All Chapters of ร้อยบุปผาบานพร้อมรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ตั้งแต่วันที่ถูกฟางเทียนอวี้ข่มขู่ ไป๋ห่าวเจียก็หวาดกลัวไม่น้อย จากความรักแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง ในเมื่อนางไม่ได้ครองคู่กับเขา เช่นนั้นนางก็จะหาทางทำลายเขาไม่จบไม่สิ้น ไป๋ฮองเฮาเองก็ไม่อยากที่จะยัดเยียดหลานสาวของตนเองให้แก่ฟางเทียนอวี้ อย่างไรเสียหากนางสร้างความลำบากใจให้เขา นางเกรงว่าจะเป็นตนเองต่างหากที่ถูกฟางเทียนอวี้เล่นงาน เช้านี้ฟางเทียนอวี้มาที่วังหลวงเพื่อร่วมประชุมยามเช้า หลังจากที่เหล่าขุนนางออกไปจากท้องพระโรงหมดแล้ว ฟางเจิ้งหลงก็ให้น้องชายตามไปคุยธุระสำคัญที่ห้องทรงอักษรเป็นการส่วนตัว ฟางเทียนอวี้ทิ้งกายลงนั่งบนเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน ก่อนจะมองฟางเจิ้งหลงผู้เป็นพี่ชายคราหนึ่ง "เสด็จพี่มีสิ่งใดจะทรงรับสั่งหรือพ่ะย่ะค่ะ รีบ ๆ พูดมาเถิด พระชายารอข้าอยู่ที่จวนแล้ว" ฟางเจิ้งหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ลอบเบ้ปากอย่างดูแคลน "หึ นางคงไม่ชักตายกระมังหากเจ้ากลับจวนช้า" "เสด็จพี่ได้โปรดอย่าทรงยั่วโทสะข้า รีบ ๆ พูดมา" ฟางเจิ้งหลงคร้านที่จะโต้เถียงกับน้องชายผู้นี้แล้ว จึงเอ่ยเข้าเรื่องทันที "ยามนี้ที่ชายแดนติดแคว้นฉู่ มีเหล่ากบฏเหิมเกริม ได้ยินว่ามันซ่องสุมสะสมกองกำลังกันมาสักพั

'เจ้าแน่ใจหรือว่าสตรีจากตระกูลไป๋จะช่วยเจียเอ๋อร์ได้' 'แน่ใจขอรับ หากแผนการสำเร็จก็ฆ่านางทิ้งเสีย' 'ดี!!! รอแผนการสำเร็จ เจียเอ๋อร์ได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ คนเป็นพ่ออย่างข้าก็คงตายตาหลับแล้ว ไม่เสียแรงจริง ๆ' 'เฉินกุ้ยเฟยฝากบ่าวมาบอกว่า คืนนี้จะนัดพบท่านที่เรือนท้ายจวนอ๋องเช่นเดิมขอรับ' 'บอกนางไปว่าข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้' 'เอ่อ นายท่านขอรับ แล้วคุณชายใหญ่เล่าขอรับ หากจวิ้นอ๋องได้ขึ้นครองราชย์ คุณชายใหญ่จะเป็นเช่นไรขอรับ' 'หาตำแหน่งส่ง ๆ ให้มันทำไป อย่างไรเสียมันก็เป็นบุตรชายที่เกิดจากสตรีที่ข้าไม่ได้รัก เพราะแม่ของมันทำให้เฉินกุ้ยเฟยต้องเข้าวังไปเป็นพระสนม ทั้งที่ข้ากับนางรักกัน ข้าถึงต้องกรอกยาพิษใส่ปากนางให้ตายไปเสียจะได้ไม่อยู่ขวางทางข้า หึ!!! ข้าน่ะรักเจียเอ๋อร์กับสนมเฉินมากกว่าอยู่แล้ว' เฉินหมิงหยวนซ่อนตัวเข้าไปหลบในที่มืด ยามนี้ตัวของเขาสั่นเทา เขาไม่ใช่คนโง่คำพูดเหล่านั้นหมายความว่าเช่นไรเขารู้ดีแก่ใจ ท่านแม่ของเขาเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งของท่านพ่อ เมื่อท่านแม่ขวางทางท่านพ่อจึงสังหารท่านแม่ของเขาอย่างเลือดเย็น และเรื่องราวชั่วช้ายิ่งกว่านั้นก็คือ ท่านพ่อส่งเฉินกุ้ยเฟยที่เป็นหญิงคนร

ป้าเจินที่ได้ยินเช่นนั้นก็สะดุ้งตัวโยน นางเงยหน้าขึ้นมามองฟางเทียนอวี้ด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเริ่มเล่าเรื่องที่พบเจอให้กับฟางเทียนอวี้ได้ฟัง ตั้งแต่ที่เขากลับจวนมา ก็สังเกตท่าทีของคนในจวนทั้งหมด ท่าทางของป้าเจินและอิงเย่ว์ดูแปลกพิกล ป้าเจินมีท่าทีหวาดกลัวอิงเย่ว์อย่างเห็นได้ชัด ผู้อื่นอาจมองไม่ออกแต่เขาย่อมมองออกเขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าตลอดเวลาที่เขาไม่อยู่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้นบ้าง!!! "เล่ามา" "เพคะ เดิมทีหม่อมฉันสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่ตอนที่พระชายาทรงพักอยู่ที่จวนตระกูลเซียวแล้ว แม่นางอิงเย่ว์จะตื่นมาตุ๋นน้ำแกงสมุนไพรทุกเช้าเพื่อนำไปถวายพระชายา เดิมทีหม่อมฉันก็ไม่ได้คิดสิ่งใดเพคะ จนกระทั่งวันหนึ่งพระชายาให้หม่อมฉันนำขนมไปให้แม่นางอิงเย่ว์ แต่นางไม่อยู่ หม่อมฉันจึงนำไปวางไว้ในห้องของนาง แล้ว..." "แล้วอย่างไรต่อ?" ป้าเจินหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยท่าทีที่หวาดหวั่น "หม่อมฉันพบต้นสมุนไพรพิษในเรือนของนางเพคะ เป็นต้นอ่อนที่ยังไม่แข็งแรงดี บางต้นเหี่ยวตาย บางต้นกำลังแตกใบอ่อน" "เจ้ารู้ได้เช่นไรว่ามันคือสมุนไพรพิษ" "สมัยก่อนหม่อมฉันเคยเป็นนางกำนัล

ผ่านไปร่วมสามวันอาการของเซียวเหมยลี่ก็ค่อย ๆ ดีขึ้นไม่น้อย ช่วงนี้นางพูดน้อยลงกว่าเดิม คล้ายจะดูสงบนิ่งมากกว่าแต่ก่อน ฟางเทียนอวี้เองก็คอยอยู่ใกล้ ๆ ข้างกายนาง ความใส่ใจจากเขาทำให้สภาพจิตใจของเซียวเหมยลี่ค่อย ๆ ดีขึ้นมากกว่าแต่ก่อนหลายเท่า "เหมยเอ๋อร์ เรื่องของอิงเย่ว์ ข้าจะให้เจ้าจัดการเอง อย่างไรนางก็เป็นญาติที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเจ้า" "เจ้าค่ะ ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงข้า" "ข้าจะอยู่ข้างเจ้าเสมอ" เซียวเหมยลี่ยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะซบหน้าลงไปบนแผงอกของเขาอย่างออดอ้อน ฟางเทียนอวี้ยกมือขึ้นมาลูบเส้นผมของนางอย่างอ่อนโยน อิงเย่ว์ยังคงทำเหมือนเช่นที่เคยทำ คือตื่นเช้ามาต้มยาสมุนไพรพิษให้เซียวเหมยลี่ได้กิน ได้ยินว่าฟางเทียนอวี้เรียกซู่ซู่และป้าเจินไปต่อว่ายกใหญ่ที่ไม่ดูแลเซียวเหมยลี่ให้ดี เดิมทีนางรู้สึกสังหรณ์ใจว่าแผนการของตนเองคงจะล้มเหลวเป็นแน่ แต่ทว่าฟางเทียนอวี้กลับไม่มีท่าทีใดใดเลยแม้แต่น้อย นางจึงวางใจลงได้ นึกว่าจะฉลาดแท้จริงก็โง่เง่ากันทั้งหมด!!! อิงเย่ว์จัดการเทยาใส่ถ้วยอย่างไม่รีบไม่ร้อน ก่อนจะหันไปมองป้าเจินที่กำลังเดินเข้ามาในโรงครัว หญิงชราก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาอิง

แม่ทัพใหญ่เฉินกลับมาที่จวนของตนเอง โดยไม่ได้สงสัยสิ่งใดเลยแม้แต่น้อย วันนี้เขาไปที่จวนจวิ้นอ๋องเพื่อหารือกับฟางเจียเอ๋อร์ อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าฝ่าบาทจะทรงออกไปล่าสัตว์ ซึ่งเป็นประเพณีที่กระทำสืบเนื่องต่อกันมาหลายปี เขาจะถือโอกาสนี้สังหารคนตระกูลฟางให้สิ้นซากไปเสีย แล้วผลักดันฟางเจียเอ๋อร์บุตรชายของเขาให้ขึ้นมาเป็นฮ่องเต้พระองค์ใหม่ จากคำบอกเล่าของไป๋ฮองเฮานางบอกว่าระยะนี้ฝ่าบาททรงไม่ค่อยแข็งแรงเท่าใดนัก เขาจะถือโอกาสนี้ลอบส่งคนไปใส่ยาพิษในอาหารเพื่อทำให้พระวรกายอ่อนแอลงไปเรื่อย ๆ จนไม่สามารถออกนอกวังได้ ในเมื่อออกนอกวังหลวงไม่ได้ ฝ่าบาทที่เป็นคนเคร่งพิธีการทุกอย่าง ย่อมต้องส่งฟางเทียนอวี้ไปทำหน้าที่แทน เขาจะถือโอกาสนี้สังหารฟางเจิ้งหลงในวังหลวง ส่วนฟางเจียเอ๋อร์จะคอยถ่วงเวลาฟางเทียนอวี้เอาไว้ เมื่อเขาบังคับให้ฟางเจิ้งหลงมอบบัลลังก์ให้สำเร็จ ยามนั้นอำนาจจะตกอยู่ในมือของคนตระกูลเฉิน ฟางเทียนอวี้ย่อมไม่มีปัญญาทำสิ่งใดได้อีกนอกจากยอมจำนนอย่างไร้หนทางต่อสู้!!! ยิ่งคิดแม่ทัพใหญ่เฉินก็ยิ่งอารมณ์ดีไม่น้อย เขานับวันรอที่จะเสพสุขกับอำนาจในมือไม่ไหวแล้ว!!! ด้านเฉินหมิงหยวนนั้น เขาเก็บหลักฐานท