All Chapters of My destiny ร่างนี้ของใคร: Chapter 171 - Chapter 179

“ท่านอังกาบเจ้าคะ ท่านอัญญาภานารีมาขอเข้าเฝ้าเจ้าค่ะ” โสภิณเข้ามารายงานเจ้านายตนเสียงอ่อน“มิใช่ว่านางรู้เรื่องแล้วฤา”“เจ้าค่ะ”“เพราะเจ้าใช่ฤาไม่”“ข้ามิได้ตั้งใจเจ้าค่ะ”“เฮ้อ...ช่างเถอะ มิช้ามินานคงจักต้องรู้ ให้นางเข้ามาเถิด” อังกาบส่ายหัวให้กับนางรับใช้คนสนิทที่เดินหน้าเสียออกไป จะว่าไปคุยกันให้รู้เรื่องเสียวันนี้ก็เป็นการดี เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าอัญญาภานารีรับเรื่องนี้ได้หรือไม่อิรวดีลุกขึ้นยืนค้อมหัวให้กับอัญญาภานารีที่เพิ่งเดินเข้ามา นกยักษ์สาวไม่กล้าที่จะมองอิรวดีได้เต็มตานัก ด้วยกลัวว่าน้ำตาของความผิดหวังจะไหล่เอ่อออกมาจนเป็นที่น่าอึดอัดใจของทุกฝ่าย“เจ้าดีขึ้นมากแล้วฤา ใยจึงมิให้จินดาพยุงเจ้าเข้ามา” อังกาบรีบเข้าไปพยุงตัวอัญญาภานารีให้มานั่งอยู่ข้างกัน“ข้าแทบจักเป็นปกติแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ ข้ารู้เรื่องแล้ว ตอนนี้เลยอยากมาคุยกับท่านอิรวดีเจ้าค่ะ”“ข้ามิได้คิดจักมาทวงคืนสิ่งใดหนาเจ้าคะ เพียงพาลูกน้อยมาเจอหน้าท่านพ่อเท่านั้นเจ้าค่ะ” อิรวดีบอกกล่าวถึงการมาของตนกับอัญญาภานารี“ท่านกับท่านพี่ รักกันมากฤาไม่”อังกาบและอิรวดีต่างมองจ้องไปยังอัญญาภานารีด้วยสีหน้าตกใจ ด้วยไม่คิ

“ท่านพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร เอ่ยมาให้ข้ากระจ่างหน่อยเถิด” อังกาบเริ่มเห็นว่ามันมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว“ข้ารู้ว่าอัญญาภานารีไม่อยากให้ใครเข้าพบ ด้วยความเป็นห่วงข้าจึงให้รณจักรปักษาแปลงกายเป็นนกไปสอดส่องดูที่ตำหนัก แล้วก็ได้รู้ทั้งหมดว่าอิรวดีได้คุยสิ่งใดกับอัญญาภานารีบ้าง คราแรกข้าคิดว่านางหวังดี แต่เมื่อนางพูดมิหมดทุกคำ ข้าจึงรู้ว่านางเสแสร้ง”อิรวดีเดินเข้ามาประชันหน้ากับปักษิณสิงขร “ข้ามิเคยพูดปด มิใช่ว่าท่านเห็นว่าข้านั้นเป็นชายาอีกตนของท่านเพลิงพันจักรแล้วอยากกำจัดข้าให้พ้นทางรักของน้องท่านฤาจึงได้ใส่ความข้าเช่นนี้ ข้าพูดกับท่านอังกาบแล้วว่าข้ามิต้องการสิ่งใด ข้าเพียงแค่ต้องการพาลูกข้ามาดูใจพ่อของเขาก็เท่านั้นเอง”“อิรวดีเจ้าหยุดพูดก่อน รณจักรปักษาเจ้าว่ามาบัดเดี๋ยวนี้ว่าอิรวดีสนทนากับอัญญาภานารีว่าอย่างไร” อังกาบรีบปรามอิรวดีเพราะเธอนั้นเชื่อในน้ำหนักคำพูดของปักษิณสิงขรและรณจักรปักษามากกว่าองครักษ์หนุ่มลุกขึ้นเดินเข้าไปยืนตรงหน้าของอังกาบ “ข้าได้ยินว่านางนั้นแจ้งแก่ท่านอัญญาภานารีว่าท่านเพลิงพันจักรเคยบอกกับนางว่ารักท่านอชินีพารา และจะแก้แค้นโดยการทำให้ท่านอัญญาภานาร

“ท่านพี่ที่แสนสุขุมแลให้เกียรติผู้อื่นบัดนี้อยู่ที่ใดเจ้าคะ”“ข้าก็ให้เกียรติเฉพาะผู้ที่ข้าอยากให้เกียรติ เจ้าอยู่ที่นี่ให้สบายเถิด” บูรพกันต์วางถาดอาหารแลน้ำไว้ได้เขาก็หมุนแหวนครุฑของตนเพื่อเปิดประตูมิติ หลังจากที่ครุฑหนุ่มหายไป ประตูและหน้าต่างที่เคยเปิดก็ปิดสนิทก็มีกำแพงแก้วเข้ามาปิดกั้นไม่ให้นกยักษ์สาวนั้นหนีไปไหนได้“เหตุใดเป็นเยี่ยงนี้ไปได้” อัญญาภานารีน้ำเสียงสั่นเครือ พลางคิดย้อนเวลา เธอไม่น่าใช้แขวนครุฑกลับไปยังตำหนักของบูรพกันต์ตั้งแต่คราแรกเลย แล้วตอนนี้แหวนนั้นเขาก็เอาคืนไปแล้ว แล้วเมื่อไรเขาจะมาปลดปล่อยเธอออกไปจากที่นี่กันทางด้านเพลิงพันจักร เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงสวรรค์ชั้นกลางก็รีบลากอิรวดีไปเข้าเฝ้าองค์ราชาพญาทศยันต์และองค์ราชินีศีตกาลโดยมีปักษิณสิงขรและรณจักรปักษาตามหลังติดๆ ทั้งสี่ได้พยายามเล่าเรื่องที่มันเกิดขึ้นให้กับองค์ราชาและราชินีพญาครุฑทั้งสองอย่างละเอียดครู่ใหญ่เรื่องราวอันน่าปวดหัวนั้นสร้างความหนักใจให้กับพญาทศยันต์และศีตกาลไม่น้อย เพราะบูรพกันต์นั้นถูกแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาท อีกทั้งพวกเขาทั้งสองก็ไม่ทราบได้จริงๆ ว่าอัญญาภานีหนีมาที่นี่หรือไม่“เรื่องทั้งห

“ท่านเพลิงพันจักร” ปักษิณสิงขรรีบดึงให้เพลิงพันจักรนั่งลง หากปล่อยให้มีเรื่องมีราวกันการไต่สวนอาจจะไม่จบ และเขาก็เชื่อไม่มีผู้ใดเชื่อคำของบูรพกันต์อยู่แล้ว ดีเสียอีกที่ครุฑหนุ่มนั่นเผยสันดานที่แท้จริงออกมา ผู้อื่นจะได้เลิกเคารพเสียที“มิจริงหนาท่านแม่ ข้ามิเคยถูกท่านพี่ล่วงเกิน” อัญญาภานารีคิดว่าจะนั่งฟังอยู่เงียบๆ ทว่าเธอก็อดส่งเสียงท้วงไม่ได้ ถึงจะถูกบูรพกันต์จับไปขังอยู่หลายเพลา ทว่าเขาก็ไม่ได้ทำล่วงเกินอันใดกับเธออย่างที่กล่าวออกมา“หากอยากจักเอาชนะข้าด้วยวิธีอื่นข้ามิว่า แต่อย่าหยามเกียรติชายาของข้าโดยการพูดพล่อยๆ” เพลิงพันจักรรู้ทันบูรพกันต์ หรือแม้แต่เรื่องที่ครุฑหนุ่มพูดจะเป็นความจริงเขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว“ทำไม เจ้ายอมรับความจริงมิได้ฤา” บูรพกันต์ยังคงตีสีหน้ายียวนขณะหันไปพูดกับเพลิงพันจักรเพียะ ศีตกาลที่ทนเห็นพฤติกรรมไม่สะทกสะท้านของหลานชายไม่ได้ เธอจึงต้องเดินเข้าไปสั่งสอนบูรพกันต์ให้ได้สติโดยการยกมือฟาดไปที่แก้มสากจนบูรพกันต์หน้าหัน“ทำไมเป็นเช่นนี้หนาหลานข้า หากเจ้าพูดสิ่งใดข้าย่อมเอนเอียงไปทางเจ้าเสียหมดหนาบูรพกันต์ แต่เรื่องที่เจ้าเอ่ยว่าหยามเกียรติของอัญญาภานารีข้าว่ามั

“พวกท่านจักรักข้าเหมือนลูกแท้ๆ จริงฤา”“เหตุใดจักมิจริงกันเล่า” เพลิงพันจักรรวบตัวพสุนทราขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมอก“ใช่แล้ว ข้านั้นก็เติบโตมากับท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม แลพวกท่านนั้นรักแลหวังดีกับข้ามิได้ต่างจากพ่อแม่แท้ๆ แลเหตุใดพวกข้าจักรักเจ้าจริงๆ มิได้เล่า”“เจ้าอยู่ที่นี่เถิดหนาอย่าหนีไปไหน ย่าเจ้า ตัวข้า แลแม่เจ้านั้นจักดูแลเจ้าเป็นอย่างดี”“ข้า ข้าจักอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่...ข้ามีท่านแม่เพียงตนเดียว” พสุนทราเอ่ยจบก็ก้มหน้างุดซุกไปที่อกกว้างของผู้เป็นพ่ออัญญาภานารีหน้าเจื่อนเช่นเดียวกับเพลิงพันจักรเมื่อได้ยินพญานาคตัวน้อยเอ่ยออกมาแบบนั้น“ข้าเข้าใจเจ้าหนาพสุนทรา เจ้ายังมิต้องยอมรับข้าตอนนี้ก็ได้ แต่ข้าก็จักดูแลเจ้าให้ดีที่สุด ข้าสัญญา”เพลิงพันจักรอมยิ้มให้กับอัญญาภานารี คราแรกคิดว่าชายาตนนั้นจะเสียใจกับคำพูดของพสุนทราเสียอีก โล่งใจที่ชายาตนนั้นมีเมตตาต่อพสุนทราที่กำลังไร้เดียงสา“จักมิหนีไปอีกใช่ฤาไม่เจ้าคะ” อัญญาภานารีเอ่ยถามเพลิงพันจักรหลังจากส่งพสุนทราให้สิงหลพาไปนอนแล้ว“ข้าคิดว่ามิหนีไปแล้วล่ะ แลเจ้าจักทำอย่างไรให้พสุนทรายอมรับเจ้าให้เป็นแม่”“ข้ามิคิดจักแทนที่แม่ของพสุนทราดอกเ