Semua Bab คุณสามีฉันพร้อมที่จะหย่าแล้วนะ: Bab 91 - Bab 100

หวังเฟยเฟิ่งที่มีเพียงแค่เสียงเล่าต่อ "... นั้นจึงทำให้เราต้องอาศัยกายเนื้อเกิดกันคนละส่วน และนั้นก็ทำให้พี่กับเจ้าต้องเกิดมาเป็นพี่น้องกัน แต่ด้วยดวงจิตของเราทั้งสองไม่สมบูรณ์ตั้งแต่ต้น ดวงจิตแรกมีเพียงอารมณ์ โกรธ เศร้า และเกลียด ... ดวงจิตที่สองมีความ ยินดี กลัว รัก และใคร่ ด้วยดวงจิตที่ไม่ครบองค์ทั้งสองดวง มันจึงทำให้อายุขัยของเราจึงสั้น และสาเหตุของการเสียชีวิตก็ไม่สามารถระบุได้ว่าเกิดจากอะไร เรื่องราวต่างๆ นั้นเจ้าก็ได้เห็นไปแล้ว ... ท่านแม่ได้ทำการแก้คำสาปของเราทั้งสองด้วยเลือดของตนเองเพื่อให้เราทั้งคู่ได้เกิดใหม่และหลอมรวมดวงจิตเข้าไว้ด้วยกัน ตอนนี้ดวงจิตที่ประกอบไปด้วยเจ็ดอารมณ์ หกปรารถนา ได้กลับมาอยู่ร่วมกันแล้ว ... มันถึงเวลาแล้วน้องพี่ พี่กับเจ้าเราทั้งคู่จักหลอมรวมกันให้กลายเป็นดวงจิตที่สมบูรณ์ และรวมเป็นหนึ่งเดียว... ดวงจิตที่สมบูรณ์จักเริ่มต้น" สิ้นเสียงของ หวังเฟยเฟิ่ง แสงที่เปล่งมาจากจากจี้รูปพระจันทร์เสี้ยว ก็เริ่มสว่างจ้าจนอัยยะตาพร่ามัวมองไม่เห็นอะไร ลำแสงสีทองที่เกิดจากจี้พระจันทร์เสี้ยวสายหนึ่งก็พุ่งทะยานเข้ามากลางหว่างคิ้วของเธอทันที อัยยะ

อัยยะเมื่อถึงบ้านเธอรู้สึกเพลียเล็กน้อย เพราะเธอเพิ่งรวมจิตวิญญาณของเธอกับพี่สาวเข้าด้วยกัน และเพิ่งฟื้นจากการสลบ รวมถึงร่างกายของเธอที่เพิ่มได้สารอาหารมา เธอจึงต้องการพักผ่อน "ง่วงจัง พักสักหน่อยดีกว่า" อัยยะรู้สึกเหนื่อยล้า และขึ้นไปนอนพัก เธอกะจะนอนพักนิดหน่อย แต่นี่ปาไปจะสี่โมงเย็นแล้วเธอก็ไม่ตื่น ลีอองที่พยายามโทรหาหญิงสาวตั้งแต่บ่ายสาม จนถึงตอนนี้เธอก็ไม่ได้รับสายเขา "เธอจะเป็นอะไรอีกหรือเปล่า? ถึงไม่รับสายเราเลย" ลีอองจัดการกับเอกสารให้แล้วเสร็จ จากนั้นก็รีบกลับบ้านอย่างด่วนจี๋ เพราะเมียไม่รับสาย กลัวเป็นอะไรขึ้นมา เมื่อถึงบ้าน ลีอองมองหาคนที่เขากำลังเป็นห่วง แต่ก็ไม่เห็นใคร "รองเท้าก็ยังอยู่" ลีอองเปิดดูที่ตู้เก็บรองเท้า "รถก็อยู่ทั้งสองคัน ... กระเป๋าก็ยังไม่เก็บ" ลีอองมองไปรอบๆ ห้องรับแขก เขาเงยหน้ามองไปยังชั้นสองของบ้าน จากนั้นเขาก็เดินขึ้นไป หน้าประตูห้องของอัยยะ เขาเคาะประตูห้อง ไม่มีการตอบรับจากคนที่อยู่ในนั้น "ไม่ได้ล็อก" ลีอองลองเปิดประตู ภายในห้องมืดสนิท เขาเปิดไฟ เห็นร่างบางนอนอยู่บนเตียง ลีอองเดินไปใกล้เธอ

ที่บริษัท FLM ฟาสท์โลจิสติกส์เมเนจเมนท์ เวลาเดียวกับที่อัยยะเดินเข้าไปในร้านอาหารจีนกับอาร์เธอร์หยาง ขณะที่ลีอองตรวจเซ็คเอกสารที่กองเป็นภูเขา เพราะช่วงที่อัยยะเข้าโรงพยาบาลเขาแทบจะไม่ได้ตรวจงานอะไร เสียงแชทกลุ่มพนักงานดังขึ้น ลีอองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู เห็นรูปภาพของหญิงสาวปริศนาปรากฏขึ้นอีกครั้งพร้อมรถบิ๊กไบค์คู่ใจของเธอ และอีกภาพที่เธอเดินออกมาจากตึกแถวฝั่งหนึ่ง และเดินไปยังร้านอาหารอีกฝั่งหนึ่งกับผู้ชายที่ดูมีอายุหน่อยๆ เธอใส่เสื้อฮูดตัวเดียวกับที่มาบริษัทเขาในวันนั้น ในภาพมีภาพที่เธอเพิ่งจอดรถ และถอดหมวกกันน็อค แต่เธอสวมแมส และแว่นตาดำ ผมยาวที่มีความหยักศกอยู่ส่วนปลายสยายที่กลางหลังของเธอ เพิ่มความสวยให้เธอ ถึงแม้จะไม่เห็นใบหน้าของหญิงสาว "คุณจะดื้อไปถึงไหนคุณอัยย์" ลีอองรู้ว่าภรรยาตัวแสบไม่ยอมเชื่อฟัง แถมแอบซิ่งมอร์ไซด์ออกจากบ้านอีกแล้ว ความดื้อของหญิงสาวไม่ได้ทำให้เขาโกรธเธอแต่อย่างใด แต่เขากลับชอบเธอที่เป็นแบบนี้ แต่ก็อดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้ ลีอองบ่นให้หญิงสาวไป แต่ก็อมยิ้มไปด้วย คนที่ตกใจเมื่อเห็นรูปนางฟ้าบิ๊กไบค์คนนี้ ถ

บ้านดวงจันทร์ อัยยะที่เดินเข้ามาภายในร้านคนเดียว "หนูอัยยะ เป็นไงบ้านลูก ทำไมมาคนเดียว?" คุณยายนาน่าถามหลานสาว เมื่อเธอไม่เห็นหลานเขยมาด้วย "คุณลีเขาต้องทำงานค่ะคุณยาย" อัยยะแก้ตัว "ไม่บอกยายล่วงหน้าก่อนว่าจะมา เลยไม่ได้เตรียมขนมไว้ให้เราเลย เดี๋ยวยายไปเอาชาร้อนๆ มาให้ดื่ม รอยายตรงนี้ก่อนนะ" อัยยะไม่รอตามที่ยายเธอแนะนำ เธอเดินไปพร้อมกับยายของเธอเพื่อช่วยทานเตรียมชา "เมย์ไม่เข้าหรือคะวันนี้" อัยยะที่ไม่เห็นเพื่อนสาว "ยายเมย์หรือลูก วันนี้เมย์เขาไปเช็กของให้ลูกค้าที่ศูนย์ตรวจสอบวัตถุโบราณเมือง S ช่วงบ่ายๆ ถึงจะเข้ามา" คุณยายนาน่าบอกเหตุผลที่เมย์ไม่อยู่ ทั้งคู่เดินออกมานั่งจิบชาที่โต๊ะไม้รับแขกชุดเดิม "เราต้องการงานชิ้นไหนไปโชว์บ้างล่ะลูก" คุณยายนาน่าถามอัยยะเกี่ยวกับของที่นำไปจัดแสดงในร้านของเธอที่สาขาเมือง P ร้านที่เธอเปิดใหม่ที่เมือง P ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่ก็ต้องการของที่จะนำไปจัดแสดงไม่น้อยเช่นกัน "ขอหนูอัยย์ดูก่อนนะคะ มีหลายชิ้นที่น่าสนใจเลยค่ะ ... คุณยายค่ะ วันนี้หนูอัยย์ขอนอนที่นี่นะคะ นี่ก็จะค่ำแล้ว ขับรถกลั

อัยยะกลับถึงบ้านเกือบจะห้าโมงเย็น เธอก็ยังที่จะอดทำอาหารเย็นไม่ได้อยู่ดี งั้นทำเมนูนี้ละกัน "แก้เผ็ดลูกชายคนดีของคุณพ่อ กินได้ก็กิน กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน ชิ!!! " เธอเตรียมอุปกรณ์และวัตถุดิบอาหารเรียบร้อย จัดของตั้งโต๊ะเรียบร้อย มันมองดูน่ารับประทานมากสำหรับเธอ หากมองเผินๆ เหมือนหม้อไฟธรรมดา แต่ๆๆๆๆ มันคือหม้อไฟหมาล่ารสจัดสุดๆ !!! "คุณชายลีเป็นผู้ที่กินรสจืด ดูท่านายจะต้องมีปัญหากับอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน" อัยยะเตรียมไปหน้าบานไปเมื่อคิดถึงว่าคนที่กลับบ้านมาจะต้องกินอาหารไม่ได้อย่างแน่นอน "ใครใช้ให้เมื่อคืนแอบไปหาสาว ... อ่ะ ... เราคิดอะไรล่ะเนี่ย!!!" อัยยะส่ายหัวไล่ความคิดนั้นออกไป เสียงเปิดประบ้านดังขึ้น ไม่นานอัยยะก็เห็นร่างชายที่เธอพูดถึงเดินเข้ามา กลิ่นน้ำซุปที่เธอเตรียมไว้กำลังเดือดพอดี กลิ่นหอมของเครื่องเทศลอยเต็มทั้งห้องอาหาร กลิ่นหอมนี้ชวนน่ากินจริงๆ แต่ก็เป็นกลิ่นที่มีความฉุนเผ็ดของเครื่องเทศลอยผสมมาด้วย สำหรับคนไม่กินเผ็ดหากได้กลิ่นนี้ลอยเข้าจมูกอาจจะมีการจอมออกมาก็ได้ "ฮะ ฮะ ฮัดเช้ย!!! " เสียงจามของคนที่เพิ่มเดินมาถึงโต๊ะ