพื่อให้ภรรยาได้พักรักษาตัวให้หายดีเสียก่อน หลังจากนั้นสามวันต่อมา อวิ๋นซือกับหลันชิงถึงได้เริ่มออกเดินทางจากลั่วหยาง พากันมุ่งหน้ากลับเข้าสู่เมืองหลวงนับจากวันที่เกิดเรื่องซูเจี่ยน หลันชิงก็อยู่ข้างกายนางตลอด คอยดูแลเป็นห่วงเป็นใย เรียกได้ว่าหากอวิ๋นซือต้องการสิ่งใด ขอแค่นางออกปาก หลันชิงมิเคยขัด จนคนที่เห็นยังมองเห็นถึงความรักใคร่โปรดปรานที่มีให้ทว่าอวิ๋นซือรู้ดีว่า... นี่เป็นแค่การชดเชยในแบบของอีกฝ่ายเท่านั้นในช่วงสามวันที่ผ่านมานี้ อวิ๋นซือไม่ได้รับรู้ข่าวเกี่ยวกับซูเจี่ยนเลยแม้แต่น้อย คุณชายรองสกุลซูหายไปโดยไม่มีใครเอ่ยถึง ราวกับว่าไม่เคยมีตัวตน นางเองก็เคยถามสามีถึงเรื่องนี้ครั้งหนึ่ง หลันชิงเพียงหลุบตาพลางบอกว่าตนลงโทษญาติผู้น้องไปแล้วแน่นอนว่าอวิ๋นซือนั้นย่อมไม่เปิดโปง เขาคิดปกปิด นางยิ่งช่วยเหลือสุดชีวิต หญิงสาวยังคงสวมบทบาทสตรีที่รักสามีและว่าง่ายเช่นเคยอวิ๋นหานนั้นถูกส่งตัวกลับเมืองหลวงแล้ว นางไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด จากที่ขอร้องฉิงเหวินฟู่คนเดียวให้ช่วยไปตามหลันชิงเพื่อบีบให้มีพยานรับรู้เรื่องของสามีและอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status