All Chapters of รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Chapter 181 - Chapter 190

ตอนที่11 ข้ารักเอ็งแม่บัวจากเหตุการณ์แผ่นดินไหว จู่ ๆ บัวรู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ในอากาศเบา ราวกับไม่มีน้ำหนัก ไม่มีเนื้อไม่มีร่างมีเพียงความรู้สึกที่ล่องลอยอยู่กลางความว่างเปล่าที่แสนสงบเมื่อสติเริ่มคืนกลับมาเธอก็พบว่าตนเองยืนอยู่ ในสถานที่ที่งดงามที่สุดเท่าที่เคยเห็นท้องฟ้าเป็นสีฟ้าอ่อนเจือชมพู ผืนหญ้าสีเขียวละมุน ลมเบา ๆ พัดดอกไม้ร่วงหล่นจากต้นไม้สูงที่ไม่เคยเห็นมาก่อนบัวไม่รู้ว่านี่คือสวรรค์ ความฝันหรือโลกอีกใบแต่ที่นี่สงบเกินจะอธิบายเธอเดินไปช้า ๆ เท้าเปล่าสัมผัสพื้นหญ้าเย็นชื้น รอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นดอกไม้และเสียงกระซิบที่ฟังไม่ออกทันใดนั้นเอง…เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลังเสียงที่เธอจำได้ดีแม้จะตื่นขึ้นมาหลายพันชาติ เสียงที่เธอไม่เคยลืม แม้เพียงครู่เดียว“บัว...เอ็งจะจากข้าไปจริงหรือ…”เสียงทุ้มนั้น…เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเสียงของ ท่านขุนบัวหันกลับไปมอง สายตาของเธอเริ่มพร่าหัวใจสั่นไหว เหมือนเด็กหลงทาง“ท่านขุน…ข้าก็ไม่รู้ว่า…ข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ข้ากลัว...แต่ข้าก็คิดถึงท่านเหลือเกิน…”ขณะเดียวกัน อีกฟากหนึ่งของดินแดนแห่งนี้ ก็ปรากฏแสงสว่างเจิดจ้าแผ่ขยายออกมา บัวยืน

ตอนพิเศษเสียงหัวเราะแหลมใสของเจ้าหนู “คุณหนูเหนือ” ลูกชายวัยขวบเศษของท่านขุนดังก้องไปทั่วเรือนไทย เขาวิ่งเตาะแตะไปมาด้วยสองขาสั้น ๆ ที่ยังไม่ค่อยมั่นคง แต่ดวงตากลมโตกลับสดใสและเต็มไปด้วยความซุกซน“น้องเหนือ! อย่าวิ่งไปใกล้ครัวลูก มานี่เร็ว เดี๋ยวล้ม”เสียงบัวตะโกนไล่หลังอย่างอ่อนใจ ขณะอุ้ม “หนูเดือน” ลูกสาวคนเล็กวัยเพียงสามเดือน ที่กำลังดูดนมแม่จนแก้มกลมเหมือนซาลาเปานึ่ง“อื้อ~” น้องเดือนขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะทำหน้ามุ่ยเหมือนถูกขัดใจระหว่างกินนมแม่อยู่ท่านขุนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ จึงวางตำราในมือ ก่อนเดินมาคุกเข่านั่งข้างเมียรัก“แม่บัว หนูเดือนลูกข้าเป็นอะไรหรือ”“หนูเดือนกืนนมเก่งมากเจ้าค่ะ น้ำนมคงจะไหลไม่ทันใจ” บัวเอ่ยด้วยดวงหน้าเปื้อนรอยยิ้มอ่อนโยนท่านขุนหัวเราะเบา ๆ ยื่นหน้าเข้าไปจูบแก้มลูกสาวเบา ๆ กลิ่นน้ำนมอ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูก"เต้าใหญ่โต ทำไมน้ำนมออกน้อย ไว้คืนนี้พ่อจะสำรวจให้เจ้า"“ท่านขุน..” บัวได้ยินที่ท่านขุนพูดก็เขินจนหน้าแดงเรือนไทยที่เคยสงบนิ่ง บัดนี้กลับอบอวลไปด้วยเสียงเด็ก เสียงหัวเราะ และไออุ่นของความรักที่แท้จริงเมื่อถึงค่ำคืนนี้เงียบสงบ มีเพียงเสียงจิ้งหรีดร้องแผ่วเ

ตอนที่ 2 หนูรู้ว่าคุณก็อยาก NC25++เขาประคองร่างเปลือยเปล่าของเธอขึ้นจากอ่างอาบน้ำ จับเธอใส่ชุดคลุมทั้งที่ร่างกายยังสั่น จากนั้นจึงพาเธอไปที่เตียงนอน แมรี่ทิ้งกายลงเตียงบิดไปมาด้วยความทรมานอารักษ์จับข้อเท้าเธอแน่น มือของเขาไล้ขึ้นสอดใต้เสื้อคลุมร่างเปลือยเปล่าของเธอสัมผัสจากปลายนิ้วร้อนผ่าวลากผ่านผิวภายในต้นขา เธอสั่นสะท้านหายใจหอบแรงในทันที“คุณอา…” เสียงเธอสั่นจนคนฟังขนลุก“ชู่ว์…ฉันจะช่วยเธอ” เขากัดฟัน เสียงของเขาสั่นนิด ๆ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกว่ามันยิ่งเร้าอารมณ์“อ๊า…ยะ…อย่าทรมานกันแบบนี้…”ปลายนิ้วหนาไล้วนตรงจุดที่เธอทรมานที่สุด ร้อนชื้นและเต้นตุบในอุ้งมือเขา“อร๊ายย อื้มมม” เธอร้องครางเสียงหลงเมื่อเขากดแทรกปลายนิ้วเข้าไปอย่างช้า ๆ ไม่รีบร้อน แต่แน่นลึกเขาโน้มหน้าลงจนริมฝีปากเฉียดแก้มเธอ นิ้วของเขาสอดเข้าออกเป็นจังหวะประสานกันสร้างแรงกระตุ้นในจังหวะเร่งเร้า “ได้โปรด…เพิ่มอีก..…” ปากเธอสั่นนะริกร้องขออย่างไม่อายเขากัดกรามแน่นอย่างอดกลั้น ร่างของเธอที่ร้อนรุ่ม กลิ่นกายหวานหอม และเสียงหอบกระเส่าของเธอกลับปลุกสัญชาตญาณลึกสุดที่เขาเก็บซ่อนไว้มานานให้ลุกโชนขึ้นอารักษ์เร่งจังห

ตอนที่ 4 ทบทวนให้จำขึ้นใจ NC25++ประตูห้องนอนเปิดออกด้วยแรงผลักจากปลายเท้าของเขา เขาเหวี่ยงร่างเธอลงบนเตียงอย่างไม่เบานัก แต่อย่างน้อยก็ไม่เจ็บ เธอรีบถอยหนีไปด้านหลัง แต่เขาก็ทาบร่างขึ้นไปคร่อมไว้ทันใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้ ดวงตาสีเข้มวาววับด้วยอารมณ์หลากหลาย ทั้งโกรธ ทั้งต้องการ"คะ..คุณอาใจเย็น ก่อนสิคะ" เสียงของแมรี่สั่น เธอสบตาเขา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความสับสนและหวาดหวั่นปะปนกันไปหมดริมฝีปากของเขาประกบจูบลงมาด้วยแรงอารมณ์ที่คั่งค้าง ไม่ใช่เพียงเพื่อจูบ แต่เพื่อให้เธอรับรู้ว่าเขายังโกรธ ยังรู้สึก และยัง...ต้องการเธอทุกวินาทีที่นึกถึงคืนนั้นเธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนที่แข็งแกร่งราวเหล็กกล้า แต่ก็ไม่อาจหลบหนีไปจากสัมผัสของเขาได้เลย ปลายนิ้วอุ่นร้อนของเขาลากไล้ไปตามแนวสันกรามเธอ ไล่ลงมาที่ลำคอเนียน ก่อนจะสอดผ่านสาบเสื้อที่ยังคงติดกระดุมอยู่“หยุด..อย่านะคะ” เสียงเธอสั่น แต่กลับขาดความหนักแน่นของการห้ามปราม“ฉันก็แค่จะทบทวน...ให้เธอจำ” เขากระซิบเสียงแหบอยู่ข้างหู ก่อนจะงับเบา ๆ ตรงใต้ใบหูเธอกระดุมเม็ดแรกหลุดออก ตามด้วยเม็ดที่สองและสามอย่างรวดเร็ว เสียงเสื้อผ้าที่ถูกปลดอย่างใจร้อน

ตอนที่ 6 ....บนรถ NC20++เสียงลมหายใจอุ่นรินรดผิวแก้มเธอเบา ๆ ขณะที่แสงไฟจากฝั่งแม่น้ำทาบทอแสงไหว ๆ เข้ามาในรถอารักษ์จับปลายนิ้วของเธออย่างแผ่วเบา ลูบผ่านหลังมือราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป“เธอรู้ไหม... ตลอดสามวันที่ผ่านมา ฉันไม่ได้หลับเลย” เสียงของเขาต่ำ แหบพร่า แฝงความเจ็บปวดบางอย่างที่เธอไม่กล้ามองตรง“ฉันคิดถึงเธอจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว”แมรี่หลบสายสะท้านใจเกินกว่าจะกล้ามองตอบ เธอยังไม่เชื่อคำใด เธอกลัวจะหลงใหลอีกครั้งแต่แล้วริมฝีปากอุ่น ๆ ของเขาก็จูบลงบนหน้าผากเธอเบา ๆ ...แล้วเลื่อนลงมาแตะแก้ม ไล้ปลายจมูก แล้วหยุดที่ริมฝีปากที่เธอเผลอเม้มไว้แน่นเขาไม่ได้เร่งเร้า เพียงแตะมันแผ่วราวกับขออนุญาตแมรี่ปล่อยใจให้ร่างกายตอบสนองไปเอง เธอเอื้อมมือวางที่อกเขา สัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นแรงไม่แพ้ของเธออารักษ์ประคองเธอให้ขยับเข้ามาใกล้จนเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตักเขา กลิ่นกายของเขาอบอุ่น กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ผสมกับความเป็นชายแท้จริงที่ทำให้หัวใจเธอสั่นระริกริมฝีปากทั้งสองหาทางเข้าหากันอีกครั้ง คราวนี้แน่นและยาวนานขึ้น แฝงด้วยความหิวกระหายและอาลัยอาวรณ์มือใหญ่ของเขาสอดเข้าที่แผ่นหลังเธอ ลูบไล้ผิวเน