All Chapters of His Dangerous Desire: Chapter 81 - Chapter 90

Theo's POV"Pwede bang wag na lang akong pumunta?" iritable kong anas sabay salampak sa couch.Pagak na natawa si Neo. "Ikaw nga ang dahilan kung bakit magkakaroon ng thanksgiving party tapos hindi ka pupunta? Magbihis ka na doon. Maya-maya ay aalis na rin tayo.""Sino ba kasi ang nagpakulo ng thanksgiving party na 'yan?" Padabog akong tumayo sa kinauupuan ko. "At bakit pa kailangang magkaroon niyan? I think, going to the church and praying for my successful recovery is enough.""Yeah, it is enough," anas ni Neo. "But that's not enough for ate Taylor. Siya kasi ang may gusto at nagpupumilit na mag-celebrate tayo ng okasyon na 'to. Kung alam mo lang kung gaano kalaki ang concern niyon sa 'yo. Noon pa man ay siya na ang palaging nakaalalay sa 'yo lalo na kung nag-aaway kayo ni tito Irigo."I paused for a moment.Taylor.Pagkagising na pagkagising ko ay silang dalawa kaagad ni Neo ang unang-una kong hinanap. Wala akong ibang inisip nang mga sandaling iyon kundi panlulumo nang hindi ko ma

Theo's POV"What do you think, Theo?" anas ni kuya nang lisanin ni Ariana ang living room at nagtungo sa labas upang lapitan ang iba pang mga kasamahan nito. "Single siya, single ka, and you're both available. Hindi kaya mas maganda kung bibigyan mo ng pagkakataon na makilala niyo ang isa't-isa?"Sumabat si ate Lorie. "Oo nga. She came from a noble family, and other than that, matinong babae. Kung tutuusin ay meron nang mga naging boyfriend si Ariana, ang problema ay ayaw sa kanila ng pamilya niya.""And what makes you think na magugustuhan ako ng pamilya niya?" Pagak akong natawa. Nagkatinginan silang dalawang mag-asawa. Nagsalita si kuya Irigo, "Siguradong-sigurado kami roon, Theo. Besides, it could be arranged because that's how the business world works. Pasadahan lang natin sila ng ilang mga offers and partnerships sa kompanya natin, they'll give in eventually."Hindi ako nakasagot sa sinabing iyon ni kuya. Bagkus ay binalingan ko ng tingin si Ariana na abalang nakikipag-usap s

Theo's POVBukod sa tila ba pagtigil ng oras at pag-iinit ng sistema ko sa mga sandaling iyon ay ramdam ko rin ang mabilis na pagpintig ng puso ko.I don't think I've seen or even met that girl before. Pero presensya lang niya ay malakas na ang dating sa akin.Napalunok ako nang magtama ang paningin naming dalawa. Hindi ko magawang alisin ang pagkakatitig ko sa kanya habang mataman ko siyang sinusundan ng tingin patungo sa kung saan man sila dadalhin ni Neo.Isa ba siya sa mga kaibigan ni Neo?She's familiar.Gustuhin ko mang sundan siya ngunit tila ba napako na ang mga paa ko sa kinatatayuan ko. Hanggang sa hindi nagtagal ay tuluyan na rin siyang nawala sa paningin ko. Lihim na lamang akong napamura sa mga sandaling iyon.Ilang segundo ang nagdaan ay bumalik ako sa ulirat ko nang maramdaman kong may kumapit sa braso ko.It's Ariana.Binalingan ko siya ng tingin na sa mga sandaling iyon ay tila ba mas lalong hinigpitan ang pagkakakapit sa akin. Nakangiti siya habang nakapukol ang kany

Theo's POVIt's been a minute since Samantha left to go to the bathroom. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya. Inilibot ko ang tingin ko sa ground floor ngunit hindi ko siya mahagilap. She's nowhere in sight. Sa kabilang banda naman ay kunot-noo kong pinukulan ng tingin sina Alya at Neo na patuloy lamang sa pagkukwentuhan. Hindi man lang nila magawang tumigil sa pinagkakaabalahan nila at kahit saglit ay hanapin ang kaibigan nila na hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik. Napakamot ako sa ulo ko sa inasta nilang iyon. Kaya naman matapos kong itungga ang natitirang juice sa baso ko ay tumayo ako. "I'll go outside," paalam ko."Saan ka pupunta?" tanong ni Neo. "Sa labas, magpapahangin lang," pagsisinungaling ko. Agad na akong nagtungo pababa ng second floor at dumiretso kung saan naroroon ang comfort room. Halos walang katao-tao sa parteng iyon ng mansion. It's a comfort room after all.Sino ba namang gustong tumambay doon?Hindi nagtagal ay tuluyan na rin akong nakarati

Theo's POV"Pwede bang umupo ka? Nahihilo 'ko sa kalalakad mo!" kunot-noo kong anas. Halos kanina pa ako iritang-irita sa tunog ng kanyang high heels shoe. Nakakabingi.Bukod kasi sa pabalik-balik niyang paglalakad ay panay din ang kabubulong ng kung ano sa sarili niya. Para siyang bubuyog na lipad ng lipad at hindi matigil sa kaiikot kakahanap ng bulaklak. "Kahit anong reklamo mo o kahit na ano pang inis mo ay wala ka ng magagawa kundi ang tanggapin ang katotohanan na kasama mo 'ko ngayon dito," saad kong muli. "Pasalamat ka, kasama mo ang boss mong gwapo."Pagak siyang natawa. "Gwapo? Hindi no! Ang kapal naman ng mukha mong magbuhat ng sarili mong bangko!"Umiling ako. "Hindi ako nagbubuhat ng bangko. Nagsasabi ako ng totoo. Di hamak naman mas gwapo pa 'ko sa mga binatang bisita namin ngayong gabi.""Masyado kang feelingero," nakahalukipkip niyang anas at marahang napailing. "Hindi lang nagbubuhat ng sariling bangko, nilalait pa ang mga lalaki na kung tutuusin ay mas gwapo pa sa