บทที่ 3 อันตรายเกินไปแล้ว“เดี๋ยว...อย่าเพิ่งไป” เสียงเขาแหบพร่าและหนักแน่นขึ้นมาในทันทีมือหนายื่นไปหมายจะรั้งข้อมือเธอไว้แต่เธอกลับหมุนตัวหลบเล็กน้อยรอยยิ้มมุมปากจาง ๆ แตะบนใบหน้า“ไว้พรุ่งนี้ค่อยพูดกันต่อนะคะ”เธอพูดเหมือนทุกอย่างที่ผ่านมาเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ทั้งที่ร่างกายของเขายังไม่หยุดร้อนระอุเขานิ่ง อึ้ง ตาค้างอยู่กับร่างของเธอที่ค่อย ๆ เปิดประตูออกไปจากห้อง“แก้มใส...เธอตั้งใจใช่ไหม” เขาพึมพำกับตัวเอง ริมฝีปากยังคงรู้สึกถึงสัมผัสเมื่อครู่ ร่างกายยังร้อนผ่าววันใหม่เริ่มต้นขึ้นพร้อมเสียงนาฬิกาปลุกเขาแปรงฟัน ล้างหน้า เปลี่ยนเสื้อกาวน์ เช็กชื่อผู้ป่วยในระบบ เข้าห้องวอร์ดอย่างตรงต่อเวลาอย่างที่ควรจะเป็นแต่ทุกฝีก้าวที่เดินหนักกว่าปกติ ในใจของเขา มีแต่คำถาม เธอจะมาไหม เธอจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าเมื่อเดินผ่านห้องพักเวรของพยาบาลฝึกงาน เขาแกล้งมองไปอย่าง ไม่ได้ตั้งใจแต่อีกมุมหนึ่งในใจกลับเฝ้าหวัง แม้เพียงเงาเล็ก ๆ ของเธอแต่ห้องนั้นว่างเปล่า โต๊ะที่เธอเคยนั่งยังคงมีแฟ้มเวรวางอยู่เหมือนเมื่อวานเก้าอี้เลื่อนออกนิดหน่อย เขายืนนิ่งอยู่หน้าห้องนั้นเพียงครู่ก่อนที่พ
آخر تحديث : 2025-10-08
