Все главы ปราบเซียนมาเฟียแม็กซ์เวล: Глава 1 - Глава 10

“กรี๊ดด!! มิเรย์ระวัง” สามสิบนาทีก่อนเกิดเหตุ… “เย้!~” เสียงเชียร์สนั่นทั่วสนามแข่งรถ เมื่อลัมโบร์กีนีสีฟ้าครามวิ่งด้วยความเร็วแสงเข้าเส้นชัยเป็นอันดับที่หนึ่งอย่างหวุดหวิด “เชรด สุดยอดหวะ ชนะขาดรอยเลย สมกับที่เป็นพี่กู” ‘เจเดน’ หนุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น อุทานออกมาพร้อมกับออกท่าทางแสดงความดีใจ เมื่อ ‘เจโรม’ พี่ชายฝาแฝดซิ่งรถเข้าเส้นชัยด้วยความเร็วแสง ในสนามแข่งรถซุปเปอร์คาร์ “เหยียบคันเร่งไม่ตก จริง ๆ เลยว่าไหมดรีม”สิ้นเสียงนุ่มนวลของ ‘เทียน่า’ สาวสวยสุภาพพูดเพราะก็มีสาวสวยอีกคนในกลุ่มพูดตอบกลับ “อือ แต่เสียดาย ที่มิเรย์ไม่มาด้วย ไม่ครบแก๊งเอาซะเลย” ‘ดรีม’ สาวสวยสุดแซ่บตอบกลับเทียน่าและพูดถึงเพื่อนอีกคน ที่มีนิสัยขี้รำคาญคนหน่อย ๆ ชอบนอนติดแหง็กอยู่เพ้นท์เฮ้าส์วันหยุด ไม่ค่อยอยากจะพบปะผู้คน “เทียน่ามึงโทรตามมันที บอกว่าไอ้โรมแข่งรถชนะ จะได้ไปฉลองกัน”ดรีมออกคำสั่งกับเทียน่าสาวหมวยที่นิสัยสุภาพเรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม เพราะรู้ดีว่าเทียน่าพูดกับมิเรย์แล้วมิเรย์ใจอ่อนยอมออกมาแน่ “จะดีเหรอดรีม เทียน่าจะไม่โดนด่าแน่นะ” “ไอ้เชี่ย!!” สิ้นคำถามของเทียน่าไม่กี่วินาที ดรีมก็อุทานขึ้นเสียงห

“พวกมึงเดินไปก่อนเลยเดี๋ยวกูเดินตามไป”มิเรย์เอ่ยพูดกับกลุ่มเพื่อนทั้งสี่คน เมื่อเพื่อนได้ยินเช่นนั้นแล้วก็พากันเดินไปที่รถโดยไม่ได้แปลกใจอะไรใด ๆ คงคิดว่ามิเรย์น่าจะลืมของ แต่.. “หึ!! ปากดีนักใช่ไหม รู้จักอีมิเรย์น้อยไปซะแล้ว”มิเรย์ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพูดพรำพึงคนเดียวด้วยความหมั่นไส้แม็กซ์เวล ถ้านึกย้อนกลับไปเมื่อตอนบ่ายสามคำพูดของแม็กซ์เวลก็เหมือนคนเห็นแก่ตัวคนนึงจากนั้นมิเรย์ก็ก้มหน้าก้มตาตั้งใจทำอะไรบางอย่างกับรถลัมโบร์กีนีสีสวย “ของใหม่หายากสั่งมาก็อีกนาน สมน้ำหน้า!!ไม่ต้องขับรถคันนี้อีกนาน” ด้านแม็กซ์เวลและหนุ่มหล่อทั้งสามคนเมื่อรู้ว่าไทเลอร์ชนะการแข่งขันก็เตรียมตัวเพื่อไปฉลองต่อที่ร้านเหล้าไม่แพ้กลุ่มมิเรย์ แต่กว่าจะกลับได้ก็ต้องรอไทเลอร์จัดการกับรถแข่งคู่ใจให้เสร็จก่อน “ยินดีด้วยเพื่อนรัก”แม็กซ์เวลถือแก้วเครื่องดื่มเดินยิ้มหน้าระรื่นเข้าไปใช้กำปั้นชนกันกับไทเลอร์ “ขอบใจมากหวะมึง“ “ยินดีด้วยครับฝีมือไม่แผ่วจริง ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้”‘อีริก’ และ ‘เจค็อป’ เดินเข้ามากอดคอตบไหล่ไทเลอร์แสดงความยินดีอีกคน ด้านไทเลอร์เมื่อเห็นทั้งคู่เดินเข้ามาแสดงความยินดีจึงพูดแซวเพื่อนกลั

สิ้นคำพูดของไทเลอร์รุ่นน้องที่เขาเอ่ยถึงอย่างเจเดนและเจโรมก็พากันเดินเข้ามาพร้อมกับไวน์นำเข้าราคาแพง“หวัดดีครับพี่ ๆ ”“หวัดดีครับเฮีย ฝีมือสุดยอดเลยครับนึกถึงตอนเราไปขับที่ญี่ปุ่นเลย”สองหนุ่มแฝดยกมือไหว้รุ่นพี่ในกลุ่มด้วยความเคารพพลางคลี่ยิ้มอย่างเป็นมิตรแม้มุมปากจะเป็นแผล พร้อมกับยื่นขวดไวน์แดงให้ไทเลอร์“ทำไมมากันแค่สองคนแต่ให้กูจองโต๊ะตั้งห้าที่วะไอ้เด็กพวกนี้ หรือแอบมีสาวบริการมาบริการอีก”ไทเลอร์พูดกระเซ้าเย้าหยอก มือก็พลางยื่นไปรับขวดไวน์แดงกับเจเดนแล้วส่งให้สาวสวยที่คอยบริการตน “สาวอ่ะมีมาแน่เฮีย แต่เป็นเพื่อนกันครับ สวยด้วยนะ”“คนนี้อยากให้เฮียรู้จัก สวยด้วย ชอบดูพวกรถแข่งไรงี้แต่จะนิสัยลุย ๆ”เจโรมหันไปกระซิบไทเลอร์เบา ๆ เมื่อไทเลอร์ได้ยินเช่นนั้นแล้วก็พยักหน้างึมงำทำปากขมุบขมิบไม่ออกเสียงแต่ก็พอจะเดาได้ว่าไทเลอร์พูดคำว่าอะไร พูดยังไม่ทันขาดคำ“เฮ่ มิเรย์ทางนี้”เจเดนเมื่อเห็นร่างบางผมยาวสลวย สวมเกาะอกเดินเข้ามาภายในร้านก็รีบโบกมือส่งสัญญาณให้แต่เมื่อทุกคนได้ยินเจเดนตะโกนก็รีบขวับหันไปปลายทางโดยพร้อมเพรียงกัน ยกเว้นแต่แม็กซ์เวลที่ทำทีไม่สนใจอะไรใด ๆ เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตา

รุ่งเช้าของวัน วันนี้เป็นวันหยุดยาวมิเรย์เลยไม่ได้เข้ามหาลัยแต่ร่างบางกลับสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ดึงขึ้น ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์หงุดหงิดไม่ใช่น้อยแต่เมื่อมองหน้าจอรู้ว่าเป็นเบอร์ใคร เธอจึงรีบกดรับสายเรียกเข้า -Genshi-“ฮัลโล ว่าไงพี่เก็น”มิเรย์กดรับโทรศัพท์พร้อมกับเอ่ยถาม ‘เก็นชิ’ ผู้เป็นพี่ชายด้วยน้ำเสียงงัวเงียเหลือบมองนาฬิกาตอนนี้ก็เก้าโมงครึ่งเกือบสิบโมง(มิเรย์ว่างไหม วันนี้มีเรียนหรือเปล่า)“อือ ไม่มีเรียนว่าแต่โทรมาแต่เช้าพี่เก็นมีอะไร”มิเรย์ยกแขนเรียวอีกข้างขึ้นบิดขี้เกียจคงจะลืมไปว่าเวลาที่ญี่ปุ่นเร็วกว่าที่ไทยสองชั่วโมง(วันนี้สี่โมงเย็นลงสนามแข่งรถแทนเพื่อนพี่ที พอดีมันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย)“วะ วะว่าไงนะคะ แข่งรถเลยเหรอพี่เก็น”พอได้ยินเก็นชิพูดจบมิเรย์ก็รีบลุกพรวดพราดขึ้นจากที่นอนปรับมาเป็นท่านั่งอย่างใช้ความคิดจริงอยู่ที่เธอชอบขับรถแข่งตอนอยู่ญี่ปุ่น แต่นี่ก็นานนับปีแล้วที่เธอไม่ได้ลงสนาม“ช่วยพี่หน่อย ถือว่าขอร้อง ให้ค่าขนมเลยอ่ะเอากี่บาท”สิ้นคำพูดหลอกล่อน้องสาวจอมแก่นของเก็นชิ มิเรย์ก็เงียบไปชั่วขณะ ทว่า ข้อเสนอของพี่ก็น่าสนใจดีนะขับรถเล่น ๆ ก็ได้ค่าขนม“ค่าขนม กี่บ

หลังจากมิเรย์เดินมาจอดเท้าท่ามกลางสายตาหนุ่มหล่อทั้งห้า มิเรย์ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าคนที่เก็นชิบอกว่าเกิดอุบัติเหตุน่าจะเป็นไทเลอร์ มิเรย์มองหน้าหนุ่ม ๆ แล้วคลี่ยิ้มน้อย ๆ ออกมา เว้นแต่เมื่อหันไปมองแม็กซ์เวลเธอต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นแยกเขี้ยวใส่แทนมิเรย์เดินเข้าที่พักโดยไม่พูดอะไรกับห้าหนุ่มแล้วรีบถอดเสื้อตัวนอกออกเพราะตอนนี้เธอร้อนตับจะแตกแล้วแต่ทันทีที่ถอดเสื้อตัวนอกออก ยิ่งทำให้หนุ่ม ๆ ตาโตกว่าเดิมโดยเฉพาะเจค็อป“กะ กะ กูเลือดกำเดาจะไหลอีกแล้ว”“หยุดเลยมึง”“บูม บูมมาก”เสียงอีริกพูดขึ้น ตอนนี้บนร่างบางส่วนบนเหลือเพียงสปอร์ตบราตัวเดียวเพรียว ๆ ทำให้มองเห็นร่องอกที่เต็มไปด้วยหยดเหงื่ออย่างชัด แต่ท่อนล่างก็ยังเป็นชุดนักแข่งอยู่มิเรย์หยิบผ้าเปียกมาเช็ดใบหน้าพริ้มเพราคลายความร้อน ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปอีกเท่าตัว“ขี้อ่อย”แม็กซ์เวลยังคงพูดขึ้นประโยคเดิมเหมือนคืนที่ผ่านมาแม้ในใจจะสั่นเหมือนเพื่อนข้าง ๆ ก็ตาม เมื่อมิเรย์ได้ยินเธอจึงเบือนหน้าหนีไม่สนใจอะไรคำพูดของแม็กซ์เวลเพราะเธอร้อนจริง ๆ ถ้าใครแข่งรถกลางแดดก็น่าจะรู้ว่าร้อนแค่ไหน(ชาติก่อนเป็นนกรึไงว่ะ จิกอยู่ได้ ขยันจิกขยันเหยียด)“มิ