All Chapters of Beyond That One Night Mistake: Chapter 81 - Chapter 90

Nagkatinginan ang grupo at natigilan matapos biglang tumayo ni Xayvier at ibalibag ang upuang kanina lang ay gamit nito, nanginginig ito sa galit ngunit agad namang nakabawi sa pag kagulat si Leandro at napigilan siya agad kasabay ng iba pa. “Huminahon ka muna Xayv. Hindi naman ibig sabihin niyon na siya agad ang salarin,” Saad ni Dominique habang hawak ang kamay ni Xayvier at pinipigilan ito sa pag wawala. Pinagtulungan nilang pakalmahin si Xayvier matapos ay ipinagpatuloy nila ang video. Sa isang bahagi, makikitang kinuha ni Yukisha ang maliit na pouch niya ang telepono saka pinindot iyon, mukhang may katext din ang dalaga. Matapos ang ilang minuto ay tumayo na ito at nag paalam sa mga kasama. Kasabay nito, tumingin muli ang kahina- hinalang katrabaho sa hawak nitong telepono, nag- type itong muli, at saka tumingin ng mabilis kay Yukisha bago bumaling sa iba. “Rewind mo tapos ipause mo,” utos ni Xayvier, mababa ang boses. Agad siyang sinunod ni Raf inulit nito saka in pause a

Tahimik na nakayuko si Dom, pinaglalaruan ang ballpen sa pagitan ng mga daliri, siya kasi ang nag ta-take down ng mga napag- uusapan nila apra mamaya ay may marereview sila. Si Raf naman ay nakatingin pa rin sa nakapause na screen, para bang sinusuri ang bawat sulok ng frame, umaasang may makikita pang ibang clue na makakatulong sa kanila. Si Leandro, nakasandal sa upuan ngunit hindi mapakali— parang may naluluto na plano sa isip, mukhang unti- unti na nitong napagbubuklod- buklod nag mga pangyayari. May suspek na sila pero gusto muna nilang malaman ang tunay na mutibo ng mga Domingo. “Kung tama ang hinala natin,” basag ni Dominic sa katahimikan, “ibig sabihin, hindi lang basta selos ang dahilan ng lahat ng ‘to. May mas malalim na motibo. At yun yung tungkol sa sinabi mo(Leandro) tungkol sa kayamanan, posisyon, at koneksyon ng mga Juaquin.” “Exactly,” sagot ni Leandro, tumango at tumingin kay Dom. “Hindi lang si Katrina ang may interes dito. Malaki ang tiyansa na may mas mataas p

Pagkatapos ng deklarasyon ni Xayvier, mabilis na nagsimulang kumilos ang lahat. Hindi na kailangang ulitin pa ang mga plano—bawat isa ay alam na ang parte nila. Si Leandro ang unang tumayo, diretso sa may cabinet kung saan nakalagay ang ilang dokumento at mapa ng buong compound na kinaroroonan ng masyon at ang pasikot sikot sa mga building ng Juaquin's Corp. Binuksan niya iyon at inilatag sa mesa. "Dito natin ilalagay ang dummy trail," sabi niya habang tinuturo ang isang bahagi ng mapa—isang lumang warehouse na matagal nang hindi ginagamit pero nasa listahan pa rin ng mga ari-arian ng kumpanya ni Xayvier. "Ipalalabas natin na may meeting ako roon kasama ang isang potensyal na investor na may koneksyon sa stock shares ng kumpanya." Tumango si Raf, nakakunot ang noo habang iniisip kung paano gagawin ang pangingikil ng impormasyon. "Magse-set up ako ng dalawang burner phone. Isa para sa pekeng komunikasyon at isa para sa mga totoong galaw natin. Kapag may kumagat sa pekeng info, makik

Matapos ang mariing deklarasyon ni Xayvier, parang sabay- sabay na sumikip ang mga dibdib at bumigat ang pag hinga nilang lahat na naroroon. Hindi na lang basta plano ang hawak nila— isa itong bitag na maaaring sumira hindi lamang sa traydor kundi pati sa sinumang inosenteng madadamay kung sila’y magkakamali, ngunit wala na silang oras para kaawaan ang mga ito, ang dapat lang sisihin ay ang taong punot dulo nito. Malas lang nila at nadawit sila. Habang mas tumatagal sila sa loob ng silid, ramdam na ramdam nila ang bigat ng bawat segundo. Ang mahihinang tunog ng keyboard ni Rafael habang patuloy na nagtatakda ng dummy trails ay dinig na dinig ang pintig ng kamay ng orasan sa pader na animo y naghuhudyat ng nalalapit na pagputok ng isang bomba. Si Leandro, seryosong nakayuko habang binabalangkas ang background check, ay halatang pinipigilan ang init ng ulo. Si Dominic, bagama ’t nakangisi, ay kumikislap ang mga mata ng malamig na paghihiganti. Samantalang si Nathaniel, naman ay

Pagkatapos noon, bumalik ito sa guardhouse at nakipag- usap muli sa mga tauhan. Isa -isang kinamusta ang bawat assigned shift, at binigyan ng maikling payo ang ilan na baguhan pa. Walang halong pananakot o pang- aabuso ang kanyang estilo. Bagkus, halatang nirerespeto siya ng mga tao dahil sa kanyang pamumuno. Tahimik na nagpatuloy si Leandro sa pagsubaybay hanggang tanghali. Lahat ng kilos ni Alfred ay normal —mula sa pagtanggap ng ulat, pag- inspeksyon sa perimeter, hanggang sa simpleng pagkain ng tanghalian kasama ang dalawa sa kanyang mga tauhan. Wala siyang ipinakitang kahit anong kahinahinala. Bawat galaw nito ay sistematiko, halos parang nakasulat sa manual. Kapansin- pansin kung paano nito sinisilip ang bawat gate, binubuksan at isinasara ang mga logbook, at paulit-ulit na kinukumpirma ang mga oras ng pagpasok at paglabas ng mga sasakyan. Kung may nagtanong, mahinahon siyang sumasagot, diretso at malinaw ang tono, walang bahid ng pagkabahala. Kahit ang simpleng paglalakad niya