Tous les chapitres de : Chapitre 131 - Chapitre 140

Chapter 130Elise’s POVTahimik akong nakaupo sa veranda ng mansion ni Levi habang unti-unti nang lumulubog ang araw. Sa harap ko, nakalatag ang mga dahon ng hardin na sumasayaw sa ihip ng hangin. Nakahawak ako sa tasa ng kape na malamig na, pero wala akong balak inumin. Ang dami kong iniisip. Ang dami kong nararamdaman. At higit sa lahat — ang dami kong plano.Kanina lang, bago maggabi, nagpaalam ako. Simple lang ang sinabi ko:“Levi, kailangan ko munang umuwi. Salamat sa oras. Babalik ako para kay Princess.”Nagkibit-balikat lang siya, parang walang bigat sa narinig niya. Pero nakita ko ang kunot sa noo ni Calista, ang mahigpit na hawak niya sa tasa ng kape, at ang pilit na ngiting hindi tumama sa mga mata niya. Ramdam kong nag-aalab siya sa loob, pero wala siyang masabi. Isa ‘yun sa mga unang bagay na napansin ko sa kanya — mas pipiliin niyang manahimik kaysa magmukhang desperado sa harap ng ibang tao.At doon ko napagtanto: kaya ko siyang talunin.Hindi dahil masama akong tao. Hin

Chapter 132Pagkaalis ni mama sa kuwarto, humiga ako sa kama pero hindi ako nakatulog. Sa halip, naglaro sa isip ko ang imahe ni Levi at Calista. Ang mga yakap nila, ang mga halik nila, ang mga ngiti nilang parang para sa isa’t isa lang. Para akong sinasaksak sa dibdib sa tuwing naiisip ko iyon.Naiiyak ako, pero kasabay niyon ay may halong galit na lalong nagpapalakas sa akin. Hindi ako pwedeng tumigil. Hindi ako pwedeng umatras.Bumangon ako, binuksan ang drawer ng mesa ko, at doon ko inilabas ang isang maliit na kahon. Mga alaala naming dalawa ni Levi—mga sulat niya, ticket stubs ng mga pinuntahan naming sine, at isang singsing. Singsing na ibinigay niya sa akin noon, na may ukit na mga initial namin.Hinalikan ko iyon, at sa isip ko, para bang nararamdaman ko ang presensya niya.“Levi, mahal pa rin kita. At kahit anong mangyari, babalik ka sa akin. Because you belong to me. You always have, and you always will.”---Sa Harap ng SalaminTumayo ako at muling tumingin sa sarili ko. H

Chapter 134Calista’s POVHindi ko alam kung ilang araw na ang lumipas simula nang magsimula ang araw-araw na pagbisita ni Elise dito sa bahay nina Levi. Parang bigla na lang siyang naging bahagi ng paligid—mas madalas pa nga siyang nandito kaysa sa ibang kamag-anak ni Levi. At sa bawat araw na dumadaan, ramdam ko ang pagdikit niya kay Princess… at kay Levi.Sa simula, pinipilit kong hindi pansinin. Ayokong magmukhang insecure, ayokong isipin ni Levi na nagiging maliit ang tiwala ko sa kanya. Pero paano kung harap-harapan mo nang nakikita kung paano unti-unting tinatabihan ng ibang babae ang taong pinakamahalaga sa’yo? At ang mas masakit, kapatid ko pa.“Daddy! Daddy Levi! Mommy Elise is here again!” Sigaw ni Princess habang tumatakbo papunta sa pintuan. Mula sa kusina, natigilan ako habang nilalapag ang hinuhugasang baso.Hindi ko alam kung paano ako hihinga nang normal sa tuwing maririnig ko ang pangalan na iyon.At a

Chapter 136Parang may sumabog sa utak ko. Napahinto ako, hindi agad nakapagsalita. “Preg… pregnancy?”“Yes,” seryoso niyang sagot. “Hindi ako makakapag-conclude nang walang test, syempre. Pero Levi, kung active ang relasyon niyo at regular ang closeness ninyo, mataas ang posibilidad. Lalo na kung sinasabayan ng physical changes—katulad ng mabilis na pagkahapo, pagiging sensitive sa amoy o pagkain, at madalas na pagkahilo.”Napalunok ako. Napahawak ako sa sentido, trying to process everything. Pregnancy. Possible.“Pero bakit hindi niya sinasabi?” bulong ko, halos para lang sa sarili.“Baka hindi pa siya sigurado. Baka natatakot siyang sabihin. O baka hindi niya pa alam mismo,” sagot ni Doc. “Levi, best thing you can do is to observe carefully. Kung kaya mong kausapin siya, gawin mo nang maingat. Pero kung tingin mo hindi pa siya handang magsabi, huwag mo siyang pilitin. Dalhin mo siya sa check-up nang hindi siya nai-stress.”Tah

Chapter 138Levi’s POVExcited akong umuwi. Sa buong maghapon, hindi mawala sa isip ko kung paano ko ibabalita kay Calista ang good news na hawak ko ngayon. Napapangiti ako habang minamaneho ang kotse, para bang may kung anong init sa dibdib ko na gustong kumawala. Ang dami kong plano—gusto kong makita ang gulat sa mga mata niya, yung pagyakap niya sa akin na punong-puno ng pasasalamat.Kaya halos hindi na ako makapaghintay. Pagkarating ko sa bahay, agad kong binuksan ang pinto, bitbit ang maliit na paper bag kung saan nakalagay ang resulta at ilang documents mula sa doktor.“Princess?” tawag ko agad.Pero ang sumalubong sa akin ay ang masayang tawa ni Princess na naglalaro kasama si Elise sa sala. Nakaupo sila sa carpet, nakakalat ang mga stuffed toys at blocks sa paligid. Napangiti ako saglit, dahil kahit papaano, masaya ang anak ko.“Daddy!” Sigaw ni Princess at dali-daling tumakbo palapit sa akin. Yumakap siya nang mahig