Semua Bab ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Bab 151 - Bab 160

นี่หากเป็นเมื่อก่อน หนิงหนานเสว่คงนึกจริง ๆ ว่าแบบนี้คือเธอกำลังช่วยพูดแทนเธอและเป็นห่วงเธออยู่แต่ว่าตอนนี้ หนิงหนานเสว่เข้าใจอย่างชัดเจนดีว่าคำพูดกระแนะกระแหนเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรเธอไม่สนใจสวีจือหรูด้วยซ้ำ แค่มองหน้าฟู่เฉินตรง ๆ “คุณก็คิดแบบนี้เหมือนกันเหรอ?”“ในเมื่อเธอทำงานที่บริษัท ก็ต้องทำตามกฎระเบียบของบริษัท จะใช้สิทธิพิเศษไม่ได้”ฟู่เฉินปั้นหน้าเย็นชา ท่าทางจริงจังเหมือนคิดในมุมบริษัทหนิงหนานเสว่ขำพรวดออกมาเมื่อเห็นท่าทางนี้ของเขา แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบทันที “ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ขอให้ประธานฟู่ทำตัวเป็นแบบอย่างหน่อยแล้วกัน ตามที่ฉันรู้มา ก่อนฉันมาก็รับปากจะแจกโบนัสฝ่ายเทคนิคแล้ว แต่วันนี้ตอนฉันยื่นหนังสืออนุมัติ คุณกลักดเอาไว้ไม่ยอมจ่าย นี่มันหมายความว่ายังไง?”“ฉันเพิ่งรับช่วงต่อแผนกเทคนิค งานทางด้านนี้ปกติทุกอย่าง ดังนั้นขอประธานฟู่ช่วยให้คำอธิบายที่ชัดเจนด้วยว่าโบนัสนี้ไม่สมเหตุสมผลและไม่ถูกกฎเกณฑ์ตรงไหน?”แต่ละคำพูดของหนิงหนานเสว่ล้วนมีเหตุผล ในเมื่อพวกเขาบอกว่าต้องทำตามระเบียบ เช่นนั้นก็ดีสุด ๆ ไปเลย“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ อาเฉินก็แค่ยุ่งเกินไป เขาไ

เห็นรูปที่ส่งมาทางโทรศัพท์ สีหน้าของหนิงหนานเสว่ไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ หรือหวั่นไหวเพราะความใกล้ชิดของชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้แล้ว ก็แค่ผู้ชายเลวกับผู้หญิงชั้นต่ำเท่านั้น คู่กันมาแต่กำเนิดแม้รูปนี้อยู่ในมือเธอแล้วไม่มีผลกระทบแต่อย่างใด แต่ไม่ได้หมายความว่าอยู่ที่ไหน ๆ ก็ล้วนไม่มีผลกระทบ หากเผยแพร่ออกไปในช่วงเวลาสำคัญ เช่นนั้นก็ยังสามารถเรียกคะแนนสงสารได้ไม่น้อยหนิงหนานเสว่บันทึกรูปภาพไว้ทันที จากนั้นก็ทำงานต่อ ผ่านความโกลาหลเช่นนี้มาแล้ว บรรยากาศในทั้งแผนกเทคนิคล้วนดูผิดแผกเล็กน้อยคนทั้งบริษัทรู้กันหมดแล้วว่าหนิงหนานเสว่กับฟู่เฉินเป็นสามีภรรยากัน ต่อให้คนเหล่านี้ล้วนเป็นหนุ่มวิศวกรซื่อ ๆ แต่ก็ได้ยินเรื่องซุบซิบเช่นนี้มาบ้าง สรุปคือวันนี้ได้เห็นฟู่เฉินพาผู้หญิงอีกคนมาหาเรื่องหนิงหนานเสว่กับตาตัวเอง ทั้งยังเอาแต่ปกป้องผู้หญิงคนนั้น แล้วพุ่งเป้ามาที่หนิงหนานเสว่ในฐานะผู้หญิงเห็นสามีตัวเองเป็นเช่นนี้แล้วคงเสียใจมากสินะ?แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังรอปลอบใจหนิงหนานเสว่ เธอก็เหมือนคนไม่เป็นอะไรเลย ทำงานต่อไป ซ้ำยังถึงขั้นลงแรงกับงานเต็มเปี่ยมกว่าเดิมเข้า

นี่เป็นการท้าทายอย่างเห็นได้ชัด กระนั้นเจียงเหยียนเชินก็ไม่สนใจ เขาแค่มองนาฬิกาเล็กน้อย หัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันยังต้องไปประชุมต่ออีก ไม่กินกับพวกนายแล้ว ไว้เจอกันคราวหน้านะ!”“เสว่เอ๋อร์ ฉันไปก่อนละ เธอก็ให้สนุกนะ เชื่อฟังนะ!” เจียงเหยียนเชินหัวเราะเบา ๆ เอื้อมมือผ่านหน้าฟู่เฉินไปลูบศีรษะของหนิงหนานเสว่เบา ๆ น้ำเสียงสนิทสนมเป็นอย่างยิ่งแม้ระหว่างคนทั้งสองไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่เกินเลยแต่อย่างใด ทว่าความสนิทสนมเช่นนั้นไม่วายทำให้ฟู่เฉินลอบกำหมัดแน่นส่วนสวีจือหรูที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่ เธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าฟู่เฉินจะผิดปกติได้ขนาดนี้ ถึงขั้นคิดจะงัดกับเจียงเหยียนเชินในเวลานี้จริง ๆ!ก่อนหน้านี้ ต่อให้สุยสุยตายอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ไม่หวั่นไหวแม้แต่นิดเดียว มันเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไรกัน ไม่นึกเลยว่าเขาจะใส่ใจเธอขนาดนี้แล้ว!ผู้หญิงคนนี้เป็นดาวมารชัด ๆ! มันสมควรตาย!สวีจ้าวกลับเอ่ยปากอย่างไม่พอใจว่า “พี่เขย! นี่พี่หมายความว่ายังไง?”“ตอนนี้พี่สาวนายก็เป็นพนักงานของบริษัทเหมือนกัน นายเองก็อยากมาทำงานที่บริษัทไม่ใช่เหรอ? ทำความรู้จักเพื่อนร่วมงานของตัวเองล่วงหน้าสัก

สวีจือหรูเดินตามหลังอย่างว่าง่าย ระหว่างทางไม่พูดจาสักคำ ไม่นานก็ถึงบ้านแล้ว หลังจากลงรถ สวีจือหรูมองฟู่เฉินอย่างกลัว ๆ “อาเฉิน ฉันกับน้องชาย ยังไปทำงานได้จริงเหรอคะ?”“เรื่องที่ผมรับปากคุณ ผมต้องทำได้แน่นอน” ฟู่เฉินลูบศีรษะของสวีจือหรูเบา ๆ “เอาละ อย่าคิดฟุ้งซ่าน”เห็นฟู่เฉินขึ้นรถจากไป สวีจ้าวก็ดูไม่สบอารมณ์อย่างแรง เขามองพี่สาวตัวเองอย่างไม่เข้าใจ เปิดปากพูดทันที “ไม่ใช่สิ นี่พี่เป็นอะไรไปกันแน่?พี่ดูไม่ออกเหรอว่าท่าทีที่เขามีต่อหนิงหนานเสว่ในตอนนี้เปลี่ยนไปจากเดิมชัดเจน? ทำไมพี่ไม่ร้อนรนใจเลยล่ะ?”“เรื่องที่แม้แต่นายก็ยังดูออก แล้วทำไมฉันจะดูไม่ออก? ถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะเปลี่ยนใจ ใครจะสามารถเหนี่ยวรั้งไว้ได้? นายคิดว่าฉันเป็นเทพเซียนเหรอ?” สวีจือหรูส่งเสียงฮึดฮัดเย็นเยียบอย่างดูถูก ขมวดคิ้วพลางมองสวีจ้าว “ถ้าไม่ใช่เพราะนายเป็นตัวถ่วงฉัน ฉันก็คงไม่มีวันนี้หรอก ไม่ใช่หรือไง?”หลังจากได้ยินประโยคนี้ สวีจ้าวเริ่มร้อนใจเล็กน้อย “เห็น ๆ อยู่ว่าพี่ไม่มีปัญญาเอง ทำไมถึงผลักความรับผิดชอบทั้งหมดมาให้ผมล่ะ? พี่ยังมียางอายบ้างไหม?” “นายพล่ามให้มันน้อย ๆ หน่อย ฉันจะบอกนายให้ สำหรับพวกเราแล้ว

ประเด็นหลักคือเขาคิดไม่ตกว่า หนิงหนานเสว่ยุ่งขนาดนี้ ทำไมต้องเลี้ยงแมวน้อยให้บั่นทอนพลังชีวิตด้วย?“เตี๋ยนเตี่ยน! ฉันคือแม่นะ”หนิงหนานเสว่ประคองแมวน้อยอย่างระมัดระวัง น้ำตาหลั่งไหลออกมาในทันทีเธอยื่นเตี๋ยนเตี่ยนให้เจียงเหยียนเชินดู “รุ่นพี่ดูสิ มันสวยมากเลยใช่ไหม?”ก้อนกลมเล็ก ๆ ที่มอมแมมแบบนี้ มองไม่เห็นถึงความสวยอะไรเลยจริง ๆ ทว่าเจียงเหยียนเชินยังคงพยักหน้าหงึก ๆ “ให้ฉันส่งเธอกลับไปไหม?”เถ้าแก่เห็นว่าพวกเขาชอบแมวน้อยตัวนี้จริง ๆ จึงให้นมแพะผงถุงหนึ่งมาด้วย บอกว่าแมวยังเล็ก ไม่สามารถกินอาหารแมวได้ตลอดทาง หนิงหนานเสว่เอาแต่กอดแมวเหมียวไว้ในมือ รักมากจนวางไม่ลงแค่ได้เห็นเตี๋ยนเตี่ยน หนิงหนานเสว่ก็จะนึกถึงสุยสุยของตัวเอง ตำแหน่งกลางใจนุ่มนวลมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเธอหัวเราะเบา ๆ “ฉันรู้ว่าเป็นสุยสุยของฉันกลับมาแล้ว เธอกลับมาแล้ว”เจียงเหยียนเชินได้ยินคำพูดนี้แล้วพลันปวดใจขึ้นมา เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าหนิงหนานเสว่จะเอาความรักที่มีต่อลูกสาวไปฝากไว้กับแมวตัวหนึ่งแม้ว่าเขาไม่ค่อยชอบสัตว์จริง ๆ แต่เห็นหนิงหนานเสว่ชอบ จึงฝืนข่มกลั้นความรังเกียจในใจไว้ แล้วพาทั้งสองกลับไปส่งที่บ้