All Chapters of ร้อยบุปผาบานพร้อมรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ฟางเทียนอวี้และเซียวเหมยลี่นัวเนียกันอยู่ตลอดทางในรถม้า จนกระทั่งถึงจวนอ๋อง ฟางเทียนอวี้จึงให้คนไปตามหมอหลวงจากในวังมารักษาเซียวเหมยลี่ โดยให้พ่อบ้านโจวแจ้งทางวังหลวงว่าเขาไม่สบายต้องการให้หมอหลวงจากในวังมาตรวจดูอาการเสียหน่อย เมื่อหมอหลวงมาถึงก็ตรวจดูอาการของเซียวเหมยลี่อย่างละเอียด พบว่ามีเพียงรอยฟกช้ำเล็ก ๆ น้อย ๆ เพียงเท่านั้น พักสักสามถึงสี่วันก็น่าจะหายดี อีกทั้งยังเขียนเทียบยาทั้งยากินและยาทาให้พร้อมสรรพ ก่อนจะขอตัวกลับวังหลวงไปอย่างนอบน้อม ฟางเทียนอวี้สั่งให้เหล่าสาวใช้พาเซียวเหมยลี่ไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ ส่วนเขาตรงไปยังห้องใต้ดินของจวนด้วยใบหน้าที่เย็นชา นอกจากเสด็จพี่และคนในจวนแล้ว ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าในจวนอ๋องของเขามีคุกใต้ดินอยู่ ยามที่ต้องสอบสวนนักโทษที่ปากหนัก หรือเชลยที่เป็นกบฏ ก็จะถูกส่งมาที่นี่ก่อน แล้วจึงจับตัวส่งทางการ บางคนทนไม่ไหวก็ตกตายไปเสียก่อนก็ย่อมเคยมีมาแล้ว ฟางเทียนอวี้ก้าวเดินเข้ามาภายในห้องใต้ดิน ก่อนจะปรายตามองหยางซ่งที่ในยามนี้โลหิตสีแดงฉานอาบย้อมไปทั่วทั้งกายของเขา หวังชุนจับหยางซ่งมัดขึงห้อยหัวเอาลง ฟางเทียนอวี้ทิ้งกายลงนั่งตรงข้ามกับหยางซ่งก่อ

ยามนี้จวนตระกูลไป๋ต่างมีขุนนางมากมายมาร่วมงานเลี้ยงฉลองในครานี้ ฟางเทียนอวี้ที่เพิ่งมาถึง ปรายตามองผู้คนในงานด้วยแววตาที่เรียบเฉยคราหนึ่ง วันนี้เขามาในฐานะตัวแทนของเสด็จพี่ นำของขวัญมามอบให้แก่ไป๋ห่าวเจียและไป๋เมิ่งเจวี๋ยในฐานะญาติสนิททางฝั่งไป๋ฮองเฮา "คารวะท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันดีใจยิ่งนักที่ท่านอ๋องทรงมาร่วมงานวันเกิดของหม่อมฉันเช่นนี้" "อืม" ฟางเทียนอวี้ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดให้มากความ เขาหันไปพยักหน้าให้ขันทีคราหนึ่ง ขันทีผู้นำราชโองการมาจึงรีบประกาศทันที เหล่าขุนนางน้อยใหญ่ต่างคุกเข่าลงอย่างนอบน้อม เนื้อหาในราชโองการเป็นรายชื่อของขวัญที่ฝ่าบาททรงพระราชทานให้ มีทั้งผ้าแพรเนื้อดี เครื่องประดับหายาก อีกทั้งยังมีหมึกและพู่กันชั้นดีอีกด้วย สร้างความปีติยินดีให้แก่คนตระกูลไป๋เป็นอย่างมากฟางเทียนอวี้เพียงปรายตามองไป๋ห่าวเจียคราหนึ่งก่อนจะครุ่นคิดในใจ ที่ตระกูลไป๋ยิ่งใหญ่มาได้เพราะเป็นตระกูลบัณฑิตมีชื่อ ท่านปู่ของนางเคยเป็นพระอาจารย์ของเสด็จพี่ ต่อมาบิดาของนางก็ได้เป็นเสนาบดีกรมพระคลัง มาถึงรุ่นของนางพี่ชายก็สอบได้เป็นจอหงวน อนาคตไกลในราชสำนัก ท่านน้าก็เป็นถึงฮองเฮามารดาของแผ่นดิน ไม่แปลกมา

เช้าวันต่อมาข่าวลือแพร่สะพัดว่าคุณหนูตระกูลไป๋ผู้สง่างามเกิดล้มป่วยลงกะทันหัน จวนตระกูลไป๋ปิดเงียบไม่ต้อนรับผู้ใด และไม่ให้ผู้ใดเข้ามาเยี่ยมเลยแม้แต่คนเดียว ผู้คนต่างเล่าลือกันว่าเป็นเพราะเมื่อวานนี้ชินอ๋องฟางเทียนอวี้ไปที่จวนตระกูลไป๋ และมีท่าทีสนิทสนมรักใคร่กับคุณหนูไป๋เป็นอย่างมาก อาจจะเพราะเป็นเช่นนี้ คุณหนูไป๋จึงล้มป่วย เพราะชินอ๋องมีดวงกินภรรยาด้านฟางเจียเอ๋อร์นั้น ยามนี้เขากำลังเดินหมากอยู่กับแม่ทัพใหญ่เฉิน ผู้เป็นท่านลุงของเขา "ฝีมือเดินหมากของเจียเอ๋อร์ก้าวหน้าขึ้นไม่น้อย" "ท่านลุงกล่าวชมเกินไปแล้ว" "ลุงพูดจริง ๆ นะ" ฟางเจียเอ๋อร์ไม่ตอบ เขายกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยถามแม่ทัพใหญ่เฉิน "ท่านลุงได้ข่าวด้านนอกจวนบ้างหรือไม่?" "ข่าวอันใดหรือ?""ข่าวที่คุณหนูไป๋ล้มป่วย" "อ้อ ได้ยินสิ" "ดียิ่งนัก ให้ฟางเทียนอวี้มีข่าวเสียหายข้าดีใจไม่น้อย ท่านลุง ที่ข้ามาวันนี้เพราะมีเรื่องอยากจะขอร้องท่าน" แม่ทัพใหญ่เฉินที่ได้ยินเช่นนั้นจึงเงยหน้ามามองหลานชายคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถาม "มีเรื่องอันใดก็ว่ามาเถิด สำหรับเจียเอ๋อร์แล้ว เจ้าอยากได้สิ่งใดลุงย่อมหาให้ได้เสมอ" ฟางเจียเอ๋อร์ที่ได้ยินเช่น

ฟางเทียนอวี้จ้องมองเซียวเหมยลี่อย่างล้ำลึกคราหนึ่ง ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปหานาง แล้วยื่นมือมาจับแขนนางเอาไว้ ก่อนจะดึงตัวนางมาพูดจากันเป็นการส่วนตัว "ข้ารู้ว่าความหล่อเหลาของข้าน่ะมันกระแทกสายตาของเจ้า แต่ได้โปรดเก็บอาการหน่อยเถิด มีสามีหล่อก็เช่นนี้ แต่ข้าก็เห็นใจเจ้านะ ข้าจะพยายามไม่หล่อทิ้งหล่อขว้างก็แล้วกัน" เซียวเหมยลี่ที่ได้ยินเช่นนั้นก็เบ้ปากคราหนึ่ง เรื่องหลงตนเองไม่มีใครเกินฟางเทียนอวี้ นางจะพยายามรับข้อเสียของเขาข้อนี้ให้ได้ก็แล้วกัน แต่จะว่าไป เขาก็หล่อมากจริง ๆ "เพคะ หม่อมฉันจะพยายามไม่ใส่ใจความหล่อของพระองค์" "ดีมาก มีสามีหล่อเจ้าจะต้องวางตัวให้ดี" ฟางเทียนอวี้ยิ้มตาหยี ก่อนที่ทั้งสองจะหันมายังเหล่าสตรีสูงวัยที่กำลังยืนรออยู่ ฟางเทียนอวี้ปรับสีหน้าให้เป็นเคร่งขรึมดังเดิมก่อนจะเอ่ยกับเซียวเหมยลี่ "ยามนี้จวนตระกูลเซียวเหลือเจ้ากับบ่าวไพร่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น ข้าจึงพาสตรีสูงวัยเหล่านี้มาคอยรับใช้และสอนเรื่องกฎระเบียบในวังให้เจ้า พวกนางเป็นหมัวหมัวที่เคยทำงานในวังมาก่อน เจ้าสามารถเรียกใช้นางและถามนางในทุกเรื่องได้" "ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ ซู่ซู่เจ้าไปจัดเตรียมที่พักให้ดีด

ผ่านไปราวหนึ่งเค่อ หวังชุนก็ตรวจค้นห้องพักของป้าเจินเรียบร้อย เขากลับมาพร้อมห่อยาสมุนไพรหลายตัว เมื่อหมอหลวงสวีตรวจสอบห่อยาเหล่านั้นรวมถึงยาต้มในหม้อ ก็เอ่ยขึ้นมาทันที "ทูลท่านอ๋อง ยาเหล่านี้เป็นยาบำรุงจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ มีสมุนไพรบางตัวที่ต้องเคี่ยวเอาไว้หลายชั่วยามอย่างที่นางบอกจริง ๆ ไม่มียาพิษพ่ะย่ะค่ะ""ท่านแน่ใจหรือท่านหมอหลวงสวี" "แน่ใจเป็นอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ" ฟางเทียนอวี้ปรายตามองป้าเจินอีกครา แม้จะไม่ใช่ยาพิษแต่เขาก็ไม่ไว้ใจหญิงชราผู้นี้อยู่ดี เซียวเหมยลี่เดินเข้าไปประคองป้าเจินให้ยืนขึ้นมา ก่อนจะส่งยิ้มให้นางอย่างอ่อนโยน "ขออภัยท่านป้าด้วยที่ทำให้หวาดกลัว ท่านอ๋องเพียงเป็นห่วงข้าน่ะ" "บ่าวเข้าใจเจ้าค่ะ บ่าวเข้าใจ" "ซู่ซู่พาป้าเจินไปพักก่อนเถิด" ซู่ซู่พยักหน้าตอบรับ ก่อนจะเดินเข้ามาพยุงป้าเจินให้เดินออกไป อิงเย่ว์ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด นางเพียงมองตามป้าเจินไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย หากนางเป็นท่านอ๋องก็ย่อมต้องสงสัยป้าเจินเช่นเดียวกัน "เหมยลี่เจ้ายังจะให้นางคอยรับใช้ข้างกายอีกหรือ ข้าว่านางดูแปลกมาก แต่ข้าไม่กล้าเอ่ยกับเจ้า" อิงเย่ว์เอ่ยกับเซียวเหมยลี่ด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย เซีย