Semua Bab Beyond That One Night Mistake: Bab 61 - Bab 66

Walang nagawa ang doktora dahil mukhang disidido na talaga si Xayvier at hindi na mag babago pa ang isip nito. Nag paalam na lamang ang doktor at saka pumasok muli sa loob ng emergency room. Huminga siya ng malalim at saka mariing ipinikit ang mga mata, 'Almighty god please save my Wife and my child, I want to spend my life with both of them in it.' habang nasa gitna ng malalim na pag-iisip si Xayvier ay may naramdaman siyang mainit na kamay na humaplos sa kanyang balikat. "Xayvier anak ano ang nangyari gusto kong malaman ang pinagmulan ng aksidenteng sinasabi mo, pero kung hindi ka pa handa sa ngayon na magkwento, ayos lang naman. Gusto lang namin na iparamdam sayo na nandito lang kami para sayo, sabay-sabay nating ipagdasal ang mag- ina mo." na palingon si Xayvier sa pinagmulan ng boses at bumungad sa kanya ang kanyang ama at ina ngumiti sa kanya ang kanyang ama.' iho ng ma-receive namin ng mama mo ang mensaheng ipinadala mo ay agad kaming pumunta rito nag-aalala kami sa inyo anak

“We are sorry for your loss, Mr. Juaquin.” Parang isang guhit ng kidlat sa gitna ng tahimik na gabi ang mga salitang iyon. Wala siyang narinig pagkatapos noon. Wala na siyang naramdaman kundi ang biglang paglubog ng mundo. Tumigil ang lahat. Ang bawat segundo ay parang tumatama sa dibdib niya gaya ng mga suntok na siya mismo ang nagpapatama. Nagtagpo ang paningin nila ng doktor. Tila may gusto pa itong sabihin, ngunit wala nang lumabas na salita. Marahang tumango ito at bumalik sa loob ng operating room, iniwang bukas ang pintuang sa isang sandali lang ay puno ng pag-asa—ngunit ngayo'y mistulang bukas na kabaong. “Anak ko…” mahina at halos hindi marinig na bigkas ni Delilah. Napatakip ito ng bibig at saka tuluyang napaluhod. Nabitawan niya ang hawak na rosaryong kanina pa niya kinakapit. Bumagsak sa sahig kasabay ng pagkabagsak ng puso niya. Wala siyang maisip. Wala siyang maramdaman. Wala siyang masabi. “Hindi totoo ‘to…” bulong ni Xayvier. Pilit niyang iniiling ang ulo ni

Isa.. Dalawa.. Tatlo.. Tatlong araw na ang lumipas mula nang ibalita ng doktor kay Xayvier na wala na ang kanilang anak. Tatlong araw na rin mula nang itaboy siya ni Yukisha—ang babaeng pinakamamahal niya mula sa silid na kinalalagyan niyo sa ospital. Tatlong araw na siyang walang tulog. Ngunit kahit gaano siya kapagod, hindi siya dinadalaw ng antok. Parang gising din ang kaluluwa niyang hindi mapanatag, nag lalakbay sa gitna ng kadiliman. Tatlong araw na siyang hindi kumakain. Pero hindi rin siya nakakaramdam ng gutom. Wala na siyang gana sa kahit anong bagay. Wala nang saysay ang lahat. Tatlong araw na rin siyang hindi naliligo. Suot pa rin niya ang tuxedo na ginamit niya noong araw na ibinalita sa kanya ang pag kamatay ng kanyang anak ang araw na gumuho ang mundo niya. Gusot na, marumi, at bahagyang may mantsa ng alak at dugo. Pero hindi na niya alintana ang itsura niya. Para saan pa? Tatlong araw na siyang nakaupo sa malamig na sahig ng kwarto nila ni Yukisha—tulalang naka