Todos los capítulos de ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Capítulo 71 - Capítulo 80

ข่าวการตายของตฤณภัทรขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ รวมไปถึงสื่อโทรทัศน์และแพลตฟอร์มออนไลน์ต่าง ๆ ทุกสำนักล้วนเล่นข่าวนี้กันแทบจะทุกเบรกคีรติเป็นหนึ่งในคนที่กำลังอ่านรายงานจากเพจข่าวชื่อดังด้วยความรู้สึกหลากหลาย ไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะบานปลายมาไกลขนาดนี้ ในข่าวระบุชัดว่าอดีตนายกรัฐมนตรีเลือกจบชีวิตตนเองหนีความผิด ทั้งคดีทุจริต ทั้งคดีซื้อเสียงจนพรรคคว้าชัยชนะในการเลือกตั้งมาได้ แต่นั่นไม่เลวเท่ากับคดีวางแผนฆาตกรรมพี่ชายตัวเองหรือก็คือตฤณภพพ่อของคีตะหญิงสาวไม่อยากยอมรับเลย...เธออดเป็นห่วงเขาไม่ได้ ด้วยรู้ดีว่าคีตะยอมทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้นให้พ่อ ทำได้แม้กระทั่งหักหลังเธอ เมื่อความจริงปรากฏออกมาว่าคนที่เขาไว้ใจที่สุดอยู่เบื้องหลังการตายของพ่อ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าเวลานี้คีตะจะรู้สึกเช่นไรในทางกลับกัน ความเจ็บปวดที่เขาฝากเอาไว้กับเธอก็มากล้นจนความสงสารไม่อาจลบล้างมันได้ ถึงจะเห็นใจคีตะแค่ไหนคีรติก็ไม่คิดจะให้อภัยเขาแม้แต่วินาทีเดียวหญิงสาวลูบหน้าท้องตัวเองที่เริ่มนูนเล็กน้อย เธอขอใช้ชีวิตอยู่กับลูกแค่สองคนดีกว่า ส่วนคีตะ...เธออโหสิกรรมให้เขาทุกเรื่อง ขอเพียงอย่าได้เจอะได้เจอกันให้เจ็

ความเจ็บทางกายหรือจะสู้ความเจ็บปวดทางใจ หลังได้ฟังประโยคจากปากผู้หญิงที่เคยบอกว่ารักเขาสุดหัวใจครั้งหนึ่งคีรติเคยยอมเขาทุกอย่าง ทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องให้เขากลับมาเป็นคีตะคนดีคนเดิม ไม่หมางเมินใส่ ไม่เฉยชาใส่ รวมทั้งหาเวลาไปเจอเธอบ้างหากมีเวลาว่าง ยามนั้นผู้ชายที่เคยถูกผู้หญิงวิ่งตามจนเคยตัวอย่างเขาจึงยิ่งได้ใจหนัก หลงลำพองใจว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอไม่มีปัญญาจะดิ้นหลุดพ้นมือตนแน่ ต่อให้วันหนึ่งความจริงจะปรากฏ เธอก็คงหยิ่งใส่เขาได้ไม่นาน ประเดี๋ยวคงคลานเข่ากลับมาร่ำร้องขอให้เขากลับไปรักเธอดังเดิมทว่าเขาคิดผิดมหันต์ สายตาเข้มแข็งซึ่งเต็มเปี่ยมด้วยความจงเกลียดจงชังของเธอ ทำให้คีตะรู้ซึ้งแล้วว่าที่ผ่านมาเขามันโง่เขลาสิ้นดี มัวแต่หลงมัวเมาตาบอดกับความแค้นจนทำร้ายผู้หญิงที่ตนรักให้เจ็บซ้ำ ๆ ซาก ๆ จนเธอหมดใจเข้าจริง ๆ แล้วเวลานี้เขาก็กำลังทำตัวไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีเช่นเดียวกับช่วงที่เธอตามอ้อนวอนเขา ตอนนั้นเขาทำกับเธอยังไงจำได้ไหม ทั้งด่าทอ เมินเฉย ดูถูกเธอ หยามเกียรติเธออย่างไร้หัวใจ วันนั้นความรู้สึกเธอแหลกสลายพังยับยังไง...มาวันนี้เขาเข้าใจแล้วจริง ๆ และนั่นยิ่งทำให้คีตะรู้สึกผิดมากขึ้น

เกือบสองชั่วโมงแล้ว พายุฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกระหน่ำ เช่นเดียวกับคีตะที่ดึงดันไม่ยอมกลับไป ชายหนุ่มยังคงนั่งตากฝนอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไม่ไหนคีรติมองคนที่กำลังก้มหน้าโอบกอดร่างตน ปล่อยให้สายฝนสาดเข้าใส่อย่างไม่ห่วงตัวเอง ในใจเธอเริ่มทนไม่ไหว หากคีตะยังดื้อด้านอยู่แบบนี้คงไม่เป็นผลดีต่อเขาแน่อยากป่วยตายรึไงกัน?!คีรติไม่ต้องการให้ใครตายเพราะเธอหรอกนะ หากสิ่งที่เขาต้องการคือการได้คุยกับเธออีกครั้ง งั้นเธอจะออกไปคุยกับเขาให้มันจบ ๆ คีตะจะได้ไม่ต้องวนเวียนกลับมาให้เห็นหน้าทุกวี่วันเช่นนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขา...ไม่ใช่เพราะรำคาญ แต่เธอกลัวใจตัวเองต่างหาก“เค้กจะออกไปคุยกับเขาค่ะ” คีรติเอ่ยขึ้นเบา ๆฐานทัตและเขตคามที่ยืนอยู่ไม่ไกลพากันหันขวับมองเธอทันที“แน่ใจเหรอ แกใจแข็งพอใช่ไหมเค้ก” คนเป็นพ่อกล่าวเตือน เห็นดวงตาสั่นไหวของลูกสาว มีหรือคนอาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างฐานทัตจะไม่เข้าใจ เขารับรู้ได้ว่าตอนนี้หัวใจคีรติคงจะร้อนเป็นไฟเมื่อต้องเห็นผู้ชายที่รักนั่งตากฝนเป็นบ้าเป็นบอเช่นนี้“นี่มันก็ตากฝนมาจะสองชั่วโมงแล้วนะพ่อ” เขตคามเปรย“ฉันรู้ แกไม่ต้องย้ำหรอกไอ้เขต แล้วเป็นไงล่ะ มันทำให้น้องแกใจอ่

บาร์เทนเดอร์สาวมองลูกค้าหนุ่มด้วยสายตาไม่พอใจกี่ครั้งแล้วที่เขาใช้วิธีสวมรอยเป็นคนอื่น เพื่อจองคิวเข้ามาใช้บริการที่บาร์ของเธอ ไม่ว่าบทเรียนที่ผ่านมาจะหนักหนาแค่ไหน สุดท้ายคีตะก็ยังใช้วิธีเดิม ๆ ตลอดเลยสินะวิธีหลอกลวงเธอน่ะ!คีรติไม่เสียเวลาคุยให้มากความ ด้วยรู้ดีว่าเขาคงไม่ยอมล่าถอยเป็นแน่ หญิงสาวหันกายหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินไปทางประตูร้าน หากเขาอยากดื่มหรืออยากจะทำอะไรก็เชิญ ส่วนเธอจะไม่อยู่กับเขาที่นี่เด็ดขาด“เค้ก เดี๋ยวครับ...เดี๋ยว ผมแค่อยากมาคุยกับคุณน่ะ” ชายหนุ่มจับแขนเธอไว้แล้วใช้สายตาอ้อนวอนขอร้องเธอตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่คีตะไม่มาให้เธอเห็นหน้า ไม่ใช่ว่าเขาท้อถอย หากแต่เขาแค่รอเวลาให้คีรติใจเย็นลงหน่อย ขณะเดียวกันทุก ๆ คืนเขาจะส่งข้อความสอบถามคิวมาที่ Your Night Bar เพราะคิดว่าสักวันคีรติจะต้องกลับมาเปิดร้านแน่และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทันทีที่น้ำผึ้งติดต่อมาเขารีบโอนเงินค่าจองคิวทันที แม้จะเป็นการกระทำไม่ถูกต้องนักที่เขาใช้ชื่อและเอกสารปลอมแปลงในการติดต่อ แต่นี่เป็นเพียงวิธีเดียวที่เขาจะได้พบกับเธออีกครั้ง“ฉันคิดว่าวันนั้นเราคุยกันจบแล้วนะคะ ปล่อย ฉันจะกลับ” คีรติสะบัด

“ฉันไม่เก่งเท่าคุณหรอกค่ะ...” เธอเอ่ยเสียงเรียบ แต่ทุกคำเต็มไปด้วยความปวดร้าว “สุดท้ายฉันก็โง่... ปล่อยให้คุณเข้ามาในชีวิตอยู่ดี” คำพูดของเธอแทงลึกเข้าไปในใจของคนฟังยิ่งกว่าคำด่าเสียอีกภายนอกเธอเหมือนจะเข้มแข็ง เย็นชาไม่ใส่ใจอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่ในใจลึก ๆ คีรติกลับอดนึกถึงวันแรกที่ได้เจอกับเขาไม่ได้...ต้องยอมรับอย่างไม่อาจหลอกตัวเองได้เลยว่า แค่ได้สบตาเขา แค่ได้พูดคุยกันเพียงไม่กี่คำ ปราการในใจเธอก็สั่นสะเทือนจนแทบพังคีตะ...ผู้ชายคนนั้นเหมือนเกิดมาเพื่อล่อลวงให้เธอตกหลุมพรางโดยเฉพาะเสน่ห์ของเขาร้ายกาจเกินกว่าจะต้านทานได้ และเธอ ผู้หญิงที่ไม่เคยสนใจใครเลยสักคนในชีวิต กลับมีแต่เขาคนเดียวอยู่ในสายตาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา“ผมคิดว่ามันคือโชคชะตาระหว่างเรามากกว่านะ เหมือนที่ตอนแรกผมไม่คิดจะรักคุณเลยด้วยซ้ำ ตั้งใจไว้แล้วแท้ ๆ ว่าจะทำให้คุณหลง... แล้วก็เดินจากไปตามแผน”เขาหัวเราะนิด ๆ กลั้วความขมขื่น สายตาแอบสั่นไหวเล็กน้อย“แต่ไป ๆ มา ๆ กลับเป็นผมเองที่รักคุณ แก้แค้นเองรักเสียเองซะอย่างนั้น อ้อ... ถึงจะรู้ตัวช้าไปหน่อยก็เถอะ”คีรติมองสบตาเขาอยู่นาน ก่อนตัดสินใจยอบกายนั่งลงข้างเขาเงียบ ๆ