All Chapters of My destiny ร่างนี้ของใคร: Chapter 71 - Chapter 80

หลังจากนินันท์ออกไปทำธุระข้างนอกพร้อมกับป้าอิ่ม มนตรามัจฉาก็ถือโอกาสนี้เข้าไปคุยกับอัคคีในห้องทำงานของเขา เพราะรู้ว่าชายหนุ่มไม่ค่อยพอใจนักที่ต้องไปเที่ยวกะทันหัน สาเหตุนั้นก็เป็นเพราะเธอที่ยอมนินันท์มากเกินไป“เรื่องไปเที่ยว คุณอัคโอเคไหมคะ”“ผมต่างหากที่ต้องถามคุณว่าคุณโอเคไหมที่จะต้องตัวติดกับผม เห็นหน้าผมตลอดเวลาเป็นเดือน”“ทำไมถึงคิดกับฉันแบบนั้นล่ะคะ ฉันบอกแล้วไงคะว่าที่อยากกลับไปอยู่บ้านเพราะไม่อยากให้คุณใช้ชีวิตอึดอัด” ทำไมมนตรามัจฉาจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มยังเคืองเรื่องที่เธอเก็บกระเป๋าจะกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเอง“คุณรีบขึ้นไปเก็บกระเป๋าเถอะ พรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางแล้ว”“แล้วให้ฉันเก็บให้คุณไหมคะ”“เดี๋ยวผมจะจัดการทุกอย่างเอง”“ค่ะ ถ้าฉันเก็บกระเป๋าแล้วจะเอาของขวัญไปให้แม่กระถินนะคะ”“เดี๋ยวผมไปส่ง”“ไม่เป็นไรค่ะ อีกเดี๋ยวอู่ก็จะเอารถมาส่งที่นี่แล้วค่ะ”“ก็ผมบอกว่าผมจะไปด้วยไง จะได้เอาของขวัญไปให้แม่กระถินด้วยกัน”“ก็ได้ค่ะ” มนตรามัจฉารับปากชายหนุ่มเสียงอ่อน ก่อนจะหันหลังเดินกลับมายังห้องนอนใหญ่ของตัวเองด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว“ทำไมต้องเสียงแข็งทุกคำด้วยนะ” เธอทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาก่อนจะพึม

“พูดมาเดี๋ยวนี้”“ฉันรับงานถ่ายแบบชุดชั้นในค่ะ แค่ยี่สิบกว่าเซทเท่านั้นค่ะ ฉันเห็นว่ามันได้เงินเยอะดีก็เลยยอมตกลงเซ็นสัญญา”“กับโมไหน”“ก็คนที่เคยมาทาบทามให้ฉันไปถ่ายชุดว่ายน้ำแล้วคุณโรมไม่ยอมให้ถ่ายนั่นแหละค่ะ”“แล้วทำอะไรทำไมไม่บอกผมก่อน” โรมหัวเสียขึ้นมากะทันหัน เพราะเขาไม่เคยเชื่อใจโมเดลลิ่งนั้นแม้แต่น้อย คนในวงการถ่ายแบบรู้กันดี ว่าคนอย่างแองจี้ไว้ใจไม่ได้ บรีฟอีกงานแต่ให้ไปทำอีกงานอยู่บ่อยครั้ง ทว่าก็ไม่มีใครเอาผิดได้เพราะเซ็นสัญญารับเงินโดยที่ไม่อ่านให้ถี่ถ้วน“ฉันกลัวว่าคุณจะห้ามอีก ฉันอยากได้เงินเยอะๆ จะได้หมดหนี้จากคุณเร็วๆ”“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องรีบ อีกอย่างผมก็บอกแล้วว่าไม่ต้องคืนก็ได้ ทำไมคุณถึงได้รั้นผมนัก รู้ไหมว่าโมเดลลิ่งพวกนั้นมันเล่ห์เหลี่ยมเยอะแค่ไหน”“เขาเป็นโมใหญ่ ไม่มาหลอกอะไรมั้งคะ สัญญาก็มี”“ไม่รู้แหละ ถ้าคุณไม่ยกเลิกงานนั้นผมจะบอกทุกอย่างกับแม่คุณ”“ไม่นะคะคุณโรม บอกแม่ไม่ได้นะคะ หรือคุณก็อยากให้แม่ฉันป่วยเหมือนเดิม อีกอย่างฉันเซ็นสัญญาไปแล้ว ถ้ายกเลิกก็ต้องเสียเงินเป็นสิบล้านเลย ฉันจะเอาที่ไหนมาจ่ายคะ แต่ฉันสัญญานะคะว่าฉันจะทำงานแบบนี้ครั้งสุดท้าย ครั้งหน

ผ่านงานมงคลของเมืองปักษิณพารามาร่วมขวบเดือนกว่าแล้ว ทั้งที่ชื่อเสียงเรียงนามของมนตรามัจฉาเลื่องลือว่าเป็นผู้ที่ทำให้ปักษิณสิงขรมองเห็นและเรียนรู้หลายอย่างจากการมองเห็นได้อย่างรวดเร็ว ทว่าความดีของนางก็ไม่เป็นที่พูดถึง มีแต่เสียงอื้ออึงของเหล่าสรรพสัตว์ในเมืองยังคงโจษจันกันว่า นางผู้นี้เป็นเงือกที่ไม่มีความเรียบร้อยสมเป็นว่าที่ราชินี เพราะหลังจากผ่านงานอภิเษกได้ เงือกสาวก็เอาแต่เที่ยวเตร่กับญาติผู้น้องและเจ้านากทะเล ทว่าก็ไม่มีผู้ใดคิดกังขาดังไป เพราะทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นข้ออนุญาตของปักษิณสิงขร “ท่านพี่ ท่านเอาแต่เที่ยวเล่นกับข้าเช่นนี้เพลาใดท่านจักมีทายาทเสียทีเล่า” มีนามัจฉาเอ่ยถามญาติผู้พี่ขณะที่กำลังว่ายน้ำเล่นด้วยกันอยู่หลังตำหนักของชลามัจฉา“ทายาท! อ่อ...ข้ายังมิพร้อม เจ้าอยากเลี้ยงหลานฤา”“มิได้เจ้าค่ะ ข้ามิถูกกับเด็ก ข้ามิชอบเสียงร้อง มิชอบมองผู้น้อยงอแงเจ้าค่ะ น่ารำคาญ”“เจ้ากับข้าก็มิต่างกัน”“เท่าที่ข้ารู้ ท่านพี่ชอบเด็กมิใช่ฤา คราสามนยังเยาว์ ท่านพี่ยังไปขโมยสามนมาเลี้

ชมชีวันเร่งมายังเรือนไหมเพื่อแจ้งกับบุหงาราตรีถึงเรื่องที่เธออยากให้ผีเสื้อสาวเดินทางไปยังต่างบ้านต่างเมืองกับเธอด้วย การเจรจาเป็นไปอย่างเรียบง่ายและไม่มีปัญหาอะไรเพราะบุหงาราตรีพร้อมไปกับเธอตามที่ขอ“ขอบใจท่านมากนะเจ้าคะที่ยอมไปกับข้า ไม่เช่นนั้นข้าต้องเหงาแย่”“เรื่องนี้ท่านต้องแจ้งองค์ราชาแลราชินีก่อนฤาไม่เจ้าคะ” บุหงาราตรีเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่จะได้รับคำอนุญาตจากปักษิณสิงขรผู้เดียวไม่ได้ มนตรามัจฉาถูกชาวเมืองครหาเรื่องทำอะไรตามอำเภอใจมามากแล้ว เรื่องที่มนตรามัจฉาขอให้ตัวเองตามไปด้วยก็อยากให้องค์ราชาและราชินีรับรู้เอาไว้ก่อน“นั่นสินะ อย่างนั้นเราไปหาองค์ราชาแลราชินีกันก่อนเถิด”“เจ้าค่ะ”สองสาวตรงมายังที่ประทับขององค์ราชาและราชินี เมื่อมาถึงท้องพระโรงก็เห็นว่าสุมารีเทวีกำลังเข้าเฝ้าองค์ราชาและราชินีอยู่ก่อนแล้ว“เจ้ามาก็ดีแล้ว ข้าจักบอกเจ้าว่าสุมารีเทวีจักเดินทางไปกับพวกเจ้าด้วย” อชินีพาราเอ่ยกับสตรีทั้งสองที่เพิ่งเข้ามาถึงท้องพระโรง“เจ้าค่ะ ข้ามาที่นี่เพื่อจักบอกท่านแม่กับท่านพ่อเช่นกันว่าข้าจักให้ท่านบุหงาราตรีติดตามข้าไปด้วย”“ไปกันหลายผู้เช่นนี้มิทำให้การเดินทางช้าฤา”

ขบวนเดินทางของทุกผู้ที่ต้องไปเยือนยังเผ่าสิงห์สุระ เดินทางด้วยม้าเร็วมีปีกเทียมเกวียนประทุนใหญ่ที่สามารถนั่งและนอนได้สบายถึงสี่คัน คันแรกเป็นเกวียนประทับของปักษิณสิงขรและพระชายา ตามมาด้วยเกวียนของสุมารีเทวี ต่อจากสุมารีเทวีก็เป็นเกวียนของบุหงาราตรี และปิดท้ายด้วยเกวียนของรณจักรปักษาที่นั่งมาพร้อมกับสามนเพื่อคอยระวังหลังให้กับทุกผู้ม้าเร็วพาเหล่าเจ้านายเหาะเหินเดินอากาศกันตั้งแต่เช้าตรู่ ชมชีวันตื่นเต้นกับภาพมุมสูงที่ได้เห็นเป็นครั้งแรก ทั้งยังแปลกใจว่าเหตุใดผู้ที่บินได้หรือเดินทางได้รวดเร็วไม่ยักจะบินไปเอง ทว่าเธอก็ยังคงเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่คิดถามสวามี ด้วยกลัวว่าปักษิณสิงขรจะสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่รู้ธรรมเนียมของผู้ที่อยู่ที่นี่ เอาไว้เมื่อถึงเวลาพักแล้วเธอค่อยไปถามบุหงาราตรีจะดีกว่าเมื่อม้าเร็วบินมาถึงแนวเขตแดนของเผ่าสิงห์สุระก็ได้ทำการบินลงไปพักยังพื้นดินใกล้แหล่งน้ำใหญ่ ม้าเร็วต่างปลดตนเองจากเกวียนและไปหาอาหารเพิ่มพลังในป่าใหญ่ ส่วนเหล่าเจ้านายก็พักผ่อนกันอยู่ที่ริมบึงน้ำกว้าง ชมชีวันเลือกใช้โอกาสเข้าไปพถูดคุยกับบุหงาราตรีขณะที่ผีเสื้อสาวนั้นอยู่ผู้เดียว“ท่านบุหงา”“มีสิ่งใดฤาพระ