Semua Bab No Strings Attached:The Zillionaire Alluring Surrogate Woman: Bab 31 - Bab 40

"Miss Rosie.." tawag ni Eli sa kanya habang nagluluto siya."Hmmm..?" hinahalo niya ang chaopan sa kawali. Nais niyang pakainin ng maayos ang mga bata. Yung tirang pagkain kanina ay nasa ref, dahil parang hindi naman iyon trip ng mga bagets."Boyfriend mo si Tito Drake?"Napalingon siya sa bata, saka ngumiti, "yes.. mahigit isang taon na rin kaming mag nobyo. Magkasama kaming nag aral sa ibang bansa.""Mahal mo?"Natigilan siya sa tanong na iyon.Mahal mo?Parang inaalam ng bata kung anong klaseng pgtitinginan ang meron sila ni Drake."Hmm.. mahal ko.. kaya nga naging mag boyfriend kami," saka niya itinuloy ang paghahalo ng pagkain."Ang mommy ko kaya? nagmamahalan kaya sila ng daddy ko? sabi kasi ni lola, wala naman daw silang relasyon, ang sabi pa ng lolo ko, mula daw kami sa halaman na basta tumubo sa hardin. Base po kasi sa napanood ko, ang mga bata ay nabubuo sa pagmamahalan ng isang babae at isang lalaki. Hindi sila basta tumutubo na parang puno.."Naiiling niyang niyuko ang bata

Pagkatapos manood ng dalawang movie, may narinig silang kaluskos mula sa labas. Agad tumakbo si Roselle sa silid ni Roselynn at sinilip iyon."Si Daddy!" masayang sabi ni Roselle, habang patakbong lumapit kay Roselynn.Nagkatinginan sina Roselynn at Drake. Hindi maipinta ang mukha ng lalaki—halatang nabigla, at may bahagyang pagkairita sa mga mata. Samantalang si Roselynn naman ay tila kinakabahan, hindi alam kung ano ang dapat maramdaman sa biglaang pagdating ng ama ng kambal."Anong ginagawa ng boss natin dito?" tanong ni Drake sa kanya na parang nanghuhusga."Hindi ko rin alam.. baka susunduin na niya ang mga bata." mahinang tugon ni Roselynn sa lalaki.Nagmamadaling tumakbo si Eli papalapit sa pinto, at binuksan iyon."Daddy!" salubong nila kay Asher.Walang emosyon ang mukha ng lalaki, at bahagya pang nagulat ng makita doon si Drake."Salamat, Miss Palomar, susunduin ko na ang mga bata.." sabi ni Asher kay Roselynn. "Narito ka pala, Mr. Yulo..""Sir, magandang hapon po,"bati ni

"Oh, yun lang ba ang pinag usapan niyo?" tanong niya sa nobyo.Alanganin ang pagtango ng lalaki, parang may itinatago ito sa kanya, ngunit hindi na niya iyon inusisa pa. Ayaw naman niyang saklawan pa kung ano pa ang ibang tinalakay ng mga ito. Alam niya rin naman na kailangang may privacy ang mga ito."Oo, yun lang," nakangiti ito habang nakatingin sa kanya, "kukuha lang ako ng pagkain."Tumayo ang lalaki. Pinanood niya ang paglayo nito.Habang nakaupo si Roselynn, hindi niya mapigilan ang maramdaman na may kulang sa sinabi ni Drake. Mula sa tagal ng usapan nila ni Asher, at sa tensyong nakita niya sa pagitan ng dalawa, tila ba hindi lamang tungkol sa kambal ang pinag-usapan nila. Ngunit pinilit na lang niyang isantabi ang kanyang kutob. Wala siyang konkretong dahilan para maghinala, at ayaw din niyang simulan muli ang hindi pagkakaunawaan nila.Makalipas ang ilang minuto, bumalik na si Drake dala ang tray ng pagkain. Paborito niya ang mga kinuha nitong ulam—pritong tilapya na may saws

Mabilis ang takbo ng utak ni Roselynn. Hindi niya malaman kung paano susundan ang pangyayaring iyon. Sa dami ng posibilidad na pwedeng maging dahilan ni Drake, isa lang ang paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan:Bakit hindi niya sinabi?Kahit isang mensahe man lang? Kahit isang paalam? Kahit isang simpleng, “Ingat ka palagi.”Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa pantry, kinuha ang kanyang cellphone, at sinubukang i-dial ang numero ni Drake. Ngunit sa unang ring pa lang, agad na itong nag-"unreachable." Parang sinasadyang lumayo. O parang sinadya na talagang hindi siya abutin.Sa gitna ng lahat, hindi niya maiwasang balikan ang huling beses nilang nag-usap. “Para ito sa future natin,” sabi pa niya, habang nakangiti. Pero paano magiging para sa “kanila” ang isang bagay na siya mismo ay hindi man lang naisama sa plano?Buong maghapon ay parang wala siya sa sarili. Hindi makapag-concentrate. Hindi makangiti. Hindi makasagot ng maayos sa mga simpleng tanong ni Becky.At sa bawat minuto n

Lingid sa kaalaman ni Roselynn, ang lalaking inaakala niyang may mabuting layunin ay may mas malalim at mas madilim palang dahilan sa lahat ng kanyang ginagawa. Ang mga salitang binitiwan kanina—ang pagpapakumbaba, ang pagmamakaawa para sa mga anak—totoo man o hindi, ay tila may ibang motibo sa ilalim ng kanyang mabubuting intensyon.Samantala, naiwan si Roselynn sa pantry, tahimik. Nakatingin sa tasa ng kape na hindi na niya naubos. Isang damdaming hindi niya maipaliwanag ang bumalot sa kanya—pagkalito, lungkot, at isang uri ng awa, hindi lang sa mga bata, kundi pati sa sarili. Parang naging bangka siya sa gitna ng bagyo, walang direksyon, kinakaladkad ng alon na hindi niya alam kung saan siya dadalhin.Tumayo siya, huminga ng malalim, at isinukbit ang kanyang bag. Sa loob ng ilang araw, ilang linggo, pilit niyang tinatakasan ang mga damdaming hindi niya kayang pangalanan. Pero ngayong hinarap niya si Asher, unti-unting nagkaroon ng anyo ang sakit: ito ay pangungulila. Sa mga bata. S