Tous les chapitres de : Chapitre 121 - Chapitre 130

Chapter 119Pagkababa ko mula sa hagdan, naamoy ko agad ang halimuyak ng bagong pritong tuyo at ang malinamnam na aroma ng sinangag. Mainit pa ang hangin mula sa kusina, sumasabay sa mahinang huni ng ibon mula sa labas ng bintana. Nandoon si Ate Marcia, abala sa pag-ikot-ikot ng sandok sa kawali, habang tumutunog ang maliliit na bitak ng bawang sa mantika.“Good morning,” bati ko habang tinutulungan siyang iangat ang isang tray ng itlog.Tumingin siya sa akin, may bahid ng pakikiramdam sa mukha, pero hindi agad nagsalita. Ilang segundo pa bago niya basagin ang katahimikan.“Anong ginagawa ni Ma’am Elise dito, Cali?” tanong niya, mababa ang tono pero may halong irita.Napatingin ako sa gilid, sa mesa kung saan nakalatag na ang ilang plato’t baso. “Ano pa nga ba? Sasabay daw mag-breakfast,” sagot ko habang iniaayos ang kutsara’t tinidor sa ibabaw ng mesa, sinisiguradong pantay-pantay ang pagkakalagay.Napapailing si Ate Marcia, kita ang inis sa kilos. “Naku, walang hiya. Akala niya sigu

Chapter 121 – "Wala Nang Iba"Habang nakayuko ako at pinupunasan ang mesa, ramdam ko ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko alam kung gutom lang ba ‘to o dahil sa bigat ng pakiramdam na parang… hindi ako nababagay sa eksenang nangyayari sa labas. Ang daming pagkain na niluto ko, pero halos hindi man lang nabawasan.Parang ako — nandito pero hindi masyadong napapansin.“Tulungan na kita,” mahina pero matatag na sabi ni Levi. Ramdam ko ang bigla niyang paglapit, mainit ang katawan niya sa likod ko. Kinuha niya ang pamunas sa kamay ko at marahan na inagaw sa ginagawa ko.“Bakit ba kasi ikaw ang gumagawa nito? May mga yaya naman tayo,” dagdag niya habang bahagyang nakayuko, tinititigan ang bawat galaw ko.Huminga ako nang malalim bago sumagot. “Gusto ko lang.” Nagpumilit akong ngumiti kahit alam kong hindi abot sa mata ko. “Tsaka… iniwan mo yung bisita mo sa sala?”“Andun naman si Princess. In fact, si Princess naman ang kailangan niya,” sagot niya, parang walang kabigat-bigat ang tono pero ram

Chapter 123“Let’s go sa sala na?” mahinhin pero malinaw ang boses ni Elise, tumayo siya sa may gilid ng counter habang nakaayos ang buhok, walang kahit anong bakas ng pagod, parang laging handa sa spotlight. “Baka kasi nag-aantay na si Princess dun. Iniwan ko lang siya para sana sabihan kayo. She loves me to stay kasi.”Parang kumirot ang dibdib ko sa huling sinabi niya. She loves me to stay. Simple lang naman ang mga salita pero may ibang bigat kapag ikaw ang nakarinig—lalo na kung alam mong hindi ikaw ang tinutukoy.“Sure, susunod kami,” agad na sagot ni Levi, parang wala lang sa kanya ang tonong narinig ko. Tumango lang si Elise, nagbigay ng maliit na ngiti, at naglakad palayo. Tahimik ang bawat yabag niya, pero parang bawat hakbang ay lumalakas ang tibok ng puso ko.Pagkaalis niya, napansin kong nakatitig na sa akin si Levi. Halata niyang may kakaiba sa mukha ko. “Are you okay?” tanong niya, mababa ang tono, parang gusto niyang alamin ang nasa loob ko pero natatakot din sa mariri

Chapter 125Tahimik ang buong sala, maliban sa tunog ng pelikulang pinili ni Princess. Animated movie iyon—makulay, masaya, para sa bata—pero sa akin, parang wala akong ibang nakikita kundi ang dalawang taong nasa tabi ko.Si Princess ay nakaupo sa gitna nina Levi at Elise, pero unti-unti, habang tumatagal, humilig siya kay Elise. At sa tuwing mangyayari iyon, sinasamahan pa ni Elise ng pagyakap o paghaplos sa buhok ng bata, parang gustong ipakita kung gaano siya ka-close dito.Ako naman, nakaupo sa kabilang sofa. Ilang beses kong naisip lumipat sa tabi ni Levi, pero para saan? Para makipagsiksikan? Para magmukhang ako ang humahabol ng presensya? Hindi. Ayokong magmukhang insecure… kahit ang totoo, kinakain na ako ng selos mula sa loob.“Princess, look,” bulong ni Elise sa bata habang nakaturo sa screen. “That’s your favorite scene, right?”Tumawa si Princess at tumango. “Yes, Tita Elise! You remember!”“You know I always remembe

Chapter 127Maaga akong nagising kinabukasan. Hindi dahil sa ingay, kundi dahil sa kakaibang anticipation na bumabalot sa akin. Mula pa kagabi, inuulit-ulit sa utak ko ang sinabi ni Levi: “Tomorrow, we’ll spend the day together. Just us. No interruptions.”Parang biglang bumalik ako sa panahon na bago pa dumating si Elise, bago pa sumulpot ang lahat ng komplikasyon. Kami lang, walang iniintinding iba.Pagmulat ko, una kong napansin ang malamig na hangin na pumapasok mula sa bahagyang nakabukas na bintana. Malambot ang liwanag ng umaga, at sa tabi ko, naroon si Levi — nakahiga, nakatalikod sa akin pero ramdam ko ang mahinang paghinga niya.Ilang segundo ko lang siyang tinitigan bago ako dahan-dahang bumangon para hindi siya magising. Pero bago pa ako makalayo, naramdaman kong gumalaw siya at inabot ang kamay ko mula sa likod.“Where are you going?” mababa at paos pa ang boses niya, halatang bagong gising.“Magkakape lang,” sagot k