All Chapters of รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Chapter 191 - Chapter 200

บทที่ 1: แมทช์ต้องห้าม“วาวา” หญิงสาววัยยี่สิบแปด ใครมองก็ต้องเหลียวหลัง ทั้งผิวขาวจัด สัดส่วนโค้งเว้าร้อนแรง ริมฝีปากแดงสดชวนฝันแต่ใต้ภาพลักษณ์ที่ดูแสนมั่นใจ เธอกลับโสดสนิทกว่าที่ใครจะคาดคิดโสดจนบางคืน เธอรู้สึกเหงา คืนนั้นเธอเลยโหลดแอปหาคู่ขึ้นมาอีกครั้ง กะจะหาใครสักคนมาช่วยดับไฟที่สุมอนู่ในอกแล้วเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในจอ "J."ชายหนุ่มกล้ามใหญ่ ดูอันตรายแต่เร้าร้อน แผ่นหลังหนาในโปรไฟล์ทำเอาเธอรู้สึกคุ้น ๆ แต่ก็นึกไม่ออกโปรไฟล์ของเขาไม่ได้บอกอะไรมาก มีแค่ชื่อย่อกับคำว่า“ไม่หาคนคุยเล่น แต่ถ้าเธอรู้วิธีจูบให้ใจเต้น... ลองทักมา”เธอหัวเราะในลำคอเบา ๆ กดไลก์โดยไม่คิดอะไร และไม่กี่นาทีถัดมาเขาก็ตอบกลับ“ตกลงคุณชื่ออะไรกันแน่คะ” วาวาถามหลังจากคุยกันลื่นไหลมาสองวัน“ก็เจไงครับ... เรียกแบบนั้นก็แล้วกัน”เขาชวนเธอไปเจอกันที่บาร์โรงแรมในคืนนี้ หญิงสาวตกลงทันที่ และคืนนี้เธอเลือกสวมเดรสรัดรูปสีแดง ผ่าข้างจนต้นขาเผยวับ ๆ แวม ๆ เพื่อไปตามนัดกับเขา และทันทีที่เธอเห็นเขายืนรออยู่ตรงมุมมืดของบาร์ ใจเธอก็เหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะชายตรงหน้าไม่ใช่ใครอื่น เขาคือเจคอบพ่อเลี้ยงของเธอ ยังหล่อ สุขุมและยังเ

ตอนที่ 3 ต่ออีกรอบนะ NC25++เจคอบไม่ปล่อยให้ร่างบางได้พัก เขาพาเธอลงบนเตียงกว้างที่ปูด้วยผ้าซาตินเนียนลื่นร่างกายเขายังคงร้อนแรงและดิบเถื่อนเหมือนเดิม สายตาเต็มไปด้วยความหิวกระหายที่ไม่มีวันลดน้อยลงมือหนาลูบไล้ตามเรือนร่างของวาวาอย่างหยอกเย้า ไล่จากต้นคอผ่านไหล่ขาวเนียน ลากลงมาที่เอวบางริมฝีปากประกบซับรอยจูบร้อนบนผิวเนียน ก่อนจะแผ่ซ่านความร้อนแรงลงไปถึงเนินอกขาววาวาส่งเสียงครางแผ่วเบา นิ้วเรียวสอดเข้ากุมมือของเขาแน่น ร่างกายตอบสนองต่อสัมผัสที่รุนแรงและเร่าร้อนแผ่นหลังบางแอ่นโค้งรับแรงกดทับของเขาปากขบกัดริมฝีปากล่างจนช้ำ“ต่ออีกรอบนะวา ” น้ำเสียงพร่าคล้ายคนขาดสติ เขาค่อยๆเลื่อนตัวขึ้นบนเตียงฝังจมูกลงบนเส้นผมกลิ่นหอมหวานของเธอก่อนจะประกบริมฝีปากลงอีกครั้งอย่างดุดัน ลิ้นร้อนสอดเข้ากัดเลียริมฝีปากล่างของวาวาอย่างหยาบกร้านมือใหญ่พรมลูบไล้ร่างกายอย่างไม่ยั้งดึงชุดชั้นในบาง ๆ ของเธอขึ้นเผยให้เห็นเรือนร่างอันงดงามไร้ที่ติ“อืมม เจคอบ ซี้ดด” เสียงครางสั่นเครือของวาวาแผ่วต่ำ ปากเธอขบกัดจนเลือดซิบ ความรู้สึกในอกกระเจิงเพราะความเสียวที่เพิ่มพูนมือของพ่อเลี้ยงยังกดแน่นไปทั่วเรือนร่าง

ตอนที่ 5 หนูจะไม่ปล่อยคุณให้ใครอีก NC25++เสียงโทรศัพท์แม่ดังขึ้นขัดจังหวะมื้ออาหาร“ขอโทษนะลูก เดี๋ยวแม่ออกไปเคลียร์เอกสารที่บริษัทก่อนนะ ทานข้าวกันไปก่อนเลยไม่ต้องรอ”แม่ลุกออกไปโดยไม่เอะใจอะไรเสียงประตูบ้านปิดลงเบา ๆ พร้อมเสียงรถยนต์สตาร์ตหายลับไปทันทีที่ความเงียบกลับมา บรรยากาศใต้โต๊ะก็เปลี่ยนจากหยอกล้อ…เป็นสัญญาณล่าเจคอบกำมือแน่น กัดฟันกรอดเมื่อปลายเท้าของวาวายังคงไล้ไปตามขาเขา แล้ววนกลับขึ้นตรงกลางเนิบช้า…แต่แนบแน่น“หยุด”เขาเตือนเสียงเข้มเจคอบพยายามกลั้นเสียงถอนหายใจลึก ๆ แต่หัวใจเขากลับเต้นแรงไม่เป็นจังหวะส่วนวาวายิ้มมุมปาก ยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบนตักเขาเบา ๆเท้าเปล่าของเธอขยับถี่ขึ้น จงใจขึ้น“แม่ไม่อยู่แล้วนะ…” เธอกระซิบเสียงหวานเจือยั่วเจคอบฟาดมือทุบโต๊ะเบา ๆ“เธอนี่มัน...”เขาลุกขึ้น เดินอ้อมมาคว้าข้อมือเธอแน่น แล้วลากเธอขึ้นจากเก้าอี้“มานี่!”เสียงฝีเท้าหนัก ๆ พาเธอถอยหลังมาชนโต๊ะอาหารที่กำลังทานกันอยู่วาวาหัวเราะเบา ๆ อย่างท้าทาย ขณะเจคอบดันตัวเธอชิดติดโต๊ะสองมือเขาจับเอวเธอแน่นจนรู้สึกถึงสายตาดุกร้าวร้อนแรงจ้องลึกเข้าไปถึงข้างใน“เธออยากเล่นมากใช่มั้ยวาวา…”

ตอนที่ 7 หนูขอนะคะ NC25++เธอพยายามมองป้ายโรงแรมที่รถของแม่เพิ่งแล่นออกมา มันเป็นโรงแรมที่อยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่ เป็นที่รู้กันดีว่ามีไว้สำหรับคู่รักมากกว่าธุรกิจ หรือพักผ่อนทั่วไปนิ้วของเธอเกาะพวงมาลัยแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว เสียงเครื่องยนต์ที่เคยราบเรียบเริ่มดังขึ้นจากแรงกดคันเร่งโดยไม่รู้ตัว จิตใจของเธอกำลังวุ่นวายแม่... แม่มีอะไรกับผู้ชายคนนั้นเหรอ...แล้วเจคอบ..เธอไม่อยากคิดต่อ ราวกับสมองกำลังปกป้องตัวเองจากความจริงที่อาจทำร้ายจิตใจเธอสูดลมหายใจลึก พยายามบอกตัวเองว่าอาจเป็นความเข้าใจผิด อาจเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน หรือเรื่องบางอย่างที่เธอไม่รู้ แต่มันก็ยากจะละเลยสายตาและท่าทางที่เห็น ความสนิทสนมนั้นไม่อาจอธิบายด้วยคำว่าบังเอิญเธอรีบควานหาโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้างเบาะ มือสั่นจนเกือบทำมันตก จังหวะนั้นรถของแม่ชะลอลงตรงสัญญาณไฟแดงพอดี เป็นโอกาสเดียวที่เธอมี“อย่าหันมา... อย่าหันมา...” เธอกระซิบกับตัวเอง ขณะยกโทรศัพท์ขึ้นอย่างเงียบเชียบ ปลายนิ้วแตะหน้าจอเพื่อเปิดกล้อง โดยพยายามทำทุกอย่างให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุดใจเต้นระรัวแทบทะลุอก ขณะที่กล้องจับโฟกัสไปยังรถคันข้างหน้า เธอซูมเข้าไปจน

ตอนที่ 2 วันถัดมาเวลาเดิมที่เงียบสงัดและปลอดผู้คน เสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้นหมอภาคย์เงยหน้าขึ้นจากกองเวชระเบียนพลางขมวดคิ้ว“หมอว่างไหมคะ?”น้ำเสียงหวาน ๆ ของแก้มใสลอดประตูเข้ามา พร้อมใบหน้ากลมใสและรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะธรรมดา แต่ดวงตากลับวาววับอย่างน่าประหลาด“อืม... ว่างครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” เขาตอบเสียงเรียบ ดันแว่นขึ้นอย่างเคยชินแก้มใสไม่ตอบ เธอแค่ปิดประตูล็อกดัง แกร๊ก! แล้วเดินตรงเข้ามาหาเขาหมอภาคย์ขมวดคิ้วทันที “เดี๋ยว... ทำอะไรน่ะ”“หมอ...”เธอวางโทรศัพท์ลงตรงหน้าเขาจอแสดงภาพบางอย่าง ที่ทำให้สีหน้าของเขาชาวาบเขาขยับตัวถอยเล็กน้อยทันทีที่เห็นว่ามันคือวิดีโอ ของเขาในค่ำคืนนั้น กำลังช่วยตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำ เสียงหายใจหอบและเสียงครางหลุดลอดออกมาเบา ๆ“แก้มใส!” เขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงจริงจัง สีหน้าเคร่งเครียดแต่เด็กสาวไม่สะท้าน เธอก้มหน้าลงมาใกล้ ใบหน้าอยู่ห่างจากเขาแค่ไม่กี่เซนต์ริมฝีปากอ่อนนุ่มกระซิบเบา ๆ“หมอไม่ต้องห่วงค่ะ…หนูไม่แชร์หรอก”เธอยิ้ม“แค่จะมาขอดูของจริงใกล้ ๆ หน่อย”หมอภาคย์กลืนน้ำลายลงคอ ขยับตัวหนี แต่เธอกลับตะปบต้นขาทั้งสองของเขาไว้อย่างรวดเร็ว “ใจเย