All Chapters of ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Chapter 251 - Chapter 260

“ไม่ต้องมาหาฉันอีก ฉันไม่สนใจที่จะร่วมมือกับคนอย่างเธอสักนิด”“เธอเทียบกับผมเส้นหนึ่งของหนิงหนานเสว่ไม่ได้ด้วยซ้ำ”พูดจบ ซ่งซือหลี่ก็จากไปอย่างไม่เหลียวหลังการปฏิเสธของซ่งซือหลี่คล้ายเป็นการตบหน้าดังฉาด ที่ฟาดบนใบหน้าของสวีจือหรูอย่างจัง“การร่วมมือ” ที่เธอวางแผนอย่างตั้งใจ นึกไม่ถึงว่าจะไร้ค่าในสายตาเขาขนาดนี้ กระทั่งยังมีค่าไม่เท่า “เรื่องไม่ดีที่ให้ใครรู้ไม่ได้” เหล่านั้นจากปากเขาด้วยซ้ำความอับอายจนกลายเป็นโกรธประหนึ่งงูพิษที่พันรัดหัวใจเธอไว้“ซ่งซือหลี่ แล้วนายจะเสียใจ!” เสียงของสวีจือหรูลอดออกมาจากไรฟัน เจือความเด็ดเดี่ยวอันบ้าคลั่งเล็กน้อย “นายคิดว่านายปฏิเสธฉันแล้ว ก็หลุดพ้นจากฉันได้เหรอ? ฝันไปเถอะ!”เธอลุกขึ้นพรวด เก้าอี้ถูกการเคลื่อนไหวอันรุนแรงของเธอพาให้ล้ม จึงเกิดเสียงเสียดสีอันแสบหูขึ้นสวีจือหรูกลับราวกับไม่ได้ยิน ไปจากร้านกาแฟอย่างไม่หันหลังกลับเธอโทรหานักสืบเอกชน เสียงเย็นดุจน้ำแข็ง “ไปสืบซะ! สืบความเกี่ยวข้องของหนิงหนานเสว่กับซ่งซือหลี่! ฉันต้องการรู้ว่าพวกเขาแอบติดต่อกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันต้องการข้อมูลลับทั้งหมดของพวกเขา!”พอวางสายแล้ว สีหน้าของสวีจือหร

“แก…แกพูดบ้าอะไรน่ะ?” ฟู่เฉินแสร้งทำเป็นใจเย็นแล้วพูด “ฉันไม่รู้ว่านายพูดอะไรอยู่”“ไม่รู้?” ซ่งซือหลี่ยิ้มเย็น “ฟู่เฉิน นายนึกว่าเรื่องพวกนั้นที่นายทำ จะปกปิดไปได้ตลอดจริงเหรอ? ฉันบอกนายให้ ฉันรู้เรื่องเลว ๆ ที่ให้ใครรู้ไม่ได้พวกนั้นที่นายทำแล้ว! ถ้านายกล้ามาหาเรื่องฉันอีก ฉันก็จะเอาเรื่องทั้งหมดเปิดเผยแก่สาธารณชน ให้ชื่อเสียงนายย่อยยับ!”ร่างกายของฟู่เฉินเริ่มสั่นเบา ๆเขามองซ่งซือหลี่ ในแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขาคิดไม่ถึงว่าชายคนนี้ที่ดูเหลาะแหละ กลับน่ากลัวได้ขนาดนี้!“นาย…นายคิดจะเอายังไง?” เสียงของฟู่เฉินสั่นเครือ“ง่ายมาก” ซ่งซือหลี่พูด “อยู่ห่างจากหนิงหนานเสว่ไว้หน่อย เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่นายจะหาเรื่องได้”เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่เฉินกัดฟันพูด “นาย…นายก็อย่าคิดว่าจะได้อยู่สบาย! ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”“พร้อมเล่นด้วยเสมอ” ซ่งซือหลี่พูดด้วยสีหน้าไม่สนใจ “แต่ก่อนนายคิดว่าจะจัดการฉันยังไง คิดว่าจะรักษาชีวิตน้อย ๆ ของตัวเองยังไงก่อนดีกว่า”ฟู่เฉินถลึงตาใส่ซ่งซือหลี่อย่างโหดเหี้ยม จากนั้นหมุนตัวจากไปมองแผ่นหลังที่จากไปในสภาพย่ำแย่ของฟู่เฉินแล้ว ซ่งซือหลี่ยกยิ้มที่มุมปากอย่

“ทำไม คุณสวีไม่กล้าเหรอคะ?” หนิงหนานเสว่ไล่บี้ในทุกย่างก้าว “หรือ “หลักฐาน” ชุดนี้ที่ว่า คุณเป็นคนปลอมแปลงเองแต่แรก?”“เธอ…เธอพูดเหลวไหล!” สวีจ้าวลนลานเล็กน้อย “ฉันจะปลอมแปลงหลักฐานได้ยังไง? หลักฐานชุดนี้จริงแท้แน่นอน เป็นหลักฐานมัดตัวเธอที่ลอกเลียนแบบนั่นแหละ!”“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ขอให้คุณสวีเอาหลักฐานออกมา ให้ทุกคนดูหน่อยเถอะ” เสียงของหนิงหนานเสว่สงบนิ่งและมีพลัง “ฉันเชื่อว่า ทุกท่านที่อยู่ตรงนี้ล้วนเป็นมืออาชีพ ต้องแยกแยะจริงเท็จออกแน่นอน”สวีจ้าวลังเล เขารู้ว่า “หลักฐาน” ชุดนี้ให้ตรวจสอบไม่ได้ แต่ถ้าไม่เอาออกมา ก็เท่ากับตนร้อนตัวจริง ๆ ไม่ใช่หรืออย่างไร?ในเวลานี้เอง จู่ ๆ เจียงเหยียนเชินก็ลุกขึ้นมา แล้วยื่นเอกสารชุดหนึ่งให้หนิงหนานเสว่“ประธานหนิง นี่คือข้อมูลจำนวนหนึ่งที่ผมรวบรวมมาได้ บางทีอาจพิสูจน์ได้ว่า ‘หลักฐาน’ ของคุณสวีเป็นการปลอมแปลง”หนิงหนานเสว่รับเอกสารมาเปิดดูอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง จากนั้นเงยหน้ามองไปยังสวีจ้าว “คุณสวี คุณยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”สวีจ้าวสีหน้าซีดเผือดในพริบตา เขารู้ว่าตนจบเห่แล้วที่แท้ “หลักฐาน” ที่ว่าชุดนี้ ก็สวีจือหรูนั่นแหละที่สั่งให้เขาปล

“งานที่บริษัทเยอะมาก ผมปลีกตัวไม่ได้จริง ๆ” ฟู่เฉินพูดอย่างเหนื่อยล้า “ไว้ช่วงนี้ยุ่งเสร็จแล้ว ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณมาก ๆ แน่”“แต่เมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้” แววตาของสวีจือหรูฉายความผิดหวังออกมาเล็กน้อย “เมื่อก่อนคุณมักวางฉันเป็นที่หนึ่ง แต่ตอนนี้ คุณกลับเอาแต่ทิ้งฉันไว้ด้านหนึ่ง”“จือหรู คุณต้องเข้าใจผมนะ” ฟู่เฉินถอนหายใจหนึ่งที “ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพิเศษ ผมต้องทุ่มเทสุดกำลัง ถึงจะรักษาบริษัทไว้ได้”“แต่เพื่อบริษัทแล้ว คุณก็จะไม่สนใจฉันเลยไม่ได้นะคะ” สวีจือหรูปนน้ำเสียงสะอื้นไห้เล็กน้อย “คุณรู้ไหมว่าฉันรักคุณแค่ไหน? คุณรู้หรือเปล่าว่าฉันกลัวเสียคุณไปแค่ไหน?”“จือหรู คุณอย่าคิดฟุ้งซ่าน” ฟู่เฉินขมวดคิ้ว “ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”“งั้นคุณก็พิสูจน์ให้ฉันดูสิ!” สวีจือหรูพูดขึ้นกะทันหัน “คุณไปตัดขาดความสัมพันธ์กับหนิงหนานเสว่ตอนนี้เลย ขีดเส้นความสัมพันธ์กับเธอให้ชัดเจนซะ!”“จือหรู คุณเลิกก่อกวนได้แล้ว” ฟู่เฉินสีหน้ามืดลง “เรื่องระหว่างผมกับหนิงหนานเสว่ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นอย่างที่คุณคิด”“ไม่ง่ายยังไงคะ?” สวีจือหรูบีบคั้นทุกฝีก้าว “คุณยังรักเธออยู่ใช่ไหม? คุณยังคิดถึ

“ฉัน…” ฟู่เฉินอยากอธิบาย กลับพบว่าตนไม่มีอะไรจะพูด“ฟู่เฉิน ฉันจะบอกให้นะ ระหว่างฉันกับคุณ มันจบไปตั้งนานแล้ว” เสียงของหนิงหนานเสว่ทั้งเด็ดเดี่ยวและแน่วแน่ “คุณอย่ามาตอแยฉันอีก ฉันเห็นหน้าคุณก็รู้สึกขยะแขยง!”“หนิงหนานเสว่ เธอ…” ฟู่เฉินยังอยากพูดบางอย่าง แต่หนิงหนานเสว่ได้วางสายไปแล้วฟังเสียงสายไม่ว่างในโทรศัพท์ หัวใจของฟู่เฉินคล้ายถูกฉีกทึ้งก็ไม่ปาน เจ็บปวดจนไม่อาจหายใจได้สวีจือหรูได้รู้ว่าหลังจากฟู่เฉินเมาแล้วเคยไปหาหนิงหนานเสว่ ในใจก็ยิ่งริษยาและชิงชังในวันต่อ ๆ มา บริษัทของหนิงหนานเสว่บุกยึดครองตลาดได้ บริษัทของฟู่เฉินล้มเหลวและทดถอยไม่ขาดสายฟู่เฉินปวดหัวหนักมาก เขาเริ่มสงสัยคนรอบตัว โดยเฉพาะเลขาเฉินเขารู้สึกว่าที่ความลับสำคัญของบริษัทรั่วไหล ต้องเป็นฝีมือของเลขาเฉินแน่นอน“เลขาเฉิน นายอธิบายกับฉันมาหน่อยว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ฟู่เฉินกระแทกเอกสารฉบับหนึ่งบนโต๊ะ และเอ่ยถามอย่างโกรธเกรี้ยว “ทำไมลูกค้าของเราถึงได้ถูกหนิงหนานเสว่แย่งไป? ทำไมถึงถูกเธอรู้แผนการของเราล่วงหน้า?”“ประธานฟู่ ผม…” เลขาเฉินอยากจะอธิบาย กลับถูกสวีจือหรูตัดบทก่อน“อาเฉิน คุณอย่าโทษเลขาเฉินเลย” ส