All Chapters of ปราบเซียนมาเฟียแม็กซ์เวล: Chapter 31 - Chapter 40

เวลาผ่านไปสองอาทิตย์มิเรย์ยังคงใช้ชีวิตปกติทำงานกลับบ้าน ทำงานกลับบ้านไร้ซึ่งวี่แววแม็กซ์เวลภายในบ้านเจอกันเพียงแค่ที่บริษัทท แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่ดีเพราะนี่คือสิ่งที่ดีสำหรับเธอที่แม็กซ์เวลนอนคอนโดทางด้านแม็กซ์เวลชีวิตก็คงจะมีแค่ทำงานไปสนามแข่งรถแล้วไปดื่มที่ผับกับกลุ่มเพื่อนเช่นเคยเหมือนในทุก ๆ วัน หากแต่ต้องคอยจัดการกับเจ้ามังกรเขื่องเวลาอยู่คนเดียวภายในคอนโดเพราะทำกับสาวสวยคนอื่นไม่ลงไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะโดนมิเรย์ฟ้องแต่ยอมรับเลยว่าไม่มีใครเทียบฝีมือของมิเรย์ได้“ทำไมวันนี้มาเร็วผิดหูผิดตาว่ะแม็กซ์เวล”ไทเลอร์เอ่ยถามเพื่อนที่นั่งอยู่โต๊ะที่มาถึงเป็นคนแรกในรอบปี ด้านแม็กซ์เวลเมื่อได้ยินไทเลอร์ถามก็รีบยื่นบัตรเชิญให้พร้อมกับแก้วเครื่องดื่มแล้วพูดน้ำเสียงปกติ“มะรืนบอลโลกรอบชิงบริษัทกูจัดงานเชิญลูกค้าลัมโบร์กีนีร่วมงานเชียร์บอลที่โชว์รูมเลยมาบอกพวกมึงนี่แหละ ลงทะเบียนเข้าร่วมงานได้ไม่เกินเที่ยงคืนนี้”“บอกช้าจังว่ะ”ไทเลอร์คิ้วขมวดเข้าหากัน หย่อนก้นนั่งลงโซฟาประจำ“จริง ๆ เขาให้ลงทะเบียนตั้งแต่งานโชว์รถราคาพิเศษแล้วกูลืมบอกพวกมึงเองแหละ”“แล้วสามตัวนั่นหายไปไหนวะ”แม็กซ์เวลยกเหล้า

(พูดอีก)“สามีค่ะ ภรรยาขอยืมรถออกไปทำธุระข้างนอกหน่อยค่ะแค่นี้”(พูดอีกรอบดัง ๆ)“แม็กซ์เวลอย่าบ้านะ”(จะไม่ยืม?)“แม็กซ์เวล ขอภรรยาคนนี้ยืมรถออกไปทำธุระข้างนอกหน่อยนะคะสามี”ทันทีที่มิเรย์พูดจบแม็กซ์เวลก็เค้นหัวเราะออกมาอย่างพึงใจผ่านทางโทรศัพท์ ขณะที่มิเรย์เองก็ยืนมองบนอยู่ชั้นล่างสะอิดสะเอียนกับคำพูดของตัวเอง(รอฉันข้างล่าง ฉันจะพาเธอไปเอง) ส่วนแม็กซ์เวลเมื่อวางสายจากมิเรย์เสร็จก็ลุกเก็บของหยิบสูทมาสวมใส่กระชับเนื้อสูทติดกระดุมแล้วเดินออกจากห้องทำงาน แต่ทว่ามองเข้าไปในห้องทำงานมิเรย์เห็นกระเป๋าวางอยู่เขาจึงเดินเข้าไปถือกระเป๋ามิเรย์ลงไปด้านล่างให้“นายถือกระเป๋าฉันลงมาทำไม”“ไม่ได้อยากจะถือหรอก แค่เดินผ่านแล้วเห็น จะไปได้ยัง”“ไปสิ กระเป๋าฉัน”มิเรย์เอียงคอพูดมือเรียวกระดิกเป็นเชิงให้แม็กซ์เวลส่งกระเป๋ามาให้เธอ ส่วนแม็กซ์เวลเห็นเช่นนั้นก็หมั่นไส้หน้าตามิเรย์ไม่น้อย จึงกระแทกกระเป๋าวางใส่มือมิเรย์แล้วเดินไปที่รถทางด้านพนักงานขายเมื่อเห็นแม็กซ์เวลกับมิเรย์เดินออกไปด้วยกันก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นด้วยความเขินแถมเมื่อกี้ยังได้ยินมิเรย์เรียกแม็กซ์เวลว่าสามีอีกด้วย“กรี๊ด เรื่องนี้ต้องขยาย”พูด

ร่างบางตกใจสะดุ้งตื่นก่อนจะใช้มือขยี้ตาเฉี่ยวคู่สวยมืออีกข้างคว้าหาโทรศัพท์มือถือดันตัวลุกขึ้นเดินงัวเงียไปเปิดไฟแล้วเปิดประตูห้อง“อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วนะคะคุณเรย์”มิเรย์พยักหน้างึมงำเชิงรับรู้ก่อนจะเอี่ยวตัวมองเข้าไปภายในห้องแต่งตัวที่ไฟเปิดสว่างอยู่ จึงรับรู้ได้ว่าแม็กซ์เวลคงจะอยู่ในนั้น ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างไม่สนใจอะไร“โห แกงเขียวหวานน่าทานจัง”“เชิญนั่งเลยค่ะคุณเรย์ เดี๋ยวป้าตักข้าวให้ค่ะ”สิ้นเสียงป้าอ้อย หญิงชะราก็เดินถือโถข้าวสวยร้อน ๆ ตักลงจานสองทัพพี ก่อนที่อรจะเดินมาเทน้ำให้ลงแก้วใสข้าง ๆ กัน มิเรย์เห็นแบบนั้นจึงกล่าวขอบคุณเสียงหวานเหมือนทุกครั้งที่ทั้งสองทำให้“ขอบคุณค่ะ”“ทานเยอะ ๆ เลยนะคะคุณเรย์ป้าทำสุดฝีมือเลย แล้วคุณแม็กซ์เวลไม่ลงมาทานด้วยกันเหรอคะ”“น่าจะลงมานะคะ เห็นกำลังแต่งตัว”สิ้นเสียงหวาน มิเรย์จึงใช้ช้อนกลางตักแกงเขียวหวานใส่ช้อนเธอแล้วส่งเข้าปาก ทางด้านอรเมื่อเห็นแบบนั้นจึงพูดกับป้าอ้อยเบา ๆ “ป้าว่าคุณมิเรย์ดูเปลี่ยนไปไหม”“เปลี่ยนไปยังไงวะเอ็ง”“เธอดูใจเย็นลงนะ ก่อนหน้าจะพูดเสียงแข็งกว่านี้ ไม่ค่อยอยากวุ่นวายกับใคร”ในระหว่างที่อรกำลังกระซิบกระซาบคุยกับป้า

เวลาเดินไปเรื่อย ๆ จนใกล้เวลาบอลเต๊ะลูกค้าที่ลงทะเบียนไว้เริ่มทยอยมาเกือบครบ รวมถึงอาร์เดลหนุ่มหล่อที่ทำให้มิเรย์ปิดการขายรถราคาเกือบหลักร้อยล้านได้ก็มาร่วมงานนี้ด้วยเช่นกัน อาร์เดลเมื่อมาถึงก็เดินดิ่งเข้ามาหามิเรย์ก่อนเลยพร้อมกับร้อยยิ้มที่ใคร ๆ ก็มองออกว่าเขาพึงใจในตัวมิเรย์ไม่ใช่น้อย“หวัดดีครับคุณมิเรย์”มิเรย์เงยหน้าตามเสียงทักทายพร้อมกับรอยยิ้มหวาน ๆ ของเธอตามมารยาทและไม่รอช้าเธอเลยจัดการลงทะเบียนเข้างานให้อาร์เดลแล้วยื่นเสื้อให้หนุ่มหล่อไปเปลี่ยน ด้านอาร์เดลเองก็รีบยื่นมือรับเสื้อขณะที่สายตาก็ไม่ละจากมิเรย์ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำตามที่พนักงานแนะนำหลังจากที่ลูกค้ามาครบหมดทุกคนแล้วร่างบางจึงเดินเข้าไปภายในงานนั่งโต๊ะเดียวกับกลุ่มเพื่อนของเธอ ซึ่งภายในงานไม่ได้มีเพียงแค่การดูบอลเชียร์บอลแค่อย่างเดียว ยังมีบูธเพ้นหน้า บูธอาหารทานเล่นเครื่องดื่ม เฟรนช์ฟรายส์ ป๊อปคอร์น มีชุดเล่นเกมส์ขับรถแก้เซ็ง แถมบรรยากาศเทียบกับร้านเหล้าอีกเรียกได้ว่ามิเรย์จัดงานนี้ได้ดีสุด ๆ รังสรรพื้นที่โชว์รูมให้เป็นลานกิจกรรมเชียร์บอลโลกถึงเวลาฟุตบอลเริ่มเตะทุกคนต่างจดจ้องหน้าจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่

“แม็กซ์เวลนายเป็นอะไร”ขาเรียวรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วยความตกใจยื่นมือไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาคลุมกาย เมื่อถึงกลับกลายเป็นว่าโดนแก่นกายคนที่อยู่ในนั้นสวมกอดจากด้านข้าง ด้านมิเรย์เมื่อเห็นแบบนั้นภาพความหลังก็ย้อนเข้ามาในหัวครั้งที่เคยมีสัมพันธุ์กันในห้องน้ำคอนโดก่อนจะเอ่ยถามแม็กซ์เวลหน้าซื่อตาใส“นายจะมากอดฉันทำไมเนี่ย ปล่อยเลยฉันอึดอัด” ไม่เพียงแค่พูดมิเรย์ยังทำท่าทีทำเป็นรังเกียจไม่ยอมให้แม็กซ์เวลกอด“อย่ามาทำเป็นรังเกียจเมื่อกี้เธอยังชมฉันไม่ขาดปาก”“ตอนไหน”มิเรย์เบนหน้าไปอีกทางไม่สบตากับแม็กซ์เวลด้วยความเขิน ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเผลอปากพูดออกมาจริง ๆ เพราะความเสียวและก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าแม็กซ์เวลทำถึงใจ ขณะที่หลบสายตามิเรย์ก็ได้พูดตำหนิความต้องการแปลก ๆ แบบนี้ของตัวเธอเองไม่แพ้กัน“หรือจะซ้ำอีกสักทีให้จำได้ ดีไหมหึ”“พอแล้ว ฉันปวดตัวไปหมดแล้ว”พูดจบมือเรียวก็ผละแก่นกายแม็กซ์เวลให้พ้นตัว ก่อนจะเดินหมุนตัวกลับออกไปจากห้องน้ำ ทว่า..กลับโดนมือหนาคว้าเอาไว้ซะก่อน“อะไรของนาย รีบอาบน้ำได้แล้วโชว์ของอยู่ได้ อุจาดตาฉัน”“หึ ได้แล้วเมินนี่ต้องยกให้เธอเลยนะ มาอาบน้ำกับฉัน” “ไม่เอาฉันจะอาบคนเดียว