Semua Bab คุณสามีฉันพร้อมที่จะหย่าแล้วนะ: Bab 111 - Bab 120

จากการจูบของลีออง ที่ไม่ได้ขออนุญาตเธอก่อน มันทำให้อัยยะตัวสั่นจากสัมผัสที่แนบชิดของเขา ลีอองกอดรัดร่างของอัยยะให้แนบชิดกับตัวเขาให้มากขึ้น และเริ่มบดขยี้ไปริมฝีปากของเธออย่างหนัก ดูดเม้มไปที่ริมฝีปากบางของเธอเหมือนคนที่หิวกระหาย มาอย่างยาวนานจนเธอเริ่มจะหายใจไม่ออก ลมหายใจอุ่นๆ จากเขารดไปที่หน้าของอัยยะ เธอเริ่มตอบสนองต่อการจูบของเขาอย่างลืมตัว ลีอองสัมผัสได้ว่าเธอก็ต้องการเขาเช่นกัน ลมหายใจของคนทั้งคู่ต่างรดไปที่หน้าของกันและกัน ลีอองเริ่มใช้ลิ้นเขี่ยไปที่ริมฝีปากของอัยยะ เธอไม่ได้ต่อต้านเขาแต่อย่างใด เขาดันมันเข้าไปในโพรงปากของเธอ อัยยะเผยอริมฝีปากอย่างลืมตัว มันเป็นไปธรรมชาติ เธออ้ารับลิ้นของเขาอย่างว่าง่าย เธอไม่สามารถต่อต้านเขาได้เลย มันเป็นความต้องการของเธอด้วย เธอต้องการผู้ชายคนนี้ และเมื่อเขาสารภาพกับเธอ เธอจะทนเขาได้หรือ ทั้งคู่ต่างแลกลิ้นของกันและกันในโพรกปากของคนตรงข้าม ลีอองตวัดปลายลิ้นของตัวเองเพื่อดึงลิ้นของอัยยะให้เข้ามาสัมผัสช่องว่างภายในปากของเขา เขาดูดดึงมันอย่างหิวกระหาย ความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้แล่นผ่านหัวของเขาและเธอ กา

เขาบดขยี้ไปที่ปากของเธอ อย่างรุนแรงอีกครั้ง และใช้นิ้วทั้งสองของเขาดึงเข้าออกรูสวาทของเธอ เสียงของเธออู้อี้ในลำคอที่ถูกเขาปิดทับด้วยปากของเขา และเขาก็กอดเธอให้แนบชิดเขามากขึ้น "อัยย์ ครั้งแรกของเรา ผมอาจจะทำมันไม่ดี หากคุณต้องการให้ผมทำอะไรก็บอกผมได้นะ" เขาถอนจูบและพูดข้างหูเธอ ในขณะที่นิ้วของเขายังคงทำหน้าที่ของมัน (นี้ขนาดครั้งแรก คุณยังชำนาญขนาดนี้ หาก .... ฉันจะทนไหวเหรอ!!!) อัยยะมองไปยังหน้าชายที่พูดว่าครั้งแรก ... และเป็นการพูดอย่างหน้าไม่อายจริงๆ เขาชักมือออกจากช่องสวาทของเธอ และดึงมือของเธอให้มาสัมผัสกับส่วนสำคัญของเขาบริเวณเดียวกับที่เขาทำให้เธอ "ผมอยากให้คุณสัมผัสมัน" เสียงของเขาดึงขึ้นข้างหูเธออีกครั้ง อัยยะไม่รู้จะทำตามที่เขาบอกอย่างไร เธอยังเกร็งๆ แขนของเธอที่ถูกลากให้ไปสัมผัสไอ้เจ้านั้นของเขา มัน!!! ใหญ่กว่าที่เธอคิด เธอพยายามที่นำมือของตัวเองกลับ แต่ลีอองบังคับให้มือของเธอยังคงอยู่ที่เดิม เขาคลี่มือของเธอออกและนำพามันจับไปที่ส่วนนั้นของเขา มันเต็มมือ ความร้อนของเนื้อเอ็นแข็งแผ่ขยายสู่มือของเธอ ความแข็งแรงของมันไม่น้อย ทั้งใหญ่ แข

ลีอองคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาที่เธอดูรู้จักกับคุณยายนาน่า แถมตอนแรกที่เพิ่งฟื้นก็แอบขับรถหนีไปหาคุณยายถึงที่เมือง S สิ่งที่เธอพูดมาคงเป็นเรื่องจริง เธอเป็นทั้งไอรดา และอัยยะในร่างคนคนเดียว "คุณลี ..." อัยยะเห็นสายตาของลีอองที่มองมา แต่ไม่ยอมพูดอะไร "คุณเป็นไรหรือเปล่า?" อัยยะถามเขาเมื่อเขานิ่งและไม่ยอมพูด "คุณไม่เชื่อฉัน? " อัยยะยังถามเขาต่อ เพราะเขายังนิ่ง แต่ก็บีบมือเธอเบาๆ ไม่ปล่อย "อือ ... ผมเชื่อคุณ" ลีอองเริ่มพูด "เพียงแค่ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคุณสองคนจะกลายมาเป็นคนคนเดียวกัน ... มัน ... ไม่น่าเชื่อครับ" ลีอองไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกที่ได้รู้ความจริงยังไงดี ที่อัยยะพูดออกมามันก็เรื่องจะจริงทั้งหมด แต่สับกันตรงที่แท้จริงแล้วจิตวิญญาณส่วนใหญ่เป็นของไอรดา ส่วนอัยยะมีเพียงแค่ 1 ส่วน 4 ถึงแม้จิตวิญญาณของอัยยะจะเป็นเพียงส่วนน้อยนิด เธอก็ต้องย้อมรับว่าร่างกายนี้มันเป็นของอัยยะ และเธอต้องใช้ชีวิตในนามของอัยยะ ดังนั้น การที่เธอจะบอกให้เขาเรียกเธอว่าอัยยะ มันก็ไม่ผิด เพราะเธอทั้งสองไม่สามารถแยกจากกัน ต่างหลอมรวมกลายเป็นคนคนเดียวกันจริงๆ และกลา

ช่วงอาหารค่ำที่บ้านลีออง "หนูอัยยะทานเยอะๆ นะลูก" แม่สามีตักอาหารให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" อัยยะกล่าวขอบคุณ "แม่เห็นลูกๆ รักใคร่กันอย่างนี้ แม่ก็มีความสุข แม่อยากจะเห็นหลานๆ แล้วล่ะ หวังจากพี่แกคงอีกนาน" แม่ของลีอองพูดถึงลูกชายคนโต ที่ทำอย่างไรก็ไม่ยอมแต่งงานสักที "ได้ครับแม่ ... ผมจะทำหลานคนแรกให้แม่กับพ่อไม่เกินปลายปีนี้แน่นอนครับ" ผู้ชายหน้าตายคนนี้ พูดเรื่องแบบนี้ออกมาแบบไม่อายใครก็เป็น แถมอมยิ้มให้อัยยะด้วยสายตาที่หน้าตีจริงๆ "ดี ดี ดี พ่อก็ต้องการที่จะอุ้มหลานเร็วๆ แล้ว แกต้องตั้งใจ เข้าใจไหมเจ้าลี อย่าให้เสียชื่อตระกูลของเราล่ะ" พ่อปู่เสริมทับ ยิ่งทำให้อัยยะรู้สึกเขินจนกินอาหารไม่ลง เธอเกือบจะสำลักอาหารเข้าให้ด้วย หลังทานอาหารเย็นเสร็จอัยยะกับแม่ย่าก็พากันเก็บจานไปล้าง และเธอก็เข้าห้องเพื่อเตรียมที่นอน ส่วนลีออง หลังทานอาหารเสร็จก็เข้าไปนั่งคุยกับพ่อที่ระเบียงบ้าน "พ่อครับ ... ผมมีเรื่องรบกวนหน่อยครับ" "ว่ามา ... มีเรื่องอะไร" "เรื่องจิมมี่ครับ ... ผมต้องการที่จะย้ายเธอกลับมายังสำนักงานใหญ่ของเราที่นี่ ... พอจะมีตำแหน่งว่างให้

ระหว่างกลับบ้านก่อนเขาตัวเมือง P "เราไม่กลับบ้านหรือคะ" อัยยะถาม เมื่อรถวิ่งเข้าสูงกลางเมือง แทนที่จะไปแถบชานเมือง "ผมต้องมาเก็บเสื้อผ้า" ลีอองบอกเธอถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่ วันนี้เขาพาเธอมาที่คอนโด "อือ ... ค่ะ" อัยยะรับทราบ เธอยังไม่เคยเข้าไปในคอนโดของเขาเลย วันนั้นที่มาเอารถเธอก็ไม่ได้ขึ้นไปกับเขา ทั้งคู่เดินเข้ามาภายในห้อง หลังจากที่ประตูที่ปิดลง ลีอองเดินไปเปิดไฟพอ เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ไม่บอกอะไรเธอว่าเธอต้องนั่งรอเขาที่ไหนในตอนที่เขาเก็บเสื้อผ้า เขาก็ดึงร่างบางของเธอเข้ามาในอ้อมกอดทันที พร้อมกับประกบไปที่ปากกระจับของเธออย่างโหยหา อัยยะไม่ทันตั้งตัว ไม่รู้สามีของเธอจะเริ่มเร็วขนาดนี้ ก็ทำตาโตมองสบตาที่ตอนนี้ดวงตาของเขาปิดลงตามอารมณ์ของเขาแล้ว มือของเขาที่ปลดกระดุมเสื้อของเธอมันก็รวดเร็วพอกันกับปากของเขา การบดขยี้ปากบางของเธอด้วยปากของเขามันช่างเร้าอารมณ์เธอได้เร็วจริงๆ ปลายลิ้นของเขาที่ดันตัวเองเข้าไปลิ้มรสหวานจากปากของเธอ และดูดดื่มความชุ่มฉ่ำในโพรงปากมันช่างกระตุ้นอารมณ์ของเขาจริงๆ "อืมมมม ..." เสียงครางเบาๆ จากอัยยะที่เครื่องเริ่มต