All Chapters of ปมรักของนายมาเฟีย : Chapter 61 - Chapter 70

บริษัท SUNก๊อก ก๊อก ก๊อก แกร๊ก ~เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานทำให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังพ่นควันพิษออกมาจากเรียวปากกลุ่มใหญ่ ละสายตาจากตึกสูงเบื้องหน้า เหลือบหางตามองลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปมองภาพเบื้องหน้าเช่นเดิม ขณะอัดมวนบุหรี่เข้าปากอีกครั้ง“อนุญาตครับนาย ไอ้ช้างพึ่งรายงานมาว่าคุณเลขาถูกฆ่าตายอยู่ในห้องน้ำครับ ““หึ “แพททริคแค่นเสียงในลำคออย่างขอไปทีราวกับรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขณะมือใหญ่ดับขยี้มวนบุหรี่กับราวระเบียง ก่อนจะเอี่ยวหลังเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงสแล็คอย่างน่าเกรงขาม“ภาพกล้องวงจรปิดจากคอนโดคุณใบชาครับ “ไทม์วางซองสีน้ำตาลให้ผู้เป็นนายบนโต๊ะทำงาน ขณะที่มาเฟียหนุ่มทรุดตัวนั่งกับเก้าอี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย โดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาแพททริคหรี่ตามองซองสีน้ำตาลนิ่ง ๆ โดยไม่ได้หยิบขึ้นมาในทันที ก่อนจะเหลือบตาขึ้นมองลูกน้องคนสนิทอีกครั้งด้วยแววตาที่เปลี่ยนเป็นดุคม ทำเอาไทม์ที่เผลอสบเข้ารีบหลุบตาลงอย่างไม่เอาไหน“มึงจะเงียบทำไมพูดต่อสิวะ! “แพททริคโพล่งขึ้นอย่างรำคาญ เมื่อไทม์เอาแต่ก้มหน้ายืนอยู่เงียบ ๆ“ขอโทษครับนาย

คอนโดพัชชา“ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนก่อนไหมชา? “ทันทีที่เครื่องยนต์ดับสนิทในโรงจอดรถของคอนโด นุชจึงเอ่ยถามใบชาด้วยความเป็นห่วง เพราะตลอดระยะทางคนข้าง ๆ เอาแต่นั่งซึมโดยไม่พูดไม่จา มีเพียงเสียงสะอื้นคลอเบา ๆ เท่านั้น จนทำให้คนที่ได้ยินอย่างเธอรู้สึกสงสารจับใจ“ไม่เป็นไรนุชชาอยู่ได้ “ใบชาหันกลับมาตอบเสียงสั่นเครือ พลางใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มนวล แล้วฝืนยิ้มให้นุชสุดกำลังข่มกลั้นความเจ็บปวดไว้ในใจ ทั้งที่ภายนอกดันปิดไม่มิดเอาเสียเลย“คำพูดกับน้ำตาของแกมันบอกว่าแกไม่โอเคนะชา ยังจะมาโกหกฉันอีก รู้สึกยังไงก็พูดออกมา เก็บไว้คนเดียวมันอึดอัดนะ ฉันรู้ว่าแกยังรักคุณแพททริค ไม่อย่างนั้นคงไม่ร้องไห้มาตลอดทางหรอกใช่ไหม? “นุชเอื้อมมือไปจับบ่าเล็กของใบชาไว้เพื่อปลอบประโลม ในขณะที่ใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาพยักหน้าหงึก ๆ เป็นคำตอบ “แล้วฉันก็รู้ว่าที่แกทำงานหนักทุกวันมันเพราะอะไร ““อะ..อึก!..ชาพยายามแล้วนุช..พยายามที่จะไม่คิดถึงเขา แต่สุดท้ายชาก็ทำไม่ได้ ฮื้อ~..ยิ่งเจอเขาวันนี้กับผู้หญิงคนอื่นอีกชายิ่งเจ็บอะนุช…อึก ~ “ใบชาโผล่กอดเพื่อนสาว พรั่งพรูความรู้สึกที่เก็บซ่อนเอาไว้ออกมาอย่างหนัก เธอไม่อาจอดทนอ

ปึก ! ปึก! ปึก!“อ๊าสสสสสสส!!!! “มาเฟียหนุ่มเชิดหน้าคำรามเสียงพร้อมกับปลดปล่อยฮ่วงอารมณ์สุดท้ายออกมาอีกครั้ง ตามกรอบหน้าหล่อและร่างกายกำยำเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อสีใส ปากท่อลำใหญ่ทำหน้าที่ฉีดพ่นน้ำกามขาวขุ่นเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยด เขาปรนเปรอความใคร่ของตนเองกับร่างกายอันยั่วยวนของหญิงสาวนานนับห้าชั่วโมง ในขณะที่เธอสลบไปก่อนหน้านั้นได้ราว ๆ สองชั่วโมงได้แพททริคล้มตัวนอนแผ่หลาข้างใบชาด้วยความเหน็ดเหนื่อยพลางหอบหายใจถี่ ๆ ก่อนจะเอี่ยวหน้ามองคนด้านข้างด้วยแววตารู้สึกผิดปะปนกับความโกรธที่ยังคงหลงเหลือเธอเป็นผู้หญิงอยู่ในห้องเพียงคนเดียว แต่กลับปล่อยให้ชายแปลกหน้าที่รู้จักกันเพียงไม่กี่วัน เข้ามาอยู่ในห้องกันสองต่อสองนานเกือบชั่วโมง ทั้งที่ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันดี หากไอ้หน้าตี๋นั่นมันคิดจะทำอะไรขึ้นมาผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอคงสู้แรงมันไม่ไหว“ดื้อนักนะ “ริมฝีปากหนาบ่นพึมพำเสียงแผ่วเบา ขณะมือใหญ่เช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าเรียวสวยให้หญิงสาวอย่างเบามือ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าคมคายบรรจงจูบหน้าผากมนอย่างอ่อนโยน ต่างจากการกระทำป่าเถื่อนที่ทำกับเธอเมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมา เขาทั้งรักและหวงเธอจนต้องการทำลายผ

วันต่อมา ~~“อื้ออ ~~ “ร่างเล็กในอ้อมแขนอันทรงพลังส่งเสียงครางอื้อในลำคอเบา ๆ เมื่อรู้สึกตัวตื่นจากฮ่วงนินทา เปลือกตาบางค่อย ๆ ปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ภาพแรกที่เห็นเลือนรางคือใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มคุ้นเคยที่กำลังหลับตาพริ้ม ขนตางอนงามราวกับผู้หญิงของเขาสามารถสร้างรอยยิ้มให้แก่เธอในทันที สองตาคู่สวยจ้องมองเขาอย่างหลงใหล และ กลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ตรงปลายจมูกนั้นช่างรู้สึกสดชื่นกว่าหลายวันที่ผ่านมา ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะได้กลับมาอยู่ในอ้อมอกแสนอบอุ่นของเขาอีกครั้ง ซึ่งภาพจำสุดท้ายจากเมื่อวานคือเธอนั่งอยู่บนตักของเขานานถึงสองนาน หลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็ดับไป“มองพอหรือยัง? ”น้ำเสียงงัวเงียของแพททริคดังขึ้นโดยที่เจ้าตัวยังไม่ลืมตา ทำให้ใบชารีบหลบสายตาต่ำลงทันที ก่อนจะใช้ฝ่ามือดันแผงอกแกร่งให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล ขณะริมฝีปากบางพลางขยับปฏิเสธด้วยน้ำเสียงประหม่า นัยน์ตาสีน้ำตาลแอบเลิ่กลั่กอยู่ใต้ใบหน้าคมคาย “ไม่ได้มอง!…แล้วก็ปล่อยได้แล้วค่ะ ฉันมีธุระต้องไปทำ ““เมื่อคืนเพื่อนเธอโทรมาบอกว่าไปงานวันเกิดเจลลี่ไม่ได้แล้ว “แพททริคไม่ได้สนใจคำพูดของคนตัวเล็ก หนำซ้ำยังกระชับกอดลำตัวเธอไว้แน่นกว่าเดิ

วันต่อมา ~~เสียงแดดอ่อน ๆ สอดส่องผ่านกระจกบานใหญ่เข้ามา ตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ด้วยอาการปวดหนึบ ๆ ตรงบริเวณศีรษะ มือเรียวเล็กจึงยกขึ้นมานวดคลึงขมับเบา ๆ ขณะดันลุกขึ้นนั่งพิงหลังกับหัวเตียงด้วยความมึนงง ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อเห็นแพททริคท่อนบนเปลือยเปล่ากำลังยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงห้อง หนำซ้ำภาพเบื้องหน้ายังเห็นน้ำทะเลสีฟ้าผืนใหญ่ เธอจึงรีบละสายตากลับมาสำรวจตัวเองพบว่าทั้งร่างสวมใส่เพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ตัวเดียวเท่านั้น โดยไร้ชุดชั้นในโซนสมองจึงเริ่มประมวลผลจากเหตุการณ์เมื่อคืนอีกครั้ง และประโยคสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนภาพจะดับลง “พี่ใบชาหลับแล้วค่ะ ““นั่งทางในหรือยังไง? “เสียงทุ้มดังเล็ดลอดเข้ามาในโซนประสาทหู ทำให้ใบชาหลุดออกจากภวังค์ความคิดทันที เธอหันขวับมองค้อนแพททริคที่กำลังยิ้มให้เธออย่างหน้ามึน..หากคาดเดาไม่ผิดเขาต้องลักพาตัวเธอมาที่นี่แน่นอน“พาฉันกลับเดี๋ยวนี้เลยนะคุณแพททริค ! “ใบชาตะคอกสุดเสียงด้วยความโมโห สองมือเรียวเล็กกำหมัดแน่นจนรู้สึกเจ็บ“จะรีบกลับไปไหนล่ะ อยู่กับผัวสองต่อสองที่ทะเลโรแมนติกจะตาย เธอไม่ชอบเหรอ? “แพททริคเล