Semua Bab รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Bab 171 - Bab 180

ตอนที่ 7 จุดหมายของหัวใจ ไกลออกไปจากเรือนหลังเก่า ชบานั่งนิ่งอยู่ริมเตียงไม้ แสงจากตะเกียงน้ำมันสะท้อนผิวเนียนขาวจนเรืองรอง เสื้อผ้าบางเบาที่คัมภีร์จัดหาให้แทบไม่อาจปิดบังเรือนร่างที่ช้ำไปด้วยพิธีกรรมเมื่อครานั้นแต่ยิ่งบาดแผลบนเรือนกายปรากฏมากเท่าไร ความปรารถนาในใจคัมภีร์กลับยิ่งร้อนระอุ"เจ็บอยู่หรือไม่..."คัมภีร์เอ่ยเสียงต่ำ ขณะเดินเข้ามาช้า ๆ ดวงตาคมเข้มใต้แสงตะเกียงจับจ้องเรือนกายบางตรงหน้าไม่กะพริบชบาสบตาเขา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยทั้งความหวาดหวั่น ความรักและความต้องการที่เอ่อล้นออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ"ชบา...ไม่เป็นอะไรแล้วพี่ และเจ็บนิดหน่อย"คัมภีร์ไม่ตอบ เขาเพียงแค่เดินมาคุกเข่าตรงหน้า มือใหญ่เรียวค่อยๆ ลูบไล้ไปบนต้นขาเธออย่างเชื่องช้า"เช่นนั้น...พี่จะช่วยบรรเทาด้วยวิธีของพี่"ความปรารถนาอัดแน่นที่ระเบิดออกมาจูบแรกแนบแน่นบดขยี้ปากบางอย่างรุนแรงและเร่าร้อน ราวกับจะลงโทษ แต่จริง ๆ เป็นการแสดงความรักแบบดิบเถื่อนของหมอผีผู้ถือครองจิตวิญญาณเธอทั้งในชาตินี้และชาติที่แล้วชบาครางเบาๆ เมื่อปลายลิ้นร้อนของเขาแทรกเข้าตักตวงรสหวานในโพรงปากมือของคัมภีร์รวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นเ

ตอนที่ 2 เต้นรูดเสาเจ้าคะกลิ่นไม้จันทน์หอมอ่อน ๆ ลอยอบอวลในอากาศ โบว์วี่ขยับเปลือกตาช้า ๆ ก่อนเบิกตาโพลงอย่างตกใจสุดขีด“ห้อง...ไม้ นี่มันที่ไหน!”ฝ้าเพดานสูงแบบไทยเรือนโบราณ ภายในประดับด้วยของโบราณทุกชิ้น ไม่มีแอร์ไม่มีไฟฟ้าเธอขยับตัวขึ้นนั่งอย่างตกใจ จึงพบว่าตนเองยังอยู่ในชุดเดิม เสื้อเล็กเอวลอยบางเฉียบกับกางเกงขาสั้นรัดรูป มีผ้าฝ้ายบาง ๆ คลุมตัวไว้“ฝัน หรือฉันตายแล้วจริง ๆ แล้วนี่คือยมโลก”เธอเอื้อมมือหยิกต้นแขนแรง ๆ เจ็บ...หายใจยังมี แล้วจู่ ๆ...เสียงประตูไม้ก็ถูกผลักออกแกร๊ก...เธอเงยหน้าทันที และโลกทั้งใบก็ดูเหมือนหยุดหมุนชายคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้องเขาสูงสง่า ใบหน้าคมเข้มแบบไทยแท้เต็มไปด้วยอำนาจโครงหน้าได้สัดส่วน คิ้วดก ตาคม ริมฝีปากได้รูป เรือนร่างเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นเป็นลอนแม้มีเพียงโจงกระเบนผูกต่ำ แต่เขากลับดูน่าเกรงขามจนใจเต้นระส่ำโบว์วี่จ้องตาค้าง "โอ๊ย...หล่อแบบนี้ยังมีอยู่จริงเหรอ นี่มันหล่อแบบหลุดมาจากละครพีเรียดที่ฉันดู!”ท่านขุนหยุดยืนตรงหน้าเธอ แววตาคมกริบจ้องมองเธอราวจะทะลุเข้าไปในอกก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเข้มทุ้ม“เอ็ง...เป็นใคร มาจากที่ใด”โบว์ว

ตอนที่ 4 นวดน้ำมันให้ท่านขุนเขากระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอไว้แน่นหลังปลดปล่อยเต็มแรงริมฝีปากจูบเบา ๆ ที่หน้าผาก เปลือกตาเขาหนักอึ้งจากแรงที่ใช้ไปทั้งคืน แต่ยังไม่วายเอ่ยเสียงพร่า ขณะที่เธอกำลังหลับตาพริ้มในอ้อมแขนเขา“เอ็งเป็นเมียข้าแล้ว...บัว”เสียงทุ้มต่ำชิดริมใบหูเธอ ทำเอาหัวใจเธอสั่นสะท้าน เธอไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะตอบกลับได้ มีเพียงเสียงหอบแผ่วกับตัวที่สั่นเบา ๆ อยู่ในอ้อมแขนแกร่งเขาหลับไปทั้งที่ยังสอดกายไว้ในตัวเธอ ลมหายใจของเขาร้อนผ่าวแนบต้นคอเธอ....ยามเช้ามืด ไก่เริ่มขัน แสงแรกของรุ่งสางลอดม่านเข้ามาในห้องเขาตื่นขึ้นก่อน เสียงนกร้องแผ่วเบาอยู่ไกล ๆ แต่สิ่งที่ปลุกเขาจริง ๆ คือร่างเปลือยเปล่าของบัว ที่ยังคงนอนขดอยู่ข้างกายผิวขาวซีดชื้นเหงื่อ ตามตัวยังมีรอยแดงรอยจูบ และรอยรักจากเมื่อคืนแผ่นหลังบางลู่แนบกับอกเขา ทรวงอกนุ่มนิ่มกระเพื่อมเบา ๆ ตามแรงหายใจสายตาคมมองไล่จากซอกคอขาวจนถึงบั้นท้ายกลมกลึงที่ยังมีรอยมือเขาทิ้งไว้เขาขบกรามแน่น ร่างกายเริ่มตื่นตัวอีกครั้ง ลำแข็งร้อนขยับขึ้นช้า ๆ อย่างควบคุมไม่ได้“ให้ตาย... แค่มองก็อยากอีกแล้ว”เขากระซิบกับตัวเอง มือหนาลูบแผ่นหลังเธอเบา

ตอนที่ 6 ก็เอ็งเป็นเมียข้า NC+ในทุก ๆ วัน ขุนเดชาพิชัยจะกลับเรือนเร็วทุกวัน ด้วยแววตาเขาเฉียบขาดเหมือนเดิม แต่มีบางอย่างต่างไป ความหิวกระหายและความโหยหาบัวทันทีที่เหยียบเรือน เขารีบเดินก้าวขึ้นเรือน ด้วยหัวใจที่เต้นแรงเพราะอีกไม่กี่ก้าวข้างหน้าจะได้เห็นหญิงที่เขา ติดยิ่งกว่าฝิ่น...“ท่านขุน!” เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังท่านขุนชะงักไปทั้งร่าง“ขุนมิ่ง มาได้อย่างไร”ขุนมิ่งเพื่อนสนิทในวงเหล้าและสนามฝึกดาบ เดินเข้ามาพร้อมหัวเราะเบา ๆ“ข้าเห็นเจ้าช่วงนี้กลับเรือนไวผิดปกติ”“ข้าจึงตามมาดู...ว่าจะได้เหล้าดีหรือหญิงงามกันแน่!”ท่านขุนเดชายืนนิ่ง กลั้นหายใจเบื้องหลังบานประตูบัวกำลังเปิดผ้าม่านออกมาช้า ๆ ด้วยความดีใจที่เห็นเขากลับ...“ท่านขุนเจ้าขา… ข้ารอท่านตั้งนาน… อุ๊ย!”เธอเบรกไม่ทัน เห็นคนแปลกหน้าในเรือนก็ตกใจจนหน้าซีด พยายามจะหลบ แต่สายตาขุนมิ่งก็ไวไม่แพ้ใคร“นั่นใครกัน! มีหญิงใดในเรือนเจ้าหรือ!”ขุนเบิกตาโต“ผิวพรรณนวลผ่อง...ใบหน้างดงาม แต่ช่างเย้ายวน”ท่านขุนหันขวับ ใจเต้นโครม แต่ก่อนใครจะพูดอะไรต่อ เขาก็เดินไปจับมือบัว ดึงออกมาแล้วประกาศเสียงเข้ม“หญิงผู้นี้...ชื่อบัว เป็นเมียข้า

ตอนที่ 8 กินกันบนเรือ เสียงสวดมนต์จบลงไปนานแล้วแต่ใจของขุนเดชาพิชัยยังไม่มีวี่แววว่าจะสงบตามบทสวดเลยสักนิดภาพแม่บัวในชุดผ้าไหมไทยสะอาดสะอ้าน กลิ่นกายหอมอ่อน ๆ จากสมุนไพรที่เธอพอกผิวไว้ยังคงวนเวียนในหัวเขาไม่หยุดโดยเฉพาะแสงแดดอ่อนเมื่อตอนเช้าที่ตกกระทบผิวเนียนของนาง มันช่าง... ละมุนตา แต่เร่าร้อนใจนัก“ข้าจะทนไปถึงเมื่อใด...แม่บัวเอ๊ย”เขากัดฟันแน่น พลางหลุบตามองหญิงคนงามที่กำลังเดินเคียงแม่ของเขาอยู่เบื้องหน้าใบหน้าของนางยิ้มละไม เรียบร้อย อ่อนหวาน...แต่เขากลับรู้ดีว่าในยามค่ำ นางมิได้อ่อนหวานเช่นนี้นักเธอร้อนรุ่มยิ่งกว่าแสงเทียนในห้องนอนเสียอีกขุนเดชาพยายามเก็บอาการ ขณะที่เดินออกมาจากศาลา ตั้งใจจะชวนแม่บัวกลับเรือนทันที เพื่อที่จะ...แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก เสียงนุ่มทรงอำนาจของคุณหญิงพิไลลักษณ์ก็ดังขึ้น“วันนี้อากาศดี แม่ครัวเราทำแกงหอยขมกับปลาช่อนต้มยำไว้”“เจ้าและแม่บัวแวะมากินข้าวที่เรือนแม่ก่อนสิลูก พ่อเจ้ากลับมาพอดีนานทีปีหนจะพร้อมหน้ากันเช่นนี้”ท่านขุนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากพลางคิดในใจ‘ลูกจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนะขอรับ’เขายิ้มบาง ๆ แต่ในใจอยากตะโกนแต่ก็ทำได้เพียงพ