ตอนที่ 6

เรื่องนี้เมฆรู้สึกมานานแล้ว... ว่าเพลิงมักจะลอบมองตนด้วยสายตาแปลกๆ ตั้งแต่ครั้งที่พี่สาวยังมีชีวิตอยู่ หากแต่สำนึกในความถูกต้องเหมาะสม ก็ทำให้เพลิงพยายามปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองเอาไว้

“โดนฝนแค่นี้เอ็งถึงกับร้อนๆ หนาวๆ จะเป็นไข้เชียวหรือวะไอ้เมฆ”

เสียงของเพลิงบอกความห่วงใย หากเมฆเท่านั้นที่รู้ว่าอาการวูบวาบของตัวเองนั้นไม่เกี่ยวกับฝนเลยสักนิด

“เป็นอะไรหรือเปล่าเมฆ... ”

พี่เขยไม่อาจทนอยู่กับความอึดอัดได้นาน จึงตัดสินใจถาม เรียกชื่อของน้องเมียออกมาเต็มๆ ช้า ชัด สายตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวาน

“ไม่รู้... ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ช่างมันเถอะ พี่เพลิงไม่ต้องสนใจ... ผมขอตัวก่อน”

เมฆทำท่าว่าจะเดินหนีเข้าห้อง

“แต่พี่รู้... รู้ว่าเอ็งเป็นอะไร? ... อาการแบบนี้เป็นเพราะว่าเอ็งต้องการพี่... เอ็งอยากโดนพี่เอา เอ็งอยากได้พี่เป็นผัว”

ได้ยินเพียงเท่านั้น มือของเมฆที่กำลังหอบเสื้อผ้าไว้แนบอก ก็รู้สึกเบาหวิว ไร้เรี่ยวแรงจนทำให้เสื้อผ้าในมือร่วงลงพื้น

รวดเร็วเท่าความคิด…

หรืออาจจะไม่ทันได้คิดเลยด้วยซ้ำ คล้ายๆ กับว่ามีแรงดึงดูดอันประหลาด หลั่ง