All Chapters of Win Me Back, My CEO Husband!: Chapter 331 - Chapter 340

Masyadong napakabilis ng mga pangyayari. Pagtingala ni Maxine, nakita niya ang marangal at gwapong mukha ni Shawn. Sa huling segundo bago ang aksidente, si Shawn ang mabilis na tumakbo papunta sa kanya.'Bakit siya?' aniya sa sarili.“Mr. Velasco?”Mabilis na gumulong ang kanilang mga katawan pababa sa slope. May malaking bato sa ibaba at halos bumangga na sila rito.Mahigpit naman siyang niyakap ni Shawn, ang malakas na braso nito ay nakapalibot sa kanya. Sa mababa at malamig na boses, nagsalita si Shawn.“Hawakan mo ako.”Kusang napahawak si Maxine sa kanya matapos sabihin iyon. Isang malakas na kalabog ang umalingawngaw nang bigla silang tumama sa bato at tuluyang huminto.Siya na ngayon ang nasa ilalim, at si Maxine naman ang nasa ibabaw. Nakasubsob siya sa dibdib ni Shawn, habang yakap-yakap ni Shawn ang babae. Agad naman siyang bumangon.“Mr. Velasco, tinamaan ba kayo sa bato?” tanong ni Maxine.Bago pa man sila bumangga, mabilis siyang niyakap ni Shawn at ipinuwersa a

“Shawn, nagkita na tayo dati.”'Talaga nga bang nagkita na kami noon?' tanong ni Shawn sa kanyang isipan. Ngunit wala namang lumitaw na alaala sa kanyang isipan. Napaisip siya kung kailan ba sila nagkita? Bakit parang pamilyar si Maxine sa kanya kahit noon pa, at bakit tila may bagay sa kanya na natural na humihila sa kanya, na para bang instinctively siyang lumalapit nang walang dahilan?Maraming bagay ay hanggang ngayon nagpapalito pa rin kay Shawn.“Shawn, tayo…”Inabot ni Maxine ang kanyang kamay sa kanyang leeg, balak ipakita ang kwintas na minsang ibinigay sa kanya noon. Ngunit bigla siyang napahinto, tila humawak lamang ang kanyang mga daliri sa hangin.Doon lang niya naalala na naiwan niya ang kwintas sa kanyang kwarto.“Shawn, hintayin mo ako rito. May kukunin lang ako na isang bagay at babalik ako agad,” ani Maxine kay Shawn.Mabilis siyang tumayo nang tuwid, lumingon, at tumakbo paalis.Pinanood naman ni Shawn ang payat na katawan niyang naglaho sa maambon na lugar

Huminto na ang pag-ulan sa Baguo, ngunit nanatiling sobrang lamig at mamasa-masa ang paligid ng buong lugar.Nakatayo sina Monica at Jared sa isang ilog. Sa harap nila ay naghihintay ang isang bangka, at may isang lalaking nakaitim ang bumuhat sa walang malay na si Maxine, saka basta na lamang inihagis ito sa bangka.Tumingin si Jared mula kay Maxine, pagkatapos ay kay Monica.“Monica, bakit mo dinala si Maxine rito? Ano ang ginawa mo sa kanya?” tanong ni Jared.Napakunot naman ang noo ni Monica sa tanong ng lalaki.“Jared, pinagdududahan mo ba ako? Nag-iba ka na. Nagsisimula ka nang mag-atubili, at para bang kumakampi ka na kay Maxine.”Umiling naman agad si Jared at sinabi, “Monica, hindi.”“Kung gano’n, itinuturing mo pa rin ba akong kaibigab mo?” tanong ni Monica.Tumango naman si Jared. Noon pa man, gusto na niya si Monica at naniniwala siyang bagay sila ng kanyang matalik na kaibigan.“Siyempre naman,” sagot niya. Ngumiti si Monica, ang titig niya ay sobrang lamig. “

Mabigat ang bawat paghinga ni Maxine, para bang ang kanyang kaluluwa ay hinihiwa sa bawat paggalaw. Ramdam niya ang matinding kirot sa buong katawan, tila nabasag ang kanyang mga buto sa bagsik ng nagyeyelong ilog. Nangangatog siya sa sobrang lamig, ang hangin ay parang libo-libong karayom na sabay-sabay tumutusok sa kanyang balat. Paulit-ulit na dumadampi ang malamig na tubig sa kanyang mukha, tinatangay ang natitirang init ng katawan niya at halos pawiin ang kanyang ulirat.Ngunit unti-unti, na-alimpungatan siya. Bumalik ang bigat ng katotohanang buhay pa siya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Madilim ang paligid, at maririnig ang tunog ng ilog.'Buhay pa ako,' ani Maxine sa kanyang isipan.May mga pampasabog sa bangka. Ilang segundo bago sumabog ang bangka, tumalon sila ni Jared sa dagat. Sa kamalasan ay nalunod sila sa ginaw, ngunit sa kapalaran ay hindi sila sinukuan ng ilog. Nilabanan ni Maxine ang panghihina, pilit na kumakapit sa pag-asa habang ang katawan niya ay p

Pinunasan ni Maxine ang kanyang mga kamay gamit ang panyo, pagkatapos ay tumingin kay Jared.“Kahit ano man ang gusto mong sabihin, huwag kang magkamali na sabihin ang salitang patawag, Jared,” malamig na saad ni Maxine.Ang totoo, nais sanang humingi ng paumanhin ni Jared, ngunit natigil ang mga salita sa kanyang lalamunan.Malamig at malinaw ang tinig ni Maxine nang magpatuloy.“Nasaktan mo ang isang tao. Ang isang ‘patawad’ ay hindi sapat para mapawi ang ginawa mo, kaya huwag mo na itong sabihin. Hindi kita patatawarin.”Namula ang mukha ni Jared sa galit. Siya ay isang tyrant ng Metro Manila. Maliban sa matalik niyang kaibigan, walang sinuman ang nangahas na tutulan siya nang ganito. Ngunit ang walang utang na loob na si Maxine ay tila pinapakita nito ang tapang na bihira niyang makita.“Jared, mabilis na ipikit ang mata at magpahinga. Dapat ay ligtas na ang binti mo ngayon,” utos ni Maxine.Namutla ang mukha ni Jared. Malinaw ang takot sa kanyang mga mata. Mahina siya at wa