ตอนที่ยี่สิบสาม

ยามกลับจากเรือนฮูหยินผู้เฒ่า อนุคนใหม่ก็มาคารวะน้ำชาตามธรรมเนียม วันนี้อวิ๋นหานสวมชุดสีกลีบบัวเข้ารูป ใบหน้างดงามของนางเผือดขาวไม่สู้ดีนัก เกรงว่าพวกฮูหยินรองคงต้อนรับได้ดีพอสมควร เจ้าตัวถึงได้ซูบซีดลงถนัดตาเยี่ยงนี้

อวิ๋นหานในวันนี้แตกต่างจากวันวานลิบลับ แม้ดวงตาจะยังฉายแววดื้อดึง ทว่าท่าทีโอหังเช่นแต่ก่อนกลับมิมีเหลือให้เห็นแม้แต่น้อย นางยกน้ำชาให้อวิ๋นซือด้วยมือสั่นเทา อวิ๋นซือปรายตามองแล้วเพียงคิดอย่างเฉยชา

‘ยินดีต้อนรับสู่นรกที่เจ้าปรารถนาน้องสาวของพี่!’

วันคืนพ้นผ่านไปไม่รั้งรอ เข้าเดือนสิบลมเหมันต์เริ่มมาเยือนอีกครั้ง รอบคฤหาสน์เต็มไปด้วยปุยหิมะและแผ่นน้ำแข็งสีขาวสะอาดตา อวิ๋นซือเองก็ยังคงเฝ้ารอวันเวลา ในที่สุดก็เหลือเพียงอีกครึ่งเดือนจะถึงวันเกิดอายุสิบเจ็ดปีของนาง

ภายในคฤหาสน์เริ่มตระเตรียมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดกันอย่างแข็งขัน แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็ยังเข้ามาวุ่นวาย สั่งทำทุกอย่างให้ประณีตและบรรจง อวิ๋นซือมองภาพแม่สามีเอาใจตนเองแล้วอมยิ้มดังเช่นเคย หากนางมองความคิดของฮูหยินผู้เฒ่าไม่ออก ก็คงต้องบอกว่าที่เติบโตใช้ชีวิตมานั้นเสียเปล่าแล้ว

เหตุเพราะเรื่องราวของอวิ๋นหานกับหลันชิง