Semua Bab ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Bab 141 - Bab 150

หนิงหนานเสว่ยืนอยู่ที่ประตู ในมือยังถือเอกสารที่ต้องรอการอนุมัติ เมื่อมองท่าทางรักใคร่หวานชื่นของคนทั้งสอง ในใจก็รู้สึกเพียงว่าน่าหัวเราะ เธอไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น เพียงแค่ชูเอกสารในมือขึ้น “ประธานฟู่ เซ็นค่ะ”ท่าทีเย็นชาที่เป็นเหมือนการทำตามหน้าที่นั้น ยั่วโมโหฟู่เฉินอย่างที่สุด“หนิงหนานเสว่ เธอนี่มันผู้หญิงใจอำมหิต! ไม่เห็นเหรอว่าจือหรูกำลังเลือดออก?”ฟู่เฉินคำรามเสียงต่ำ กัดฟันมองหนิงหนานเสว่“ถ้าไม่ใช่เพราะเธอจงใจหาเรื่อง จือหรูจะโรคซึมเศร้ากำเริบจนทำร้ายตัวเองได้ยังไง ต้องบีบให้เธอตายเลยใช่ไหมถึงจะพอใจ?”หนิงหนานเสว่มองสวีจือหรูที่ตัวสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนของฟู่เฉินแล้วรู้สึกว่าน่าหัวเราะเป็นอย่างยิ่งเธอไม่เคยได้รับความสนใจเช่นนี้จากฟู่เฉิน และไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่เช่นนี้ สิ่งที่ได้รับดูเหมือนจะมีแต่ความรังเกียจและคำด่าทออยู่เสมอ ถึงเป็นเช่นนั้น เธอก็ยังรักอย่างโง่งมมานานหลายปี ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดีเมื่อก่อน เวลาที่ต้องเผชิญกับคำต่อว่าและด่าทอของฟู่เฉิน หนิงหนานเสว่ทำได้เพียงอดทนอดกลั้น แต่ตอนนี้ การที่หนิงหนานเสว่ไม่ลงมือ ก็ถือว่าสุภาพมากแล้วเธอกอดอก มองสวีจ

หากเธอไม่รู้ว่าการตายของสุยสุยเกี่ยวข้องกับเขา ทรัพย์สินของฟู่ซื่อกรุ๊ปเธอก็ไม่ต้องการเลยสักอย่าง แต่ในเมื่อตอนนี้ จะขาดไปแม้แต่สตางค์เดียวไม่ได้“ฝันไปเถอะ!”ฟู่เฉินแค่นเสียงเย็นชา เขาผลักไหล่ของหนิงหนานเสว่อย่างแรงจนเธอล้มลงบนโซฟาจากนั้นเอกสารฉบับหนึ่งก็ถูกขว้างใส่หน้าเธอ “เซ็นซะ แล้วเธอก็จะได้เป็นผู้จัดการโครงการ”ขอบกระดาษอันคมกริบได้บาดแก้มของหนิงหนานเสว่ แม้จะไม่ลึกแต่ก็มีเลือดไหลซึมออกมาหนิงหนานเสว่ร้อง “ซี้ด” ออกมาเบา ๆ จากนั้นก็หยิบเอกสารขึ้นมาอ่านอย่างละเอียด เมื่อแน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด เธอก็หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของตัวเองเธอเปิดลิ้นชัก หยิบหนังสือยอมความที่เตรียมไว้ล่วงหน้าออกมา แล้วยื่นให้ฟู่เฉิน “เงินมาของไป”แม้ว่านี่จะเป็นการแลกเปลี่ยนที่ง่ายที่สุด แต่เมื่อเห็นหนังสือยอมความที่ถูกเตรียมไว้พร้อมแล้ว ฟู่เฉินก็ยังอดโมโหไม่ได้ “เธอแน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอ ว่าฉันจะยอมตกลงกับเธอ?”“เลิกทำท่าทางอกหักปานจะขาดใจน่าขยะแขยงแบบนั้นเสียที ที่คุณยอมตกลงนี่เป็นเพราะฉันหรือไง? ถ้าอยากจะเล่นละคร ก็ไปหาคนดูของคุณเองเถอะ ฉันไม่ปรบมือให้คุณหรอก”“ตอนจะไป ก็อย่าลืมล็อกประตูด้วยนะ”

หลังจากที่ได้ซัดฟู่เฉินไป หนิงหนานเสว่ก็รู้สึกโล่งสบายไปทั้งตัว หลังจากกินเค้กเสร็จ เธอก็เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาดูโครงการทันที ในเมื่อฟู่เฉินยอมรับเงื่อนไขของเธอแล้ว เธอก็ต้องทำโครงการนี้ให้ดีข้อมูลพื้นฐานของเยว่หวนกรุ๊ปนั้น จริง ๆ แล้วเจียงเหยียนเฉินเคยให้เธอไว้แล้ว ดังนั้นตอนนี้หนิงหนานเสว่จึงพอจะรู้ว่าสิ่งที่เยว่หวนกรุ๊ปต้องการคืออะไร เมื่อมีเป้าหมายที่ชัดเจนแล้ว การจะทำอะไรต่อไปก็สามารถทำได้อย่างตรงจุดหลังจากใช้ความคิดเพียงครู่เดียว หนิงหนานเสว่ก็เริ่มลงมือทันที สองมือของเธอรัวอยู่บนแป้นพิมพ์ไม่หยุดพรุ่งนี้ เธอจะต้องไปพบกับคนในแผนกเทคโนโลยี คนที่ทำงานสายเทคนิคแบบพวกเขานั้นค่อนข้างจะซื่อ ๆ โดยพื้นฐานแล้วคือใช้ฝีมือเป็นเครื่องพิสูจน์ ใครเก่งกว่า คนนั้นก็คือผู้ชนะ และเป็นคนที่มีสิทธิ์มีเสียงในการพบกับคนเหล่านี้เป็นครั้งแรก หนิงหนานเสว่จะต้องใช้ความสามารถของตัวเอง ทำให้พวกเขายอมรับในตัวเธออย่างสุดใจให้ได้เวลาผ่านไปทั้งคืน โปรแกรมของหนิงหนานเสว่ก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เธอมองอย่างพึงพอใจแล้วพยักหน้า ก่อนจะเริ่มแต่งหน้าแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน ตอนที่ยังเป็นแม่บ้านอยู่บ้าน ก

เพราะเธอรู้ดีว่า ยิ่งเธอทำได้ดีเท่าไหร่ ฟู่ซื่อกรุ๊ปก็จะยิ่งเจริญขึ้นเท่านั้น และเมื่อถึงเวลานั้น สิ่งที่เธอต้องการก็จะได้มาง่ายขึ้นหลังจากมีเป้าหมายที่ชัดเจนแล้ว การลงมือของหนิงหนานเสว่ก็จะยิ่งเป็นระเบียบมากขึ้นเจียงซื่อเทคโนโลยี“ประธานเจียง นายรู้หรือเปล่าว่าหนิงหนานเสว่เข้าไปอยู่ในแผนกเทคนิคแล้ว!” สวีชิวมองเจียงเหยียนเชินด้วยใบหน้าที่มีแต่ความกังวลเจียงเหยียนเชินมองดูท่าทางของอีกฝ่ายแล้วก็รู้สึกอยากขำ เขากะพริบตากล่าวว่า “เป็นอะไรไป? ก่อนหน้านี้นายเป็นคนที่เกลียดเธอที่สุดไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงได้แอบไปจับตาดูเธอตอนที่ฉันไม่รู้ล่ะ?”หลังได้ยินคำพูดนั้น สวีชิวก็เริ่มร้อนรน “ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าเธอจะเป็นยังไง แต่ถ้าเธอเข้าไปอยู่ในแผนกเทคนิคจริง ๆ เกิดร่วมมือกับฟู่เฉินทั้งภายในภายนอกขึ้นมา พวกเราก็คงสู้ไม่ได้แล้ว!”แม้ว่าสวีชิวจะไม่ชอบหนิงหนานเสว่ แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าในด้านวิชาชีพ หนิงหนานเสว่มีความสามารถล้นเหลือจริง ๆขณะมองดูท่าทางของสวีชิว เจียงเหยียนเชินไม่เพียงไม่ร้อนใจ แต่ยังดูได้ใจอีกด้วย “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ดูซะก่อนว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใครชอบ คนที่ฉันชอบจะเป็นคนธรร

“ในฐานะเจ้าของบริษัท ฟู่เฉินไม่ผ่านเกณฑ์เท่าไร คุณเป็นแค่พนักงานอาภัพคนหนึ่ง ถ้าจะด่าเขาก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่าว่าแต่คุณเลย ฉันเองก็อยากด่าเหมือนกัน!”“แต่ว่า ด่าไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร แถมยังจะนำความยุ่งยากมาให้ตัวเองอีก ฉันหวังว่าคุณจะใจเย็นขึ้นสักหน่อย แล้วคิดดูดี ๆ ว่าควรทำยังไง!”“จริงสิ เขาหักโบนัสคุณไปใช่ไหม? วางใจเถอะ ฉันจะชดเชยให้คุณเอง ถึงยังไงเราก็ไม่ควรทำให้พนักงานหมดกำลังใจ คุณว่าใช่ไหมล่ะ?”หนิงหนานเสว่คลี่ยิ้มเล็กน้อย ก้าวเท้าออกมาข้างหน้า ดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบกาแฟบนโต๊ะให้สะอาดหมดจดยังไงก็เป็นแค่พนักงาน จะทำงานให้ใครก็ไม่ต่างกันไม่ใช่เหรอ?เลขาเฉินมองแผ่นหลังของหนิงหนานเสว่พลางครุ่นคิดหนิงหนานเสว่รู้เรื่องของพวกเขาในห้องทำงานเป็นอย่างดี ดังนั้นในใจของเลขาเฉินจึงเริ่มบ่นหนิงหนานเสว่รู้ว่า ถ้าเธอไม่ได้มาที่แผนกเทคนิค โบนัสก็จะต้องจ่ายตามเวลาแน่นอน แต่เพราะตอนนี้เธออยู่ที่แผนกเทคนิค และสวีจือหรูดันอยู่ข้างกายฟู่เฉิน ดังนั้นต่อให้ฟู่เฉินอยากจะรักษาสัญญา แต่สวีจือหรูก็คงแสวงหาทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางให้ได้สำหรับคนที่ออกมาทำงาน ความคิดโดยรวมก็เพื่อหาเงินทั้งนั