All Chapters of รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Chapter 161 - Chapter 170

ตอนที่ 4 ขึ้นทับแท่งหยกเสียงประตูหอค่อย ๆ ปิดลงเบื้องหลัง แผ่นหลังบาง เดินอย่างสงบเรียบกลับออกไป ซูเหนียงไม่ร้องไห้ นางก็ไม่หวังคำหวานจากเขาแต่แรกอยู่แล้ว ตั้งแต่นางก้าวเข้าเรือนนี้ในฐานะสะใภ้ นางรู้ดีว่าตนเองไม่มีสิ่งใดนอกจากรูปร่าง ใบหน้าและความเฉลียวฉลาด ที่จะประคองชีวิตให้อยู่รอด“ข้าไร้ปีก ตระกูลตกต่ำ ข้าไม่มีที่กลับไป ถ้าอวี้เทียนเบื่อข้าเมื่อไร ข้าจะกลายเป็นเพียงสตรีม่าย ตกต่ำไร้ที่พึง”ซูเหนียงขึ้นรถม้ากลับถึงเรือน ในสายตาของสาวใช้ นางดูสงบนิ่งยิ่งกว่าทุกวัน แต่ในหัวของนาง กลับวางแผนละเอียดแทบทุกลมหายใจเมื่อกลับเข้าห้องส่วนตัว นางหยิบตำราเล่มบางที่ซ่อนไว้ใต้หมอน ตำรานั้นไม่ใช่ของหญิงสูงศักดิ์หรือตำราแพทย์แผนโบราณ หากแต่เป็นตำราของนางโลมชื่อกระฉ่อนในหอโคมแดง ที่บรรจุศาสตร์ลับเร้นของการทำให้บุรุษหลงใหลจนมิอาจถอนใจซูเหนียงเปิดหน้าหนังสืออย่างบรรจง จนเจอหน้าหน้าหนึ่งซึ่งมีวาดภาพหญิงสาวคร่อมร่างชายอยู่ ด้านล่างเขียนไว้ด้วยหมึกแดง…“ท่าสตรีเป็นฝ่ายขึ้นทับแท่งหยก ควบจังหวะดุจควบม้า ร่อนสะโพกบดขยี้ ยิ่งบุรุษแข็งแกร่ง ยิ่งต้องให้เขาสิ้นฤทธิ์ใต้เรือนกาย”คำบรรยายนั้นแนบด้วยภาพละเอีย

ตอนที่ 6 เก่งแต่ใช่ร่างกายบอกรักเสียงฝีเท้าของอวี้เทียนดังตึง ๆ ไปตามพื้นไม้ของจวนตระกูลเหวิน เขาผลักประตูหน้าเปิดออกอย่างแรง ร่างสูงในชุดคลุมกลางวันเต็มไปด้วยกลิ่นสุราและความร้อนรน“ฮูหยิน!”เขากวาดสายตาไปทั่วโถง สาวใช้ต่างตกใจ รีบก้มหัวไม่กล้าพูดจา“ฮูหยินนางอยู่ไหน!" เขากล่าวเสียงเข้ม ร้อนรนยิ่งกว่าทุกครา แต่หญิงรับใช้คนหนึ่งก้าวออกมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เธอก้มหน้าลงต่ำ น้ำเสียงเบาหวิว“ฮูหยิน...ออกจากจวนไปแล้วเจ้าค่ะ ตั้งแต่บ่ายวันนี้…”อวี้เทียนชะงัก หัวใจเต้นสะท้านเหมือนถูกกระชากด้วยมือเปล่า“ว่าไงนะ…”เขาก้าวพรวดไปยังห้องนาง ผลักประตูไม้เข้าไปอย่างแรง ภายในห้องว่างเปล่า หมอนที่เคยนอนด้วยกัน เรียบร้อยเกินไป โต๊ะข้างเตียง ไม่มีผ้าปักที่นางเคยเย็บ ตู้เสื้อผ้าว่างเปล่าจนน่าใจหาย ไม่มีสิ่งใดของนางเหลืออยู่เลย แม้แต่กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่เคยลอยอยู่ในอากาศก็จางหายไปแล้วเขายืนนิ่งอยู่นาน จนบ่าวคนหนึ่งรีบวิ่งมาแล้วก้มหัว“คุณชาย...กลางวันท่านรับจดหมายของฮูหยินไว้แล้วยังไม่อ่านขอรับ”อวี้เทียนยื่นมือออก มือสั่นเล็กน้อยเมื่อซองกระดาษถูกวางลงบนฝ่ามือเขาอีกครั้ง เขาเปิดมันช้า ๆ และเมื่อสาย

ตอนที่ 8 ทำลูกณ หอไป๋หลีบรรยากาศภายในห้องประชุมของหอไป๋หลี่คึกคักกว่าทุกวัน เหล่าบุรุษชั้นดีของเมืองต่างรวมตัวกันอย่างสบายอารมณ์ เหล้าอย่างดีหนึ่งไหกับเรื่องพูดคุยสัพเพเหระ และแน่นอนไม่มีหัวข้อใดหลีกพ้นเรื่องสตรีงาม“เมื่อวานข้าเจอแม่นางผู้หนึ่งในหอประมูลเย่ว์ฮวา งามนัก...”“แต่ข้าว่า แม่นางเมิ่งจากคณะงิ้วซิ่วอวี๋ก็งามหยดย้อยไม่แพ้กัน”เสียงหัวเราะครื้นเครงดังลั่น แต่สายตาหลายคู่กลับเหลือบมองอวี้เทียนเป็นพัก ๆ เพราะรู้กันดีว่า เขาคือบุรุษผู้ครอง สตรีที่เลื่องลือว่างดงามที่สุดในเมือง“ว่าแต่ อวี้เทียน ข้าได้ยินว่าฮูหยินของท่าน ถึงกับทำเหล่าคุณชายอกหัก”เสียงหนึ่งแหย่ขึ้น กลุ่มบุรุษพากันหัวเราะคิกคัก รอฟังคำตอบอย่างสนุกสนาน ครั้งก่อนเขาอาจเพียงยักไหล่เงียบเฉย แต่ครานี้อวี้เทียนกลับยกจอกขึ้นยิ้มบาง ๆ แล้วว่าเสียงมั่นคง“ก็จริง...ฮูหยินของข้างามนัก งามจนข้าไม่อาจละสายตาได้เลย”คำพูดธรรมดา แต่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ“และนางก็งดงาม ไม่ใช่เพียงแค่ใบหน้า หากแต่รวมถึงจิตใจ และแม้แต่น้ำเสียงยามดุด่าข้าก็ยังไพเราะมข้า...โชคดีที่มีนางเป็นภรรยา”บรรยากาศในห้องพลันเปลี่ยนไป จากความหยอกเย้า กลาย

จังหวะสุดท้ายที่หมอคัมภีร์ปลดปล่อยความร้อนลึกเข้าไปในร่างเธอ ราวกับกระแทกเข้าไปถึงวิญญาณร่างของชบาสั่นสะท้าน เธอรู้สึกถึงพลังงานมหาศาลไหลเวียนผ่านกลางกายหัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิด แล้วภาพก็วูบดับไป ก่อนสติจะดับสิ้น เธอจำได้แค่ว่าตัวเองกรีดร้องเสียงแหลม… แล้วความมืดก็กลืนกินทุกอย่างในฝัน…เงาของอดีตชาติที่ถูกลืมร่างของชบาหล่นวูบลงสู่ห้วงลึกแห่งจิตใจ โลกหมุนย้อนกลับ ภาพของชบาในร่างหญิงสาวแต่งกายด้วยชุดโบราณ ปรากฏขึ้นกลางแสงจันทร์ข้างกายคือเรือนไทยกลางป่า เสียงระฆังสั่นเบา ๆ ดังลอดมากับกลิ่นคาวของวิญญาณ“พี่ชบา…” เสียงหนึ่งกระซิบ เรียกเธอกลับไปสู่ความจริงในอดีตจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรม ลั่นทม หญิงสาวผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายชบา ดวงตาเปล่งแสงคลุ้มคลั่ง ยืนอยู่ตรงหน้า เธอไม่ใช่เพียงน้องสาวแท้ แต่คือผู้เริ่มจุดไฟนรกทั้งหมดด้วยความอิจฉา“ข้ารักพี่คัมภีร์ก่อน! ข้าคือคนที่เห็นพี่คัมภีร์ก่อน! แล้วทำไมเขาถึงไม่มองข้าเลยวะ!”แม้จะให้ท่า ยั่วยวนเพียงใดแต่คัมภีร์กลับยืนยันหนักแน่น ว่ารักเพียงชบา“ลั่นทมเอ็งคือน้องสาวของชบาคือครอบครัวของคนที่ข้ารัก ข้าจะไม่แตะต้องเอ็งไม่ว่าเอ็งจะทำอะไร!”คำพูดนั้

ตอนที่ 5 แรงแค้นกลางค่ำคืนที่เงียบสงัด… แสงจากตะเกียงน้ำมันเพียงดวงเดียวส่องแสงสลัวภายในเรือน คัมภีร์ไม่อยู่เขาออกไปทำพิธีตามที่มีคนร้องขอชบานั่งกอดเข่าที่มุมห้องด้วยความอ่อนล้า ข้อเท้าเต็มไปด้วยรอยถลอกจากการถูกจองจำในช่วงหลายวันที่ผ่านมา มีเพียงเสียงฝีเท้าของคัมภีร์ที่เข้ามาสร้างบาดแผลใหม่ในจิตใจของเธอแทบทุกคืนแต่คืนนี้กลับผิดแปลกไป เสียงประตูไม้ถูกแง้มออกเบา ๆ เงาร่างของลั่นทมในชุดคลุมสีดำเดินเข้ามาพร้อมกับชายฉกรรจ์สองคนร่างสูงใหญ่ ใบหน้าของเธอฉาบไว้ด้วยรอยยิ้มเย็นชาจนชบาขนลุก"คืนนี้พี่ไม่ต้องอยู่ที่นี่อีกแล้วนะคะ" ลั่นทมพูดเสียงหวาน แต่แฝงไปด้วยพิษร้ายชบาขยับตัวถอยหนีไปจนชิดมุมกำแพงเมื่อเห็นสายโซ่ถูกปลดออกจากข้อเท้า แต่แทนที่จะปลดปล่อยอิสรภาพ มันกลับพันธนาการใหม่เพื่อส่งเธอเข้าสู่ขุมนรกบทใหม่"ลั่นทม...เธอจะทำอะไร!" ชบาพยายามตะโกนแต่ถูกชายฉกรรจ์สองคนล็อกแขนทั้งสองข้างแน่น"พี่รู้ไหมคะ..." ลั่นทมเดินเข้ามาใกล้จนแทบแนบใบหน้ากับชบา"ฉันเคยคิดว่า ถ้าพี่หายไปสักวัน… คัมภีร์คงจะเห็นค่าฉันบ้าง"เสียงของลั่นทมเริ่มสั่นน้อย ๆ ก่อนจะระเบิดความคับแค้นออกมาด้วยดวงตาสีเข้มเป็นประกายคลั่ง